تولد سمپادیا فرا رسید …
سمپادیا 1 ساله شد…
1 سال پیش سایت سمپادیا بعد از مدتی وقفه دوباره راه اندازی شد. حالا بالای 800 عضو داره.
به امید روزی که سمپادیا نامی آشنا برای هر سمپادی باشه …
پ.ن
1. بسی دوست دارم یک تولد بگیریم. نظرتون چیه ؟ البته مسلما تهران !
توضیح: این پست متعلق به فائقه خانمه که به علت اعتراض بی جای من پاک شد.. خوب باید برگرده سر جاش!
زندگی من همچنان پشت سکوت میگذره . گاهی نگاهی تلخ به این و اون . گاهی اوازی و خوندنی همراه با ژاله . گاهی هم واسه دله خودم میزنم زیر اواز . مثه دفعه ی قبل که معلم ورزش پرسید تو خونه هم واسه مامانت انقدر میخونی ؟ چی بگم اخه ؟ مامانم که دیگه از دست من نمیدونه به کجا فرار کنه !
همچنان سکوت و سکوت و سکوت …
زنگهای ورزش ولی با صدا و شعارهای من تزئین میشه . یه کم جیغ و داد و فریاد و گاهی پرتاب شدن مقنعه م به هوا و کلاه کپ سرگذاشتنا و …. ! معلم ورزش خنده ای و تاسف به حال مامانم به خاطر من . اصولا افراد مدرسه زیاد به حال مامان من تاسف میخورن .
امروز یکی برگشت گفت تو که دوباره رنجوری ! چته ؟ باز هم یه لبخند و فرار از جواب .
تمرینای نوشته نشده ی هندسه و دل درد های ممتد و خواب الودگی های سر ادبیات باعث فرار از زنگ اخر مدرسه شد و با یک عدد تاکسی به خونه بازگشتیم قبل از اینکه عازم اون دنیا بشیم . فرار از هندسه هم بسی جای خوشحالی داشت … .
بازم وزوز های ممتد توی گوشم . کاش بس میکردن .
این روزها واقعا بی خیالی را تنگ در اغوش میکشیم . تا میاد در بره شعر به کجا چنین شتابان رو نثار روحش میکنیم تا خودش برمیگرده … !
مردشور این شعر به گجا چنین شتابان ، گون از نسیم پرسید رو هم ببرند . حالم ازش بهم میخوره …
ولی به درک اسفل السافلین .
بی خیالی را بچسب که ای کیف میده ! ای کیف میده ! دشمن کش هست بخدا … !
پ.ن : برای عربی فردای ما دعایی بفرمایید . اگه بالاتر از ۱۰ شدم … !
پ.ن : به کوری چشم هر چی دشمنه ، بی خیالی را در اغوش کشیدیم سفت و محکم … !
پ.ن : عرضی نیست .
پ.ن : …
زندگي
كيست آنكه مي‌گويد زندگي زيباست
زندگي صداي مرده‌ي خوشي‌هاست
زندگي جنگ بي‌پايان كبوترهاست
جنگ عشق با دشمني‌هاست
جنگي براي ماندن و ترانه ساختن
جنگي كه پايان آن پايان دنياست
جنگي بي‌صدا كه دردآورترين جنگ دنياست
بي‌صدا تر از نبض خاطرات دور عشق
برجاي ماندن خاطرات در سياهي‌است
دل زدن به شعله‌ها در حرم خاكستر و دود
جنگ بزرگ قصه كبريت بي‌خطر نبود
عشق سوخت و بهار از خانه و كاشانه ي ما بار سفر بست
زخمي خزان پاييز، عاشق و دلداده اي خسته بود
كه غزل آخر عشق را آن‌سوي ابرها در كنار عشقش سرود
آخر غزل عشق، غزل پايانش بود، غزل خداحافظي
جنگي كه گمان مي‌كرديم پايان ندارد پايانش سكوت بود
رفتن و شكستن عشق همراه سكوت بود …
شايد اين نوشته به نظر خيلي‌هاتون نااميد كننده باشه اما من با يه ديد ديگه اينو نوشتم. يه نگاه متفاوت. نميگم تا خودتون دركش كنيد.
در ضمن از نظرات خوبتون براي متن قبلي متشكرم. ممنون از تشويقتون. يه جمله تقديم به همه ي سمپاديا: همه‌تونو دوست دارم و به عشق شماها مي‌نويسم
هم صحبت دوران کودکی، سلام؛ (1)
هجدهیمن بهار عمرت فرخنده.. ماجرای “پارتی” تولدت را شنیدم، بعد از دو روز می فهمم چرا قبل از آن از این مراسم حتی از آن آگاه نشدم.. و همه، حتی کسانی که باعث جدایی ما شدند، دعوت بودند…
“ما متفاوت خواهیم بود…”
قول می دهم اگر دیر از از تو مـُـردم، هر پنج شنبه برایت خرما خیرات کنم.. آخر می دانی؟ این برای یک “مـُرده” ضیافت تجملی است! حتی این هم کافی است تا اسم او را بر سر زبان ها بیاندازد، این یک قول مردانه است.. و تو هم قول بده “این ضیافت” را برای من برپا کنی..
سعید
27 مهر 1387
پ ن:
1-دوست دارم که هم صحبت می ماندی..
پیوست:
دوست عزیز! طبق روند کلی از ابتدا من بعد از ظهر روزهای زوج مطلب ارسال می کنم، آن هم 4-5 سطر.. اگر امکان دارد آن را زیر نوشته های زیبا و با ارزش خود دفن نکنید.. هیچ معذرت خواهی و “آخ حواسم نبود” پذیرفته نیست.. حتی شما دوست عزیز!
همه چیز قاطی شده بدجور
اول درسای پیش بعد کتابایی که باعث افزایش حجم وجرم مغز میشن اول کدوم رو بخونم ؟ تو مدرسه هم فقط باید بخونیم بخون بخون و بخون…
اصلا اشکال نداره اون دو روز رو یادته اون به اندازه 2 هفته منو عقب زد بعد شما هی بگو …
چی کار کنم به به درسای مدرسه برسم یا کنکور ؟ جدیدا فرق تست و تشریحی رو قاطی کردم تو امتحان گسسته از راه تستی رفتم از 5 نمره یه سوال0.25 شدم
می گن پیش امسال نهایی شده … برای من که فرقی نداره ! من که از اول درس هام رو میخوندم اماچرا این قدر غرغرو شدم ؟ شایدم تنبل تر شدم شایدم جنگ با معلما منو به این روز انداخته
ولی درکل نمی دونم راهی که دارم باهاش درس میخونم موفقم میکنه یانه؟خیلی سخته تو بازار رقابت .آینده . عشق خودم به رشته ام و برنامه هایی که دارم خدا کنه برسم با این معدل 18.70 نهایی (کاش میشد برگردم و تغییرش بدم)…
اگه راهنمایی مفیدی در زمینه درس خوندن تو این مقطع داریم پذیراییم (ممنونم میشم) چون من کلا روزی 7-8 ساعت درس میخونم بازم کم میارم همیشه اول درسای همون روز رو تا 3 ساعت میخونم بعد درس فردا رو مرور میکنم یا تستش رو میزنم بعدهم درس های عمومی کنکور یا چیزی که تو کانون آزمون دارم رو میخونم اما بازم کم میارم یعنی باز یه جا گند میزنم امیدوارم همه چیز زود حل شه .راستی حسم برگشت!
سلام دوستان پیرو بدو های گذشته دوز ورزش خونمان زده است بالا شدید و از سالن ورزش به پشت این تریبون می اییم تا پا را فراتر نهاده تا ورزش ملکت را به نقد و خون بکشیم…
همزمان با ارسال اين ارسال المپيك پاراالمیک هیپوالمپیک جام جهانی گل کوچیک و غیره کارزارش برای ورزشکاران وطنی تمام شده است و برو تا 4 سال دیگه همین موقع!.چه تاريخي!از ان بدتر حماسه آفريني هاي نديده نبيره هاي رستم و اسفنديار در اين آوردگاه پرهياهو و جهان شمول است و البت عمده اين حماسه ها در رده بازنده ها پیگیری شد.
تازه اين خذفيات اضطراري كه به ورزشكاران وطني ميخورد با كلي محرك معنوي و مادي بود.طلا بگيري صد ميليون ، برنز پنجاه ميليون،استخدامي،تسهيلات،بوس و ماچ از سران،نوار پهلواني،ارتقا غرور ملي،تو دهني و آپرگات تو چش حسودان و عنودان و بفرماييد كشك!
در هر حال.ما دو جور سرمايه خرج ورزش ميكنيم.جا و مكان مي سازيم جوانان ملت توش بپر و بپر كنن و هورموناي انرژي زاشونو هوشمند بسوزونن و مشت و لگدشون رو به جاي زدن به افراد حقيقي و حقوقي به كيسه بوكس و گيجگاه يكي مث خودشون نثار كنند.و يه خرجي هم سر يه افراد نخبه در اين موارد ميشود كه برن در عرصه اينترنشنال بتركونند.
بسته به حيطه كاري اون نخبگان مث فوتبال با پتانسيل بالاي خلق حواشي و خبر ……ببينيد.هيج جاي دنيا بيست روزنامه واسه فونبال در نمي ياد.ايتاليا قهرمان دنيا ، دو سه تا بيشتر نداره.ولي انقدر ما ايرانيا پرحرفند و بيكار از خود راضي هستيم با اون پتانسيل بالاي ادبياتمون در اسمون ريسمون بافتن…اه!ولش.داشتم ميگفتم كه گاهي اون نخبه ها ستاره ميشن و شونه به شونه بهرام رادان و گلزار رو مجلات خانواده زرد لبخند ژگوند ميزنن و اندورفین وسایر مشعوف کنندهاست که ان ها را به آسمان هفتم میبرد و گاهی انقد بالا میروند که یادشان میرود کیا و چیا ان ها رو بالا برده و ایران و مردمشو کوچیک میبنن و تو سر ایران و ایرانی بود میزنن (نمونه اکتیو آن شخص شخیص مربی تیم ملی فوتبال )و صد البت پول پول است که درون هندونه ها جاسازی شده و به زیر بقل مبارک میرود…از دست این فوتبالستا …ظاهرا با چيزايي كه فوتباليستا از سيكل روزانشون ميگن بويژه اونايي كه در شيخ نشين ها ايام ميگذرونن …يا داخل ايران ، از اين زدن زير توپ ها كه براي كيف خودشون و جيب خودشون ميزنيد میتونن اسطوره هم بشن…سلطان ژنرال عقاب غزال …و چه خرجی که اسطوره های اینچنیی دست ملت و دولت نمیدازن.چه مانورهایی که روشون از رسانه ها داده نیمشه.از مدل ریششون تا خداحافظی خانمان برانداز….ولش ! این قضیه سر دراز دارد .خب خيلي پرت نريم.در هر حال.ما زحمت اوناروبا زحمت دكتر مهندس اي مملكت مقايسه ميكينم و اونا خودشونو با بكهام و رونالدينيهو!
بگذريم.فقط نكته كنكوري اين مسايل اينه كه نسبت خرجي كه ميشه و بازدهي و خروجي ورزش مملكت و قهرمان پروري بهتره براي سواد مردم و علم و دانشكاه و مراكز تحقيقاتيمون بشه و تقدمو رعايت كنيم.بريم اول كشور پولداري بشيم.مث چيني كه هميشه با كلي سياه لشكر هميشه توسري خور سياسي بوده و حتي در عرصه ورزش تا بيست سال پيش يه مدالم تو المپيك نداشت و الان هزينه 150 ميليارد دلاري المپيك و متخلفاتشو ميده و مدال ها رو هم درو ميكنه. آدم فضا هم ميفرسته.رشد اقتصاديه راست راست هم داشته باشه.خلاصه همه اينا از لاي پولايي كه خرج تحصيل و تربيت و وصله پينه كردان نظام آموزيشون و دانشگاه و مدرسه و آزمايشگاه و كارخوناهاشون شده در اومده.حالا تيم فونبالش ايرانو نزد،نزد!