2010-09-03
ایده‌آل‌گرا‌طلب‌خواه
تجربه‌هایی که آدم در زندگی کسب می‌کند خیلی بیش‌تر از آن‌چیزی که فکر می‌کند ارزش‌مندند. اینکه پس از مقاطعی از تلاش به حدّ کمال از چیزی که می‌خواستیم نرسیم، ممکن است در لمحه‌ای اوّل به نظرمان آزاردهنده برسد؛ امّا دقّت که می‌کنیم نفس تلاش برای رسیدن به آن هدف چیزهایی نصیبمان کرده که حتّا با‌وجود نقصان در کمال غایی، بسیار ارج‌مند و گران‌بهاست. این‌گونه است که ایدهآلیستها آن هم از نوع شدیدشان – رتبه‌های یک، نمره‌های بیست، مدال‌های طلا و… – در این لحظات از زندگی به مشکلاتی اساسی بر‌می‌خورند؛ که شاید به‌وقوع‌نپیوستن اهداف کمالی‌شان، مانع ادامه‌ی مسیر زندگی‌شان شود.
این اشتباه را نباید مرتکب شد.
در مورد نویسنده
حسین
یکی از بی‌شمار سمپادی‌های دنیا!
12 نظر
من به عنوان فردی که دقیقا سر این موضوع به مشکل برخوردم ، واقعا فکر نمیکنم تجربه به دست اومده ، ارزش چیزهای از دست رفته رو داشته باشه.
به نظر من نمی شه یه حرف کلی زد.هر کدوم از اهداف ما از درجه ارزش متفاوتی نسبت به بقیه برخوردارند.پس تو خیلی از موارد می شه گفت تجربه بدست اومده حتی از خود هدف ارزشمندتره. خیلی وقتاهم در طولانی مدته که مشخص می شه که واقعا هدف ما چه ارزشی تو خودش داشته!
به مهدی: خب، بستگی داره از چه دیدی نگاه کنیم… از یه‌نظر می‌شه گفت چیزی رو از دست ندادیم… ولی به‌طور کلّی و در‌مجموع تضادّی بین حرف‌هامون نمی‌بینم.
به فائزه: بحث ما سر کم‌جلوه‌دادن ارزش هدفمون نیست! سر کم‌نشمردن ارزش تلاشمونه و چیزهایی که در کنارش به دست آوردیم.
مرسی. 🙂
خوشحالم که این نوشته تو دو بار دارم می بینم!
از همه مهم تر اینکه برای بار دوم “اینجا”س ، تو سمپادیا 🙂
به‌شدّت ممنونم ازت! 🙂
بستگی داره آدم واسه چی تلاش کنه!
بعضی وقتا آدم داره واسه یه توهم تلاش میکنه،که نتیجه ای در بر نداره.پیروزی شکستی وجود نداره.همه چیز سرابه.
ولی اگه فرد برای چیزی واقعی و در حد توان خودش تلاش کنه،نتیجه هرچی که باشه خوبه.
در پیروزی درسی نهفته س،در شکست درس بزرگتری برای پیروزی بزرگتر.اون موقع آدم اگه نتیجه ی دلخواهش رو هم کسب نکنه؛به شرط اونکه منطقی و از تمام جوانب نگاه کنه میبینه تو اون مسیر چیزهایی رو یاد گرفته که ارزشی هزاران برابر پیروزی داره.
ایده آل گراها که خسته می شوند، “نفس تلاش” را _ که ارزشمند است _ باید گذاشت لب کوزه و آبش را خورد .
اصولن آدم ها _ چه رئالیست باشند چه ایده آلیست _ روزی خسته می شوند و شکست می خورند،
اما آن روزی که ایده آلیست ها شکست می خورند ، همه چیز _یک جا _ می شکند !
به سعیده: واقعیّت یعنی چی؟ و اینکه یه‌نفر برای توهّم تلاش میکنه یعنی چی؟ اصلن توهّم و واقعیّت “اینجا” معنا پیدا می‌کنن؟ مرزشون به‌نظرم خیلی واضح نیست. باید آبژکتیویستی به‌شون نگاه کنیم؛ به فردی که تلاش میکنه بستگی داره… و با اینکه شکست‌ها درسی‌ند برای رسیدن به پیروزی‌های بزرگتر – در صورت داشتن دید منطقی – شدیدن موافقم! 🙂
به پونه: هرچند با‌این‌که اینجا ایدهآلیستها در‌مقابل رئالیست‌ها قرار می‌گیرند مخالفم؛ ولی درست می‌گی، شکست برای ایدهآلیستها منحصرن سخت‌تره و احتمالن داغونشون میکنه.
مرسی. 🙂
bacheha man passamo yadam rafte faq@ ba pc kho0namo0n mito0nam nazar bzaram:(((yeki bege man chi kar konam:(((
be nazare man arzeshesho nadare.man vasate rah dast az talash keshidam.chon fahmidam hade aqal to in sharayeti k ma hastim arzeshe vaqt va javo0ni va zarbeyi k dar nahayat az naresidan b hadafemo0n mikhorimo nadare.(bbakhshid man farsi nvis nadaram(
به طفل معصوم: اوه، خب به نظر من مشکل همینه! “ارزششو نداره”؟ ارزش چیو نداره؟ و اینکه ما توی چه سنّی هستیم؟ مگه نه اینکه ما یه‌بار زندگی می‌کنیم؟ از‌این‌نظر که به‌مون فشار وارد می‌شه درست، ولی اینکه ارزششو نداره می‌شه توضیح بدی چرا؟ صرف اینکه به هدف نرسیدیم نمی‌تونه تلاشمونو و ارزش تلاشمونو و چیزایی که از رفتن توی مسیر یاد گرفتیم رو از بین ببره.
× چی شد ؟ خوب بود یا بد ؟:دی