پاسخ : {دو ابرو}
سلام :)
راستش من که شعراتو میخونم همش احساس میکنم یه مشکلی دارن که خیلی آدم رغبت نمیکنه بخونشون.
به خاطر همین یکم تو نت گشتم. چیزای جالبی دیدم.
اول اینکه یه چنتا تعریف بودن. مثلا تو ویکی پدیا برای شعرهای طرح آورده که:
۱- ﻃﺮﺡ ﻗﺎﻟﺒﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﺍﺯ ۲۰ ﻭﺍﮊﻩ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﮊﻩﻫﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ (ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﯿﭻ ﺍﻟﺰﺍﻣﯽ ﻧﯿﺴﺖ) ﺑﺮ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺍﺛﺮ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
۲- ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺧﯿﺎﻝ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺍﺳﺖ.
۳- ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻋﻤﯿﻖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻬﻔﺘﻪﺍﺳﺖ.
۴- ﺑﻪ ﻧﮑﺘﻪ ﻭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﻨﺪ.
که توی نوشته های شما این شاعرانه و خیال انگیزی یکم کمتره.
بعد یکم دیگه گشتم اینو دیدم:
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺷﻌﺮ، ﺷﺎﻋﺮ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﺟﺰﺍﺀ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪﺍﯼ ﺧﺎﺹ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺍﻓﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺸﻒ ﺧﺎﺻﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﯿﺎﻧﯽ ﺩﻗﯿﻖ، ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﻗﺎﻧﻊﮐﻨﻨﺪﻩ، ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﯽﮐﺸﺪ. (ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ، 662:1380)
ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺛﺮ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺮﺡ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﺓ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﺓ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﯼ، ﻓﻠﺴﻔﯽ، ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ... ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ! ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏﺳﻮﯾﯽ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻭ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻃﺮﺡ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﺑﺎ ﺍﯾﻦﻫﻤﻪ، ﻃﺮﺡ ﻭ ﻫﺎﯾﮑﻮ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻧﮑﺘﻪ ﻣﺸﺘﺮﮐﻨﺪ: ﮐﺸﻒ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﻪ.
ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺷﮑﺎﺭ ﯾﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﺔ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﻪﺍﻧﺪ.
ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻣﺎ
ﭼﻮﻥ ﺁﺏ ﻭ ﻣﺎﻩ
ﭼﻪ ﺩﻭﺭ
ﭼﻪ ﺩﺭﻫﻢ!
(ﻗﺎﺿﯽ ﻧﻮﺭ، 3:1369)
ﮐﺸﻔﯽ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﻟﺤﻈﻪﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ.
ﯾﺎ:
ﺭﻭﯼ ﮐﻮﭼﺔ ﺑﺮﻓﯽ
ﺭﺩﭘﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ
ﻗﺼﺔ ﺗﻮﺳﺖ
(ﻫﻤﺎﻥ، 5)
ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﮕﯽ ﮐﺸﻒ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮﮎﻫﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﯾﮑﻠﻤﺎﺗﻮﺭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ. ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﻗﻄﻌﻪﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺎﻋﺮ، ﯾﻌﻨﯽ «ﻗﺪﺳﯽ ﻗﺎﺿﯽ ﻧﻮﺭ»، ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ:
ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﻠﺒﻞ ﺑﻪ ﮔﻞ
ﺍﺑﺘﮑﺎﺭ
ﯾﮏ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩ
(ﻫﻤﺎﻥ، 9)
ﯾﺎ:
ﺩﺭِ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮔﺸﻮﺩﻡ
ﭼﻨﺎﻥ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺒﻮﺩ
(ﻫﻤﺎﻥ)
که خیلی از طرح های شما به کاریکلماتور شبیهن.و اونقدرها هم بکر نیستن.مثلا این شعر سهراب و خسرو خیلی خوب بود.ولی خیلی شعر نبود.بازی با کلمات بود.
یه چنتای دیگه ام نمومنه از دیگران بنویسم؟
ﻋﻠﯿﺮﺿﺎ ﻗﺰﻭﻩ:
ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ
ﺷﺐ
ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﯼ ﺳﺖ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ.
ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ﺳﻌﯿﺪﯼ ﺭﺍﺩ:
ﺍﺯ ﺩﻋﺎﯼ ﮔﯿﺎﻩ
ﺗﺎ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻣﺎﻩ
ﺭﺍﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻭﺭﯾﺪ.
سید رضا علوی:
باران
چیزی بر شیشه مینویسد
شاعر،چیزی بر کاغذ
همینا دیگه.موفق باشی
