پاسخ : حسین منزوی
خيال خام پلنگ من، به سوي ماه جهيدن بود
و ماه را ز بلندايش، به زير خاك كشيدن بود
پلنگ من، دل مغرورم، پريد و پنجه به خالي زد
كه عشق ماه بلند او براي دست رسيدن بود
اگرچه هيچ گل مرده، دوباره زنده نشد اما
بهار در گل شيپوري، مدام گرم دميدن بود
گل شكفته خدا حافظ، اگرچه لحظهي...