جمع بندی بحث‌های انتخاب رشته

[sadafak]

خب تو این تاپیک جمع‌بندی مطالب مربوط به انتخاب رشته رو که دوستان لطف کردن قبلا ارائه دادن گزاشتم تا دسترسی بهش آسون تر بشه.برای معرفی کلی رشته لینک دادم و برای سوالات نقل قول.امیدوارم به دردتون بخوره

رشته‌های دانشگاهی رشته‌ی تجربی:

• رشته‌ی بیوتکنولوژی
• رشته‌ی زیست شناسی سلولی و مولکولی
• رشته‌ی پزشکی
• رشته‌ی دندانپزشکی
• رشته‌ی داروسازی
• رشته‌ی دامپزشکی
• رشته‌های پیراپزشکی
• رشته‌ی تغذیه

رشته‌های دانشگاهی رشته‌ی ریاضی:

• مهندسی برق
• مهندسی مکانیک
• مهندسی کامپیوتر(نرم‌افزار)
• مهندسی کامپیوتر(آی‌تی)
• مهندسی صنایع
• مهندسی شیمی
• مهندسی مواد

 

[sadafak]

رشته‌ی داروسازی

معرفی این رشته: اینجا و اینجا رو ببینید.


کدوم دانشگاه بهتره؟چه دانشگاهی رو برای این رشته انتخاب کنیم؟

برای داروسازی میگن بهشتی بچه هارو به سمت شیمی داروئی میکشه و پژوهش شیمی داروئیش قوی تره ولی داروی تهران از جهت گروه بالینی و داروخانه فوق العاده قویتره.هم چنین دانشگاه تهران مرکز تحقیقاتی زیاد داره..بچه های تهران پژوهش میتونن داشته باشن اما بهشتی ها بیشتر خوندنی هارو میخونن..

بچه ها من یه سری نکات در مورد رنکینگ بگم!
اولا نمیدونم چرا انقدر گیر دادید به رنکینگ؟؟
ببینید در انتخاب رشته- شهر شما چیزی که باید بهش توجه کنید 2 مورده!رشته و شهر!!
ببینید..بعضی رشته ها واقعا مهمه که شما کجا درس خوندید..مثلا نرم افزار و مکانیک و کلا رشته های فنی! و البته تفاوت بین دانشگاه های مختلف خیلی زیاده!انقده زیاد که واقعا فرق میکنه کدوم رو بری!اما تو رشته های علوم پزشکی..اصلا این طوری نیست! چرا انقده براتون مهمه تهران بالاتره یا بهشتی یا شیراز؟
اصلا این سه تا قابل مقایسه نیست!شیراز تو یه شهر دیگست!هر 3تا دانشگاه هم خوبن!
ببینید شهر خیلی مهمه! خیلی! به نظر من اصلا عاقلانه نیست طرف از شیراز پاشه بیاد تهران که دندون بخونه..چون چه قدر مگه فرق دارند؟ (اینم بگم که یکی از طلاهای ما که شیرازی بود از عقلش استفاده کرد و دانشگاه شیراز داره پزشکی میخونه..آخه میخواست بیاد تهران چی کار؟؟؟)
من به شما شدیدا توصه میکنم حداقل تو رشته های علوم پزشکی که دانشگاه ها به هم نزدیک ترن خیلی راه رو در نظر بگیرید!حتی بین تهران و بهشتی هم این تا یه حدی صدق میکنه!! باور کنید مثلا منی که تهران بهم نزدیک تره خیلی خوشحالم که تهرانو میرم!
در ضمن تو رنکینگ خیلی چیزا دخیله!از تعداد مقاله و هیئت علمی گرفته تا تعداد خوابگاه!!آخه تو رشته هایی مثل پزشکی و دندون مقاله و تحقیق رو برای چی میخواید؟ اگر روح پژوهشی دارید خوب برید رشته ی متناسب بخونید! برید میکروبیولوزی! بیوتکنولوژی اصلا داروسازی!
این مشکل خیلی هاست که نمیدونن چی کار میکنن.از این ادما تو دانشگاه ما زیاده.. و این افتضاحه! مثلا اونی که پزشکی میخونه و 20 تا مقاله داره واقعا میخواد چی کار؟ بهتر نبود به جای وقت گذاشتن روی این کارها تو حیطه ی علمیه خودش تلاش میکرد؟؟ به جای این که پا تو رشته هایی که کارشونه بکنه؟ببینید اگه پزشکی میخونید یعنی پزشکی میخونید! یعنی باید توانایی های پزشک رو داشته باشد..ولی چون مقاله داشتن مد شده این روزا همه میرن دنبال اون و از رسالت اصلی شون کم میذارن..این افتضاحه!

فك كنم دومين دانشكده بعد داروي تهران داروي شيرازه بعد دارو بهشتي..فقط تهرانه كه با بقيه فرق ميكنه..بقيه داروها همه در يه سطحن تقريبا البته اين دانشكده هاي جديد الاحداث منظورم نيست

تخصص گرفتن چقد می تونه موثر باشه تو مجوز داروخونه گرفتن؟شرایط داروخانه زدن کلاً چجوریه؟

با اجازه من یکم اطلاعات بدم. خودم اینجوری شنیدم که سرمایه ای که اول برای یک داروخونه باید بذاری زیاده. پروانه ش حدودا بالای 100 میلیون هست و اینجوری نیست که اگه شما همین مقدارو جور کنی بتونی بلافاصله داروخونه بزنی. اینکه مجوز و پروانه بهت بدن ممکنه تا 10 سال بیشتر هم طول بکشه و اینکه شنیدم کسی که تخصص میگیره بستگی به تخصصش عموما میره تو پژوهشکده های علمی.و مسلما کسی که تخصص میگیره هدفش چیز دیگه ایه نه زدن داروخونه. و میشه بدون تخصص داروخونه زد. من با کسی که صحبت کردم گفت تنها 10 یا 15 درصد افراد میرن واسه تخصص و مسلما بقیه میرن سراغ داروخونه و ...

موقعیت شغلی این رشته در ایران و جهان به چه صورت است؟مقایسه وضعیت شغلی با پزشکی/دندانپزشکی:

حدود 90 درصد فارغ‌التحصیلان‌ این‌ رشته‌ جذب‌ بازار کار می‌شوند که‌ از این‌ میان‌ بیش‌ از 80 درصد جذب‌ داروخانه‌ها و مابقی‌ در صنایع‌ داروسازی‌ (صنعت‌ ساخت‌ و کنترل‌ دارو) و کارخانه‌های‌ آرایشی‌ ـ بهداشتی‌ مشغول‌ به‌ کار می‌شوند یا در کارهای‌ اجرایی‌ وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ فعالیت‌ می‌کنند. از سوی‌ دیگر در حال‌ حاضر حدود 97 درصد داروهای‌ مورد نیاز کشور (از نظر عددی‌) در کارخانه‌های‌ متعدد داروسازی‌ داخل‌ کشور ساخته‌ می‌شود و بدون‌ شک‌ این کارخانه‌ها به‌ کارشناسان‌ داروسازی‌ نیاز دارند. این‌ در حالی‌ است‌ که‌ اکثر کارخانه‌های‌ داروسازی‌ کشور دارای‌ واحدی‌ به‌ نام‌ واحد تحقیقات‌ هستند و امکان‌ فعالیت‌های‌ تحقیقاتی‌ برای‌ فارغ‌التحصیلان‌ علاقه‌مند مهیا است.

دارو سازی اجتماعی
الف) داروخانه‌های سطح شهر: اکثریت (بیش از 85 %) فارغ التحصیلان این رشته جذب داروخانه‌ها می‌شوند و در این مراکز به ارائه خدمات زیر می‌پردازند:
خدمات داروئی مانند بررسی نسخه‌ها، اطمینان از تجویز مناسب داروها و در مواردی هم تجویز برخی از داروها.
ساخت داروهای ترکیبی.
عرضه داروهای تولیدی کارخانجات داروئی.
ارائه‌ی اطلاعات داروئی نظیر راهنمائی‌های لازم در مورد نحوه مصرف، عوارض جانبی، تداخلات داروئی و...
ب) داروخانه های بیمارستان: علاوه بر ارائه خدمات فوق، خدمات دیگری نظیر موارد زیر ارائه می گیرد:
تدوین فهرست داروئی بیمارستان، کنترل و نظارت بر نحوه مصرف دارو به وسیله بیمار، تهیه شرح حال و تشکیل پرونده داروئی برای بیماران بستری شده و پیگیری امر دارو و درمان بیمار.

داروسازی صنعتی :
در بخشهای مختلف تهیه، ساخت، کنترل کیفیت، نگهداری، مدیریت و واحد تحقیقات کارخانه های داروسازی، وجود و فعالیت داروسازان ضروری است و هم اکنون عده‌ای از داروسازان در این بخش مشغول بکار‌ و فعالیت هستند.

مراکز دانشگاهی:
دارندگان مدرک دکتری عمومی می‌توانند پس از گذراندن امتحان دستیاری در مراکز پیش دانشگاهی به عنوان دستیار(رزیدنت) مشغول به ادامه تحصیل و سپس جذب دانشگاهها، مراکز تحقیقاتی و صنعت شوند.

سایر مراکز:
فارغ التحصیلان این رشته می‌توانند با مراکزی مانند مؤسسات آموزشی ـ پژوهشی دولتی ( مؤسسه رازی ـ انستیتو پاستور و...) مراکز تحقیقات داروئی به عنوان دکتر دارو سازی همکاری نمایند. ضمنا تعدادی از داروسازان نیز جذب شرکتهای پخش‌و توزیع دارو می‌گردند.
بطور کلی تدوین سیاستهای کلان مربوط به حرفه داروسازی چه در مورد کارخانجات، چه در مورد ورود داروها و مواد اولیه داروئی و چه در مورد توزیع دارو و ارائه خدمات داروها در داروخانه‌ها، به عهده معاونت دارو و غذا در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است. مسائل صنفی داروسازان نیز به عهدة انجمن داروسازان ایران است. اما امور مربوط به آموزش داروسازی بر عهده دبیرخانه شورای آموزش داروسازی و تخصصی (وزارت بهداشت و آموزش پزشکی) می‌باشد.

اولا که تو داروخونه بودن مگه بده؟ من خودم اینو به به پزشک بودن و دندون پزشک بودن ترجیح میدم حالا پایین میگم چرا!
در ضمن اگه بخوای میتونی تو شرکت ها و کارخونه ها کار کنی..میتونی مسئول بخش های مختلف کارخونه ها بشی و تو حیطه آزمایش و تحقیق و پژوهش باشی!
خوب حالا پوزیشن های کاری رو مقایسه میکنیم!
1. داروخونه..دکتر داروسازی پشت بنچ نشسته نسخه پیچ دارو هارو بهش تحویل میده و داروساز چک میکنه و دونه دونه به مریض توضیح مصرف میده.. میگه که چه طور استفاده کنه..گاهی هم مریض ها سوالاتی دارند یا بیماری دارن که هنوز دکتر نرفتن..مثلا نصفه شبا جوش کارا میان میگن خوابمون نمیبره..چی کار کنیم؟ و دارو ساز یه نوع مسکن خاص میده بهشون..یا هرچی کلا..افراد مختلفی مراجعه میکنن و اینا
2.پزشک الف) متخصص های انواع جراحی ها..این افراد بسیار پولدار میباشند..شغل بسیار مهیج ولی پر استرسی دارند چون جان یک آدم زیر دستشونه..خیلی وقت ها فشار کاری بالایی دارند اما خیلی خوبه دیگه..جراحی و اینا
ب) تخصص های غیر مهیج که داخل مطب مینشینند..این ها تقریبا کارشون مثل عمومی هاست و فرقشون میزان وحشتناک درامدشونه
ج) عمومی ها..این پزشکان داخل مطب خود مینشینند و افرادی تک تک مراجعه کرده شرح حال میگن و این افراد نسخه مینویسن..خوبه که بدونید کل بیماری هایی که یک پزشک عمومی 20 تا بیماری هست..(این از یک منبع موثقه)..یعنی 99 درصد افراد با این بیماری ها مراجعه میکنن..و شما نسخه میدید و میرن
3.دندانپزشکی..این افراد پولدار میشن..افراد تک تک مراجعه میکنن..گاهی آدمایی میان که پیرن..گاهی آدمای حال بهم زن..گاهی بچه ها جیغ جیغو..و البته افراد دارای بیماری های خاص و واگیردار..و نوع نشستن و ایستادنشون خوب نیست..
هرکاری خوبی و بدی خودشو داره..اگه به داروسازی میگی بقال گری دندون پزشک هم هی تو دهن مردمه..جراح هم صحنه های حال به هم زن میبینه..این که نشد حرف! فقط اون رشته ها پولشون بیشتره که تو پست قبل گفتم چون دارو زودتر پول میده می ارزه به پول در هنگام پیری..

داروساز بالینی علاوه بر تعیین دوز و جلوگیری از تداخلات دارویی، توانایی نوشتن نسخه داره. در واقع الان در یکی از بیمارستان ها پزشک بیماری رو تشخیص میده، داروساز بالینی نسخه رو و داروها رو تعیین میکنه .. داروساز بالینی خیلی کم داریم، در واقع به ازای هر سه پزشک در بیمارستان یک داروساز بالینی نیازه، طی بررسی های انجام شده گاها وضع اسف باری دارن داروها و تجویز و مصرفشون. از جهت تجویز منطقی و از جهت تداخل و دوز متناسب و انتخاب صحیح دارو.
بیمارستان شریعتی الان نت داره برای داروسازا،، بیمارستان سینا و بیمارستان امام هم هستند داروسازا . و تا چند سال دیگه داروسازی به دو گرایش صنعت و مراقبت دارویی تقسیم میشه شاید هم به دوره ما برسه نهایتا تا سه دوره بعد ما احتمالا انجام میشه.

این رو هم در این رابطه بخونید:

اول بگم همه کارا تکراری و حوصله سر بر هستند، من تا حالا تقریبا سه تا شغل کاملا متفاوت رو امتحان کردم، برای چند روز اول عالی...ذوق و شوق فراوان،،شب خوابت نمیبره..میری هی دوست داری برای همه تعریف کنی..
بعد چند روز که همه چیش دستت اومد کسل کنندس.در واقع ادم باید هدفشو خارج از کارش قرار بده،،شغل وسیله ست،،هدف نیست..مثلا اگه هدف خداست،،شما کار کسل کننده رو هم تحمل میکنی بخاطرس،،اگه هدف پوله باز تحمل میکنی،،،اگه هدف کمک به علمه کمک به بشریت و جان ادم هاست باز هر وقت خسته شدی یاد هدفت میوفتی..من الان چند روزه صبح تا شب تو ازمایشگاهم...بله حتی ازمایشگاه هم بسیار بسیار کسل کننده و تکراری و اعصاب خورد کن میشه..

رفتن به رشته‌ی داروسازی از طریق رشته‌ی شیمی؟

چه هايي كه فوق ليسانس از رشته هاي شيمي الي يا شيمي تجزيه داشته باشن به جز تخصص باليني ما كه مختص داروساز هاست خيلي از تخصص ها رو ميتونن بيان..يعني من ليستو نگاه ميكردم تقريبا براي ورود به تخصص ها به هر تخصصي ميشه از رشته هاي ديگه وارد شد جز باليني..مثلا اقتصاد دارويي داريم كه بچه هاي اقتصاد ميتونن بيان..ولي بچه هاي شيمي اكثر تخصص ها رو ميتونن بيان.
در مورد شانسشون هم بگم كه اتفاقا شانسشون از بچه هاي ما شايد بيشتره!! چون تعداد سوالاي شيمي براي بعضي تخصص ها خيلي بالاست اونا هم خيلي راحت قبول ميشن..و اين كه سخته براشون :بله! چرا نباشه! خوب اونا اطلاعات زيادي در مورد خود داروسازي ندارن.مثلا فيزيولوژي بلد نيستن..بيولوژي و اينا..مجبورن خودشون بخونن ديگه.

شرایط برای ادامه نحصیل این رشته در خارج از کشور به چه صورت است؟

چون خودم و دیگر دوستام تو جو مهاجرت نیستیم زیاد نمیتونم کمک کنم ولی شنیدم که بستگی داره برای چی بخواید برید..1.تحصیل در مرحله بعد از دکترای عمونی یعنی تخصص یا phd :در این صورت مشکل خاصی نخواهید داشت ولی باید به کشوری برید که اون ها هم داروسازیشون دکتری عمومیه، مثلا انگلیس داروسازی لیسانسه.
2.اگر برای کار میخواید برید باید یک امتحان بدید و بعد واحدهای کار ورزی رو هم دوباره بگذرونید

با تشکر ویــژه از بره ناقلا بابت اطلاعات خیلی کامل و خوبشون و بقیه‌ی دوستان البته.

 

[sadafak]

رشته‌ی دندانپزشکی

معرفی این رشته:اینجا رو بخونین.

کدوم دانشگاه بهتره؟چه دانشگاهی رو برای این رشته انتخاب کنیم؟

دندون کلا روح علمی نداره.فرق نداره تهذان بخونی یا بهشتی! فرق تهران بو بهشتی اینه که تو بهشتی خیلی تئوری ها رو سخت میگیرنو بچه ها باید خرخون باشن دانشگاه تهران هم عشق پژوهشه ولی بیشتر یا پزشکی هستن یا دارو..دندون کلا ضمینه ی علمی خاصی نداره..یه سری مطالب میخونن اما اصلش کار عملیه!

بچه ها من یه سری نکات در مورد رنکینگ بگم!
اولا نمیدونم چرا انقدر گیر دادید به رنکینگ؟؟
ببینید در انتخاب رشته- شهر شما چیزی که باید بهش توجه کنید 2 مورده!رشته و شهر!!
ببینید..بعضی رشته ها واقعا مهمه که شما کجا درس خوندید..مثلا نرم افزار و مکانیک و کلا رشته های فنی! و البته تفاوت بین دانشگاه های مختلف خیلی زیاده!انقده زیاد که واقعا فرق میکنه کدوم رو بری!اما تو رشته های علوم پزشکی..اصلا این طوری نیست! چرا انقده براتون مهمه تهران بالاتره یا بهشتی یا شیراز؟
اصلا این سه تا قابل مقایسه نیست!شیراز تو یه شهر دیگست!هر 3تا دانشگاه هم خوبن!
ببینید شهر خیلی مهمه! خیلی! به نظر من اصلا عاقلانه نیست طرف از شیراز پاشه بیاد تهران که دندون بخونه..چون چه قدر مگه فرق دارند؟ (اینم بگم که یکی از طلاهای ما که شیرازی بود از عقلش استفاده کرد و دانشگاه شیراز داره پزشکی میخونه..آخه میخواست بیاد تهران چی کار؟؟؟)
من به شما شدیدا توصه میکنم حداقل تو رشته های علوم پزشکی که دانشگاه ها به هم نزدیک ترن خیلی راه رو در نظر بگیرید!حتی بین تهران و بهشتی هم این تا یه حدی صدق میکنه!! باور کنید مثلا منی که تهران بهم نزدیک تره خیلی خوشحالم که تهرانو میرم!
در ضمن تو رنکینگ خیلی چیزا دخیله!از تعداد مقاله و هیئت علمی گرفته تا تعداد خوابگاه!!آخه تو رشته هایی مثل پزشکی و دندون مقاله و تحقیق رو برای چی میخواید؟ اگر روح پژوهشی دارید خوب برید رشته ی متناسب بخونید! برید میکروبیولوزی! بیوتکنولوژی اصلا داروسازی!
این مشکل خیلی هاست که نمیدونن چی کار میکنن.از این ادما تو دانشگاه ما زیاده.. و این افتضاحه! مثلا اونی که پزشکی میخونه و 20 تا مقاله داره واقعا میخواد چی کار؟ بهتر نبود به جای وقت گذاشتن روی این کارها تو حیطه ی علمیه خودش تلاش میکرد؟؟ به جای این که پا تو رشته هایی که کارشونه بکنه؟ببینید اگه پزشکی میخونید یعنی پزشکی میخونید! یعنی باید توانایی های پزشک رو داشته باشد..ولی چون مقاله داشتن مد شده این روزا همه میرن دنبال اون و از رسالت اصلی شون کم میذارن..این افتضاحه!

مقایسه‌‌ی دندانپزشکی با پزشکی:

مقایسه ی پزشکی و دندانپزشکی:
هنگام تحصیل:
حتما شنیدین که دندون درس نداره و عملیه و این حرفا و در عوض پزشکی کلی درس سخت داره
خوب این حرف تا حدی درسته.دندونم درس داره اما فرقش با پزشکی اینه که میشه نخوند یعنی با خوندن شب امتحان میشه پاس شد ولی پزشکی رو نمیشه و دیگه اینکه نهایتا کار عملی ای که به بیمار ارایه میدی حرف اول رو میزنه
یعنی اگر کار عملیت خوب باشه ولی خیلیم باسواد نباشی بهتر از وقتیه که سواد داشته باشی ولی کار دستت خوب نباشه در کل دندون ادغام علم و هنره.تخصص گرفتن در دندانپزشکی راحت تره و هنوز هم مثل پزشکی اشباع نشده.درآمدشم در سطح عمومی از پزشکی بهتره ولی در سطح تخصصی کاملا بستگی به رشتش داره.دندون در سال آخر هر ماه 2 شب کشیک داره ولی پزشکی در ماه 10 شب در 1.5 سال آخر.دندون 6ساله و پزشکی 7 سال.در 3 سال آخر پزشکی از تابستون خبزی نیست ولی دندون همیشه تابستونشو داره
ارتباط با بیمار و حس کمک به همنوع در پزشکی خیلی بیشتره که به تبع اون لذت و مسولیتش هم بیشتره ولی دندون بیماری مریض اونقدر وخیم نیست که در پزشکی معمولا هست و خوب مسولیتشم به همون نسبت کمتره.اما اینم بگم که دیه ی 1 دندان معادل یک سی و دوم دیه ی انسانه کامله.اگر یه نفر پشتکار و علاقه داشته باشه پزشکی رشته ی خوبیه ولی اگر نه دندون بهتره

رشته ی دندانپزشکی با اینکه امتیازات خیلی بیشتری از رشته پزشکی داره اما به این معنا نیست که نسبت به این رشته سخت تره!چون رشته ی دندانپزشکی شیفت شب و کلی برنامه ی دیگه نداره و طرف میدونه که صبح قراره بره دانشگاه عصر برگرده خونش،تعداد سالهای تحصیلیش از رشته ی پزشکی کمتره متقاضی زیاد داره برا همین تو کنکور رتبه ی خوبی رو میطلبه! :)

دندون زودتر به پول میرسی. درساش میگن آسون تره ولی نه اینکه خیلی تفاوت فاحشی داشته باشه. کلا درسای این سه رشته گریه در بیاره مدت زمان تحصیلش 1 الی 1.5 کمتر از پزشکیه. کلا اگه حوصله درس خوندن به مدت زیاد رو داری بیا پزشکی چون عمومی که هیچیه سختی کار دندونم که مشخصه کمتره( البته اگه مشکل کمر و گردن پیدا نکنین و درست بشینین) از لحاظ موقعیت شغلی هم تو ایران واسه دخترا این دو تا فرقی فکر نکنم داشته باشه. کلا مردم پیش دندون پزشک یا پزشک زن کمتر میرن.
بعد کلا این حوصله درس خوندنه خیلی مهمه. موقع انتخاب رشته خودم 2 3 تا از بچه های پزشکی میگفتن برو دندون چون خسته شده بودن از درس خوندن.

به نظر من هرکسی متناسب با علاقه اش بهتره رشتشا انتخاب بکنه،فقط می تونم بگم تو این سال اولی که ما گذراندیم درسا دندان خیلیم راحتتر پزشکی نبود فقط مسئله ای که هست اینه که دندون سال های آخرش بیشترش عملی می شه تاتئوری.دو سال اول هم که علوم پایه است.

واحدهای بیمارستانی این رشته به چه صورت هست؟

بیمارستان فقط سال آخر 2 شبانه روز در ماه به عنوان اینترن فک و صورت.بیشتر هم به اورژانس های فک و صورت رسیدگی میکنن.اما اگر کلنیک منظورته که خوب همش تو کلینیکیم.صبحا بعد از کلاس نظری که بخش داریم حتی 5شنبه و یک روزم عصر بخش داریم.اما معمولا عصر بقیه ی روزا رو هم دانشکده ایم و مشغول انجام کارای لابراتواری

شیفتای اجباریش سال آخره و هر ماه 2 شب که به عنوان اینترن فک و صورت میری اورژانس بیمارستان

معمولاً چه افرادی به این رشته علاقه دارند؟

همونطور که گفتم دندانپزشکی ادغام علم و هنره و کسی که به هنر علاقه داشته باشه دوست خواهد داشت بعدم اینکه نمیدونی چه لذتی داره وقتی که یه اندو خوب انجام میدی و عکسش رو میبینی.من هر بار که یه اندو خوب میکنم احساس غرور میکنم یا مثلا وقتی دست دندان کامل برای مریض میسازی و بیماری که نمیتونسته غذا بخوره از این به بعد میتونه و کلی ازت تشکر میکنهیا وقتی که یه ترمیم میکنی که آناتومی دندونو مثل خودش در میاری.برای یه دندانپزشک خوب بودن باید یه هنرمند باشی.اینی که در سطح جامعه میبینی دندانپزشکی نیست بیشتر تجارته و بیشتر تو فکر اینن که که بیشتر مریض ببینن و پول در بیارن.شاید باورت نشه ولی من تا الان حتی یک روکش هم ندیدم که طبق اصولی که توی پروتز میخونیم باشه و دیگه اینکه بعد از 4سال خوندن به نظر من سیستم دندانی یکی از شگفتی های دنیاست که برعکس چیزی که به نظر میرسه 6 سال واقعا برای مطالعه اش کمه.آندو نه , اِندو همون عصب کشی و یا درمان ریشه هست ENDODONTICS.اندو یکی از سخت ترین کارای دندانپزشکیه که کاملا به مهارت , علم ودقت نیاز داره.

 

[sadafak]

رشته‌ی پزشکی

معرفی این رشته:اینجا رو بخونین.

از کجا بفهمیم به کدوم یکی از رشته‌های علوم‌پزشکی علاقه داریم و کدوم برامون مناسب‌تره؟

من پیشنهاد میکنم جای اینکه اول مزیت های هر رشته رو بسنجی(حجم کم کاری دندون و درآمد خوب،ارتباط با مردم توی پزشکی و غیره) اول بشین واسه خودت بنویس که کدوم مهمه و چی خوبه.بعد بگرد دنبال رشته ای که بیشتر اونارو داشته باشه.اینطوری راحت تر میتونی انتخاب کنی""

منظورم از علاقه این نیست که مثلا ببینی آناتومی بیشتر دوس داری یا زیست گیاهی:د
به صورت کلی بلاخره یه چیزایی رو میدونید دیگه.مثلا دلت میخواد تو بیمارستان کار کنی یا آزمایشگاه یا داروخونه یا اتاق عمل؟مثلا خودت تحمل و صبرت چقدره؟میتونی ساعت ها به یه عده آدم کمک کنی و سرکله بزنی یا ترجیح میدی بشینی یه جا و فقط دارو تجویز کنی.یا مثلا هیچکدوم واست مهم نیست علاقه ت بیشتر به "پول"میل میکنه:د مثلا دلت میخواد دایم درس بخونی و تا آخر عمر میخوای پژوهش علمی داشته باشی یا تا یه حد خاصی مد نظرته.خیلی آیتما هست که بذاریشون کنار هم واست علاقه رو تشکیل میده.

کدوم دانشگاه رو برای این رشته انتخاب کنیم؟کدوم دانشگاه بهتره؟

شنیدم که میگن پزشکی شیراز فقط آموزش تئوری خوبی داره و از نظر آموزش عملی خیلی ضعیفه
یه نفر هم میگفت اصفهان و مشهد آموزش عملی خیلی توپی دارن اما یه مقدار آموزش تئوریشون از شیراز پایین تره

بچه ها من یه سری نکات در مورد رنکینگ بگم!
اولا نمیدونم چرا انقدر گیر دادید به رنکینگ؟؟
ببینید در انتخاب رشته- شهر شما چیزی که باید بهش توجه کنید 2 مورده!رشته و شهر!!
ببینید..بعضی رشته ها واقعا مهمه که شما کجا درس خوندید..مثلا نرم افزار و مکانیک و کلا رشته های فنی! و البته تفاوت بین دانشگاه های مختلف خیلی زیاده!انقده زیاد که واقعا فرق میکنه کدوم رو بری!اما تو رشته های علوم پزشکی..اصلا این طوری نیست! چرا انقده براتون مهمه تهران بالاتره یا بهشتی یا شیراز؟
اصلا این سه تا قابل مقایسه نیست!شیراز تو یه شهر دیگست!هر 3تا دانشگاه هم خوبن!
ببینید شهر خیلی مهمه! خیلی! به نظر من اصلا عاقلانه نیست طرف از شیراز پاشه بیاد تهران که دندون بخونه..چون چه قدر مگه فرق دارند؟ (اینم بگم که یکی از طلاهای ما که شیرازی بود از عقلش استفاده کرد و دانشگاه شیراز داره پزشکی میخونه..آخه میخواست بیاد تهران چی کار؟؟؟)
من به شما شدیدا توصه میکنم حداقل تو رشته های علوم پزشکی که دانشگاه ها به هم نزدیک ترن خیلی راه رو در نظر بگیرید!حتی بین تهران و بهشتی هم این تا یه حدی صدق میکنه!! باور کنید مثلا منی که تهران بهم نزدیک تره خیلی خوشحالم که تهرانو میرم!
در ضمن تو رنکینگ خیلی چیزا دخیله!از تعداد مقاله و هیئت علمی گرفته تا تعداد خوابگاه!!آخه تو رشته هایی مثل پزشکی و دندون مقاله و تحقیق رو برای چی میخواید؟ اگر روح پژوهشی دارید خوب برید رشته ی متناسب بخونید! برید میکروبیولوزی! بیوتکنولوژی اصلا داروسازی!
این مشکل خیلی هاست که نمیدونن چی کار میکنن.از این ادما تو دانشگاه ما زیاده.. و این افتضاحه! مثلا اونی که پزشکی میخونه و 20 تا مقاله داره واقعا میخواد چی کار؟ بهتر نبود به جای وقت گذاشتن روی این کارها تو حیطه ی علمیه خودش تلاش میکرد؟؟ به جای این که پا تو رشته هایی که کارشونه بکنه؟ببینید اگه پزشکی میخونید یعنی پزشکی میخونید! یعنی باید توانایی های پزشک رو داشته باشد..ولی چون مقاله داشتن مد شده این روزا همه میرن دنبال اون و از رسالت اصلی شون کم میذارن..این افتضاحه!

ترم بهمن دانشگاه‌های خوب یا ترم مهر دانشگاه‌های پایین‌‌تر؟بهمنی‌ها چقدر عقب میفتن؟

همون یک ترم. یعنی تو که پزشکی دوست داری به جای اسفند شهریور بعدی علوم پایه میدی. به نظر من پزشکی اونقدر طولانی هست که یه ترم این ور اونورش فرقی نداشته باشه. اگه ترم دو دانشگاه های خوب رو میاری حتما به ترم یک دانشگاه های پایین ترجیح بده. ممکنه از ترم مهریای دانشگاه خودت یکم حرف بشنوی که اصن مهم نیست.

وضعیت کارهای پژوهشی و تحقیقاتی در این رشته به چه صورت است؟

در مورد تحقیقات هم که پرسیدن تو پزشکی جای تحقیقات هست اگه از اول تحصیلت بری دنبالش خیلی خوبه . باید با استادایی که کارای تحقیقاتی انجام میدن یه جورایی لینک بشین. البته مطمءنا تحقیقای اول چیز خارق العاده ای از آب در نمیان. بعدم این کارا خیلی زحمت داره. بعدا عمومیتون هم میتونین تخصص نرین. PhD بگیرین. معمولا رشته های phd کارشون تحقیقات و تولید علم ایناست.

رشته ی پزشکی و دارو سازی خیلی جای تحقیق و کارای پژوهشی دارن

میشه بعد از رفتن به این رشته تغییررشته داد به سایر رشته‌های علوم پزشکی؟

آره میشه. البته اگه رتبه لازم برای قبولی اون یکی رشته ای که قراره بری رو داشته باشی. معمولا همون ترم 1 این کارو میکنن. همونم باعث میشه حداقل یکی دو تا درس عقب بیوفتی. البته خیلیم کار راحتی نیست فکر کنم. اما شدنیه اونم در حد همون ترم 1. یعنی بعد از اونو من ندیدم.

چه فرقی هست بین تخصص و پی.اچ.دی ؟چه تخصص‌ها و پی.اچ.دی هایی رو میشه توی این رشته ادامه داد؟

اینجا لیست تخصص ها و PhD ها هست (البته همه تخصص و PhD تو کشور ما نیست). یکی که میرسه PhD از دو راه میتونسته. یا پزشکی عمومی بگیره بعد بیاد این رشته ها یا لیسانس و فوق لیسانس بگیره تو اون رشته و بعد بیاد PhD. البته نمبدونم از نظر مدرک و یه سری امتیازا با هم متفاوتند یا نه(مثلا اونی که از لیسانس اومده میتونه مثه کسی که از پزشکی اومده طبابت کنه یا نه) همین جورم که تو لیستش میبینین بیشتر رشته های PhD رشته های مربوط به علوم پایه ست.

سختی‌های این رشته؟طول دوران تحصیل؟منبع درآمد در این مدت؟

از همون ترم اول حدود 200 تومن ترمی کمک هزینه میدن که اخر 7 سال که عمومی رو گرفتی و مشغول شدی از حقوقت کم میکنن.از زمانی که اینترن شین هم ماهی 250 تومن به مردان متاهل و 250 تومن به ملت مجرد میدن

یه نکته دیگه هم در مورد پزشکا بگم پزشکا عملا چهار سال اول دانش جو اند سه سال اخر که انتر اند و در بیمارستان ها من کار درس می خونن البته حقوقشون خیلی پایینه مثلا صد تومن اما خوب به هر حال بهتر از سر کلاس نشستنه
دوره تخصص هم که طرف رزیدنته و مریض ویزیت می کنه و خیلی درساشون کمه و در بیمارستان برگزار میشه و در امدشم متعادل تره یه سی صد تمنی هست.بعضی ها هم که می گن دوره فوق تخصص این دوره اصلا یک دوره دانشجویی نیست اکثرا پزشکا بعد از چند سال کار میان تا فوق بگیرن در دورخه های فوق تخصص و فلو شیپ فقط یه کلاس دارن صبح ها به نام مرنینگ ریپرت و یکی از فلو ها(همون دانشجو!) میاد کنفرانس میده
پ.ن:پزشک متخصص می تونه همه ی کار های مرتبط ببا رشتش را انجام بده مثلا یه متخصص فک و صورت می تونه عمل پیوند استخوان انجام بده(از لحاظ قانونی منظورمه) اما چون خودش بلد نیست میره یکی دو سلی دوره فوق می خونه.حق ویزیت فوق ها هم یکم گرون تره

من به شخصه میگم اگه میخوای بیایی پزشکی باید عاشق باشی.خیلی سخته که مثلن 30 ساعت شیفت بدی.تو یه امتحان از 54 نفر 50 نفر بیفتن نخوره تو ذوقت.یه وقتایی استادات تحقیرت میکنن که بگن تو هیچی نیسی تا تخصص بگیری.آره خیلی رشته ی خاصی هست اما اگه وقتی واردش میشی تمام خستگیت رو با فک کردن به این جمله که تو آینده ای که خودت داری میسازیش میتونی به یه آدم کمک کنی و از بیماری نجاتش بدی خیلی کمتر حس میکنی.در کل سخت هست و خیلی محدود میشی در کارهات

پزشکی قشنگیای خودشو داره...بعد خوب پزشکی نرید که سخته چی برید? خوب دارو هم سخته..دندون هم حلوا پخش نمیکنن باید درس بخونین..فقط شیفت شب نداره ولی صب تا شب تو بخش هستین.

یشتر دانشجوهایی پشیمون میشن که حوصله این همه درس رو ندارن. یه باور غلط هست بین ما که میگیم واسه کنکور میخونیم یه جای خوب قبول میشیم و بعدش راحت. اما تو هر ترم پزشکی به اندازه کل 12 سال تحصیل مطلب جدید بهت ارائه میدن(کلا هر رشته ای تو دانشگاه همین جور مطالب رو فشرده ارائه میدن) به خاطر همین حجم درس خیلیا پشیمون میشن و به همه دندون پزشکی رو پیشنهاد میدن واسه تحصیل. (نه اینکه دندون اسون باشه صرفا در مقایسه با پزشکی)
یه سری دیگه هم صرفا به خاطر خوب شدن رتبه شون اومدن پزشکی. اونا هم اگه انگیزه و علاقه ای پیدا نکنن ممکنه پشیمون بشن.
مثلا الان تقریبا بقیه رشته ها امتحاناتشون تموم شده. من که تازه ترم 4ام امتحانام 23 تموم میشه. برم ترم 6 وسط مرداد تموم میشه از ترمای بعد هم اول شهریور. به سالای آخر که برسم حتی عید هم ممکنه نتونم برم خونه مون. از اون طرف حجم مطالب هم زیاده. اگه انگیزه و علاقه ی خوبی نداشته باشم مطمئنا پشیمون میشم خسته میشم و جا میزنم!

در کل ویژگی دوره علوم پایه اینکه از پزشکی متنفرت کنه اما همون ترم 1 با چندتا از سال بالاییا که صحبت کردم اونا هم گفتن همین حس رو داشتن اما وقتی وارد حیطه بالینی شدن و پزشکی واقعی رو به رو شدن همون علاقه ی قبلی رو پیدا کردن.

رشته ی پزشکی در ایران نسبت به سایر رشته های تحصیلی در جهان مطرح تره خب این یعنی چی؟یعنی اینکه واقعا نسبت به این رشته در ایران سختگیری میشه یعنی شما باید بدونی حتی یه دکتر درپیتی کلی سختی کشیده!!رشته ی پزشکی نسبت به 2 رشته ی دیگه سختی هاش زیادتره مثلا شما قراره بری شیفت شب وایسی!!

درسته که در ایران جایگاه اجتماعی یه پزشک به مراتب بالاتر از بقیست اما برخی انتظارات و توقعات نابه جا هم در مردممون هست مثلا:خارج از کشور مردم بیشتر به یه پزشک عمومی مراجعه میکنن و برای مشکلات حادشون به یه متخصص اما در ایران اینجوری نیست،اینجا مردم برای یه سرماخوردگی ساده از همون اول میرن پیش یه متخصص و اگرم برن سراغ دکتر عمومی با کلی ناز و چه میدونم شک و تردید اینکارو میکنن یا مثلا من خودم بارها شاهد این بودم که اومدن از یه بنده خدایی که تازه دکتر عمومی شده پرسیدن که میزان تحصیلاتت چقدره بعد اینکه فهمیدن پزشک عمومیه برگشتن گفتن:عمومی؟؟!!حالا که چیزی نخوندی!(یارو 7 سال مصیبت کشیده هنوز بهش میگن چیزی نخوندی،کار خاصی نکردی!!امتاسفانه این طرز تفکر غلط بیشتر افراد جامعه ی ماست)
پس این طرز تفکر باعث میشه کسی که این رشته رو انتخاب کرده تخصصش رو هم بخونه،فوق تخصصم بگیره و...

این رشته فقط و فقط و فقط عشق می خواد. اگه عاشق پزشکی و پزشک شدن نباشید نمی تونید دووم بیارید
من تازه ترم 3 م ولی درسامون خیلی سخته به نظرم. در حالی که ترم بالایی هامون می گن که شما الان درساتون خیلی آسونه نسبت به ما تو طول ترم همه ش باید درس بخونید. اگه بخواید بذارید واسه شب امتحان می تونید یه نمره در حد قبولی بگیرید ولی بعد امتحان همش یادتون می ره و در نهایت یک دکتر بی سواد می شید که خیلی وحشتناکه

ببین دندون و دارو خیلی سریع تر به پول می رسن و خیلی سریع تر تموم می شن.واسه پزشکی سال های سال باید درس بخونی تا به طور موفق وارد کار بشی. اگه فقط خیلی دوس داری و می تونی تحمل کنی برو پزشکی

بعله ! درسته ! همه ی این سختیا هست.یه پزشک به خاطر عشقش به پزشکی تقریبا باید از زندگی ش بگذره ولی من خیلی زیاد پزشک خانوم می شناسم که هم زندگی موفقی دارن و هم جزو بهترین پزشکان. خیلی زیاد هم می شناسم

این رو هم در نظر بگیرید:

چرا میگید عمرتون میره وقتی قراره درس بخونید؟ اتفاقا استفاده از عمره!!!!

چقدر احتمال سرایت بیماری به پزشک وجود داره؟
پ

زشکی هم خب وقتی وارد بیمارستان بشی با انواع بیماری های عفونی و ... مواجهه میشی. برای همین کلا میگن هر چند وقت یه بار آزمایش تیتر آنتی بادی و ... بدین. اما احتمال سرایتش آنچنان بالا نخواهد بود اگه یه سری چیزا رعایت بشه.

تخصص پزشکی اجتماعی چیه؟این تخصص برای کسایی که روابط اجتماعی خوبی دارن مناسبه؟

تخصص پزشکی اجتماعی ربط زیادی به ارتباط مستقیم با بیمار نداره. حداقل تو ایران اینطوریه. این تخصص بیشتر کارای تحقیقاتی در زمینه سلامت جامعه و برنامه ریزی های بهداشتی و هدف گذاری بهداشت جامعه و ... انجام میده. یعنی کسایی که میرن این تخصص بیشتر از اینکه تو حیطه بالینی کار کنن و پزشک باشن محقق هستن.

پزشکی رو دوست دارم ولی حس میکنم اعتماد به نفس و آرامش لازم برای این رشته رو ندارم.حل شدنیه؟

فکر میکنم کم کم ایجاد میشه. تو وقتی آرامش و اعتماد به نفس نداری که به اندازه ی کافی آمادگی نداشته باشی. تو رشته پزشکی م اگه جز دانشجوهایی باشی که کارشون کلاس پیچوندن و درس نخوندنه خب مطمئنا اعتماد به نفس کافی رو موقع تصمیم گیری نداری. یه مسئله دیگه هم که هست تو این 7 8 سال پزشکی عمومی هر مطلب چندین بار تکرار میشه و چندین بار موقعیت ها رو از نزدیک میبینی. مثلا تو قبل از اینکه با یه مریض بدحال رو به رو بشی چندین بار دیدی که تو این موقعیت چیکار باید کرد. البته که اعتماد به نفس ذاتی خود آدم هم تاثیر گذار هست ولی به دست هم میاد.

خوندن کتابای تکست و زبان اصلی در این رشته تا چه حد تاثیرگذاره؟

کلا" که اگه بتونی بخونی خوبه! ولی تو علوم پایه چندان تفاوتی نداره و اگه واست خوندنش زمان بره نمی ارزه وقت بذاری!شاید بیشترین سودش تو روان شدن reading باشه و گاها ترجمه های غلط مترجمین خفن!
(عاقا ما زبان تخصصیمون این ترم متن هاریسون بود! بسیار ادبی نوشته شده بود بعضا! کسی میتونه اونو روان بخونه که ذهنش آماده باشه و گرنه دست و پا شکسته باید فهمید)
ترمای بالا چون قضیه بالینی میشه، و برخلاف علوم پایه- که به فرض تا قیام قیامت جای استخوان کتف ثابته و فرمول آرژنین همونه! - تو بالین هر روز چیز جدید کشف میشه و اطلاعات زودتر آپدیت میشه باید بری سراغ مقالات و تکست هایی که اخیرا" release میشن و انگلیش بخونی!اگه بخوای 2سال منتظر ترجمه بمونی خیلی عقبی!
(روند نوشتن کتابای تکست هم در واقع گرد آوری و طبقه بندی همین مقالاته که بعدا به زبان نویسنده میاد میشه کتاب تکست)

مقایسه‌ی این رشته با دندان‌پزشکی؟

حتما شنیدین که دندون درس نداره و عملیه و این حرفا و در عوض پزشکی کلی درس سخت داره
خوب این حرف تا حدی درسته.دندونم درس داره اما فرقش با پزشکی اینه که میشه نخوند یعنی با خوندن شب امتحان میشه پاس شد ولی پزشکی رو نمیشه و دیگه اینکه نهایتا کار عملی ای که به بیمار ارایه میدی حرف اول رو میزنه
یعنی اگر کار عملیت خوب باشه ولی خیلیم باسواد نباشی بهتر از وقتیه که سواد داشته باشی ولی کار دستت خوب نباشه در کل دندون ادغام علم و هنره.تخصص گرفتن در دندانپزشکی راحت تره و هنوز هم مثل پزشکی اشباع نشده.درآمدشم در سطح عمومی از پزشکی بهتره ولی در سطح تخصصی کاملا بستگی به رشتش داره.دندون در سال آخر هر ماه 2 شب کشیک داره ولی پزشکی در ماه 10 شب در 1.5 سال آخر.دندون 6ساله و پزشکی 7 سال.در 3 سال آخر پزشکی از تابستون خبزی نیست ولی دندون همیشه تابستونشو داره
ارتباط با بیمار و حس کمک به همنوع در پزشکی خیلی بیشتره که به تبع اون لذت و مسولیتش هم بیشتره ولی دندون بیماری مریض اونقدر وخیم نیست که در پزشکی معمولا هست و خوب مسولیتشم به همون نسبت کمتره.اما اینم بگم که دیه ی 1 دندان معادل یک سی و دوم دیه ی انسانه کامله.اگر یه نفر پشتکار و علاقه داشته باشه پزشکی رشته ی خوبیه ولی اگر نه دندون بهتره

دندون زودتر به پول میرسی. درساش میگن آسون تره ولی نه اینکه خیلی تفاوت فاحشی داشته باشه. کلا درسای این سه رشته گریه در بیاره مدت زمان تحصیلش 1 الی 1.5 کمتر از پزشکیه. کلا اگه حوصله درس خوندن به مدت زیاد رو داری بیا پزشکی چون عمومی که هیچیه سختی کار دندونم که مشخصه کمتره( البته اگه مشکل کمر و گردن پیدا نکنین و درست بشینین) از لحاظ موقعیت شغلی هم تو ایران واسه دخترا این دو تا فرقی فکر نکنم داشته باشه. کلا مردم پیش دندون پزشک یا پزشک زن کمتر میرن.
بعد کلا این حوصله درس خوندنه خیلی مهمه. موقع انتخاب رشته خودم 2 3 تا از بچه های پزشکی میگفتن برو دندون چون خسته شده بودن از درس خوندن.

به نظر من لذت بخش تره. درساش گسترده تره کارش سخت تر هست اما لذت بخش تره. تو کارای تحقیقاتی اینا جای کارش بیشتره. من خودم از محدودیت دندون خوشم نمیاد.

بعد از فارغ‌التحصیلی درآمد این رشته به چه صورت است؟
اول این حرف خیلی خیلی مهم و قشنگ رو در نظر بگیرید:

چه دندون چه دارو چه پزشکی...علمن ..فرصت ند،،خدا بهمون این نعمت رو داده که در اختیار بندهاش باشیم و بشیم واسطه خیر...باید نگاه کنیم ببینیم زیر دست ما برنامه کامپیوتری یا قطعه نیست..جون مردمه!! اینا ادمن.. و ما وظیفمون خدمته نه این که بریم این شعل هارو داشته باشیم تا پول مردم رو درو کنیم.اگر به فکر پول هست کسی لطفا به سمت جان مردم نیاد،،،بره رشته های دیگه،،مثلا وکالت یا مهندسی.همین کاسب پیشگی توی این رشته هاست که برکت رو از زندگی های دکترهایی که این جوری اند برده. و تربیت فرزندانشون به دلیل مال حرام مشکل دار شده.پزشک داروساز دندان پزشک...هر کدوم که میخوایم باشیم فرق نداره،،مردمو کیسه پول نبینیم!
بله درسته درامد دندون پزشکا بالاتره به خاطر نوع کارشون ولی افراد نباید با حرص پول وارد بشن.هرچند بالاخره زندگیشون تا حد خوبی تامین خواهد شد و نگران مسایل مادی زیاد نخواهند بود.

اینم بگین که متخصص چشم بیچاره شده تا شده متخصص چشم
خود امتحان دستیاری یه چیزیه صد مرتبه بدتر از کنکور و سوالام که هر سال فروخته میشه و جا برای کسی که خودش خونده نمیمونه و دیگه اینکه هر متخصص چشمی روزی 1 عمل نداره و 200 300 ام در نمیاره.مدت ها طول میکشه تا مردم بشناسنشو برن سراغش و تازه در دوران دانشجویی و رزیدنتیشم درآمد آن چنانی نداره.اما داروسازا از سال 4 به بعد عمومیشون میتونن برن تو داروخانه مسئول فنی بشن و درآمد داشته باشنو دیگه اینکه متخصص چشم حتما باید تو مطبش باشه تا پول در بیاره اما داروساز نه الزاما و تازه درسایی که متخصص چشم خونده خیلی بیشتر و سخت تر از یه داروسازه.گذشته از همه ی اینا اگر بخوای درآمد رو فقط در نظر بگیری که خیلیا هستن بدون مدرک 4 برابر متخصص چشم پول در میارن.از پول چیزای مهمتری هم هست

به نظر من هرکسی به اندازه همتش درمیاره.داروسازی واقعا علاقه میخواد.پزشکی هم تلاش خیلی زیادی میخواد.اون چشم پزشک بیچاره حق داره بیشتر درآمد داشته باشه.بیچاره 8 + 4 + 2 سال حداقل درس خونده و بعدشم کلی کار کرده در صورتی که داروسازه با نهایتا 7 سال درس خوندن میتونه داروخونه بزنه و کارشو شروع کنه

ریفرم یعنی چی؟چه دانشگاه‌هایی این روش رو اجرا میکنن؟

فرقش تو دستگاهی بودن ریفرمه. تو جاهای دیگه مثلا میان می گن درس بافت شناسی ! حالا واسه این بافت شناسی کل بدن رو بررسی می کنن و بعد درس بعد اما ما تو شیوه‌ی ریفرم بدن رو دستگاه دستگاه می خونیم. مثلا دستگاه حرکتی، دستگاه تنفس، دستگاه گردش خون و ...واسه هر دستگاه این چیزاشو می خونیم : آناتومی - ایمونولوژی - فیزیولوژی - بافت شناسی - جنین شناسی - ژنتیک - بیوشیمی - معاینه فیزیکی - رادبولوژی.درس‌ها اینجوری خیلی متنوع‌ه.

reform معنی کلمه ایش یعنی فرم جدید ! دوباره فرم دادن !تو ریفرم یه سری آدم اومدن گفتن که چرا این دانشجو ها خیلی الکی دارن این همه درس تئوری می خونن.واقعن هم درسا خیلی سنگین و بی خود و به درد نخور و حفظی بودن ! و همه ی پزشکا می گفتن که اینا اصلن در آینده به درد نمی خورهاومدن گفتن که بیاین این تئوری ها رو کم کنیم و به جاش عملی اضافه کنیم.از حجم درسای حفظی خیلی کم شد و به درد نخوراش حذف شد و چیزایی که واقعا به درد بخور بودن موندن و سعی شد که همین تئوری ها به عملی ها نزدیکه شه

اولین دانشگاهی که ریفرم شد بهشتی بود. الان فکر کنم 10 سالی هست ریفرم شده. دانشگاه تهران از سال 90 ریفرم شد و سال 91 یه سری تغییرات جزیی کرد. هنوز هم مسئولین ریفرمش قصد تغییر دادن رو دارن اما نمیدونم کی عملیش میکنن. دانشگاه اصفهان تا این لحظه هنوز ریفرم نشده. بعد مثلا ریفرم یه چیز مشابه نیست. وقتی مسئولش میخواست به توضیح بده گفت ریفرم مثه ماشیناست. همشون ماشینن ولی یکی بنزه مثلا یکی ژیان (البته منظور خوب یا بد بودن نبود. صرفا میگفت تفاوت دارن) مثلا ریفرم بهشتی با ریفرم تهران کاملا تفاوته. بقیه دانشگاه های ریفرم فکر کنم بیشتر با برنامه بهشتی پیش برن.

فلوشیپ چیه؟یعنی چی؟

به سایر دوره‌های آموزشی برای پزشکان متخصص که طول دوره آنها کمتر از دو سال است، دوره های فلوشیپی یا تکمیل تخصص گفته می‌شوند، و این دوره ها منجر به اخذ مدرک نشده و بعنوان فوق تخصص تلقی نمی گردد.

طول دوره‌ی طرح برای این رشته چقدر است؟

من چیز زیادی ازش نمی دونم فقط میدونم اونهایی که پزشکی و دندون و دارو میخونن (مثلی که الان برای همه ی رشته ها گذاشتن!) بعد از اینکه مدرک عمومیشون گرفتن (اگر مستقیم نرن تخصص ) باید دوسال توی مناطق محروم کار کنن! البته مناطق محروم یعنی شهرهای کوچیک و روستاهای اطاراف! البته دارو توی شهر هم میتونی کار کنی! ولی اگر بری جاهای دور مدتش کمتر میشه!
اگه هم مستقیم برن تخصص باید بعد از تخصص علاوه بر طرح عمومیشون طرح تخصص رو هم بگذرون! طرح تخصص برابر با دو برابر مدت زمانی که برای تخصص درس خوندی!مثلا اگه طول تخصصت 4 سال باشه باید 8 سال براش طرح بری!

 

[sadafak]

رشته‌ی بیوتکنولوژی

معرفی این رشته:اینجا و اینجا رو بخونین

آشنایی کلی با این رشته؟شرایط قبولی در این رشته به چه صورت است؟

بیوتکنولوژِی در حال حاضر جزء رشته های نیمه متمرکز هست یعنی نتایجش با نتایج کنکور سراسری اعلام نمیشه .حدود یکی دوهفته پیش اسامی پذیرفته شدگان که میتونن در مصاحبش شرکت کنند اعلام شد . به طور معمول 8 نفر از تجربی و 8 نفر از ریاضی رو به عنوان پذیرفته شده نهایی انتخاب میکنن.فراموش نکنین که 70% ظرفیت بیوتک از بچه های المپیاد پر میشه و تا به حال، به ندرت کسی با رتبه ی بالای 100 تونسته بیوتک بخونه.حدود 8 سال حداقل طول میکشه.3سال مرحله اول معدل لیسانس و 2سال مرحله دوم معادل ارشد و 2سال مرحله سوم معادل دکترا.دروس گسترده ای رو بچه ها توی این رشته میخونن...

این رشته بیشتر برای چه افرادی مناسب است؟

اینجا برای بیوتک کار هست (حتی کارخانه هایی مثل سیناژن هستن که می تونید توش کار کنید و حقوق بگیرید) اما چقدر حقوق دقیقاً؟ 12 ساعت کار می کنید، ساعتی 700 تومن می گیرید؛ تازه پیشینه ی درخشان کسی که پزشکی خونده و طلای المپیاد بوده و بعد دکترای بیوتک گرفته هم به کنار. مشکل کار پژوهشی توی ایران، 90% مشکل مالیه؛ پول حمایت از تحقیقات، باید از بالا بیاد، چون یک ذره یک خورده نیست. اینجا هم که دقیقاً تولید داخلی توی زمینه ی بیولوژیک درخشان نیست که حتی برای پژوهش های applied بشه درست خرج کرد، نه کمپانی بزرگی هست که نقش اسپانسر ایفا کنه، نه تضمین (می دونید که ایرانی ها به شدت دنبال تضمین هستن، یعنی به هیچ عنوان آزمون و خطا اینجا پذیرفته شده نیست). من خودم میخوام سلولی - مولکولی بخونم، اما اصلاً نمیشه منکر شد که توی ایران، خوندن رشته ی پژوهشی، تیری در تاریکیه. کسی که یک رشته ی پژوهشی می خونه، با همه ی استعداد و عطش و پرسشگری، حقوق بالایی نخواهد گرفت

توی ایران، نه فقط بیوتک، که همه ی رشته هایی که جایگاه تحقیقاتی بالایی دارن آینده ی درست و حسابی ندارن. روی اینکه توی پژوهشکده کار کنین و مثل یک دانشمند باهاتون برخورد کنن، توی این کشور حساب نکنید. از لحاظ اهمیت دادن و جایگاه مالی و اجتماعی داشتن علوم پایه و تحقیقات، متأسفانه کشورمون درست برعکس کشورهای پیشرفته است.ضمناً، درسته که بچه های کامپیوتر و غیره هم می تونن برن بیوتک، اما واقعیت اینه که 80% بیوتکنولوژی مستقیماً زیست شناسیه. اما مثل سلولی مولکولی و مهندسی ژنتیک، معلومات ریاضی و فیزیک بالایی نیاز داره.بیوتک رو در صورتی بخونید، که زیاد وضعیت مالی آینده تون براتون مهم نیست؛ در صورتی بخونید که عاشق زیست و علم و پرسشگری هستید.

آینده‌ی شغلی این رشته در ایران به چه صورت است؟

نمیشه گفت آینده نداره تو ایران. به هرحال رشته ی جدیدی هست که خیلی جای کار داره.
من کلا عاشق تحقیقاتم مخصوصا در حیطه سلولی مولکولی که این مخصوص رشته بیوتک هست.
بازار کارش تو ایران هم رو به رشده ...دیگه شرکت های دانش بنیانی که تو این زمینه کار میکنن تعدادشون انگشت شمار نیست و زیاد شدن(اگه میخواین دقیق توضیح بدم!؟)اگه هم ک متوجه شدم که موقعیت و جایگاهش تو ایران مناسب نیست میتونیم بریم خارج از کشور برای تحصیل(که خود دانشگاه این کار رو تسهیل میکنه) اما خود این رشته تو ایران هم فارغ التحصیل دکترا داشته.

بازار کار بیوتک اگه توی ایران بمونی و تدریس دانشگاه رو بذاری کنار تو شرکت ها و موسسات تحقیقاتی مثل رویان و بن یاخته و اریوژن و انستیتو پاستور وخیلی دیگه که من هنوز اسمشونو نمیدونم مشغول بکار میشی حتی زمانی که داری تحصیل میکنی..,و پروژه های تحقیقاتی مختلفی رو رحسب فیلدی که کار میکنی برمیداری.این موارد چیزی هست که دیدم اساتید کار میکنن.درامدشم کم نیست کارکردن رو اینجور پروژه ها..اگه هم موفق باشی که خودت بتونی شرکت بزنی و محصول بیوتکنولوژی تولید کنی که دیگه هیچی(البته میدونی که اینجور کارها و انجور موفقیت ها زمان بر هستش)

کاربرد که داره .چون تازه تاسیس هست نسبت به پزشکی اینده کاریش برای همه مشخص نیست.وگرنه همه چیزهایی که من گفتم رو حداقل استادهامون تایید کردند.موفقیتش دیگه بستگی به شرایط داره..ی مخترع یا کاشف میدونه چقدر طول میکشه تا جواب سوالشو پیدا کنه!؟

رشته‌ بیوتکنولوژی‌، یک‌ رشته‌ جدید است‌ و بی‌شک‌ مدتی‌ زمان‌ خواهد برد تا فارغ‌التحصیلان‌ آن‌، جایگاه‌ واقعی‌ خویش‌ را پیدا کنند اما این‌ به‌ معنای‌ آن‌ نیست‌ که‌ موقعیت‌ شغلی‌ برای‌ فارغ‌التحصیلان‌ این‌ رشته‌ مهیا نیست چون‌ زمینه‌ کار بیوتکنولوژی‌ در داخل‌ کشور مساعد است‌

الان خیلی از ازمایشگاه ها و دارو ها و روش هایی که کشف و اختراع میشن کار متخصصای بیوتکنولوژیه...

بیوتکنولوژی یا پزشکی؟

شته پزشکی رشته ای هست که پزشک تحویل جامعه میده و طبعا کار در بیمارستان و ارتباط با بیمار و .. رو در پی داره و اگه کسی بخواد در این مسیر کارهای تحقیقاتی انجام بده یه جورایی خلاف جهت آب حرکت کردن هست(نمیگم نمیشه چون کسایی هستند که تو این رشته کار تحقیقاتی انجام میدن اما با حجم مطالب و دروس پزشکی کار سختیه حداقل در دوسال علوم پایه!)
اما بیوتک رشته ای هستش که ارتباط شدیدی با تحقیقات داره...باید ببینین که تحقیقات رو بیشتر دوس دارید یا پزشک شدن و تخصص گرفتن و به هرحال این روالی که رایج هست در این رشته...
علاوه بر سنجیدن علاقه باید نحوه آموزش این دورشته رو هم در نظر بگیرید مثلا 7 سال عموم خوندن و سختی های اون و بعد تخصص گرفتن و فوق و ..
و از اون طرف 8 سال بیوتک و با این تفاوت که بیوتک رشته ای شناور هست و از همه دروس تدریس میشه واسش اما پزشکی اینجوری نیست...مثلا یکی از دلایل انتخاب من واسه بیوتک همین معلق بودن و خاصیت بین رشته ای اون بود چون دلم میخواست از هر شاخه ای اطلاعات داشته باشم...در مورد اینکه کدوم رشته سخت تر هست هم اصلا نمیشه نظر داد...من با حفظیات رابطه خوبی ندارم و پزشکی خیلی خیلی حفظی داشت...ممکنه یه نفر دیگه با مفهوم یا ریاضی یا هرچیز دیگه مشکل داشته باشه و بیوتک واسش سخت بشه

مصاحبه‌ی بیوتک به چه صورتی است؟چه سوالاتی می‌پرسند؟

اولین سوالی که ازت میپرسن اینه که میگن خودتو معرفی کن و تو شروع میکنی از اسم و فامیل و رتبه کنکورت و اگه المپیادی هستی از مدالتو و کارهایی که کردی قبلا و ... گفتن بعد که حرفات تموم شد میپرسن که چرا بیوتک رو انتخاب کردی و تو توضیح میدی که بفهمن انگیزت چی بوده و اصلا چی حالیت هست!بعد اساتید دیگه سوال میکنن که معلوم نیست چیه سوالشون ..یهو از خودشون در میارن مثلا فناوری چیه...چرا تکنولوژی داره در کنار بیو و چیکار میکنن و ...اصلا تخصصی نیست و تو چیزها و اطلاعاتی که داری رو باید بگی...
به غیر از رتبه مصاحبه ملاک هست که سوالاتشون رو خوب جواب بدی و هول نکنی...
سوابق المپیاد هم قطعا مهمه.من که اطلاعات تخصصی نداشتم و سوالاتشون هم با اندک اطلاعات میشه جواب داد به نظرم

والا من اصلا سوالات رو یادم نیست دقیق.اول که معرفی بود و هرچیزی که توی معرفی خودت پیدا کنن که مرتبط باشه ازش سوال میپرسن مثلا من درمورد نانو کارکرده بودم .گفتند خب نانو تو کجای بیوتک کاربرد داره و ..یا هدفت از اومدن به بیوتک چیه و چرا رشته قبلیت رو ادامه ندادی.به نظرت بازار کار بیوتک چجوری میتونه باشه و ...کل مصاحبه 7-8 دقیقه بیشتر نیست فقط باید اعتماد به نفس داشته باشی...

اگر در مصاحبه‌ی این رشته قبول نشویم چه اتفاقی میفتد؟

برای هر داوطلب یه کارنامه تکمیلی تو مهر ماه صادر میشه که نشون میده از اون رشته هایی که تو انتخاب رشته برداشتید کدومارو قبول میشدید بجز یه دونه رشته ای که تو نیمه شهریور گفتن قبولی.اگه مصاحبه رد شی یا اصلا نری با اون کارنامه رشته دیگه ای رو انتخاب میکنی. :)

×با تشکر از مهسا و پژواک و ثنای عزیز و بقیه‌ی دوستان