- شروع کننده موضوع
- #1
NEO
کاربر خاکانجمنخورده
- ارسالها
- 2,368
- امتیاز
- 5,899
- نام مرکز سمپاد
- شهید بهشتی
- شهر
- بوشهر
- رشته دانشگاه
- مهندسی نفت
مقدمه:
یادمه تا یکی دو سال پیش پدیده گرد و غبار که منشاش کشورهای عربی بود استانهای جنوبی و مرزی مثل ایلام، خوزستان و بوشهر رو به شدت آزار میداد. به طوری که با هر بار وقوع این پدیده کل این استانها و حتی شهرهای اطراف برای ساعتها و روزها زیر این گرد و غبار غلیظ مدفون میشدند و این پدیده باعث کاهش شدید منطقه دید و پدید اومدن مشکلاتی در انجام کارهای روزمره در این استانها میشد.
علاوه بر اینها خود این پدیده گرد و غبار که علت به وجود اومدنش خودداری کشورهای همسایه از مالچ[nb]نوعی ماده چسبنده صنعتی که از فراوردههای نفت خامِ و از قیر به دست میاد و باعث چسبندگی در سطح اراضی خاکی میشه.[/nb] پاشی مستمر روی صحراها و بیابانهاشون بود مشکلات زیادی برای سلامتی ساکنین این شهرها به وجود آورده بود و تهدید جدی برای سلامتی کودکان و سالمندان بود و خودبهخود اونها رو خونه نشین میکرد.
این مسئله گذشت و گذشت و هر بار وخیم تر از روز قبل میشد و مسئولین مربوطه هیچ عملی برای جلوگیری از وقوع پدیده ریزگردها انجام نمیدادند تا اینکه...
تا اینکه بالاخره و در سال ۸۸ برای اولین بار چنان طوفان شدیدی وزیدن گرفت که برای اولین بار ریزگردها به پایتخت رسیدند و آسمان تهران هم برای مدتی تار شد.
بعد از اون اما واکنش نهادها و مسئولین به این اتفاق واقعا تماشایی بود.
دولت وزیر بهداشت وقت رو بلافاصله به عراق فرستاد و در خیابانهای پایتخت به صورت رایگان ماسک توزیع میشد!
باورتون میشه یک چیز رایگان و اون هم در کشور ما؟!
حالا اینکه چی میشه که شهرهای جنوبی برای مدت طولانی با پدیده ریزگردها روبهرو میشن ولی مسئولین و نهادهای مروبطه کوچکترین عملی انجام نمیدن ولی وقتی همین ریزگردها به پایتخت میرسه واکشنها فراتر از حد انتظاره جای بحث داره.
این موضوع البته فقط مثال کوچیکیه از اصل چیزی که میخوام بگم.
اصل مطلب:
توی کشور ما بر خلاف سایر کشورهای دنیا تقریبا تمام نمایشگاههای بینالمللی، تمام رویدادهای مهم ورزشی، همه همایش مهم ملی و بینالمللی و ... همه و همه بر اساس یک قانون نانوشته توی پایتخت برگزار میشن.
مثلا توی دنیا رسم بر اینه که بازیهای ورزشی در رده ملی هر سال و هر دوره مسئولیت برگزاریش به یک شهر واگذار بشه و میزبانی اون بازیها به صورت چرخشی بین تمام شهرهای اون کشور در جریان باشه.
همین تیم ملی والیبالمون مثلا که توی لیگ جهانی دوتا بازی با ایتالیا انجام داد بازی اولش رو توی یک شهر و بازی بعدیش رو توی یه شهر دیگه انجام داد.
به طور کلی توی کشور ما تفاوت فاحشی بین میزان توجه به پایتخت و سایر استانها و مخصوصا مناطق محروم وجود داره.
گستره بحث من هم فقط مسائل پیشپا افتادهای مثل برگزاری نمایشگاه و مسابقههای ملی توی سایر شهرها نیست و مثالهای متعدد و متنوع دیگهای هم میتونم بزنم.
هر چند که این موارد آنچنان هم پیشپا افتاده نیستند و در دراز مدت به رونق و جذب گردشگر در اون شهر کمک شایانی میکنند.
بحث اصلی من عمران و آبادانی سایر شهرهاست که شاید اگر به اندازه تهران بهشون توجه میشد شاید الان کشور به مراتب بهتر و پیشرفتهتری داشتیم.
در مجموع نگاه سیاستمداران ما به پایتخت جوریه که در تمام موارد و جوانب تهران در رده اول قرار میگیره و سایر شهرها هم همیشه در ردههای بعدی.
نظرتون چیه در کل؟ چرا مدل اداره کشور توی کشور ما از قدیمالایام اینجوری بوده و تا به الان تغییری نکرده و عدالتی که مرتبا ازش دم زده میشه کجاست؟!
یادمه تا یکی دو سال پیش پدیده گرد و غبار که منشاش کشورهای عربی بود استانهای جنوبی و مرزی مثل ایلام، خوزستان و بوشهر رو به شدت آزار میداد. به طوری که با هر بار وقوع این پدیده کل این استانها و حتی شهرهای اطراف برای ساعتها و روزها زیر این گرد و غبار غلیظ مدفون میشدند و این پدیده باعث کاهش شدید منطقه دید و پدید اومدن مشکلاتی در انجام کارهای روزمره در این استانها میشد.
علاوه بر اینها خود این پدیده گرد و غبار که علت به وجود اومدنش خودداری کشورهای همسایه از مالچ[nb]نوعی ماده چسبنده صنعتی که از فراوردههای نفت خامِ و از قیر به دست میاد و باعث چسبندگی در سطح اراضی خاکی میشه.[/nb] پاشی مستمر روی صحراها و بیابانهاشون بود مشکلات زیادی برای سلامتی ساکنین این شهرها به وجود آورده بود و تهدید جدی برای سلامتی کودکان و سالمندان بود و خودبهخود اونها رو خونه نشین میکرد.
این مسئله گذشت و گذشت و هر بار وخیم تر از روز قبل میشد و مسئولین مربوطه هیچ عملی برای جلوگیری از وقوع پدیده ریزگردها انجام نمیدادند تا اینکه...
تا اینکه بالاخره و در سال ۸۸ برای اولین بار چنان طوفان شدیدی وزیدن گرفت که برای اولین بار ریزگردها به پایتخت رسیدند و آسمان تهران هم برای مدتی تار شد.
بعد از اون اما واکنش نهادها و مسئولین به این اتفاق واقعا تماشایی بود.
دولت وزیر بهداشت وقت رو بلافاصله به عراق فرستاد و در خیابانهای پایتخت به صورت رایگان ماسک توزیع میشد!
باورتون میشه یک چیز رایگان و اون هم در کشور ما؟!
حالا اینکه چی میشه که شهرهای جنوبی برای مدت طولانی با پدیده ریزگردها روبهرو میشن ولی مسئولین و نهادهای مروبطه کوچکترین عملی انجام نمیدن ولی وقتی همین ریزگردها به پایتخت میرسه واکشنها فراتر از حد انتظاره جای بحث داره.
این موضوع البته فقط مثال کوچیکیه از اصل چیزی که میخوام بگم.
اصل مطلب:
توی کشور ما بر خلاف سایر کشورهای دنیا تقریبا تمام نمایشگاههای بینالمللی، تمام رویدادهای مهم ورزشی، همه همایش مهم ملی و بینالمللی و ... همه و همه بر اساس یک قانون نانوشته توی پایتخت برگزار میشن.
مثلا توی دنیا رسم بر اینه که بازیهای ورزشی در رده ملی هر سال و هر دوره مسئولیت برگزاریش به یک شهر واگذار بشه و میزبانی اون بازیها به صورت چرخشی بین تمام شهرهای اون کشور در جریان باشه.
همین تیم ملی والیبالمون مثلا که توی لیگ جهانی دوتا بازی با ایتالیا انجام داد بازی اولش رو توی یک شهر و بازی بعدیش رو توی یه شهر دیگه انجام داد.
به طور کلی توی کشور ما تفاوت فاحشی بین میزان توجه به پایتخت و سایر استانها و مخصوصا مناطق محروم وجود داره.
گستره بحث من هم فقط مسائل پیشپا افتادهای مثل برگزاری نمایشگاه و مسابقههای ملی توی سایر شهرها نیست و مثالهای متعدد و متنوع دیگهای هم میتونم بزنم.
هر چند که این موارد آنچنان هم پیشپا افتاده نیستند و در دراز مدت به رونق و جذب گردشگر در اون شهر کمک شایانی میکنند.
بحث اصلی من عمران و آبادانی سایر شهرهاست که شاید اگر به اندازه تهران بهشون توجه میشد شاید الان کشور به مراتب بهتر و پیشرفتهتری داشتیم.
در مجموع نگاه سیاستمداران ما به پایتخت جوریه که در تمام موارد و جوانب تهران در رده اول قرار میگیره و سایر شهرها هم همیشه در ردههای بعدی.
نظرتون چیه در کل؟ چرا مدل اداره کشور توی کشور ما از قدیمالایام اینجوری بوده و تا به الان تغییری نکرده و عدالتی که مرتبا ازش دم زده میشه کجاست؟!