هزوارش

هُزوارِش یا اُزوارش در نوشته‌های پهلوی به واژه‌ها یا بخش‌هایی از یک واژه گفته می‌شود که ریشه ی زبان آرامی (زبان بین النهرین) داشته و به خط پهلوی نوشته می‌شد اما هنگام خواندن، برابر پارسی میانه آنها تلفظ می‌شد. برای نمونه "ملکن ملکا" نوشته می‌شد و "شاهنشاه" خوانده می‌ شد و یا "من" نوشته می شد و...