امپراتوری عثمانی با نام رسمی دَوْلَتِ عَلِیّهٔ عُثمَانِی یک قدرت سیاسی و امپراتوری مسلمان بود که از ۱۲۹۹م تا ۱۹۲۴م میلادی (حدود ۶ قرن و ربع یا ۶۲۵ سال) در منطقهٔ مدیترانه حکومت میکرد. این امپراتوری در اوج قدرت خود (قرن ۱۶ میلادی) مناطق آسیای کوچک، اکثر خاور میانه، قسمتهایی از شمال آفریقا، قسمت جنوبشرقی اروپا تا قفقاز را شامل میشد. قلمرو رسمیِ حکومت عثمانی، در اوج قدرت، نزدیک به ۵٫۶ میلیون کیلومتر مربع میرسید.
امپراتوری عثمانی، یکی از بزرگترین حکومت های اسلامی تاریخ به شمار میرود. این امپراتوری از بعد جنگهای صلیبی به قدرت رسید و بعد از جنگ جهانی اول فروپاشید، یعنی این امپراتوری هم دوران شکوفایی تمدن اسلامی و هم در دوران پس از رنسانس حضور داشته
. این امپراتوری در تمام مدت زمان حضورش رقیب بزرگ اروپا بود اما چه چیزی باعث شد که عثمان ها با آن عظمت از هم بپاشد و آتاتورک سرکار آید??
ما با این مطالب قصد داریم دلیل جدا شدن راه اروپا و مردم جنوب غربی آسیا را بیابیم.
عثمانیان شاخهای از ترکان (طایفهٔ قایی) بودند که در اواخر امپراتوری سلجوقیان از ترکستان به آسیا کوچک کوچیدند. در آن زمان، سلجوقیان روم، که قسمتی از سلسله دولتهای سلجوقی بودند، در این سرزمین فرمان میراندند. ترکان عثمانی اندکاندک در نواحی غرب آناتولی به یک قدرت منطقهای و متحد سلاجقه تبدیل شدند و بعداً جانشین سلجوقیان گشتند. ایشان نام خود را از عثمان، پسر ارطغرل، که رهبر ایلِ آنان بود، گرفتهبودند. ارطغرل فرزند، سلیمان شاه بود.
سلطان محمد دوم, Sultan Mehmet II.
یکی از سلاطین سرشناس عثمانی، سلطان محمد دوم معروف به سلطان محمد فاتح بود که توانست با تصرف کنستانتیناپولیس (استانبول) به فرمانرواییِ روم شرقی یا بیزانس پایان دهد (۱۴۵۳ میلادی). تاریخنگاران، زمان وقوع این حادثه را پایان قرون وسطی و آغاز عصر جدید میدانند.
سلطان سلیمان اول نوهٔ سلطان محمد فاتح بود که در جنگ چالدران، شاه اسماعیل صفوی را در سال ۱۵۱۴میلادی شکست داد و بدینترتیب، عثمانی بر مناطق غربیِ ایران دست یافت؛ درنتیجه، نواحی غرب ایران، که شامل آذربایجان، سرزمین کردستان، و عراق امروزی بود، از ایران جدا شد. در جنگهای بعدی، آذربایجان به ایران برگردانده شد، ولی سرزمین کردستان و عراق در تصرف عثمانی باقی ماند. در دوران شاه عباس. کردستان و عراق از دست عثمانیان پس گرفت شد حتی مرزهای ایران تا گرجستان ادامه یافت.
سلیمان کبیر به همراه خاصگی سلطان( خرم سلطان یا رکسلانا)
سلطان سلیم اول، با سیطره بر سرزمین های اسلامی، خود را خلیفه اسلام خواند. سلطان سلیمان قانونی، فرزند او، همدوره با شاه تهماسب صفوی صفوی بود و نیروهایش را تا پشت دروازههای وین، پایتخت اتریش هم رساند.