ی سری شعرِ خودساخته...(MHO)

[MHO]

کوله باری از غم
و توانی که در این شانه ی رنجور نماند
و دلی کز نفسش آه بخاست
و خزانی که در این باغ خزید
سرو سنگین سایه ی دشت تنش
اندر این آشوب خشکید،شکست
چشم های ناگذیر و خسته اش
اندر این ظلمت به خاموشی نشست
آه ای مرد،ای مسافر
آشوب،ظلمت،غم همه از بهرِ چه بود؟
خنده ای کز چشم گریانش چکید
گفت:از عشق گلی سرخ بخاست
من به آن دل بستم
بعد آن دانستم
که گل سرخ دِگر سرو نخواست
خواست از کلّ من،"من" کم شود
پس به دل پاییز کاشت
میخواست نگاهم جز به رویش
بر رخ دیگر نَشیند
پس کشید او پرده ای بر چشم من
خواست دنبالش بگردم زیرو بالای جهان را
پس به دوشم آویخت،یادِ سوزانش را
و از آن دم که به او دل بستم
شدم آواراه ی این عالم پست
در پی یک"گل سرخ"
و دِگر بار بخندید بگفت،
آشوب،ظلمت غم همه از بهرِ دل است
وای بر این دلِ بیچاری من
که به یک گل دل بست...


+خوشحال میشم نظراتتونو بگید:)

 

[@rmina@]

پاسخ : ی سری شعرِ خودساخته...(MHO)

خودت گفتي ؟! اي وَل
سهراب ام اچ اُ

 

[زﮩرا]

پاسخ : ی سری شعرِ خودساخته...(MHO)

من اصلاً تاکید میکنم اصلاً از شعر و اینا چیزی نمیفهمم.ولی این شعر ، بدون احتساب معنی و ایناش که فوق العاده ـست،وزنش همه جا همخونی نداره فک کنم.همچین چیزی.

 

[MHO]

پاسخ : ی سری شعرِ خودساخته...(MHO)

من اصلاً تاکید میکنم اصلاً از شعر و اینا چیزی نمیفهمم.ولی این شعر ، بدون احتساب معنی و ایناش که فوق العاده ـست،وزنش همه جا همخونی نداره فک کنم.همچین چیزی.

اول ممنون:)
دوم،اره،ی مصرعش برای خودمم ک اهنگشو میدونم،یکم ناموزونه،ولی اون مصر خیلی باهاش کلنجار رفتم تا بهتر بشه،ولی نشد و چون معنیشو دوست داشتم،نتونستم حذفش کنم:)

 

[MHO]

پاسخ : ی سری شعرِ خودساخته...(MHO)


ب فریادی تو را خواهم
صدایم را به سر افکنده ام اکنون
صدایت میزنم آن دم
که دل،ویرانه ای تنها
به یک گلخندِ زیبایت
دهد عالم و آدم را..
وجودم،بند بندم،سر به پایم
در غیابت اتشی دارد
تمامم در نبودت نا تمام است
بیا اینک تمامم کن،بسوزانم ولی
از عشق،بار دیگری سر سبز خواهم شد
به هر برگ وجودم
نام نیکت نقش خواهد بست
وجودم را به بویت رشد خواهم داد
ک شاید شاخه هایم
روزگاری دامنت را حس کنند...

 

[MHO]

پاسخ : ی سری شعرِ

حذف