شانس پذیرش در دانشگاه های برتر خارجی(Apply)

[ɐudɐrgnilɐ⋊.∀⋆☭]

با سلام به دوستان انجمن فارغ التحصیل!
یه سوالی داشتم مبنی بر این که یکی از موقعیت های پذیرش در یکی از دانشگاه های خارجی داشتن ارتباط زیاد با استاد دانشگاه ها و حتی دانشجویان دانشگاه های برتر اروپایی و امریکایی و کانادا و استرالیا هست!
میگندانشجویان زرنگ قبل از ترم 3 سعی میکنند درس های پایه خودشون رو خیلی خوب بخونند و مسلط بشوند و همزمان زبان انگیلیسی و یک زبان غیر انگیلیسی مانند زبان روسی یا اسپانیایی یا چکی یا فرانسوی یا ... سرمایه گذاری میکنند تا در وقتش از سوادشون خوب استفاده کنند!
خوب حالا من برای مشورت اینجا اومدم!
میگن جا بازکردن در دانشگاه های خارجی فقط بستگی به نمره کارشناسی نداره و این پارامتر خیلی مهم تر از رتبه و نمره کارشناسی دانشگاه هست!
این که اسمتون به نحوی یهویی در پروژه ها و روزنامه های یکی از دانشگاه های برتر ظاهر بشه و به اسطلاح در بین استادان یک دانشگاه برتر خارجی اسمتون شناخته شده بشه!
هنگام اقدام برای پذیرش دانشگاه های معتبر خیلی میتونه کمکتون کنه!
این که در سر هر مقاله از یک دانشگاه بیشتر وقت ها اسمتون ظاهر بشه و همه اشتیاق و توانایی شما رو در اون ببینند حتی بیشتر از یک معدل کارشناسی خیلی خوب میتونه کمکتون کنه!
ولی نمیدونم این حرف هایی که شنیدم چقدر صحت داره و یک دانشجو چطور و به چه نحوی میتونه این کار رو انجام بده و چجور میتونه شانس خودش رو با این روش در پذیرش دانشگاه های کانادا و امریکا و استرالیا و اروپا بالاتر ببره و چقدر صحت داره!
خوب اینجا دانشجویان فارغ التحصیلی که در زمان خودشون حتی یکی از همکلاسی هاشون موفق به پذیرش دانشگاه های معتبر شده باشه رو اگه دیده یا اطلاع داره لطف کنه راهنماییم کنه!
مثلا این که من اگر به تحصیل در دانشگاه ایالتی لومونوسف مسکو در روسیه یا دانشگاه پلی تکنیک سنپترزبورگ بشم چجوری میتونم به مجلات اون دانشگاه ارتباط داشته باشم؟
یا با دانشجویان مشغول تحصیلشون ارتباط داشته باشم؟
یا اساتید دانشگاه مسکو رو چجوری بشناسم و باهاشون ارتباط داشته باشم؟
آیا یه منبع موجه رسمی وجود داره که چنین کارو بتونم باهاش انجام بدم؟
چجوری میتونیم با استادان در حال تحصیل دانشگاه های دیگه رو بشناسیم؟
منبع یا بانک تحقیقاتی فدراسیون روسیه یا کتابخانه مرکزی مسکو رو از کجا میتونم پیدا کنم؟
سایت های روسی و انگیلیسی رو نگاه کردم ولی تا به امروز چیزی دستگیرم نشد فعلا!

در ضمن این که از پروژه های در حال بررسی و منتشر نشده دانشگاه ها چجور میشه اطلاع حاصل کرد؟
در ضمن چطوری میتونم شانس پذیرش خودم رو به جز راه های ذکر شده بالا افزایش بدم؟
اصلا میخوام بدونم که سالانه چندین نفر از ایران میتونند در دوره کارشناسی ارشد دانشگاه های برتر پذیرش بگیرند؟
آیا این در حد یک رویا هست یا افراد واقع بین میتونند در دوره کارشناسی ارشد به دانشگاه های خوب خارجی بروند؟
در ضمن آیا کشور دیگه به اتباع برتر خارجی بورسیه یا وام تحصیلی میدهند که بعد از اتمام تحصیلات عالی دانشجو ملزم به پرداخت هزینه تحصیلی باشه؟
در ضمن معدل تنها شرط قضاوت هست؟ یعنی رقابت دانشجویان بیشتر در معدل کارشناسی هست؟
آخه در ایران بیشتر معدل دریافتی دست استاد گرامی هست! هرچی بده میشه معدل! بیشتر به خوندن مربوط نیست!
آیا تلاش برای دریافت پذیرش در دانشگاه های مشهور کار عبث و بیهوده و بسیار کم احتمال هست یا با تلاش میتونم به اون برسم؟

 

[سعید الوند]

با سلام به دوستان انجمن فارغ التحصیل!
یه

از خودت یه کم بگو، چی میخونی، ترم چندی، کدوم دانشگاهی؟ آیا هدف مشخصی برای آینده داری (مثلا به نظر میاد به روسیه علاقه داری)

 

[Nimbus]

آمریکا که مستر نداره. پذیرش مستر هم کلا راحت تره چون فاند کم میدن. یا خیلی وقتا کلا نمیدن.
معیارشونم برای "مستر" بیشتر آموزشیه مثل معدل و نمره زبان. برای دکترا (چه مستقیم چه بعد از ارشد) دانشگاه تا دانشگاه و رشته به رشته فرق میکنه. مثلا استنفورد چند نفر اول هر دوره ی برق شریفو میگیره براش چیز دیگه مهم نیست. ام آی تی کار و پروژه خیلی براشون تو مهندسی مهمه. تو فیزیک پروژه ی خاصی انجام نمیدن ملت تو ارشد و لیسانس, بیشتر توصیه نامه ها اهمیت دارن و این که نویسنده نامه رو بشناسن(تصور کنید رقبای شما که اپلای میکنن ممکنه توصیه نامه شون رو یه استاد هاروارد و پرینستون یا یه نوبلیست نوشته باشه). ریاضی توش توصیه نامه و مدال جهانی خیلی تاثیر داره. در تمام موارد بالا فرض کردم معدل طرف هم بالا باشه, ینی حداقل 18.(البته استثنا هم همیشه بوده)
یه لول پایین تر معمولا دانشگاها با معدل خوب و نمره زبان اوکی میشن, هیچ چیز دیگه ای نمیخوان.

 

[پگاه 1717]

من توی تجربه خودم، معدل و توصیه نامه و نمره های تافل آیلس مهم هست ولی تهش معیار اصلی تری که میبینم اینه که شخص توی دوره لیسانسش پروژه هاش و زمینه کاریش چی بوده، به خصوص پروژه لیسانس. خودم و تقریبا هر کی که از دور و بری هام میشناسم (دانشگاه تورنتو، رشته کامپیوتر) استادی که الان باش کار میکنن و ریسرچ الانشون یه ربطی به کاری که تو لیسانس کردن داره. ( و اینجا جا داره اشاره کنم به اهمیت sop! چون توی sopا ایه که مفصل باید این توضیحات رو بدین.)
توصیه نامه هایی که استادا مینویسن به جز در موارد خاص آخرش کلی ه و مشابه هم در میاد.
مقاله و مجللات که تو نظرسنجی رای گرفته، نمیگم خوب نیست، ولی خدایی واقع بینانه اس واسه لیسانس؟
من طبق تجربه ام به " تجربه و سررشته کاری در زیرمجموعه ای از رشته تحصیلی دانشگاه" رای دادم

این ارتباط با استاید و دانشگاه ها رو خیلی ها میگن. من خودمم موقع اپلای خیلی میشنیدم که خوب و مفیده. خودم هیچوقت انجام ندادم و راستش خیلی ایده ای هم ندارم که در واقعیت چجوریه. اینجا استاد جواب ایمیل دانشجو های خودشو بعضی وقتا نمیرسه بده یا با تاخیر میده.
تنها مثالاییش که به ذهنم میرسه یه مورد بود مثلا که اپلای کرده بود و استاد باهاش کلی مصاحبه و اسکایپ کرده بود ولی قبل از اینکه تایید نهایی رو واسه ادمیشن بده بش گفته بود یکی دو ماه از همون راه دور توی پروژه مشارکت داشته باش.
یا یه مدل دیگه اینکه اگه دوست یا آشنایی دارین که واقعا شما رو میشناسه بره با یه استادی درباره تون صحبت کنه. ولی اونم باید واقعا بشناستتون که حاضر باشه بره حرف بزنه و حرفش هم تاثیرگذار باشه.

در مورد سوال وام و بورسیه به اتباع خارجی، کشور های مختلف و دانشگاه های مختلف فرق میکنه. مثلا کانادا واسه ارشد نسبت به آمریکا احتمال فاند گرفتن خیلی بیشتره.

تلاش واسه پذیرش گرفتن قطعا بیهوده نیست. احتمالش هم کم نیست. ولی باید واقع بین بود. یه توصیه ای که همیشه میکنن اینه که رده بندی دانشگاه های مختلف رو آدم ببینه و توی گزینه هاش همه مدل دانشگاهی رو داشته باشه. واقعیت اینه که پروسه اپلای هزینه بره. اپلیکیشن فی ها و هزینه پست و فرستادن نمره های تافل و gre. و به جز اون یه چیزای ساده ای مثل تعداد ریکام. هر دانشگاه حداقل ۲ یا ۳ تا ریکام میخواد. و باز طبق تجربه خودم و اطرافیان استادا اونقدرم دست و دلباز نیستن

 

[tiberium]

بچه ها میدونم یکم عجیب به نظر میادا. ولی یه عنوان دیگه هم بزاریم به اسم شانس که خیلی خیلی دخیل هست! و یه عامل دیگه هم G factor ( gender
معمولا دخترا شانس پذیرش بیشتری دارن به خاطر جنسیتشون. ( قصد توهین و ... ندارما ولی متاسفانه چیزیه که وجود داره )

من خیلیا رو دیدم که اصلا سواد هم نداشتن( هم پسر و هم دختر ولی بیشتر دختر دیدم اینجوری که به خاطر دختر بودنشون پذیرش گرفتن ) و پذیرش گرفتن جاهای خوبی و افرادی که خیلی سواد داشتن و رد شدن.

متاسفانه عامل بعدی چرب زبونی و قدرت خالی بندی و چاخان و .. هست) . خیلیا با نوشتن یه سری نامه های عجیب و غریب و تعریف های عجیب و حتی نحوه حرف زدن تو مصاحبه ها پذیرش میگیرن .
توصیه من اینه که خیلی به دید منطقی نگاه نکنید به پذیرش.بخش خیلی خوبیش منطقیه آره ولی بخش زیاد دیگه ای هم شانسه و شاید خیلی ناعدالتی بشه که متاسفانه هست و کاریش نمیشه کرد. اگر ناعدالتی شد ناامید نشید و تلاشتونو بکنید.
لطفا تو نامه هاتون هم دقت کنید که همه چیز رو حقیقتش رو بگید. حتی اگر به قیمت رد شدن باشه. من یه بازه ای مسئول بررسی SOP و CV اینا بودم و واقعا گریه آور بود یه سری مسایل)