سمپادیا

اگ بخواهیم نبود استعداد را ب عنوان بهانه ای برای تلاش نکردن بکار ببریم اخر کلامتون درست خواهد بود

درسته خیلی ها مثلا دوست دارن خواننده بشن ولی استعداد ندارن ولی این دوست داشتنی که منظور من هست فرق داره.

ببین زندگی از نظر من باید هدفمند باشه در ی حد نرمالی باید از همه چی سردرآورد ولی چیزیو باید دنبال کرد و ارزش همت و تلاش سرسام آور رو داره که بازدهش برای فرد به نسبت کارای دیگ بیشتر باشه...

خب بانگتون رو دیدم و تکست از بهرام گذاشته بودین.بزارین یه مثال بزنم.نمیدونم اولین اهنگ های رضا پیشرو رو شنیدین یا نه.ایقدر بد و بدون فلو میخونه ک ادم میخاد گریه کنه.ولی تلاش کرده و از حق نگزریم با اینکه زیاد ازش خوشم نمیاد از ستون های رپ توی ایران شده و فلوی قشنگی میده ب اهنگ.و اگ همین رضا پیشو میرفت سمت درس خوندن شاید شخص خاصی نمیشد ولی علاقه ش رو ادامه داد و الان حداقل از نظر خودش ی فرد موفقه

واقعا اعصاب فکر کردن ندارم ، نمی دونم
ولی دقت کن مهارت رو با استعداد یکی نگیری ...

dr.namingstuff@ خب منظورت چیه؟

ب قولی باید تو فیلدی رفت ک حس کنی می تونی ی سرو گردن بالاتر باشی ...

یه جورایی منظورم عشقه. فکر نکنم چیزی باشه که من توش یه سر وگردن از بقیه بالاتر باشم. حالا شما رو نمی دونم.آدم عاشق کارش باشه این چیزا مهم نیست. انیمیشن دانشگاه هیولا ها خیلی خوب اینو نشون میده.

می دونی شاید فضاهای دیگ رو تجربه نکردی خودتو محصور کردی شاید
من مثلا فضاهای درسی متفاوتی رو تجربه کردم ، می دونم توشیمی استعداد دارم و ترکیب شیمی و فیزیک ک برای من تو م.شیمی خلاصه میشه چیزیه ک من می تونم توش خوب باشم ولی اون پویایی و زنده بودن رو درش نمی بینم برای من دنیای کامپیوتر شگفت انگیز هست و مساله اینه که تصمیم گیری برام بین این دو راحت نیست هرچند که رو کاغذ ب کامپیوتر بها دادم

نباید شخصیش می کردم

چرا چرا، علاقه م به "خوب بودن" تبدیل میشه ولی تلاش می‌طلبه منطقا ؛)

اون بحث مهارت هست ...