گروه نوشت سمپادیا

اخیراً درگیر طراحی یک مجله ی اینترنتی هستم، هر چه گشتم استانداردهایی مبنی بر طراحی یک وبگاه با ماهیت مجله ی اینترنتی پیدا نکردم، تصمیم گرفتم تجربیات خودم را در قالب نوشته ای بنویسم، شاید بعدها به درد خورد.

1.امنیت:حرف اول را در مجله های اینترنتی با توجه به بازدید بالا امنیت می زند(در عکس سمت چپ هم، دوستمون رو مشاهده می کنید!)

بازدید بالا یعنی خطر حملات پی در پی، چنین مجله ای باید به شدت تدابیر امنیتی داشته باشد.مخصوصاً در بخش دیدگاه های خود، به همین منظور بهتر است از انواع و اقسام CAPTCHA ها استفاده کنید ضمن اینکه هر چه CAPTCHA بیشتر شود، خواننده بیشتر اذیت می شود.

2.نحوه ی ارائه مطلب:نحوه ی ارائه مطالب در مجلات اینترنتی خیلی مهم است. بیشتر مجلات اینترنتی ایرانی مثل لینکدونی می مانند تا مجله.مثلاً این

برای اینکه خواننده سردرگم نشود، باید بخش های مجله طبقه بندی شده باشند و در صفحه ی اصلی تنها نام مجلات و با  توضیح مختصری بیاید و یا حداکثر عنوان آخرین مطالب و حدود 60 کاراکتر از آخرین مطلب نمایش داده شود.

البته بعضی از مجلات هم ترجیح می دهند که وبلاگ مانند باشند مثل این که خوب بحثی جداست.

(بیشتر…)

به نظر شما بنده کدامیک از دوستان

هستم؟لطفاً شماره بگویید (به انحلال سمپاد مربوط نیست انگار !)

بسم الله الرحمن الرحیم

این پست دوست نداشتم الان بنویسم.

1 ماه برای هوگر88 تلاش کردیم و از درس ها جا موندیم و میخوام این چند روزه خودم رو به بچه های دیگه برسونم. در کل اگر جوابتون رو با کمی تاخیر دادم ببخشید. الان حتی وقت تراوین سر زدنم ندارم. این پست هم یکم دیر اپ شد دلیلش هم وابستگی خانواده هوگر به هم بود.

هوگر 88 با تمام خوبی ها و بدی ها به پایان رسید و انتقاداتی حق  و گاه ناحق به کارنامه آن امضا می کرد. تمام اعضای هوگر انتقادات رو قبول دارند؛ اما گاه این انتقادات انچنان ناحق بود  که دیگر این ناراحتی رو نمیشد در داخل نگه داشت و شعله های آتشش کل وجودها رو میسوزاند و بهترین راه انتقال آن  زبان بود. هوگر 88 تمام شد و ما به عنوان بزرگترهای مجموعه باید نواقص رو پیدا کنیم و به 89ها انتقال دهیم. بیشتر نمی نویسم و دوست دارم موضوع رو در نظرات دنبال کنم.

علیرضا ساعی

قائم مقام هوگر 88

براي سمپاد
داغدار عزيز
جنازه¬اي كه برايش مرثيه مي¬خوانيد در مدتي كوتاه به اين روز در نيامده است. سال ها در بستر بيماري افتاده بود و شما نمي¬ديديد. يا مي¬ديديد و هيچ نمي¬گفتيد. نوشته شما بيشتر شبيه ضجه زدن و مويه كردن يك عزيز از دست داده است تا به قول خودتان يك نوشته با هدف ملي. خاطره هايي كه داغداران از عزيز از دست رفته¬شان به خاطر مي¬آورند همه لطيف و خوشايند اند. در مجلس ختم بدون استثنا همواره متوفي را پدري مهربان، همسري فداكار و رفيقي شفيق مي¬خوانند. پس انتظاري ندارم كه شما هم جز اين بگوئيد. مي¬دانم كه شاعريد و هنرمند و از هنرمند جز لطافت انتظاري نيست. ولي اجازه دهيد كه اين احساسات لطيف و نئوستالژيك را هدف ملي نام ننهيم. شما و دوستانتان هيچ طبيبي را بر بالين اين بيمار محتضر راه نداديد حال بگذاريد يا نگذاريد اين جنازه توسط خيلي ها كالبدشكافي خواهد شد.

توضیح : در این متن به جای اشاره به اسم افراد از صفاتی مثل چاق و ریشو و دراز استفاده شده است که هر کدامشان اشاره به فرد خاصی دارد. این افراد رو بچه های علامه حلی تهران خیلی خوب می شناسند. اگر علاقه مند بودید بدانید ، از یک فارغ التحصیل حلی بپرسید. نوشته فوق را روح اله آقاصالح  ، فارغ التحصيل 1380 علامه حلي تهران و دانشجوي دكتري برنامه ريزي درسي نوشته است.

نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی
که بسی گل بدمد باز تو درگل باشی
من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

سال 1388 هم در حال پايان يافتن است،و سال جديد دو باره دارد به خانه هايمان قدم ميگذارد.البته اين بار رخت بهار بر تن نکرده،احتمالا لباس تابستان را از لباس بهار بيشتر دوست دارد.به هر حال من سال خوشي را آرزومندم.
با پايان يافتن اين سال هم خوب است که خيلي چيزها را فراموش نکنيم.
چه خوب است يادمان باشد که سالها ميگذرند و تمام ميشوند.
يادمان باشد اين نيز بگذرد
يادمان باشد که هرگز زحماتمان را به خاطر اشتباهات کوچک زير پاهايمان له نکنيم.
يادمان باشد از امروز خطايي نکنيم.
يادمان باشد که هرگز آرزوهايمان را فراموش نکنيم.
و يادمان باشد که زندگي هنوز ادامه دارد و زندگي آزاد است.

آرزو ميکنم در پايان اين سال بدي از ميانمان برود.آرزو مينکم در انتهای این سال خانه تکاني دل هم کرده باشيم.
آرزو ميکنم امسال ديگر هنگام خواندن يا مقلب القلوب اشک حسرت روي ديدگانمان جاري نشود؛و من آرزو ميکنم سالي پر از موفقيت را،سالي پر از مهرباني و دوستي را.و آرزو میکنم در سال جدید حال آسمان خوب شود و برایمان هم شعر برف بخواند،هم دوبیتی باران.
سال 1389 مبارک!

اینجا

لابد بعد از اینهمه مدت متوجه شده‌اید که خبری از فصلنامه سازمان نیست. باید خدمتتان عرض کنم که خبرنامه‌ای به عنوان بولتن رسمی سازمان زیر نظر آقای رضا گلشن منتشر می‌شده که ما(لااقل من) از وجودش بی‌خبر بودیم! البته آخرین شماره‌ی آن مربوط به دوران حکومت(!) آقای اعتمادی بوده و پس از آن پی‌گیری نشده.

اگر  همین شماره آخر را به تنهایی بررسی کنیم به نکات جالبی می‌رسیم که اینجا خیلی خلاصه عرض می‌کنم:

۱-افزایش پذیرش دانش آموزان جدید در مدارس استعدادهای درخشان(ص ۲ ستون کناری):

ورودی راهنمایی: سال گذشته ۸۲۰۰ نفر امسال ۸۹۲۰ نفر (رشد ۸/۸ درصدی)

ورودی دبیرستان:سال گذشته ۹۷۴۷ نفر امسال ۱۴۴۳۵ نفر (رشد ۴۸/۰ درصدی)(به این میگن شخم زدن!!)

ورودی های دبیرستان از راهنمایی های سازمان: سال گذشته ۵۸۷۲ نفر امسال  ۷۱۳۵ نفر (با ۲۱/۵ درصد رشد)

ورودی های دبیرستان از خارج سازمان: سال گذشته ۳۸۷۶ نفر امسال  ۷۳۰۰ نفر (با ۸۸/۴ درصد رشد) (دقت کنید تعداد خارجی ها امسال از داخلی ها بیشتر شده!)

پیش‌بینی من: اگر برای سال تحصیلی آینده هم همین روند در پیش گرفته شود با جدیت می‌توان گفت ریاست سازمان می‌خواهد مدارس سازمان را با خاک یکسان کرده پس از شخم زدن به کاشت ذرت و جو اقدام کند.

۲-آغاز به کار پایگاه‌های جدید سازمان:

نکته خاصی ندارد فقط اشاره‌ی گنگی به آقا فراز کرده:«نکته‌ی قابل ذکر دیگر اینکه برخی از پایگاه‌ها با عناوین و دامنه های مشابه پایگاه‌های اطلاع رسانی سمپاد از سوی برخی افراد ناشناس به ثبت رسیده که و مطالبی در ارتباط با سمپاد و مدارس استعداد‌های درخشان بر روی آنها انتشار یافته که مورد تایید سمپاد نیستند.»

۳- انتصابات رگباری!!:

الف)عبدالحسین حیدری تفرشی به سمت معاون امورآموزشی وتربیتی سمپاد منصوب شد. (به جای علی محمودی)

آقای حیدر تفرشی همان رئیس بعدی سازمان بعد از آقای اعتمادی هستند!

ب)محمد ابراهیم فائزی به سمت مسئول هماهنگی امور شهرستانها

ج)حسین فرزانه به سمت مشاور مالی سمپاد.

۴- دو دبیرستان یک هنرستان و دو «دبستان»(؟!!) سمپاد آغاز به فعالیت کردند:

نکته جالب اینجاست که دبیرستانها رشته تجربی ندارند و فقط از رشته های ریاضی و انسانی تشکیل شده‌اند! و هنرستان هم از رشته‌های «مهندسی کنترل هوشمند و اتوماسیون» و«پلیمر و بیوتکنولوژی» تشکیل شده.

۵- مسابقات علمی سمپاد بجای امتحانات هماهنگ کشوری:

چی بگم والله! اگه شما دیدید ما هم دیدیم!

۶-در آخر نسخه پیشنهادی برنامه راهبردی سازمان. یا پرورش طلایه داران دین مدار…

هدف بنیادی سازمان در این برنامه کاملا روشن و مشخص است: پرورش طلایه داران دین مدار!

نکته ۱- ویژگی طلایه داران این چنین است: حکیم- شجاع- دانا- بصیر-توانمند و خلاق- دارای آرمان و عظم- تکلیف مدار و تمام کننده…

نکته ۲- تاکید بیش از اندازه روی دین مدار کردن همه (دانش آموزان معلمین مدیران محتوای آموزشی و تربیتی) به طوری که در هر ۲ خط یکبار از لغات مربوط استفاده شده.

خدا رحم کند!