گفتاردرمانی (آسیب شناسی گفتار و زبان)

[sahere]

سلام
معمولا توی سایت یک تاپیک به اسم یک رشته زده میشه برای معرفی رشته و یا بحث و تبادل نظر دانشجوهای اون رشته با هم.ولی متاسفانه (شایدم خوشبختانه ) فک نمیکنم کسی باشه توی سایت هم رشته ی من باشه، و به این دلیل که قصدم معرفی صرف رشته واسه کنکوری ها نبود این تاپیک رو ایجاد کردم. در واقع قصدم آشناییتون با این رشته و خدماتش هست و یک سری اطلاعات که شاید توی زندگی روزمره تون به کار بیاد.امیدوارم که بحثای خوبی رو داشته باشیم.
خب قصد دارم اول بگم که گفتار درمانی چیه.گفتار درمانگر کیه.و بعد هم برم سراغ یک سری بیماری که هم جالبن هم در اطراف ما کم هم نیستن.

توی همین چندماهی که من وارد این رشته شدم جالبه که به اغلب کسایی که گفتم گفتار درمانی میخونم گفتن" ینی مثه روانشناسا با گفتارتون آدم رو درمان میکنین ؟" خب جواب خیر هست

در واقعا گفتار درمانی بررسی ماهیت انواع اختلالات گفتار و زبان و روشهای تشخیص و درمان این اختلالات هست.


گفتاردرماني يكي از رشته هاي علوم پزشكي و زيرمجموعه ي علوم توانبخشي هست. درحال حاضر اين رشته در سه مقطع كارشناسي، كارشناسي ارشد و دكتري در ايران وجود دارد.از سال 1352 هم این رشته در ایران بوجود اومده.
طبق آمار جهانی هم در مقابل هر ۲ یا ۳ هزار نفر جمعیت یک گفتار درمانگر مورد نیاز است.

طبق تقسیم بندی انجمن گفتاردرمانی آمریکا اختلالاتی که در حیطه کاری گفتاردرمانگر قراره میگیره موارد زیر هست:

1-ختلالات تلفظی وبیانی
2-اختلالات در روانی بیان وسرعت بیان
3-اختلالات صوتی وحنجره ای
4-اختلالات درکی



چه کسانی باید به گفتار درمانی مراجعه نمایند؟

- افراددارای اختلال درتلفظ صحیح کلمات.
- مبتلایان به سکته های مغزی وآسیب دیدگان مغزی.
- کسانی که شکاف کام ولب دارند.
- کسانی که بصورت تودماغی صحبت می کنند.
- افراد دارای لکنت زبان،تند گویی.
- افرادی که افت شنوایی دارند.
- والدین کودکانی که درآغاز صحبت کردن تاخیر داشته اند.
- افرادی که ازصدای خودناراضی هستند.
- اشخاصی که مایلند لهجه خودراتغییردهند.
- افرادی که دریادگیری مشکل دارند.
- افرادیکه اصلا حنجره ندارند.

و البته برای پیشگیری از افت کیفت صدا و یا حتی تقویت کیفت صدا هم برای شغل هایی مثل خوانندگی مداحی اجرا و غیره میشه به گفتاردرمانگر مراجعه کرد.

برای بیماری اول انشالله یه چیزایی راجبه لُکنت مینویسم که شاید به دردتون بخوره.چون تعداد افراد مبتلا کم نیست.

امیدوارم توی همین پست اول خسته تون نکرده باشم

 

[sahere]

لُکنت

خب این پستم راجبه لُکنت هست.

لکنت معمولا توی سن 2 تا 4 سالگی ایجاد میشه ( البته یک بیماری مشابه هم هست که با رعایت چیزهای خیلی کوچیک توی زندگی بچه مثل کاهش سرعت گفتاری پدر و مادر در خونه خود به خود از بین میره ولی اگه بهش بی توجهی بشه تبدیل به لکنت میشه).
دو نوع لکنت داریم :
1-انقباضی : اون نوعی هست که قبل از ادا کلمه دچا گیر و وقفه میشه و بعد کلمه با شدت ادا میشه. که به دلیل انقباض توی عضلات حلق حنجره یا دهان هست.
2-تشنجی : که حرف اول کلمه رو تکرار میکنه فرد مثل م م م مادر (چندجا خوندم منشا روانی داره که به صحتش مطمئن نیستم )

بهترین راه برای درمان لکنت گفتار درمانی هست( ولی راه های برگشت پذیر دیگه ای هم هست مثلا طب سنتی و غیره ).
درمان لکنت خود به خود صورت نمیگیره و معمولا خود فرد هم به تنهایی از پس درمان اون برنمیاد.
افرادی که مبتلا به لکنت زبان هستن اغلب خجالتی و کم حرف هستن.اعتماد به نفس پایینی دارن و خیلی روابط اجتماعی قوی ای ندارن.یکی از کارایی که گفتار درمان میکنه رفع این مشکلا هست.مثلا توی جلسه های گروهی که آدمایی که توی کارگاه شرکت میکنن از تجربه هاشون و پیشرفت هاشون و ... حرف میزنن.
کسی که میخواد لکنتش رو درمان کنه باید اراده خیلی قوی ای داشته باشه چون خیلی کار راحتی نیست و نیاز به زمان هم داره.


علل لکنت هنوز هم کاملا مشخص نیست.گفته میشه که عصبی هستن یا روانی و وراثت و غیره.
یکیش اختلالات توی اعصاب و مغز هست.دو قسمت مهم توی پردازش اطلاعات مربوط به گفتار توی نیم کره چپ مغز قرار دارن که ممکنه برای افراد لکنتی قرینه سمت راست این مسئولیت رو به عهده بگیره که باعث لکنت میشه.


گفته میشه که شدید ترین نوع لکنت طی دوسال جلسات گفتار درمانی قابل درمان هست.مثلا یک لکنت شدید طی دو تا سه ماه به لکنت خفیف و یا متوسط تبدیل میشه و ادامه ی جلسات برای هرچه بیشتر شبیه کردن گفتار فرد به گفتار عادی هست.
در واقع یک گفتار درمان به مراجعه ش یاد میده که چطور حروف رو درست تلفظ کنه و نیاز به تمرین زیادی داره تا فرد بتونه روی عضلاتش به اندازه کافی تسلط پیدا کنه و ممکنه تن صداش هم تغییر کنه که عادی بودن لحن و زبرزنجیر بودن گفتار فرد به عهده گفتار درمانه.

جالبه که بدونین اغلب لکنتی ها چنتا مکانیسم دارن برای روانی گفتار.مثلا جایگزین کردن که خیلی هم رایجه واسشون.کلمه ای رو که روی اون گیر میکنن با کلمه دیگه جایگزین میکنن.
و اغلب اون ها رفتار های همراه دارن که واقعا توی گفتارشون تاثیر نداره ولی اون ها فکر میکنن که داره.مثلا ضربه پا به زمین موقع ادای یک کلمه .

به عنوان مورد آخر هم خوبه بدونیند که دستگاهای کوچیک و قابل حملی وجود دارن (توی جیب هم جا میشن ) که لکنت رو برای لکنتی از بین میبرن.ولی فقط تا مدتی که فرد از اون دستگاه استفاده میکنه.
بعضی از این دستگاها صدا رو کمی با تاخیر برای خود فرد لکنتی پخش میکنن و باعث میشن که فرد بتونه ریتم تنفسش رو زیر و بمی صداش رو کنترل کنه و به جای استفاده از حس لامسه برای گفتار درست از حس شنواییش استفاده کنه.یا با پخش صدایی باعث نشنیدن صدای توسط خود فرد میشه که باز هم باعث روانی در گفتار میشه.
ولی این دستگاه ها درمان نیستن فقط برای رفع موقت مشکل هست.


مطالعه بیشتر : ویکی پدیا