تا حالا به این فکر کردین پنجاه سال ِ آینده،توی تاریخ چی درباره ی ما می نویسن؟درباره ی وقایع مهمی که در زمان حیات ما بودن،چه قضاوتی دارن؟
وقتی خودمون به اوایل انقلاب و حتی قبلش نگاه می کنیم،بین جونای اون موقع و الان،تفاوت های زیادی هست.
مشخصا درباره ی وقایع سیاسی،وقایع محیط زیستی و...
به نظر شما از ما به عنوانی یاد می کنن؟ خدمت کردیم یا خیانت؟
دلایلتون رو هم بگید و شرایط رو هم مقایسه کنید.
مسلما شرایط یکسان نبوده،ارمان ها هم همینطور و حتی نوع موفقیت..
تو کتاب تاریخ ایران که مینویسن دوران پرافتخاری بود و ما خیلی شاخ بودیم و اینا
تو کتاب تاریخ جهان هم مینویسن که ایران خیلی نخود بود و جیبوتی تحریمش کرد و اینا
امام علی (ع): تاریخ سیاه است.
سالیانی کشوری به نام ایران دچار تحریم و تهدید بیگانگان شد
کاری برای این کشور کسی نتوانست بکند
چندی جهان دچار کرونا شد ویروسی که از بین نمیرفت و مانند انرژی از حالتی به حالت دیگر تبدیل میشد
واکسن اختراع شد
مدتی کسی نمیدانست واکسن تاثیری دارد یا خیر
برخی بعد تزریق، کرونا نگرفته و برخی حتی مردند
مرده ها بی عزاداری خاک شدند و حق دیدنشان حتی توسط خانوادشان از نزدیک نبود
قبر ها جدا شد کرونایی ها دورتر و عمیق تر و انسان های عادی جدا
انسان ها دیگر همدیگر را بغل نکردند
دور و دوستی جای رفت و آمد را گرفت
فضای مجازی به اوج مراحل استفاده رسید
کسب و کار اینترنتی و متقابلا کلاهبرداری به شدت بالا رفت
مدارس در ایران که تا به حال دیده نشده بود انلاین شد
عده ایی افسرده شدند و عده ایی لذت بردند
عده ایی بدبخت تر از انی که بودند شدند و برخی از همین کرونا پول در اوردند
روزی بود که بر اثر همین ویروس ۷۰۰-۸۰۰ نفر جان خود را از دست میدادند(در ایران)
جهان میلیون ها انسان پیر و جوان از دست داد
جمعیت تعدیل شد
کرونا از همان جایی که آمده بود بعد از انجام وظیفه ی خود در طی چندین سال به همان جا برگشت
جهان به حالت سابق برگشته
و بازماندگان کرونا دارای مدال سلامت شدند
و از انها تقدیر شد
پزشک ، دندان پزشک ، داروساز در ایران به صورت فراوان دیده شد
و د رنهایت ....
اگه بهتون بگن زندگی نامه پدر یا مادرتون رو بنویسین که نزدیک ترین افراد به شما هستند
قطعا قطعا شما فقط میتونین حداکثر 50 درصد واقعیت رو بنویسین
چون واقعا خیلی از کار هایی که میکنیم و قصدی که براشون داریم رو در ذهن مون نگه میداریم و به کسی نمیگیم
ممکنه ظاهر کارهامون ثبت شه ولی قصد و هدف و واقعیت درونمون به احتمال خیلی کم
حالا همین در ابعاد بزرگ تر
یک خاندان
یک شهر
یک کشور و...
دو حالت داره:
یا خواهند نوشت ملتی بودند که تحت حکومت رژیمی فاسد قرار داشتد اما نهایتا بر سرنوشت خویش حاکم شدند و میهن خود از نو ساختند.
یا میگن که تحت حکومت اون رژیم فاسد انچنان تخریب شدند که کشورشان برای همیشه نابود و تجزیه شد و ملتی با دوهزار و هشتصد سال سابقه به خاطر ملت غرق در غفلتی که داشت،ملتی که حاضر نشدند برای اینده خود و کشورشان قدمی بردارند،کاملا ازبین رفته و تجزیه شدند و هرگز قادر نشدند از زیر بار این تخریب بزرگ(یا به عبارت بهتر،حماقت و بی غیرتی خودشون)کمر راست کنند.
بیاید به این فکر کنیم که ما می‌خوایم چی درمورد ایران نوشته بشه؟.
مطمئنید می خوایم از بی کفایتیامون حرف زده شه؟
یا انقلابمون؟
یا سیاستمون؟
یا اینکه می‌خواید درمورد پیشرفتایی که داشتیم حرف زده شه؟
پیشرفتایی که مدیون یکسری دانشمندامونه.
یا مثلا زمانی که واقعا مردم بخاطر حفاظت از ما جونشون رو از دست دادن. بیاید از چیزای خوب حرف بزنیم.
