گرگ از برف نمی ترسد...(آرمان آریا)

[arman aria]

مهم اینه که
اشعارم پاک شده باشند از روی کینه یا عقده یا...
باز هم توی خاطر بعضی دوستان مونده بودم
خیلی با ارزش بود واسم
و پیام هایی که دوباره مرور کردم
حتی ۲ سال بعد از نبودنم
همین بهم امید میده،شاید باز هم مخاطب واقعی داشته باشم











وای اگر از خم این درد کمر راست کنم

آنچنان مست کنم ، چرت فلک پاره شود


نعره ی مستی یک مرد شنیدن دارد

گرگ اگر کینه کند... کل دٍه آواره شود

.
.
.

آرمان آریا

 

[arman aria]

Rozita Ars:
The most beautifull woman in my life,who teached me anythig i have, champion of challenges
My dearest R.A
3 houres before new year:

ومن در خویش، جوری هستم که حتی نمی توانم برایت زندگی ایی آرزو کنم که بی خزان و بی زمستان باشد. نمی توانم بگویم سالی پر از فقط شادی و موفقیت داشته باشی. نمی شود، بگویم برایت سالی. پر از ثروت و سلامت می خواهم!
من و تو می دانیم که زندگی بسیار زیبا، اما دشوار و شکننده است! می دانیم قرار است همانطور که گاهی موفق می شویم، جاهایی هم موفق نشویم، یا دست کم رسیدن به برخی خواسته ها و آرزوهای مان را مدتی به تعویق بیندازیم.
یاد گرفته ایم که بیماری هر از چند گاهی در ما، یا یکی از عزیزان و دوستان مان، میهمان می شود تا درسهای سخت انسان بودن را مرور کنیم.
می دانیم که گاه با داشتن مال و گاه به نداشتنش، گرفتار می شویم.

می دانیم ازین بهار تا آن بهار، فاصله ای است؛ پر از ماجراهای تلخ و شیرینی که بسیاری از آنها خواست و انتخابِ ما نیستند، اما گریز ناپذیرند.

نمی خواهم بگویم تو را به خدا می سپارم و خیالت راحت باشد که خدا نمی گذارد هیچ اتفاق بدی برایت رخ دهد! چون می دانم که ناخواستنی ها، همانقدر فراوانند که سپردن های نارس و فهم ناشده ی ما!

دیگر آنقدر بزرگ شده ایم که بفهمیم در هفت سین، چیزهایی را می چینیم که هراسِ نبودن، کم شدن یا از دست دادنشان را داریم.
آنقدر تجربه داریم که درک می کنیم، مردم این بهانه های خوشرنگ و شاد را همچون فرصتی مهم تلقی می کنند؛ برای اینکه، خودشان را به آن راه بزنند؛ که انگار قرار است زندگی طبق آرزوها، شادباش ها، تبریکات، تهنیت ها و مبارک بادهای ما بچرخد! (و شاید این خود نمایش قدرت اُمید در انسان باشد، که به رویارویی هر احتمالی، با لبخند می رود!)

می دانی! می خواهم این بار برایت آرزویی کنم که تو را در تمام فُصولِ زندگی، در سرما و گرمایِ روزگار، در تمام بارانها، برف ها، طوفان ها، خشکسالی ها، شکست ها و موفقیت ها، شادی ها و غم ها، از دست دادن ها و به دست آوردن ها؛ در امان و قرار دارد!

آرزو می کنم، آنقدر به خودت رسیده باشی و برسی؛ آنقدر خدا در خودت داشته باشی و بیابی، و آنقدری در قلبت آگاهی و در ذهنت روشنایی باشد و بیاید که ؛

تمام زندگی را - هر طور که پیش رود - مشتاقانه، اُمیدوارانه، سرافرازانه و عاشقانه، زند گی کنی!





مرسی که معمولی بار نیاوردی منو

 

[arman aria]

زنده بمان کرکس لاشی پرست
کینه ی من از حسدت بدتر است

زنده بمان،زخم مداوا کنم
گرگ تو را خواب بدی دیده است
...

 

[arman aria]

Arman Aria:
انتهای معاشقه ی شب و من در سکانس نخ نمای وداع،،،
ای لعنت روزگار منحوس بر قامت ناساز بی قواره ات جمعه ی ملعون
جشن دلتنگی سال رسید میلادم
در این گرگ و میش خونین
نباید اینقدر دل گیر میشد
دل من در پنجه ی خون آلود ابرهای گریان جمعه،من مرد تنهای مرتد طرد شده در روز یاداوری پیری
در روز اعلام وقت اضافه ی پیش رو برای تلف کردن
سالگرد شوخی مستهجن طبیعت، با بشریت سر در آخور
روز 10 از ماه 1
نه ان شیر مرد اولیایی که پدر میخواست
و نه ان گرگ انگشت نمای رسوا که از آرمانهایم می آمد
از من سر برنکشید
به جغرافیای معوج مردان کودن سیاست نگاه کن
از تو مهندس تر بودند
به کجای جهانت اعتراض کنم?
خدایی واقعا تو راست
کار دیگری بلد گمان نبرم باشی

 

[arman aria]

مزه ی خون به یادم آوردی... به شبی، خون کنم جهانت را
با همین وضع نا به سامانم،میخرم کل دودمانت را
.
.
.

آرمان آریا

انتظار استقبال گرمتری داشتم
مثل اینکه مدعی واسه این خادم ادبیات پارسی نیست دیگه توی این جامعه ی نخبه

 

[arman aria]

شیرها را که در قفس کردند،گرگ اگر پا عقب کشد چه شود
پیرمردند کهنه سربازان،این جوان قد علم کند چه شود
خواب از چشمشان ربودم من، هر که خواب بدی برایم دید
دست اگر سوی من دراز کنید،به خدا تیره روز می میرید


آرمان آریا
فروردین 97

 

[arman aria]

باید دوباره حال و هوایم عوض شود

 

[arman aria]

پای تو که شاید کنار من بمانی
هر انچه باید بود را نابود کردم

من ماندم و تنهایی و سیگار و سیگار
زیبایی ام را در نبودت دود کردم

 

[arman aria]

تو چه دیدی که مرا می خواهی
من بدچشمٍ مستٍ زن باره
تن داغت به جانم آتش زد
بنشین توله ی آتش پاره

قلب من زخم خورده سرتاسر
بوی خون می دهد تمام تنم
خنده های مرا ندیده بگیر
شرحه شرحه است زیر پیرهنم


طبل رسوایی ام زمین افتاد
آب شرم از رخم به خاک چکید

زیستن باب میل خود... جرم است
باید از هرکسی چو من ترسید!
.
.
.
.
.

 

[arman aria]

O

شعرات واقعا قشنگن...
موفق باشی:T4

خودت قشنگی ❤