نتایج جستجو

شبي بود و دلي پرغم جهاني رو به تاريكي نفس مي رفت در سينه شود حبس و نيايد باز غمي مي زد بر قلبم هزاران زخم در هر دم اميدم بود تا يك روزي بيايد چون تو محبوبي كند غم را ز قلبم دور كند هديه به من خوبي از آن لحظه كه ديدم من نه با چشمم كه با قلبم تو را در ذهنم اين افكار كه تنهايي رود آخر كه شادي...