حدود سه ساله که به خاطر علاقم خانواده خصوصا پدر سرزنش می کنن منو. به نظر شما اگر واقعا به ژنتیک یا بیوتیکنولوژی علاقه مند بودی این سوال رو نمی کردی.
از قضا من هم عشق دوران تحصیلم ژنتیک بود. کتاباشو رسما جویده بودم و هرکس میپرسید میگفتم فقط ژنتیک.
به نظر من چون علاقه یه نوع احساسه یکم بزرگ تر که بشین و وارد دانشگاه بشین و بعد محیط کاری و ... قطعا علاقتون تغییر میکنه...یعنی اگه نکنه عجیبه...
البته بعضی والدین هم نمیدونن ولی میگن برو یه راهی رو که همه دارن میرن و اصلا جالب نیست.
این حرف هم درسته. اما درنظر بگیرید که خیلیا هستن که هنوز بخاطر دنبال نکردن علاقه شون حسرت میخورن. علت اینکه خیلی جاها آدما از زیر کارا در میرن هم همینه. اگر علاقه داشتن هرروز با میل قلبی پا میشدن و کاراشونو کامل و بی نقص انجام میدادن. نه این وضع الآن...
