دسته: سایت

(قبل از شروع از همه نویسنده های عزیز می خوام که مراعات این پست رو بکنند! این پست مربوط به من نیست، بلکه حاصل هم فکری من و یکی از رفقا برای بقای این سایت و سمپاد است! من فقط بیان کننده این ایده هستم. با دقت بخوانید و نظرتون رو بگید)

بسم الله الرحمن الرحیم (0)

حقیقت این است که در حال حاضر وضعیت المپیادی ها و خوارزمی ها (1) در مدارس سمپاد رو به افول است، دلیل آن هم فشار وزارت خانه [بیمار و آشفته و پیر] آموزش و پرورش برای تاثیر معدل های نهایی در کنکور سراسری است، این شاید مهمترین دلیلی باشد که قابلیت ریسک افراد را برای شرکت در المپیادها و جشنواره های پژوهشی کاهش می دهد. دلایل دیگری هم هست که ما را بر آن می دارد که ایده ای را که در ادامه خواهم گفت اجرا کنیم:

مجله سمپادیا!

محوریت: خلاقیت و پژوهش

گروه مخاطبین: فعلا در گروه مخاطبین مورد نظر ما، المپیادی ها و دوستان پژوهشی هستند.

کاربردها:

1- هماهنگی و ایجاد حس رقابت در میان مدارس سمپاد در زمینه خلاقیت و پژوهش
2- جایگاهی برای تمرین فرستادن مقاله های علمی(2) به مجله های معتبر
3- ارزیابی قدرت پژوهش و علم المپیادی های سمپاد سراسر کشور
4- راهنمایی دادن به دوستان پژوهشی (3)
5- ارسال طرح ها و مقالات به مسابقات بین المللی با کمک انجمن مخترعین ایران و دیگر نهاد هایی که ارتباط داریم.
6- تریبونی برای سمپادی ها برای رساندن حرفها به مسئولان سمپاد (4)
7- تفریحات سالم! (5)

گستره فعالیت: پیشنهاد ما این است که چون هر یک از رفقای این سایت از یک شهر است، نمونه ای از پیش شماره ای که به عنوان اولین شماره طراحی و اجرا می شود را به مدیر مدرسه خود نشان دهد، با هماهنگی ای ساده می توانیم این مجله را بنا به وسع هر مدرسه در آن مدرسه رایگان پخش کنیم. (6)

پس به این صورت از هر مدرسه 2 نفر (ترجیحا، برای کمتر شدن فشار کار) مسئول هماهنگی های این مجله می شوند و نحوه انتشار و جمع آوری مقالات را بر عهده می گیرند.

فواید:

1- اعتبار بخشی و دادن مقبولیت عام به این سایت
2- آگاهی سمپادی ها از آخرین اخبار و فوت و فن های شرکت در مسابقات.
3- ایجاد جایی برای مطرح شدن افراد با استعداد با استفاده از مقاله هایشان
4- آگاهی سمپادی ها از جشنواره های پژوهشی و فعالیت های دیگر مدارس
5- مطرح کردن سمپاد در ادارات آموزش و پرورش و سازمان های دیگر با استفاده از اطلاعات این مجله (7)

چرا؟

راستش را بخواهید، من و دوستم عرب، که در این مقاله “ما” بیان شده، در مقطع پیش دانشگاهی هستیم. وضعیت مدرسه خودمان و دیگر مدارس سمپاد را نسبت به اولین سالی که وارد سمپاد شدیم بسیار عصف ناک می بینیم! خیلی ها افتخارشان شده آی پاد نانو ، پی اس پی صورتی، موبایل های عجیب یا کل کل با معلم ها(البته نه هر معلمی! مثلا ما معلمی در مدرسه مان داریم که 1 دکتری و 2 فوق لیسانس داره، ولی می خواهند ضایع اش کنند، آن هم در تخصص خودش!)،فقط غرور، پر رویی.. جو بدی بر مدارس ما حاکم شده است. وقتش است که کاری بکنیم، سال دیگر دیر است، همیشه بهترین وقت حال حاضر است. این مجله چون چاپش هماهنگ در سراسر مدارس خواهد بود(8)از نظر به روز بودن و نو بودن می تواند جای خود را باز کند. برای هماهنگ کننده ها فکر می کنم هفته ای 2-3 ساعت وقت می گیرد. پس فکر می کنم هفته ای 2-3 ساعت برای یک تلاش صادقانه و هدفمند زیاد نباشد.

واقعا این محمد آقای مطهری خیلی واسه این سایت و سمپادیا خرج کرد و زحمت کشید، حیف است که این ارزش این سایت فقط در حد فرستادن پست و بحث های تکراری در مورد “دختر و پسر” و سر کار گذاشتن ها در فروم نادیده گرفته شه!

اگر می بینید که نمی توانید پایگاهی برای این مجله پیدا کنید من دفتر دائمی جشنواره پژوهشی مرکز پسرانه کرج (روبروی سایت کامپیوتر با متراژ مکفی:دی) رو پیشنهاد می کنم!

پ ن:

0- پیامبر (ص) : هر کار بزرگی با بسم الله شروع نشود،به سر انجام نمی رسد.
1- دیگه دیدم خوارزمی ای که نمی شه! بر وزن المپیادی!
2- و غیر علمی
3- در این جنگل وزارت خانه ی بیمار گم می شوند، مثلا در جشنواره خوارزمی.. مثلا من یک سال طول کشید سر و ته خوارزمی رو فهمیدم!
4- آقاجان، آن مجله رسمی سمپاد فصل نامه است، آن هم نامه های 6ماه پیش را چاپ می کند!!
5- این مورد با پیشنهاد دوستان محدوده بندی می شود!
6- بعدا در زمینه نحوه اجرا و طراحی مجله بحث می کنیم
7- حقیقت این است که حتی بسیاری از مدیران آموزش و پرورش نمی دانند سمپاد چیست!
8- یعنی فایلش را برای هماهنگ کننده ایمیل می کنیم

” آی ای کوه …
می دانی منم … ؟
دانی کیم …؟
من کوهم …
من دریام …
من دشتم …
من ستاره ام …
من بهاره ام …
من ترانه ای عاشقانه ام ”

————————————————-

0 – سایت در حالت خوبیه … محمد مطهری خیلی زحمت میکشه … باید ازش تشکر کنیم !
1 – سمپادیا را تبلیغ کنید … به هر صورت !

چیزی که مدتی بدون تغییر  خاصی بمونه و چیز جدیدی اتفاق نیافته براش ، عادی میشه. احتمالا این وبلاگ هم برای خیلی ها عادی شده. عده ای میان و پست می نویسن و کامنتی میگذارند و میروند. البته فروم هم دست کمی ندارد.حقیقت این هستش که ذهن ما (من و نیما) تا حدی کشش داره و تا یک حد خاص میتونه خلاقیت به خرج بده. اما بعد از اون خلاقیتمون ته میکشه و کاری نمی تونیم ارائه کنیم که جدید باشه.

ایرانی ها هم شدیدا به تنوع و تازگی علاقه مند هستند و مسائل خیلی زود براشون عادی میشه.

در فروم سمپادیا جایی بود و هست به نام مسائل مربوط به سایت که در گذشته اسمش نظرات ، پیشنهادات و انتقادات بود. این تغییر اسم به خاطر جامع تر کردن اون بخش صورت گرفته. معمولا اون جا یک سری پیشنهادات جدید مطرح میشد که اکثرا برای بهتر شدن سایت موثر بود اما معمولا ایده های بنیادی و اساسی نبود و جزئی بودند. عده ای از این ایده ها با موفقیت اجرا میشدند اما عده ای دیگر شکست می خوردند. صندلی داغ هم من جمله طرح های شکست خورده ای بود که یک یک ماه بعد از اجرا تقریبا فراموش شد. یک بار هم به خاطر خواست کابران ایده ی مطرح کردن مباحث درسی و در واقع علمی تر کردن فروم اجرا شد. به خاطر اجرای این ایده تقریبا بیش از نصف شاخه ها و انجمن های فروم تغییر کردند اما این ایده هم مورد استقبال عملی قرار نگرفت. چون مبحث درسی خاصی مطرح نشد. الان زمان زیادی از اجرای این ایده میگذره و هنوز هیچ کار جدی ای در این ضمینه صورت نگرفته. میتونید با مراجعه به فروم و مشاهده آمار پست های شاخه مباحث درسی متوجه درصد اجرای این ایده بشین ! یکی دیگر از ایده ها ، ایده ی هوش مصنوعی و روباتیک بود. این دوبخش هم تا مدتی فعال بودند اما رفته رفته میزان فعالیت این دوانجمن کاهش یافت.

عدم اجرای این ایده ها ناشی از چند مشکل اساسی بود. اولیش کمبود کاربران فعال هستش. تعداد کاربران فعال سایت بسیار کم هستش. دومیش هم ضعف ما مدیران سایت و انجمن ها بود که نتونستیم به خوبی کار کنیم. سومیش هم همون زود عادی شدن مسائل برای افراد هستش که باعث میشه خیلی موارد مثل هوش مصنوعی برای افراد زود عادی بشه و از تازگی بیافته.

تمام این حرف ها برای این بود گه بگم شما کاربران فعال فعلی سایت باید به ما کمک کنید.

ما برای فعال کردن این سایت باید افراد جدیدی رو وارد جمع خودمون بکنیم. معمولا عده از سمپادی ها هستند که همیشه اینترنت هستند. یعنی به طرز فجیعی ساعات آنلاینشون بالاست. این افراد می تونن گزینه خوبی باشند. اکثرا هم اول و دوم دبیرستان هستند. با وارد کردن این افراد میشه سایت رو رونق بخشید. اگر دقت کنید حتما می تونید چنین افرادی رو اطرافتون پیدا کنید.

یک راه دیگه ، ایده های جدید هستند. در این مورد همون طور که بالا گفتم خلاقیت من ته کشیده است. اگر واقعا ایده ای دارین مطرح کنید. مهم نیست این ایده تون چقدر کوچیک یا بزرگ باشه. فقط هرچی هست بگید. ایده ها میتونن خیلی توسعه پیدا کنند.

یک پیشنهاد هم می خواستم به نویسنده های گروه نوشت بدم. میگم بهتره که موضوعات مطالبتون رو توسعه بدین. به مسائل مهم اهمیت بدین. خیلی چیزهای مهم هستش که میشه در موردشون نوشت. مثلا در مورد خود سمپاد ؛ این که سمپاد چه بود ، چه شد و چه خواهد شد و … . یا در مورد ایران ؛ چرا عقب افتادیم ، کجای دنیا  هستیم ، چطور میتونیم جلو بریم ، وظیفه ما چیه و …. . از کپی پیست کردن هم به هرشکلی خودداری کنید. با افکار خودتون بنویسید نه حرف های دیگران.  در ضمن طوری بنویسید که بشه کامنت گذاشت برای مطلبتون. بعضی مطالب خوندنی هستند اما واقعا نمیشه کامنت گذاشت براشون. اگر هم این جوری مینویسین انتظار کامنت های زیاد نداشته باشین. راستی بسی خوش حال کننده خواهد بود اگر کسی در مورد فرزگاه و سمینار حلی بنویسد.

در مورد بحث معرفی سایت در یک پست جداگانه توی مطالبتون هم باید بگم این موضوع اصلا مورد توجه هیشکی قرار نگرفت. چرا؟
یکی وبلاگ سمپادی توی یک پست ، لینک سایت مارو گذاشته بود. دقت کنید که میگم توی پست گذاشته بود. از طریق همین لینک بیش از 15 بار ورود داشتیم به سایت و حدود 4 نفر هم عضو جدید از همون جا اومدن به سایت.  همین جا ازشون نهایت تشکر رو دارم. این هم لینک مطلبشون : http://farzanegan75.blogfa.com/post-99.aspx
در ضمن از وبلاگ پریا فلکی هم ورودی داشتیم. ممنون که لینک دادند به ما. این هم لینک وبلاگ ایشون : http://0pariya3182469.blogfa.com/

در مورد امکان آپلود عکس هم تقاضا دارم که اگر عکسی آپلود می کنید روی مطلبتون ، حجم عکس رو پایین بیارین. به هرحال فضای سایت ما محدود هستش و نمی تونیم فضای بالایی به موارد آپلودی اختصاص بدیم.

به صفحات ارتباط با ما و درباره ما هم سری بزنید. عده ای نمی دونن چطوری میتونن با ما در ارتباط باشند و چند بار پرسیدند که چطوری با ما تماس بگیرند.

در آخر هم ازتون می خوام در مورد برچسب ها دقت بیشتری به خرج بدین. چون این مورد یکی از هدایت کننده اصلی موتورهای جستجو به سایت هستش.  به پیوند پایدار رو هم توجه کنید. برید به سایت گوگل و عبارت site:sampadia.com رو جستجو کنید. اون موقع متوجه میشین چرا میگم پیوند پایدار انگلیسی بنویسید.

خیلی ممنون از این که مطلب طولانی و خسته کننده من را خواندید.

با سلام. این مطالب مربوط به سایت سمپادیا هستش و جنبه عمومی داره. لطفا حتما بخونید و نظر بدین.

البته به خلاصه ترین شکل ممکن نوشته شده.

یک گله :

من یک گله اساسی دارم. از همه ی اون هایی که این جا می نویسن. همه شده اند بازدید کننده و هیچ کمکی دیگه ای نمی کنند.
حالا شاید بپرسین چه کمکی یک کاربر عادی میتونه بکنه.
مهم ترین کاری که می تونین بکنین اینه که سایت رو معرفی کنید. دو راه برای این کار هستش.
1. حضوری و تک تک معرفی کنید یا از برخی روش های تبلیغات که این جا گفتم استفاده کنید.
2. روش دوم یک کار بسیار خوب هستش. اون هم زدن یک پست معرفی توی سایت ها و وبلاگ های سمپادی هستش. مطمئنا خیلی از شماها سایت یا وبلاگ دارین.

خیلی خوب میشه اگر یک پست معرفی بزنین و لینک سایت رو بزارین. دقت کنید ، منظور من لینک دادن تو لینکستان نیست. منظور من پست معرفی هستش. این دو خیلی باهم فرق دارند. اگر هم پست نتونستین بنویسین حداقل توی پی نوشت بزارین.

آسیب ها و تهدید ها

الان چند تا آسیب اساسی سمپادیا رو تهدید می کند.
1. عده ای از بچه های سمپاد تصمیم گرفتند سایت سمپادیا رو خراب کنند. به هر شکلی که می تونند. مثل زدن پست های نامربوط ، کامنت های نامربوط و کارهای غیراخلاقی در فروم. مواردی هم در پیغام های خصوصی مشاهده شده. جالب این است که بدانید این ها باهم گروهی تصمیم گرفتند چنین کاری بکنند و تاحالا هم فعالیت هایی کرده اند.
2. شکل گیری دایره بسته سمپادیا
الان سمپادیا در حال محدود شدن به عده ای خاص هستش و تنوع حضور خیلی کم دیده میشه. باید از این آسیب جلوگیری کرد و افراد بیشتری رو وارد این جمع کرد.
3. شکل گیری فرهنگ خاص سمپادیا
رفته رفته توی سایت یک فرهنگ خاص شکل میگیره. یک تریپ خاص به وجود میاد که باعث میشه افراد تازه وارد پس زده بشن.

مشکلات اساسی سایت :

1. نبودن جذابیت کافی
سمپادیا جذابیت کافی رو نداره. در واقع هرکسی که وارد میشه جذابیت خاصی نمی بینه. به همین خاطر میره پشت سرش رو هم نگاه نمی کنه. این نتیجه رو من از صحبت شخصیم با برخی اعضا گرفتم.
2. رده سنی
سمپادیا بیشتر برای دبیرستانی ها شده. یک جورایی بچه های راهنمایی و فارغ التحصیل احساس غریبی می کنند.

مشکلات وبلاگ :

1. کوچیک و بزرگ
متاسفانه وبلاگ کوچیک هستش و کشش این همه تنوع رو نداره. هرروز پست و مطالب جدید. با سبک های خاص. این باعث میشه پست ها زود پیر شوند !
2. تنوع موضوعی
در حال حاضر وبلاگ موضوع بندی خاصی در وبلاگ دیده نمیشه. اکثرا مطالب دل نوشته هستند و غم و ناراحتی.
3. استفاده شخصی
نوشتن پست برای موارد شخصی. تبدیل شدن گروه نوشت به تک نوشت !
4. حذف پست
این مورد عجیب واقعا عجیب است ! عده ای پست می نویسند بعد اون رو پاک می کنند. آخه یعنی چی ؟ اگر قراره پاک بشه چرا می نویسین؟ برخی هم از سر ناراحتی و دل خوری از یکی دیگه پستشون رو پاک می کنند. این دیگه واقعا بده.
5. ضعف محتوایی
متاسفانه مطالب شدیدا بی محتوا هستند. اصولا مطلب باید اون قدر محتوا داشته باشه که حداقل کامنت هاش به 30 تا برسه. منظور از محتوا این نیست که یک مقاله علمی بزارین. منظور اینه که چیزی که میزارین به درد بخوره.
6. نبود قانون مشخص
متاسفانه هیچ قانونی برای گروه نوشت تدوین نشده. این باعث کلی مشکل میشه. وقتی قانونی نباشه یعنی آزادی مطلق !

مشکلات ما:

1. سنگینی شدید درس ها
2. مشکلات دسترسی به اینترنت

نیاز های ما :

1. مدیر قوی با شرایط زیر:
زمان کافی ( روزی حداقل 1 ساعت توی سایت باشه)
تسلط به سیستم ( بلد باشه با سیستم مدیریت کار کنه)
مدیریت بلد بودن ( با اصول و روش مدیریت ما منطبق باشه)

کمی از آمار سایت:

1. حدود 80 درصد بازدید کنندگان سایت direct بودند. یعنی چی ؟ یعنی این که مستقیما آدرس سایت رو وارد کرده اند و اومده اند توی سایت.
2. حدد 30 درصد بازدیدکنندگان از مرورگر فایرفاکس استفاده می کنند. حدود 60 درصد هم اینترنت اکسپلورر بوده. توصیه میشه که از مرورگر فایرفاکس استفاده کنید تا هم سایت رو به شکل استاندارد ببینید هم این که سریع تر صفحات باز بشن.
3. استفاده از مرورگر های موبایلی توی سایت اخیرا افزایش یافته. برای همین باید این سیستم شدیدا تقویت بشه. فروم که مشکلی نداره اما وبلاگ باید از نظر موبایلی تقویت بشه.

افزایش امثالنا :

از روز اول شروع به کار 3 تا فروم فعال مثل سمپادیا وجود داشت. یکیشون که نودتس بوده و هست. یکیشون هم سمپادکلوب بود که بسته شد. فعالیت ما 3 تا تقریبا همزمان شروع شد. حالا موندیم ما دوتا سمپادیا و نودتس. باهم هیچ مشکلی نداریم. اما در این بین عده ای با مشاهده فروم و سایت ما تصمیم گرفته اند که خودشون فروم بزنن و سایت عمومی سمپاد کشور بسازن. این اقدام در فکر خیلی ها بوده. اما ما از اولین کسانی بودیم که عملیش کردیم. حالا عده ای که میان فروم میزنن برای ما مشکل ساز خواهند بود. خوب دلایلش هم مشخصه. مهم ترین اتفاقی که میافته عدم وجود وحدت و ایجاد پراکندگی هستش. متاسفانه خیلی از ایرانی ها این خصلت رو دارند که همیشه میخوان همه کاره باشن.

برنامه های ما برای آینده :

متاسفانه ایده های ما برای آینده open source نیستند. برای همین چیزی از جزئیاتشون نمی گم. البته این ایده هارو الانم میشه اجرا کرد اما مهم ترین مشکلی که داریم

اینه که زمان کافی برای این ایده ها نمی تونیم بزاریم. ایده های مفید و جالبی هستند.

یک خبر :

جهت تکمیل مشخصات خود در فروم اقدام کنید. سه فیلد جدید من جمله مرکز سمپاد اضافه شده است.

هدف ما :

این مورد باید قبل از همه نوشته میشد. ببینید خیلی از بچه های سمپاد از نبود اتحاد و انسجام بین سمپادی ها گله و شکایت دارند . مهم ترین هدف ما از این سایت این بود که یک مرکز واحد برای همه سمپادی ها ایجاد کنیم. یک اقدام جهت متحد و مرتبط کردن سمپادی ها باهم.

تولد سمپادیا فرا رسید …

سمپادیا 1 ساله شد…

1 سال پیش سایت سمپادیا بعد از مدتی وقفه دوباره راه اندازی شد. حالا بالای 800 عضو داره.

به امید روزی که سمپادیا نامی آشنا برای هر سمپادی باشه …

پ.ن

1. بسی دوست دارم یک تولد بگیریم. نظرتون چیه ؟ البته مسلما تهران !

چند روز پیش آرزو کردم کاش هیچ وقت سمپادیا نبود …

سمپادیا من رو خسته می کنه ، یک جورایی شده تنها دلیل اینترنت اومدنم. منی که همیشه چراغ مسنجرم روشن بود حالا دیگه به خاطر این که جواب پی ام های اینو اون رو ندم آنلاین نمیشم. چون وقت نمی کنم.

واسه شما خیلی راحته. میاین سری به سایت میزنین. آپدیت هارو چک می کنین. کامنت ها رو میخونین. کامنت میزارین و میرین …

اما من چی ؟ باید بیام سایت. کل سایت رو بررسی کنم. تک تک کلمات رو بخونم. تک تک بحث ها رو بخونم. تک تک کامنت ها رو بخونم. سوراخ سمبه های این سایت رو چک کنم تا مشکلی پیش نیومده باشه.

فروم و وبلاگ. هردوشون دردسرهای خودشون رو دارند.

وبلاگ باید مطالب رو بخونم ، نظر بدم ، قسمت های فنی سایت رو بررسی کنم ، همیشه نرم افزارهای سیستم رو آپدیت نگه دارم. همیشه بکاپ بگیرم. به دنبال قالب های جدید باشم (هرچه میگردم خوبش نمیابم!) ، به دنبال پلاگین های جدید باشم…

توی فروم اوضاع بدتره. همه جوره عضو داریم. با همه جور نوشته و همه جور اخلاق . باید تک تک مطالب و بحث هارو بخونم. بررسی کنم که آیا توی جای درستش هستند. بررسی کنم که چیزی توشون بر خلاف قوانین انجمن نباشه. کی به کیه ! به اعضای خاطی اخطار بدم. (خیلی بده آدم خشن برخورد کنه اما مجبور میشم). روزی حداقل 5 پیغام خصوصی جواب بدم. انجمن رو زنده و به روز نگه دارم. انجمن های جدید بسازم.

تو این بین همیشه آمار سایت رو بررسی کنم. تبلیغ کنم …. وای اگر بدونین چقدر اعصاب خورد کنه وقتی آمار ضعیف سایت رو میبینم…

من تمام زندگیم کامپیوترم بود و تمام کامپیوترم اینترنت. حالا تمام اینترنتم شده سمپادیا !

مامان سرم داد میزنه ، اینترنت رو قطع کن. همیشه تهدید میشم که لپ تاپم رو ازم میگیرن و داغونش می کنن. ( یک بار بدنش رو شکستن). پول تلفن … هرروز صبح که میرم لپ تاپم رو قایم می کنم یک جای خونه. گاهی اوقات هم مجبور میشم با خودم ببرم مدرسه. 3 کیلو اضافه وزن کیفی !

سرعت اینترنت رو مخم راه میره. وای خدا ، اون قدر اعصابم خورد میشه با این سرعت حلزونی…

خوب شد یاد سرعت افتادم. باید سایت رو سبک ترش کنم. خیلی سنگین شده.

gprs ! وای ، باید سیستم موبایلی سایت رو حلش کنم. اعضا راحت تر بتونن سایت رو ببینن. تاحالا سه چهار تا سیستم رو تست کردم نمی دونم چه جوابی داده ! خودم ایرانسل ندارم بررسی کنم.

ای گندت بزنن… مدرسه … این همه تلکیف آخه ؟ معلم جبر . تمرین داده. نمی تونم هیچ کدومشو حل کنم. سخته ، وحشتناکه ، بچه ها هم نمی تونن ! اما اعتراضی ندارن. چون از یکی که تونسته بنویسه کپی می کنن. خیلی عادت بدیه. کپی زنی … بدجوری رایج شده توی مدرسمون.

باز سمپادیا …

یک نفهمی رفته کلی عکس غیراخلاقی زده ، بیا اینا رو پاک کن حالا ! بعدش هم عضویت مسدود می شود !

فکرم شده همیش این که چجوری سایت سمپادیا رو بالا ببرم. اون roadmap ای که توی ذهنم تصور می کنم خیلی سخته رسیدن بهش. خیلی سخته. وایییییی … یادم رفته بود. من سومم . کنکور . امتحان نهایی …

خیلی چیزها در مورد آینده سمپادیا تو ذهنم هستش که میدونم میتونم عملی کنم. اما کنکور نمیزاره. این دوسال باید بگذره.

من تنهام . کسی رو ندارم. مشکلات زندگی هم که از یک طرف… بابا بسه.

دلم خوش بود که اونو دارم ، اونم که رفت. چقدر امید بخش و انرژی بخش بود برام.  (اخیرا توی بلاگ خیلی ها در مورد اوشون حرف میزنن!)

نیما هم که رفت … هرازچند گاهی میاد این ورا.

باید مواظب حرف هایی که توی فروم و سایت میزنم باشم. خیلی خطرناکه ! به دلایلی که شما نمی دونین. استفاده از نام حقیقی هم دردسرهایی داره…

باید این وسط شخصیتی خاص از خودم توی فروم بسازم. راستی چی فکر می کنین در مورد من ؟ من چجور آدمی هستم؟

بعد از ، از دست دادن سمپادیا دات آی آر رنک سایت و کلی ایندکس پرید. جهنم ، یک سال بگذره. درست میشه…

خانواده ام اصلا درک نمی کنن سمپادیا رو ! به نظر اونا کار ابلهانه و کاملا بیهوده ایه! اما من این طور فکر نمی کنم. وقتی ازم میپرسن که چی ؟ هرچقدر فکر می کنم جوابی ندارم. وای اگر بدونن چقدر خرجش کردم پوست از سرم می کنن!

این وسط تنها ماندم من ! البته ناگفته نماند که بذرکار و حیدری خیلی کمک می کنند. اما بازهم …

چگونه باید واقعا این اعضا رو به قوانین عادت داد ؟!

.

.

.

.

چشام بسته است ، جهانم شکل خوابه ، عذابه ، اضطرابه ، اضطرابه ، روبه روم دیواری از مهر ، دیواری از سنگ

بگو ، بیهوده نیست. بگو بیهوده نیست فاصله آب و سراب ، بگو سپیدی کاغذ بیهوده نیست. بگو از کوچ پراکنده. فقط کابوس و تنهایی.

بگو … {دانلود}