- شروع کننده موضوع
- #1
mahzadi
کاربر فوقفعال
- ارسالها
- 109
- امتیاز
- 196
- نام مرکز سمپاد
- فرزانگان
- شهر
- بابل
- مدال المپیاد
- شیمییی
- دانشگاه
- ان شالله سال بعد دانشگاه ته
- رشته دانشگاه
- ان شالله سال بعد داروسازی
باسمه تعالی
سلام دوستان
خیلی وقت بود که یه همچین مقاله ای باید نوشته میشد اما امروز تصمیم گرفتم شروعش کنم!
ازتون خواهش میکنم حتما تا اخرش بخونید و دیدگاهتون رو بهم بگید!
یه نگاه به نمودار زیر بندازید. (با کلیک کردن بزرگ میشه)
شهرستانی ها و المپیاد؟؟
چی باعثش هست؟
منم مثل شما شهرستانی ام و یه جورایی از همین زخم خوردم. همه میگفتن سال ما از مازندران حداقل 3 نفر قبول میشن اما قبولی 0 بود! اینو گفتم که بدونید منم مثل شما هستم و این دورانی که الان دارید رو ذره ذره ش رو خودم درک کردم!
مقصر کیه؟ ایا مقصر اون دبیرستان تهران هست که با گرفتن شهریه برا بچه هاش کلاس میذاره و امکانات و اطلاعات در اختیارشون میذاره؟ یا مقصر مدارس ما هستن که این کار رو نمیکنن؟
تا حالا به این فکر کردید؟
درسته المپیاد اگر بصورتی بود که هر دانش اموز خودش تلاش میکرد بدون کلاس های انچنانی ( و فقط در حد رفع اشکال ماهانه) خیلی قشنگ تر میشد. اما چیزی که هست اینه که ما نمیتونیم الان بریم بگیم مدرسه ی فلان شما به بچه هاتون اطلاعات و امکانات ندید چرا که بچه های شهرستان ندارن!
ما میتونیم چیکار کنیم؟ ( از اینجا به بعدش رو خوب گوش بدید!)
امسال از 41 قبولی 24 تاش تهران بودن! من با این 24 نفری که اتفاقا خیلی هم زحمت کشیدند کاری ندارم. کارم با اون 17 تای دیگه هست!
الان که تازه اول راه مدال گرفتن هستید و اول راه مشهور شدن هستید به این حرفام توجه کنید و به خودتون یه قول هایی بدید!
قول بدید که المپیاد رو تو استان خودتون گسترش بدید! تو مدرسه ی خودتون! حتی اگر نیاز به هرگونه کمک داشتید آیروک پشتیبان شماست. اما باید این کار رو بکنید! باید وقتی مدال گرفتید برگردید تو استانتون و نصف قیمت برای هم مدرسه ای هاتون کلاس بذارید. برنامه بدید. مدرستون رو مجبور کنید که به المپیاد بها بده! الان شماها هستید که میتونید این کارها رو بکنید! مسوولیت بزرگی رو دوش شماها هست!
من با زبان ساده و روان صحبت میکنم. کلمات قلمبه سلمبه و رسمی و…. نمیتونم به کار ببرم چون هممون با هم دوستیم. منم میخوام کمکتون کنم در حد توانم!
امروز ساعت 6:14 دقیقه صبح برام چند تا پیامک رسید! از کی؟؟ یکی از مدال داران سال 85 !
متنش رو بخونید:
سلام… نتایج رو دیدم…. هر سال دریغ از پارسال…. بازهم همین چند تا مدرسه تو کشور… سنندج, قایمشهر, ساری, رشت, بابل, اهواز, کرمان, زاهدان, قزوین و کرمانشاه و ده ها شهر دیگه که میدونم امسال بچه های خوبی داشتن.
فقط تاسف میخورم برای متصدیان المپیاد شیمی که چه ساده تونستن المپیاد رو از یه آزمون تمام علمی و رقابتی به “بنگاه فروش مدال” تبدیل کنن. پول داشتن—> مدرسه ی بهتر و کلاس بیشتر—-> شانس بالا تر مدال!
اونم چی؟ ظرف 7-8 سال.
یادمه دوره ی ما (سال 85) از این استان ها قبولی داشتیم: قزوین, کرمانشاه, خوزستان, سمنان, کرج, گیلان, مازندران, چهارمحال, کردستان و….
باورتون میشه؟ دختر و پسر تهرانی روی هم 8 تا بودن و 32 تا شهرستان… یادش بخیر
بقیه ی حرفاشون دیگه جنبه ی شخصی تر داشت و بیان نمیکنم!
اینو اینجا نوشتم که بدونید هستن اساتیدی که همراهیتون کنن که شهر و استانتون رو بالا ببرید و از تهرانی ها ایراد نگیرید بلکه تلاش و امکاناتتون رو مثل اونها که نه اما تا حد خوبی بالا ببرید.
پس بجای ترسیدن شروع کنید و پا در این مسیر قشنگ بذارید. نه برای کسب مدال! برای لذت بردن از علم و سواد و افزایش اعتماد به نفس خودتون!
موفقیتتون رو از ته دلم میخوام!
یه جمله ی قشنگی هم هست که میگه تخم مرغی که با نیروی خارجی شکسته بشه پایان زندگیشه اما اگر با نیروی درونی شکسته بشه شروع زندگیه! (امیدوارم درکش کرده باشید و با نیروی درونیتون این تخم مرغ رو بشکنید!)
محدثه محمدی
لینک مقاله: http://iroch.ir/portal/?p=379
سلام دوستان
خیلی وقت بود که یه همچین مقاله ای باید نوشته میشد اما امروز تصمیم گرفتم شروعش کنم!
ازتون خواهش میکنم حتما تا اخرش بخونید و دیدگاهتون رو بهم بگید!
یه نگاه به نمودار زیر بندازید. (با کلیک کردن بزرگ میشه)
شهرستانی ها و المپیاد؟؟
چی باعثش هست؟
منم مثل شما شهرستانی ام و یه جورایی از همین زخم خوردم. همه میگفتن سال ما از مازندران حداقل 3 نفر قبول میشن اما قبولی 0 بود! اینو گفتم که بدونید منم مثل شما هستم و این دورانی که الان دارید رو ذره ذره ش رو خودم درک کردم!
مقصر کیه؟ ایا مقصر اون دبیرستان تهران هست که با گرفتن شهریه برا بچه هاش کلاس میذاره و امکانات و اطلاعات در اختیارشون میذاره؟ یا مقصر مدارس ما هستن که این کار رو نمیکنن؟
تا حالا به این فکر کردید؟
درسته المپیاد اگر بصورتی بود که هر دانش اموز خودش تلاش میکرد بدون کلاس های انچنانی ( و فقط در حد رفع اشکال ماهانه) خیلی قشنگ تر میشد. اما چیزی که هست اینه که ما نمیتونیم الان بریم بگیم مدرسه ی فلان شما به بچه هاتون اطلاعات و امکانات ندید چرا که بچه های شهرستان ندارن!
ما میتونیم چیکار کنیم؟ ( از اینجا به بعدش رو خوب گوش بدید!)
امسال از 41 قبولی 24 تاش تهران بودن! من با این 24 نفری که اتفاقا خیلی هم زحمت کشیدند کاری ندارم. کارم با اون 17 تای دیگه هست!
الان که تازه اول راه مدال گرفتن هستید و اول راه مشهور شدن هستید به این حرفام توجه کنید و به خودتون یه قول هایی بدید!
قول بدید که المپیاد رو تو استان خودتون گسترش بدید! تو مدرسه ی خودتون! حتی اگر نیاز به هرگونه کمک داشتید آیروک پشتیبان شماست. اما باید این کار رو بکنید! باید وقتی مدال گرفتید برگردید تو استانتون و نصف قیمت برای هم مدرسه ای هاتون کلاس بذارید. برنامه بدید. مدرستون رو مجبور کنید که به المپیاد بها بده! الان شماها هستید که میتونید این کارها رو بکنید! مسوولیت بزرگی رو دوش شماها هست!
من با زبان ساده و روان صحبت میکنم. کلمات قلمبه سلمبه و رسمی و…. نمیتونم به کار ببرم چون هممون با هم دوستیم. منم میخوام کمکتون کنم در حد توانم!
امروز ساعت 6:14 دقیقه صبح برام چند تا پیامک رسید! از کی؟؟ یکی از مدال داران سال 85 !
متنش رو بخونید:
سلام… نتایج رو دیدم…. هر سال دریغ از پارسال…. بازهم همین چند تا مدرسه تو کشور… سنندج, قایمشهر, ساری, رشت, بابل, اهواز, کرمان, زاهدان, قزوین و کرمانشاه و ده ها شهر دیگه که میدونم امسال بچه های خوبی داشتن.
فقط تاسف میخورم برای متصدیان المپیاد شیمی که چه ساده تونستن المپیاد رو از یه آزمون تمام علمی و رقابتی به “بنگاه فروش مدال” تبدیل کنن. پول داشتن—> مدرسه ی بهتر و کلاس بیشتر—-> شانس بالا تر مدال!
اونم چی؟ ظرف 7-8 سال.
یادمه دوره ی ما (سال 85) از این استان ها قبولی داشتیم: قزوین, کرمانشاه, خوزستان, سمنان, کرج, گیلان, مازندران, چهارمحال, کردستان و….
باورتون میشه؟ دختر و پسر تهرانی روی هم 8 تا بودن و 32 تا شهرستان… یادش بخیر
بقیه ی حرفاشون دیگه جنبه ی شخصی تر داشت و بیان نمیکنم!
اینو اینجا نوشتم که بدونید هستن اساتیدی که همراهیتون کنن که شهر و استانتون رو بالا ببرید و از تهرانی ها ایراد نگیرید بلکه تلاش و امکاناتتون رو مثل اونها که نه اما تا حد خوبی بالا ببرید.
پس بجای ترسیدن شروع کنید و پا در این مسیر قشنگ بذارید. نه برای کسب مدال! برای لذت بردن از علم و سواد و افزایش اعتماد به نفس خودتون!
موفقیتتون رو از ته دلم میخوام!
یه جمله ی قشنگی هم هست که میگه تخم مرغی که با نیروی خارجی شکسته بشه پایان زندگیشه اما اگر با نیروی درونی شکسته بشه شروع زندگیه! (امیدوارم درکش کرده باشید و با نیروی درونیتون این تخم مرغ رو بشکنید!)
محدثه محمدی
لینک مقاله: http://iroch.ir/portal/?p=379