دسته: علم و فناوری

سمپاد چگونه سمپاد شد

سمپاد چه قبول کنیم الان سمپاد است یا ممپاد است یا اصلا وجود ندارد دست کم یک حس و یک معنی مشترک در بین تمام سمپادیها یا لااقل جامعه بزرگی است که خود را از عمق وجود سمپادی می دانند. شاید امروز در دهه 90 حرف زدن و سخن گفتن از سمپاد حتی بین برخی از سمپادی ها هم مسخره و بی اهمیت و احمقانه توصیف شود . شاید فکر کردن راجع به سمپاد و آرمان های سمپاد به گوشه ذهن بعضی سمپادی رفته باشد که گاه گداری چون آتش زیر خاکستر گر می گیرد . مثل من که امشب بار دیگر این آتش در فکرم شعله ور شد . راستش از زمانی که دانشگاه آمدم بیشتر یاد دبیرستان میکنم و یاد سمپاد . توی دانشگاه با سمپادی های گوناگونی از نقاط مختلف ایران آشنا شدم و تجربه های جالبی شنیدم از این واژه پر بسامد برای ما سمپادی ها .. شاید گاهی حتی غبطه می خورم کاش در مقطعی در تهران نبودم و در فلان سمپاد شهرستان درس می خواندم . زمانیکه می بینم فعالیت های جدید و خلاقانه و بامزه لزوما ربطی به امکانات مالی و جغرافیایی ندارد .. بیشتر به افراد مربوط می شود .. حالا چه می خواهم بگویم .. اینکه انگار این سمپاد که با تمام فراز و نشیب ها (و بیشتر هم نشیب ها) اگر امروز سمپاد است اگر سرمایه گذاران میلیاردی دبیرستان های غیرانتفاعی همیشه در آرزوی آن هستند با آدمها ساخته شده است یعنی اینکه ساختمان سمپاد در بلوار آفریقا و رییس آن اژه ای باشد تا یک اتاق در وزارت آموزش و ؟ فرق دارد قطعا اما آنچه در سراسر کشور بر سمپاد اثرکرده افراد بوده اند افرادی که در مقاطعی جوانی خود را وقف سمپاد کردند افرادی که دانش و منش والای خود را در اختیار ما دانش آموزان قرار دادند و این دبیران هر چند انگشت شمار در هر مدرسه ای بودند که علمدار تفکر سمپاد ماندند آنان که شاید به ما تست قلم چی یاد نداند اما فکر کردن و اندیشیدن و تجربه کردن و حتی اخلاق آموختند.. . ما دهه هفتادی ها سمپاد را دوست داریم دهه پنجاه و شصتی های پرانرژی ای در سمپاد آمدند و انرژی و وقت گذاشتند و با تمام ناملایمت ها لحظات زیبا را با ما رقم زدند … ما سمپادی شدیم چون 30 سال پیش مردی که با روابطش و با جایگاهش میتوانست مناصب مختلف حکومتی را یکی پس از دیگری طی کند اما 20 سال از مهم ترین بخش زندگی اش را صرف سمپاد کرد..

اما اکنون برای بزرگ کردن این طفل بیمار و رنجور سمپاد چقدر انگیزه داریم آیا ما هم حاضریم بخشی از وقتمان را برای سمپاد خرج کنیم مثل آنهایی که وقتی به سمپاد می آمدند حاضر بودند یک دهم جاهای دیگر حقوق بگیرند .. ما چقدر در جلوبردن سمپاد نقش بازی خواهیم کرد؟؟!

هفتمین دوره مسابقات کشوری دومینو

هفتمین دوره مسابقات کشوری دومینو

هفتمین دوره مسابقات کشوری دومینو

دانشگاه صنعتی امیرکبیر(پلی تکنیک تهران)

دانشکده مکانیک

هفتمین دوره مسابقات کشوری دومینو، بزرگترین مسابقه دومینو در سطح کشوری،  در دو بخش دانش آموزی و دانشجویی برگزار میشود:

با بیش از 70 میلیون ریال جایزه نقدی

در تیمهای حداکثر 4 نفره
تاریخ برگزاری بخش دانش آموزی: 14 و 15 اردیبهشت ماه

زمان ثبت نام: 21 فروردین لغایت 10 اردیبهشت ماه

ثبت نام به دو صورت حضوری و اینترنتی انجام میگیرد:
با مراجعه به وب سایت
domino-autmech.ir

یا مراجعه به آدرس:

تهران- دانشگاه صنعتی امیرکبیر(پلی تکنیک تهران) دانشکده مکانیک طبقه صفر دبیرخانه هفتمین دوره مسابقات کشوری دومینو

برای کسب اطلاعات بیشتربه وب سایت دومینو مراجعه کنید: domino-autmech.ir

یا از صفحه اینستاگرام ما دیدن کنید:  domino_aut_mech

نشریه چارسو، مجله‌ای دانش آموزی در حوزه فناوری‌های همگرا

نشریه چارسو، مجله‌ای دانش آموزی در حوزه فناوری‌های همگرا (Converging Technologies) است که از آبان ماه 1394 منتشر می‌شود.
چارسو تلاش می‌کند تا دانش آموزان کشورمان را با کاربردهای و قابلیت‌های حاصل از همگرایی فناوری‌های نانو (Nano) ، بیو (Bio) ، اطلاعات (Info) و شناختی (Cogno)آشنا سازد.
این نشریه می‌کوشد تا دانش آموزان را برای نقش آفرینی فعال در توسعه فناوری‌های همگرا آماده کند و در کنار سایر برنامه‌های این حوزه، زمینه تسریع پیشرفت علمی و فنی ایران اسلامی را فراهم آورد.
شماره دوم از نشریه چارسو، چهار مطلب را برای دانش آموزان علاقمند به فناوری‌های همگرا آماده کرده است:

• ایده هاى جدید براى تولید انبوه کربین ( Carbyne )
• لثه بند هوشمند، آب دهان و وضعیت سلامتى کاربر را می‌یاید
• رایانش باز نخواهد ایستاد
• آن ها ما را می‌بینند

موانع پیشرفت علمی

توی سایت بحثی بود در مورد موانع پیشرفت علمی کشور که قسمتی از بحث رو اینجا منتشر می کنم. اگر شما هم علاقه داشتید در بحث مشارکت کنید. سوالات اینها هستند:
١. چه موانعى پيش روى پيشرفت علمى كشورمون قرار داده؟
٢. راهكارهاى برطرف كردن هر كدوم از ايراداتى كه به نظر شما وجود داره چيه؟(مهم ترين سوال :-“)
٣. نقش شما به عنوان يك دانش آموز يا دانشجو يا فارع التحصيل چيه؟

 

جواب نیلوفر، دانشجوی رشته سلولی مولکولی دانشگاه تهران :

با یک کلمه شروع می‌کنم. بودجه. ایران درست مثل یک کشور تیپیک جهان‌سومی، بودجه‌ی کار پژوهشی بسیار بسیار ناچیزی داره که باید از دولت بیاد. این بودجه طی یک فرایند پلّه‌پلّه، از زمان تصویب تا زمان تخصیص، کم‌تر و کم‌تر می‌شه و در نهایت مبلغ ناچیزی باقی‌ می‌مونه. توی چند سال اخیر این فرایند مدام بدتر شده و مراکز نوپای تحقیقاتی زیادی به خاطر کمبود بودجه بسته شدن. بر خلاف کشورهای پیشرفته، در ایران اسپانسرهای زیادی برای کار تحقیقاتی وجود ندارن و مراکز تحقیقاتی خصوصی، تعداد بسیار پایین و مشکلات خیلی زیادی دارن. این چند سال اخیر، به خاطر تحریم‌ها، بالا رفتن هزینه‌ها و افت کیفیت آموزشی که از اولش هم بالا نبود اما از سال ۸۴ به این سو کاملاً به زمین گرم خورد، تمام این مشکلات چند برابر هم شده. نبودن بودجه روحیه‌ی تمام آدم‌های فعال رو تحت‌ تأثیر قرار می‌ده، از استاد تا دانشجو. این‌جاست که اساتید بی‌حوصله و بی‌انگیزه می‌شن و پناه می‌برن به همون درس دادن که اون رو هم به خاطر بی‌انگیزگی خوب انجام نمی‌دن و دانشجوها بیشتر و بیشتر قانع می‌شن که نمی‌تونن توی ایران ادامه بدن. دانشجوها از ایران می‌رن و کسانی که موفق به رفتن نمی‌شن، بی‌اعصاب و بی‌انگیزه می‌شن و نمی‌تونن پژوهشگرهای خوب باشن. همه‌ی این‌ها مثل قطعات دومینو با هم ارتباط علّت و معلولی دارن.

هم‌چنین، این‌جا همون بودجه‌ی ناچیز هم فقط به پژوهش‌های کاربردی اختصاص داره. به این معنی که حداقل در فیلد خود من، زیست‌شناسی، که چه تحقیقات پایه و چه تحقیقات کاربردیش بودجه‌های بالایی می‌طلبن، شما هر چقدر هم یک ایده‌ی تمیز و عالی داشته باشین، اگر کاربردی نباشه، یعنی یه جور ربطش ندید به درمان یک بیماری یا تولید یک محصول جدید بیوتکنولوژی یا… بهتون هیچ بودجه‌ای نخواهند داد. در نتیجه شما نمی‌تونید آزادی عمل داشته باشید و باید خودتون رو در یک چهارچوب خیلی محدود جا بدید.

کیفیت پایین آموزش توی دانشگاه‌ها هم که ارتباط مستقیمی با کیفیت پایین پژوهش داره؛ حداقل در مورد دانشگاه تهران که نماد آموزش عالی کشوره می‌تونم با اطمینان بگم که فرایند عضویت هیأت علمی و استخدام استاد فقط تا حد بسیار پایینی وابسته به سابقه‌ی قابل‌ قبول علمی و پژوهشی فرده و بیشتر با روابط افراد با اعضای دیگر هیأت علمی و درواقع یک شبکه‌ی مافیایی وابسته‌ست. این موضوع باعث می‌شه بسیاری از اساتید لیاقت موقعیتشون رو نداشته باشن و با حس نکردن کوچکترین فشار برای پیشرفت، کلاً لم بدن توی دفترشون و دریغ از یک کار علمی قابل قبول (به هیچ عنوان اغراق نمی‌کنم و هر کسی شک داره می‌تونه بیاد ببرمش رسماً نشونش بدم اوضاع دانشگاه تهران رو). دانشجویان این وضعیت رو متوجه می‌شن و بی‌انگیزه می‌شن.

اغلب دانشجویان تجربه‌ی پژوهش درست و حسابی پیش از دانشگاه ندارن؛ اساتید باید روحیه‌ی پژوهش و عشق و علاقه به علم رو در دانشجو پرورش بدن. نه تنها ۹۹٪ اساتید همچین کاری رو اصلاً بلد نیستن، بلکه خودشون تحت فشارهایی که گفتم و فشارهای دیگه، انقدر بی‌انگیزه و بی‌اعصابن که همون شعله‌ی کم‌فروغی رو که توی بعضی دانشجوها هست هم با تکیه بر اهمیت جزوه و نمره و حفظیات و بعضاً خزعبلات، خاموش می‌کنن. این در حالیه که وجود کنکور سراسری و جو مضحک سرازیر شدن بچه‌ها به سمت پزشکی و مهندسی بدون ذرّه‌ای تفکّر راجع به علایق و استعدادهاشون، به خودیِ خود رشته‌های علوم پایه رو که بستر تحقیقات مهم در هر کشوری هستن، مملو از بچه‌های بی‌انگیزه‌ای کرده که صرفاً این رشته‌ها رو می‌خونن، چون رتبه‌ی پزشکی یا مهندسی نیاوردن؛ صد البته که این وسط پیدا می‌شن ۳-۴ نفر که متفاوتن؛ اما در نظر بگیرید با تمام این شرایطی که توصیف کردم، این افراد با چه چالشی روبرو هستن در طول تحصیل و حقیقتاً معجزه‌ای باید رخ بده که این افراد هم تا پایان تحصیلشون روحیه‌ی خودشون رو تماماً نبازن.

در مورد راهکار؛ هیچ پاسخ ساده‌ای وجود نداره. فرهنگ حاکم بر اذهان عمومی وجامعه‌ی پژوهشی و آموزشی ایران باید رسماً دگرگون بشن. از بالا تا پایین؛ از مدرسه تا دانشگاه. سیستم آموزشی باید محوریتش رو بذاره روی خلّاقیت، پرسش و فهمیدن. نه روی حفظیات و ارزیابی و رتبه‌بندی. این مسئله، در نهادینه کردن روحیه‌ی دانش‌محور و علم‌محور در بچه‌ها خیلی مهمه. همین بچه‌ها هستن که می‌رسن به دانشگاه؛ و در حالی هم می‌رسن به دانشگاه که آموزش و پرورش یازده سال تمـــام تلاشش رو برای تبدیل کردن دانش‌آموزان به موجوداتی راحت‌طلب، تهی از انگیزه و شور و شوق، به شدت علاقه‌مند به سهل‌الوصول‌ترین نتایج و وابسته به هر آنچه که از دهان معلّم بیرون میاد، انجام داده. این وضعیت نمی‌تونه ادامه پیدا کنه؛ هر چقدر هم از بالا کار درست بشه، این بچه‌ها نخواهند تونست حتی شخصیتی مشابه شخصیت یک دانشمند داشته باشن؛ بماند که ۹۹٪ این بچه‌ها هیچ علاقه‌ای هم به همچین چیزی ندارن. اینجا دانشگاه رفتن تبدیل به روتین زندگی هر کسی شده و بزرگراه ورود به دانشگاه، تنها بزرگراه زندگی در ایرانه. همه می‌رن دانشگاه، اما عده‌ی بسیار بسیار بسیار کمی می‌دونن چرا دارن می‌رن دانشگاه و می‌خوان چیکار کنن. در چنین شرایطی، و در نبود سیستم ارزیابی هدفمند، بدنه‌ی اصلی دانشگاه رو بچه‌هایی تشکیل می‌دن که اصلاً جاشون توی دانشگاه نیست. خود این افراد هم اغلب خیلی زود متوجه این موضوع می‌شن، اما از فشار فرهنگی جامعه گریزی نیست و تنها هدفی که در ذهن افراد باقی مونده، دست‌یابی به مدرک دانشگاهیه. بیست سال پیش، لیسانس، ده سال پیش فوق لیسانس، و الان دکترا. این وضعیت، بدون شک، فاجعه‌باره. اوضاع بد شغلی و اقتصادی باعث می‌شن افراد حس کنن تنها راه کار پیدا کردن، ورود به دانشگاهه، و وقتی مدرک می‌گیرن، دیگه به هر شغلی راضی نمی‌شن و مشکل خودش رو دور می‌زنه. در طول سال‌ها، دانشگاه رفتن خودش تبدیل به هدف می‌شه (و نه وسیله) و کم‌کم توی ذهن نسل‌های بزرگ‌تر جا باز می‌کنه به عنوان یک ضرورت و شاخص قضاوت راجع به افراد؛ به طوری که کسانی که خیلی واضح می‌دونن چی می‌خوان و نمی‌خوان وارد دانشگاه بشن تخطئه می‌شن و به جایگاه اجتماعی نامطلوبی هل داده می‌شن. نتیجه‌ی تمام این مسائل، ورود آدم‌های نامناسب (از وجوه مختلف) به دانشگاه و مسیر پژوهش علمیه. این مسائل باید حل بشن تا مشکل پیشرفت علم در ایران حل بشه.

در مورد نقش ما؛ مثل هر چیز دیگه‌ای، آدم باید خودش رو اصلاح کنه و سعی کنه در اطرافش هم تغییرات خوبی به وجود بیاره؛ ولو شعاع این تغییرات کم باشه. هر کسی باید خودش رو بشناسه، علایقش رو بشناسه و هدف داشته باشه. هر کسی باید بدونه در قبال موقعیتی که توی دانشگاه به دست میاره مسئوله؛ دانشگاه جای آزمون و خطا نیست چون هر صندلی که شما اشغال می‌کنید در حالی که رشته رو دوست ندارید، می‌تونست جای کسی باشه که رشته رو دوست داره. هر کسی باید تمام تلاشش رو بکنه دانشجوی خوبی باشه، روحیه‌ش رو نبازه تا قادر باشه به اساتید و بقیه‌ی دانشجویان هم روحیه بده. هر کسی باید وظیفه‌ی خودش رو درست انجام بده.

 

نظر شما چیه؟ نظرتون رو توی بحث اصلی یا همین جا توی کامنت ها مطرح کنید.

 

 

ریپورتاژ آگهی: FamilyDoctor کاری از سمپادی‌ها

یه پزشک سمپادی بعد از فارغ التحصیلی و گرفتن مدرک داشت از در دانشکده پزشکی می رفت بیرون که بره دنبال سرنوشتش. یهویی یه سمپادی دیگه که تازه پزشکی قبول شده بود جلوش سیز میشه. طفلکی عین اول دبستانیا وقتی یه خودی میبینه انقدر ذوق می کنه که نگو، بعدش کلی سوال در مورد دانشگاه و دوره پزشکی و چجوری درس بخونم و مقاله بدم و غیره می پرسه. پزشک سمپادی ما هم این پرشور (!) رو میبینه دلش نمیاد بزنه تو ذوقش و به خاطر رگ و ریشه سمپادیش هم که شده جواباش رو می ده. ولی دانشجوی ما به همین راحتی ول کن معامله نیست و آخرش شماره تلفن دکتر رو می گیره.

پزشک خانه شما

بعد از یه مدت دانشجوی سمپادیمون که می بینیه دانشگاه خبری نیست و همه دارن تو سر و کله همدیگه می زنن یه زنگ می زنه به دکتر میگه آخه این چه وضعشه؟ دبیرستانمون چند مرتبه خلاقانه تر و علمی تر بود به خدا! دانشگاه سمپادیا نداریم؟؟؟

دکتر اما شرایط این طفل معصوم رو درک می کنه و میگه چرا خودمون یه کاری نکنیم؟ بیا پیش من دارم روی یه پروژه خفن کار می کنم. بیا نشون بدیم سمپادی در بند زمان و مکان نیست و هرجا باشه با ابتکاراش، هوش و ذکاوتش رو به رخ بقیه می کشه!

این شد که سایتی کلید خورد به نام پزشک خانه شما http://familydoctor.ir

حالا ابتکار این سایت کجاست؟ اصلا این سایت به چه دردی می خوره؟

خلاصه بگم، ایشالله هیچ وقت نباشه ولی در موارد لزوم، اگه سوالی، دردی، ناخوشی یا مشکلی داری که فکر می کنی فقط باید پاشی بری دکتر تا بفهمی چته و حال نداری یا وقت نداری یا خجالت می کشی (!) یا احساس می کنی دکترا پول مفت دارن می گیرن (!) می تونی بیای تو سایت پزشک خانه شما!

من در سایت پزشک خانه شما یک قسمت ناب دیدم به نام “تشخیص و درمان“. فقط کافیه بدونی کجات درد می کنه و یا با کجات مشکل داری، از بخش تشخیص و درمان سایت پزشک خانه شما همون جای وزّه رو انتخاب می کنی و به کمک نمودار علت یابی بیماری ها با چند تا بله خیر به علت و نام بیماری یا مشکلت پی می بری. (مثل فلوچارت های برنامه نویسی) بعدشم با یه لینک میری تو مقاله مورد نظر و توضیحات بیشتر بیماری و درمانش رو یاد میگیری. من خودم همچین چیزی رو کلا تو وب فارسی ندیده بودم هر کی مشابه پیدا کرد جاییزه داره.

مقاله های سایت پزشک خانه شما همگی توسط خود پزشکا و متخصص ها نگارش شده و نثر مطلب به گونه ای هستش که انگار توی مطب دکتر نشستی داره برات توضیح میده. سوال های احتمالی که شما ممکن بود از متخصص بپرسید هم خودشون پرسیدن و جوابش رو براتون گذاشتن یعنی اتلاف وقت برای رسیدن به جواب به صفر می رسه.

خیلی از مطالب سایت هم ترجمه شده مقاله های ده سایت اول بهداشت و سلامت جهان هستش که بازم گلچین شده و ویرایش شده توسط پزشک هستش و ویژگیش اینکه مقاله ها وطنی و بومی هم شدن.

صحت علمی مطالب انقدر بالاست که به درد دانشجو های پزشکی هم می خوره. البته رسالت پزشک خانه شما، آگاه کردن قشر غیر پزشک در مورد علم پزشکی با اون اصطلاحات عجیب و غریبش هستش و وقتی پزشکا بالای سر بیمار دارن در مورد بیماریش حرف می زنن و به بیمار بنده خدا هم چیزی نمی گن و توضیح نمی دن، مخاطب های سایت پزشک خانه شما می تونن صحبت ها رو به خوبی درک کنن و با سوالاشون خانم دکترا و آقا دکترا رو مجبور کنن که پاسخ گو باشن.

اخبار سلامت سایت هر روز با بیش از 20 خبر برگزیده بهداشت و سلامت کشور به روز میشه.

دنبال تاثیر داروها روی بدن و داروی بیماری خاصی می گردی؟ در مورد جنبه های پزشکی مسائل زیبایی و تغذیه سوال برات پیش اومده؟ هر چی خواستی توی سایت پزشک خانه شما جستجو کن.

می دونی چقدر از مشکلات با توصیه های طب سنتی و داروهای گیاهی و خوراکی ها و موادی که تو خونه هممون پیدا میشه می تونه به راحتی برطرف بشه؟ پزشک خانه شما به طب سنتی توجه ویژه ای کرده و در این زمینه مطلب علمی واقعی (غیر خرافی) و درست و درمون انقدر داره که حریف می طلبه! (می تونی با هر سایت رقیبی مقایسه کنی، البته می دونم که می دونی سایتی که سمپادیا راه بندازن رقیب نداره 😉 )

دیدی بعضی موقع ها آدم یه اتفاقی ناگهانی براش میفته هول میشه نمیدونه چیکار کنه؟ خدا نصیب نکنه ولی اگه جون یه آدم در خطر بود چیکار کنیم؟ من که می رم بخش کمک های اولیه پزشک خانه شما رو سریع یه نگاه می ندازم، در مورد تمامی مسائل اورژانس، دستورالعمل های قدم به قدم داره که میتونی به راحتی مثل یک امدادگر حرفه ای جون در خطر آدم ها رو نجات بدی. (در مورد گیر کردن قلاب ماهی تو پوست و نیش زدن عروس دریایی هم مطلب داشتن که عمرا فکرشم نمی کردم ولی خوب بالاخره از این جور اتفاقام ممکنه بیفته و بچه ها همه جوانب رو کاور کردن)

پزشک خانه شما ماشین حسابم داره! باهاش نمی تونی انتگرال حساب کنی ولی حداقل این قابلیت رو داره که از روی قدت بگه وزن بدنت چقدر باید باشه و چقدر اضافه یا کمبود وزن داره و چند کالری باید بسوزونی یا مصرف کنی تا به وزن ایده آل برسی.

اگرم حوصلت سر رفت یه بخش در حال توسعه بازی و ویدئو دارن که می تونی سری بهشون بزنی. من که عمل جراحیم خوب نبود زدم پای اون بد بخت رو قطع کردم، یکی بیاد حداقل یه بازی بلد باشه. کلیپ ها رو هم که باید ببینی!!!

تا کمتر از یک ماه دیگه برنامه های موبایل هم روی سایت قرار می گیره.

بخش پیشنهاد مراکز پزشکی و پزشکان رو هم دارن راه می ندازن که اگه با اطلاعات و توضیحات سایت قانع نشدی (!) و دیگه خیلی مسر بودی بری پیش دکتر، مشکلی نباشه و بتونی به راحتی نزدیک ترین مرکز درمانی یا پزشک متخصص توی هر زمینه ای به خونتون رو پیدا کنی.

این همه ایده و کار و تلاش ارزش یک نگاه (به عقیده من بیشتر و شاید هر روز) رو داره، حالا که سمپادی هم هستش که چه بهتر، حمایت می شن و پرچم سمپاد رو بالاتر می بزن.

پزشک خانه شما http://familydoctor.ir

Anki – نرم افزار عالی یادگیری و حفظ

برای حفظ و یادگیری خیلی چیزها ما نیازمند مرور اطلاعات هستیم. مثلا لغات و املا و تاریخ ادبیات، لغات زبان، فرمول های مثلثات و … . یک چیزی به اسم منحنی فراموشی هم وجود داره که نشون میده آدم وقتی چیزی رو به ذهن میسپاره چقدره یادش میره و اگر دوبار تکرار کنه چقدره یادش میره و سه بار و … که این شکلیه :

یک روشی هم به اسم جعبه لایتنر وجود داره که احتمالا اسمشو شنیدید و آشنایید باهاش. یک سری اطلاعات رو شما تبدیل به فلش کارت میکنید و به مرور زمان میخونیدشون تا بره به حافظه بلندمدت.

فلش کارت و لایتنر هم پیگیری کردن میخواد و دردسر خودشو داره. حالا هدف من معرفی نرم افزاری بود که این امکان رو فراهم میکنه که شما با کمترین دردسر مقدار زیادی فلش کارت داشته باشید و به مرور زمان به راحتی با اون بخونید و کلی چیز حفظ بشید.

اسم نرم افزاره Anki هست و نسخه ویندوز و مک و لینوکس داره. نسخه موبایل آندروید و اپل هم داره. نسخه تحت وب هم داره. زبان فارسی هم داره.

 

 

امکانات خیلی خوبی داره. مثلا میشه فلش کارت صدادار یا تصویر دار گذاشت و … چند نمونه از امکاناتشو بگم براتون:

  • امکان طبقه بندی و دسته بندی اطلاعات
  • پشتیبانی ۱۰۰% از صدا و تصویر بر روی کارت ها
  • پلاگین های فراوان برای اضافه کردن قابلیت های نرم افزار
  • قابلیت ادیت کارت ها
  • محیط ساده و کارآمد
  • دارای تایمر و وایت برد
  • بارگذاری مجموعه کارت های جدید بصورت آفلاین از طریق SD card
  • سرعت بالا در بارگذاری اطلاعات و مرور آن ها
  • پشتیبانی کامل از TeX برای نوشتن فرمول ها در کارت ها
  • پشتیبانی از تگ های HTML  برای تولید کارت هایی پویاتر
  • با اَنکی همه جا می توانید مرور مطالب خود را انجام دهید، اَنکی بر روی هر سیستمی عاملی اجرا می شود، مانند همه لینکوس ها، ویندوز، مک، ویندوز موبایل، آندورید، آیفون، آیپاد و حتی زائوروس های قدیمی.
  • قابلیت هماهنگ سازی اطلاعات خود میان تمام سیستم هایی که اَنکی روی آن ها نصب شده است.
  • قابلیت به اشتراک گذاری مطالب میان دوستان خود به این صورت نیز که  آن ها نیز بتوانند مطالب تولید شده توسط شما را مرور کنند و یا به تصحیح آن ها بپردازند.

میتونید میتونید خودتون فلش کارت بسازید واسش یا اینکه فلش کارت های آماده دانلود کنید. راحت میشه از فایل هایی مثل اکسل یا ورد import کرد. یا مثلا تو نسخه تحت وبش برخی فلش کارت های share شده هستند. مثلا فرمول های مثلثات. جاهای دیگه اینترنت هم وجود داره مواردی که دیگران ساختن و گذاشتن برای استفاده دیگران.

اصل کاری نسخه موبایلش هم هست که به راحتی قابل استفادست همه جا. میتونید از بازار دانلود کنید.
هرکس هم مجموعه فلش کارتی خودش آماده کرد یا تونست تو اینترنت پیدا بکنه که به درد بقیه هم میخوره حتما لینک بده اینجا. نظرتون رو هم بگید راجع به برنامه و هر سوالی داشتید مطرح کنید.