آینده‌ی ایران | ما چه کرده‌ایم؟

[الهه ن]

سلام دوستان. امید‌وارم حالتون خوب باشه. :)
الان شرایط طوری ه که تقریباً برای همه سخت ه و ما [قشر نوجوان-جوان درحال تحصیل] نسبت به آینده‌ی کشور ناراضی‌تر هستیم و خیلی‌هامون هم می‌خواهیم از ایران فرار کنیم. :)

من و تو اگر ما نشویم، آینده‌ی ایران چه خواهد شد؟
شما چه‌کاری می‌تونید برای ایران انجام بدید؟
چه کاری تا به حال انجام داده‌اید؟ [البته دانشجوها بهتر میتونند به این گزینه فکر کنند تا دانش‌آموزان]

+ یه نگاهی کردم، تاپیکی مشابهی ندیدم، عذر اگه بود و متوجه نشدم.

 

[afsoon.s]

درسته...درواقع اکثر نخبه ها، افراد توانمند،محصلای برتر و معمولی تصمیم دارن برن،یا رفتن،مخصوصا دانش آموزای تیزهوش و سمپادی...که آخرش یه عده آدم، با سوادِ معمولی،پایین یا حتی بیسواد(حتی اگه درمقاطع بالا مدرکی هم گرفته باشه) تو کشور میمونن و اداره اونو به دست میگیرن،و وضع بدتر میشه و کشور نابود...

درواقع نمیدونم چه پیشنهاد و راهکاری باید داد،ولی به نظرم ، اگه افراد توانمند بمونن و صبر و حوصله داشته باشن،و با مشکلات یه جورایی بسازن و ...مطمئنا کمک شایان و قابل توجهی به ساخت آینده ای بهتر برای کشور میشه...

 

[زار]

اینکه اگه نخبه ها بمونن وضع بهتر میشه ک واضح و مسلمه اما خوب ی کارایی هم باید بشه دیگه؟برای انجام کوچکترین کاری انگیزه لازمه،وقتی ک اونور با کلی مزایا دارن با آغوش باز ازشون استقبال میکنن و اینور برای ی ثبت اختراع جوون مملکتو کلی اینور و اونور پی کاغذ بازی میفرستن تا جایی ک پشیمون میشه،مخترع یا هرکس دیگه ای چ دلیلی برای موندن براش میمونه و دلشو باید ب چی خوش کنه؟؟
ب نظرم نخبه هایی ک میمونن واقن فداکار صبوورن

 

[əlireza]

چه کاری تا به حال انجام داده‌اید؟ [البته دانشجوها بهتر میتونند به این گزینه فکر کنند تا دانش‌آموزان]

بسم الله الرحمن الرحیم
ریدیم

من و تو اگر ما نشویم، آینده‌ی ایران چه خواهد شد؟

بشیم و نشیم به فنا رفتیم. توهم اراده فردی و جمعی و این حرفا...

 

[الهه ن]

بسم الله الرحمن الرحیم
ریدیم
بشیم و نشیم به فنا رفتیم. توهم اراده فردی و جمعی و این حرفا...

سلام جناب.
خدا قوت.
-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_--_-_-_-
یه مسئله‌ای که خودم همیشه بهش فکر میکنم نوع تربیتمون هست. اول اینکه به نظرم تا حد متوسطی فرهنگ در ایران از پایین به بالاست. تقریباً همه‌مون شاهد هستیم که شکاف عمیقی تو جامعه بین حکومت و مردم از نظر فرهنگی شکل می‌گیره که حتی دامنه‌اش به امورات و فرهنگ‌های مذهبی هم رسیده.
از طرفی کسی که صاحب منصب میشه و مسئول، از بین همین مردم ه. یعنی اونایی که مثلا تصمیم می‌گیرن اعترافات مائده هژبری رو پخش کنند، اونایی که تجاوز می‌کنند، اونی که اختلاس می‌کنه، همه از بین همین ۸۰ میلیون هستند و با خودشون نوع تربیت و سبک فکریشون رو بردن سر کار!
به نظر من، حداقل کاری که قشر آگاه میتونه انجام بده همین کار کردن روی فرهنگ ه. الزاما هم قرار نیست روی کل ایران کار کنیم.
اگر برای هر حرفمون دلیل منطقی قابل قبول داشته باشیم، از زبان تربیتی (نرم و مهربان و دلسوزانه) استفاده کنیم جای اینکه از موضع بالا و خودپسندانه حرف بزنیم، به تنوع آرا، عقاید و سلایق احترام بذاریم جای توهین، تمسخر و ...، میتونیم به خوبی حداقل روی اطرافیان نزدیک خودمون تاثیر بذاریم. [و اگه از دستمون بر نمیاد میتونیم تنها روی خودمون کار کنیم که مطمئناً جواب میده.]
برای نشر آرامون هم، شبکه‌های اجتماعی هست و میتونیم از پتانسیلهاش استفاده کنیم + نشریات دانشجویی که شاید برخی از ما فعال هستیم در این زمینه.
تا اینجا میشه اموراتی مثل محیط زیست و احترام به عقاید و موضوعات مشابه رو کار کرد.

مسائل مهم‌تر که خیلی کمرنگ ه تو جامعه: وجدان کاری / اخلاق اجتماعی و اخلاق حرفه‌ای / مسئولیت‌پذیری / همه‌چی‌دانی و عدو تخصص‌گرایی و موارد مشابه ه. [مورد آخر، مثلا من جای مطالعه درس خودم دارم تحلیلی جامعه‌شناسانه ارائه می‌کنم! این به جد مسئله‌ای که ذهنم رو درگیر کرده، ما کمتر به متخصصین هر حوزه انحصار ارائه نظر رو می‌دیدم؛ همه‌مون در تمامی حوزه‌ها همه‌چی دانیم!]

که شاید اگر خودمون پایبندشون باشیم، بتونیم نسلهای بعدیمون رو هم پایبند تربیت کنیم.

اما راجع به دو قشر هیچ نظری ندارم:
۱. عموم طلاب و دانش‌آموختگان حوزه‌های علمیه
۲. افرادی که با مطالعه کانال‌ها فکر میکنند خیلی می‌دونند.
خود من از این دو گروه سعی میکنم فرار کنم، نظراتشون رو به سختی تغییر می‌دن!
٭ @əlireza
یه مورد از این نوع فعالیت ها رو خود شما برای ترویج فرهنگ ترکی انجام میدین و به نظر من موفق هم بودین! میشه هنوز امیدوار بود. نه فوراً ولی ...

 

[Su Señor]

مشکلات مملکت ما برطرف نمیشه تا وقتی که هممون بخوایم و برا رسیدن بهش بجنگیم
یکی از مشکلات ما رابطه دولت با مردم منظورم از دولت قوه مجریه نیست کل نظامه متاسفانه مردم انگار تو یه ایالت دیگه زندگی میکنن و مسئولین تو یه سیاره دیگه
توی کشورای اسکاندیناوی رابطه دولت و مردم خیلی تنگاتنگه یعنی بزرگترین منبع درآمد دولت مالیاته اگه وضعیت اقتصادی به مردم فشار بیاره مردم نمیتونن مالیات بدن و دولت درآمدی نداره
ولی تو کشور ما یه شکاف طبقاتی بزرگ وجود داره که این وضع اقتصادی این شکافو به گسل تبدیل کرده

 

[Zetsubou Shinji]

مشکلات مملکت ما برطرف نمیشه تا وقتی که هممون بخوایم و برا رسیدن بهش بجنگیم
یکی از مشکلات ما رابطه دولت با مردم منظورم از دولت قوه مجریه نیست کل نظامه متاسفانه مردم انگار تو یه ایالت دیگه زندگی میکنن و مسئولین تو یه سیاره دیگه
توی کشورای اسکاندیناوی رابطه دولت و مردم خیلی تنگاتنگه یعنی بزرگترین منبع درآمد دولت مالیاته اگه وضعیت اقتصادی به مردم فشار بیاره مردم نمیتونن مالیات بدن و دولت درآمدی نداره
ولی تو کشور ما یه شکاف طبقاتی بزرگ وجود داره که این وضع اقتصادی این شکافو به گسل تبدیل کرده

اینو خیلی قبول دارم
مدل اسکاندیناوی البته برای من ایدئال نیست و به عنوان یه مرحله و اولیه و موقتی بهش نگاه میکنم بیشتر، ولی خب تو مسیر موفقیه. البته به شرطی که ادامش بده.
بهترین توصیف برای حکومت ایران، بنظرم "سرمایه داری دولتی" ئه. دولت در اینجا به مثابه یه سرمایه دار بزرگ ایجاد میشه که وظیفه ای در قبال مردمش نداره. اما بخاطر مالکیتش بر منابع ملی، ابزار تولید جمعی و...، اونهارو به شیوه ای سرمایه دارانه و سودجویانه بکار میگیره و این پول هم به جیب دولتمردان میریزه و شکاف طبقاتی رو بیشتر و بیشتر میکنه. شکاف علاوه بر اقتصاد، به چیزهای دیگه هم کشیده میشه و مردم و دولت از هم بیگانه تر میشن، که در اینجا دولت بی توجه به خواسته مردم، خواستار حفظ قدرت و ادامه سیاستهاشه و نتیجش هم سرکوب آزادی، زندانی کردن مخالفان و...ست.مسئولین هم بسته به ژن خوب و جایگاهشون انتخاب میشن، نه لیاقت یا انتخاب مردم. این هم از جنبه های دیگه شکاف.
و در نهایت، معتقدم هیچ آینده خوبی رو نمیشه برای ایران متصور بود، مگر اینکه ج.ا از بین بره. بدون این، همه فعالیت ها بیخود و عقیم هستن. چرا که یک حکومت تمامیت خواه و خواهان تسلط بر همه امور داریم که میل زیادی به حفظ قدرتش به قیمت هر جنایتی داره و از بزرگترین موانع افزایش آگاهی عمومی ئه. گذر از حکومت فعلی، کمترین کاریه که باید انجام داد! هیچ زمانی در تاریخ، یک کشور دارای استبداد دینی شدید، پیشرفته نشده و دلایل واضحی هست که ما هم اولین نمونه در تاریخ نخواهیم بود. جنین حکومت هایی هیچ کجای جهان جز فلاکت و بدبختی، ثمره ای نداشتن. مثل قرون وسطی اروپا
درباره اقداماتی مثل استفاده از نشریه ها و تلگرام و...برای افزایش آگاهی رسانی جمعی، اولا این کار دقت زیادی میطلبه که "توهم دانستن" ایجاد نکنه. دوم، سانسورچی های ج.ا هم تشنه کارشونن. سوم، تاثیرش موقته چرا که بالاخره زندگی واقعی و عینی افراد، داره در پروپاگاندا و شرایط ج.ا میگذره و افراد بنوعی ناچارن که باهاش کنار بیان. برای زندگی و معیشت خودشون و خانوادشون.
بنابراین هر اقدامی که در جهت تغییر سیاسی بنیادی نباشه رو بسیار ضعیف و کم تاثیر و غقیم میدونم. اگه همه مردم هم در ذهن خودشون از وضع فعلی متنفر باشن، باز هم بدون اقدام عملی، ج.ا کنار نمیره و به کاراش ادامه میده.

 

[Su Señor]

به خاطر همین میگم که ما به یه رنسانس نیاز داریم
یکی از مشکلات دیگه هم اینه که تمام اعضای دولت قوه ی مقننه قوه ی قضاییه و نمایندگان مجلس عموما برای قبل دهه ۳۰ ین
طبق اصول روانشناسی هر ۲۰ سال نسل عوض میشه یعنی انسان هایی با IQ بیشتر و EQ کمتر متولد میشن یعنی نسل جوان مناسب ترین قشر برای سیاست هستن البته سیاست درست که عمدتا سکولاره
در حالی که ما خیلی اوقات خندمون میگیره وقتی میشنویم یه جوان میخواد رییس جمهور شه که بهترین کار همینه چون هم میتونه بیشتر و بهتر از مسن ها فکر کنه هم از IQ بالاتری بر خوارداره
درباره نظام حکومتی کشور های اسکاندیناوی باید بگم منظور من تقلید چشم بسته از اونا نیست ولی باید بهش فکر کنیم که همین نظام حکومتی اونا رو از وایکینگ تبدیل به شاد ترین ، قانونمند ترین ملت جهان تبدیل کرده البته نظام آموزشیشون هم نمیشه در نظر نگرفت

اینو خیلی قبول دارم
مدل اسکاندیناوی البته برای من ایدئال نیست و به عنوان یه مرحله و اولیه و موقتی بهش نگاه میکنم بیشتر، ولی خب تو مسیر موفقیه. البته به شرطی که ادامش بده.
بهترین توصیف برای حکومت ایران، بنظرم "سرمایه داری دولتی" ئه. دولت در اینجا به مثابه یه سرمایه دار بزرگ ایجاد میشه که وظیفه ای در قبال مردمش نداره. اما بخاطر مالکیتش بر منابع ملی، ابزار تولید جمعی و...، اونهارو به شیوه ای سرمایه دارانه و سودجویانه بکار میگیره و این پول هم به جیب دولتمردان میریزه و شکاف طبقاتی رو بیشتر و بیشتر میکنه. شکاف علاوه بر اقتصاد، به چیزهای دیگه هم کشیده میشه و مردم و دولت از هم بیگانه تر میشن، که در اینجا دولت بی توجه به خواسته مردم، خواستار حفظ قدرت و ادامه سیاستهاشه و نتیجش هم سرکوب آزادی، زندانی کردن مخالفان و...ست.مسئولین هم بسته به ژن خوب و جایگاهشون انتخاب میشن، نه لیاقت یا انتخاب مردم. این هم از جنبه های دیگه شکاف.
و در نهایت، معتقدم هیچ آینده خوبی رو نمیشه برای ایران متصور بود، مگر اینکه ج.ا از بین بره. بدون این، همه فعالیت ها بیخود و عقیم هستن. چرا که یک حکومت تمامیت خواه و خواهان تسلط بر همه امور داریم که میل زیادی به حفظ قدرتش به قیمت هر جنایتی داره و از بزرگترین موانع افزایش آگاهی عمومی ئه. گذر از حکومت فعلی، کمترین کاریه که باید انجام داد! هیچ زمانی در تاریخ، یک کشور دارای استبداد دینی شدید، پیشرفته نشده و دلایل واضحی هست که ما هم اولین نمونه در تاریخ نخواهیم بود. جنین حکومت هایی هیچ کجای جهان جز فلاکت و بدبختی، ثمره ای نداشتن. مثل قرون وسطی اروپا
درباره اقداماتی مثل استفاده از نشریه ها و تلگرام و...برای افزایش آگاهی رسانی جمعی، اولا این کار دقت زیادی میطلبه که "توهم دانستن" ایجاد نکنه. دوم، سانسورچی های ج.ا هم تشنه کارشونن. سوم، تاثیرش موقته چرا که بالاخره زندگی واقعی و عینی افراد، داره در پروپاگاندا و شرایط ج.ا میگذره و افراد بنوعی ناچارن که باهاش کنار بیان. برای زندگی و معیشت خودشون و خانوادشون.
بنابراین هر اقدامی که در جهت تغییر سیاسی بنیادی نباشه رو بسیار ضعیف و کم تاثیر و غقیم میدونم. اگه همه مردم هم در ذهن خودشون از وضع فعلی متنفر باشن، باز هم بدون اقدام عملی، ج.ا کنار نمیره و به کاراش ادامه میده.

 

[صال]

به خاطر همین میگم که ما به یه رنسانس نیاز داریم
یکی از مشکلات دیگه هم اینه که تمام اعضای دولت قوه ی مقننه قوه ی قضاییه و نمایندگان مجلس عموما برای قبل دهه ۳۰ ین
طبق اصول روانشناسی هر ۲۰ سال نسل عوض میشه یعنی انسان هایی با IQ بیشتر و EQ کمتر متولد میشن یعنی نسل جوان مناسب ترین قشر برای سیاست هستن البته سیاست درست که عمدتا سکولاره
در حالی که ما خیلی اوقات خندمون میگیره وقتی میشنویم یه جوان میخواد رییس جمهور شه که بهترین کار همینه چون هم میتونه بیشتر و بهتر از مسن ها فکر کنه هم از IQ بالاتری بر خوارداره
درباره نظام حکومتی کشور های اسکاندیناوی باید بگم منظور من تقلید چشم بسته از اونا نیست ولی باید بهش فکر کنیم که همین نظام حکومتی اونا رو از وایکینگ تبدیل به شاد ترین ، قانونمند ترین ملت جهان تبدیل کرده البته نظام آموزشیشون هم نمیشه در نظر نگرفت

یکی از مهمترین عواملی که سبب رشد یک شهر،ایالت،کشور،قاره میشه نظام آموزشی و تربیت و تعلیم درست خردسالان و کودکان و نوجوانانه
و خب لازمه ی تربیت صحیح کودکان وجود بزرگسالان فهیم و باشعوره
ببینید.افراد همین سایت از ۱۵ تا ۲۵ سال سن دارن.ده سال بعد همین افراد وارد اجتماع شدن و درحال تشکیل خانواده ان و بعضا چندتا فرزند دارن
حالا وارد اجتماع بزرگتری میشیم.چندسال عمر یک انسان به همراه هم سن هاش میتونه دو نسل طلایی رو پدید بیاره(که چه بهتر بین ۱۲ تا ۲۰ سالگی باشه تا مشکلات اقتصادی دامنشو نگیره که بهانه ای برای بستن چشم هاش داشته باشه)نسلی که دارای شعور سیاسی و فرهنگی و عقیدتی باشه
طبیعتا بدش نمیاد فرزندانش رو آموزش بده.
نظام آموزشی یا به عبارتی مدرسه هیچ قدرتی برای اثر گزاری روی نوجوانان نداره
چون حتی بلد نیست که چطور آموزش بده
والدین هستن که اصلی ترین نقش رو ایفا میکنن
و والدین ۱۰-۱۵ سال آینده ما هستیم
آیا ما تلاش برای رشد خودمون کردیم
آیا یاد گرفتیم چطور به طور مسالمت آمیز زندگی کنیم
آیا میدونیم حقوقمون چیه
آیا فرهنگ که بزرگترین کلیشه ی این چندسال ایرانه توی ما وجود داره
و خیلی از سوالات دیگه

 

[صال]

اینو خیلی قبول دارم
مدل اسکاندیناوی البته برای من ایدئال نیست و به عنوان یه مرحله و اولیه و موقتی بهش نگاه میکنم بیشتر، ولی خب تو مسیر موفقیه. البته به شرطی که ادامش بده.

همونطور که فرمودید قرار گرفتن در مسیر موفقیت کافی نیست
بلکه باید تداوم داشته باشه و راه درست رو مداوم طی کنه
.
حدود ۴۰-۵۰ سال قبل مردمی به پا خاستن که از ایران اون زمان کشور بهتری بسازن
انقلاب کردند.یک انقلاب سیاسی به دنبال قدرت گرفتن روحانیت
اما همونوطور که همه حس میکنیم این انقلاب نه تنها موفق نبود
بلکه توی دستاورد های قبل انقلاب هم "رید"
و دلیلش به نظر بنده برمیگرده به احساسات تحریک شده ی یک ملت
بدون هدف
بدون انتخاب درست
فقط آرزو داشتن انقلاب کنن.
بدون هیچ آمادگی ای
چه نظامی
چه سیاسی
چه فرهنگی
.
جنگ شد و یک ملت به "گا" رفت
و از نظر سیاسی ضربه خورد و هنوز هم درحال لگدمال شدنه
و اط نظر فرهنگی هم صحبتی نیست.فکر نکنم کسی باشه که بگه الان دارای فرهنگ غنی ای هستیم.یا به عبارتی این "فرهنگ" که توی تمام مجالس گفته میشه "چیه؟"
بنظرم به جز خستگی از اختلاف طبقاتی و مشکلات
باید مردم آماده ی بعد انقلاب سیاسی و شکست ج.ا باشن
و آیا
مردم ما آماده ان؟

 

[RREEZZAA]

همونطور که فرمودید قرار گرفتن در مسیر موفقیت کافی نیست
بلکه باید تداوم داشته باشه و راه درست رو مداوم طی کنه
.
حدود ۴۰-۵۰ سال قبل مردمی به پا خاستن که از ایران اون زمان کشور بهتری بسازن
انقلاب کردند.یک انقلاب سیاسی به دنبال قدرت گرفتن روحانیت
اما همونوطور که همه حس میکنیم این انقلاب نه تنها موفق نبود
بلکه توی دستاورد های قبل انقلاب هم "رید"
و دلیلش به نظر بنده برمیگرده به احساسات تحریک شده ی یک ملت
بدون هدف
بدون انتخاب درست
فقط آرزو داشتن انقلاب کنن.
بدون هیچ آمادگی ای
چه نظامی
چه سیاسی
چه فرهنگی
.
جنگ شد و یک ملت به "گا" رفت
و از نظر سیاسی ضربه خورد و هنوز هم درحال لگدمال شدنه
و اط نظر فرهنگی هم صحبتی نیست.فکر نکنم کسی باشه که بگه الان دارای فرهنگ غنی ای هستیم.یا به عبارتی این "فرهنگ" که توی تمام مجالس گفته میشه "چیه؟"
بنظرم به جز خستگی از اختلاف طبقاتی و مشکلات
باید مردم آماده ی بعد انقلاب سیاسی و شکست ج.ا باشن
و آیا
مردم ما آماده ان؟

نخوه صحبت كردن شماهم اوضاع فرهنگيمونو تقريبا متجلي ميكنه.يك دانش آموز سمپادي كه انتظار ميره منطقي و با دليل صحبت كنه، اوضاع مختلف كشور رو با جمله هايي كه لياقت جماعت سمپادي نيست توصيف ميكنه.لابد اينم تقصير انقلابه!

 

[pouryaa]

الان شرایط طوری ه که تقریباً برای همه سخت ه و ما [قشر نوجوان-جوان درحال تحصیل] نسبت به آینده‌ی کشور ناراضی‌تر هستیم و خیلی‌هامون هم می‌خواهیم از ایران فرار کنیم. :)

من و تو اگر ما نشویم، آینده‌ی ایران چه خواهد شد؟
شما چه‌کاری می‌تونید برای ایران انجام بدید؟
چه کاری تا به حال انجام داده‌اید؟

خوب راستش فکرمیکنم بهترین کاری که میتونیم‌انجام بدیم در حیطه و زمینه فعالیت خودمونه،منظورم‌ این نیست که خیلی شیک بشینیم فقط درسهامون رو بخونیم

در‌واقع ما که دانشجوی پزشکی هستیم تو حیطه سلامت فعالیت کنیم(حالا این خودش یه موضوع مفصله،مطلب جداگانه میخواد که تو حیطه سلامت چیکار‌میتونیم بکنیم)
دانشجوی روانشناسی تو رشته خودش(یادمه یه سریالی بود اتفاقا،دانشجوهای روان اومده بودن تو مترو مشاوره میدادن)
و بقیه رشته ها هم همینجور
مشکل ما متاسفانه اینه که اولین گزینه ای که برای بهبود وضعیت به ذهنمون میرسه ورود به سیاسته.
خوب این که اطلاعات سیاسی داشته باشیم بد نیست
ولی ساختار احزاب و‌گروهها تو ایران به شکلیه که بدون این که خودت بخوای پیاده نظام جنگ دوتا قدرتمند میشی(منظورم فقط احزاب‌داخلی نیست،اپوزیسیون هم‌به همین شکله)
یعنی در واقع به نظرم کم بازده ترین‌ودرعین حال ساده ترین کارهمینه که‌ میشینم دورهم جمع میشیم،میگم چیکارکنیم اوضاع بهترشه؟،خوب دولتو‌ عوض‌می کنیم یه حزب دیگه میاریم روی کار یا نه اصلا حکومتو عوض‌میکنیم
می کشیم‌و‌کشته‌میشیم واحتمالا آخرش به هدف میرسیم،ولی‌دقت نمی کنیم که مشکل جای دیگست
حکومت کردن براحمقها از هر صالح و عابدی دیکتاتور و‌مفسدمیسازه

پ.ن1:سخت‌بود جمع کردن حرفا،میدونم راه درست وحسابی ندادم،ولی خوب سعی کردم بگم این چیزی که همه دارن واسش زور‌میزنن فقط سرابه
پ.ن2:شاهد زنده ی قسمت اول حرفام همون مدرسه‌
ای بی ام خودتونه،واقعا این چیزیه که خیلی نیاز بهش احساس میشه
یه کارعلمی موثر بدون هیچ‌حاشیه سیاسی

 

[صال]

نخوه صحبت كردن شماهم اوضاع فرهنگيمونو تقريبا متجلي ميكنه.يك دانش آموز سمپادي كه انتظار ميره منطقي و با دليل صحبت كنه، اوضاع مختلف كشور رو با جمله هايي كه لياقت جماعت سمپادي نيست توصيف ميكنه

بنده یک شخص بی فرهنگم!
.
نقد شما کاملا وارده
من بدون منبع حرفی زدم
و از کلمات نامناسب استفاده کردم
و تقصیر انقلاب هم نیست

 

[صال]

دوستان ببخشید اسپم میدم
من نخواستم منبع بیارم و تلاش کردم وارد تاریخ نشم
ولی فکر میکنم
کسی که از تاریخ درس نگیره آینده ای نداره
اگ تاپیک از هدف اصلیش فاصله نمیگیره
یه نیم نگاهی به تاریخ داشته باشیم

 

[Zetsubou Shinji]

همونطور که فرمودید قرار گرفتن در مسیر موفقیت کافی نیست
بلکه باید تداوم داشته باشه و راه درست رو مداوم طی کنه
.
حدود ۴۰-۵۰ سال قبل مردمی به پا خاستن که از ایران اون زمان کشور بهتری بسازن
انقلاب کردند.یک انقلاب سیاسی به دنبال قدرت گرفتن روحانیت
اما همونوطور که همه حس میکنیم این انقلاب نه تنها موفق نبود
بلکه توی دستاورد های قبل انقلاب هم "رید"
و دلیلش به نظر بنده برمیگرده به احساسات تحریک شده ی یک ملت
بدون هدف
بدون انتخاب درست
فقط آرزو داشتن انقلاب کنن.
بدون هیچ آمادگی ای
چه نظامی
چه سیاسی
چه فرهنگی
.
جنگ شد و یک ملت به "گا" رفت
و از نظر سیاسی ضربه خورد و هنوز هم درحال لگدمال شدنه
و اط نظر فرهنگی هم صحبتی نیست.فکر نکنم کسی باشه که بگه الان دارای فرهنگ غنی ای هستیم.یا به عبارتی این "فرهنگ" که توی تمام مجالس گفته میشه "چیه؟"
بنظرم به جز خستگی از اختلاف طبقاتی و مشکلات
باید مردم آماده ی بعد انقلاب سیاسی و شکست ج.ا باشن
و آیا
مردم ما آماده ان؟

سوال خوبیه
منم موافقم که در سطح جالبی در اینباره نیستیم. ولی عمیقا فکر میکنم که از پروپاگاندای ج.ا بهتریم! فکر نمیکنم همون مردم 57 باشیم. استبداد آخوندی رو تجربه کردیم و همزمان با مفاهیم جدیدی مثل سکولاریسم و....آشنا تر از قبل شدیم. بنظر من سطح چنین آگاهی ای نسبت به 57 رشد محسوسی داشته.
ولی طبیعیه که ایدئال نباشه و توقع بی جایی هم هست که در وضعیت فعلی، اونقدر خوب بشه. نظام تمامیت خواه همواره مانع چنین چیزیه. به عبارت دیگه، قبول دارم که شاید چیز واقعا ایدئالی فعلا منتظرمون نباشه، ولی بالاتر از سیاهی هم رنگی نیست! از معدود کشورهای جهانیم که بدیهی ترین حقوق هم ازمون سلب شده! نظام سیاسی بعدی هم باید با روش غیر از فلان نظام، آری یا نه، انتخاب بشه. تاکید میکنم با توجه به شرایط و آلترناتیو ها، اصلا توقع چیز ایدئالی ندارم، ولی معتقد نیستم که چیز بدتری منتظرمونه.

مشکل ما متاسفانه اینه که اولین گزینه ای که برای بهبود وضعیت به ذهنمون میرسه ورود به سیاسته.

به این دلیل که سیاست بقیه حوزه هارو کتنرل میکنه و تحت تاثیر قرار میده، که البته انتخاب کاملا درستی هم هست. وقتی سیاست گذاری کشور خراب باشه و باعث بد شدن وضع اقتصاد بشه، بودجه تحقیقات علمی، آموزش و پرورش و....دقیقا از کجا میخواد تامین بشه؟

ولی‌دقت نمی کنیم که این خودمونیم که دیکتاتورمیسازیم

این حرف یعنی چی؟
یعنی ما به طرزی مازوخیستی علاقه مندیم که دولت بهمون زور بگه؟
دیکتاتور بنا به تعریف، از مردم جدا افتاده و قدرت گرفتنش هم همواره با فریب و... همراهه. مثلا همه احزاب مخالف رو سرکوب میکنه و در انتخابات شرکت نمیده تا تنها گزینه خودش باشه، بعد از مردم میپرسه آری یا خیر!

 

[Su Señor]

من اصلا با هات در مورد شکست ج. ا موافق نیستم
چون مطمئنم که شکست این نظام هر پیامدی داشته باشه مثبت نیست بیاید با دستای گره کرد صحبت نکنیم چرا به جای این کار اصلاحش نکنیم
هر چند تو این نظام مردم نقش آزادی ندارن ولی ما کنار هم میتونیم کار های بزرگی رو پیش ببریم
مردم ایران سه دستن اسلامگراهای عربزده اسلامستیزهای غربزده ایرانیگراهای عربستیز و فقط یکسری هستن که بینابینن من میبینم تا حدود صد سال صدو پنجاه سال دیگه اگه ما این چنددسنگی رو ادامه بدیم ایران به کشورهای ریز تری تبدیل میشه
من قبول ندارم که آمریکا نشسته و فقط و فقط برای ما نقشه می‌کشه ولی یکی از اهداف ۲۰ ساله آمریکا تقسیم خاور میانه به کشور های ریز تره چون از نظر اونا خاور میانه هارتلند جهانه و ایران قلب خاور میانس و اونا نمیخوان این همه امکانات استراتژیک در اختیار یک کشور واحد باشه همون طور که میدونید آمریکا بزرگترین دشمناشو اتحادیه اروپا خاور میانه و جمهوری خلق چین میدونه

همونطور که فرمودید قرار گرفتن در مسیر موفقیت کافی نیست
بلکه باید تداوم داشته باشه و راه درست رو مداوم طی کنه
.
حدود ۴۰-۵۰ سال قبل مردمی به پا خاستن که از ایران اون زمان کشور بهتری بسازن
انقلاب کردند.یک انقلاب سیاسی به دنبال قدرت گرفتن روحانیت
اما همونوطور که همه حس میکنیم این انقلاب نه تنها موفق نبود
بلکه توی دستاورد های قبل انقلاب هم "رید"
و دلیلش به نظر بنده برمیگرده به احساسات تحریک شده ی یک ملت
بدون هدف
بدون انتخاب درست
فقط آرزو داشتن انقلاب کنن.
بدون هیچ آمادگی ای
چه نظامی
چه سیاسی
چه فرهنگی
.
جنگ شد و یک ملت به "گا" رفت
و از نظر سیاسی ضربه خورد و هنوز هم درحال لگدمال شدنه
و اط نظر فرهنگی هم صحبتی نیست.فکر نکنم کسی باشه که بگه الان دارای فرهنگ غنی ای هستیم.یا به عبارتی این "فرهنگ" که توی تمام مجالس گفته میشه "چیه؟"
بنظرم به جز خستگی از اختلاف طبقاتی و مشکلات
باید مردم آماده ی بعد انقلاب سیاسی و شکست ج.ا باشن
و آیا
مردم ما آماده ان؟

 

[pouryaa]

این حرف یعنی چی؟
یعنی ما به طرزی مازوخیستی علاقه مندیم که دولت بهمون زور بگه؟
دیکتاتور بنا به تعریف، از مردم جدا افتاده و قدرت گرفتنش هم همواره با فریب و... همراهه. مثلا همه احزاب مخالف رو سرکوب میکنه و در انتخابات شرکت نمیده تا تنها گزینه خودش باشه، بعد از مردم میپرسه آری یا خیر!

علاقه مند نیستیم اما سواد رسانه ای پایین،عدم داشتن مهارتهایی در حیطه تفکر ازجمله تفکرنقاد و خیلی مشکلان دیگه باعث میشه گوسفندای خوبی برای سر بریدن باشیم
مناظرات انتخاباتی رو ببین،دربهترین حالت از نظر سطح استدلالهای علمی با بزنامه عموپورنگ قابل مقایسه است
اما ما همینو دوست داریم،با همینا کیف میکنیم،وطبق همین شعارای تخیلی به یه نفر رای میدیم
عملکرد مسئولین بازتابی از سطح خواسته های مردمه

تا وقتی که اوضاع به همین شکله،همونجوری که‌گفتم مهم نیست کی روی کارمیاد،به هرحال انحراف چیز بعیدی نیست
همین بعضی مدیرانی که امروز به فسادورانت خواری مشهورن،یه‌روزی دانشجوایی بودن که کلی آرمان و آرزوی خفن تو ذهنشون داشتن
از اول هیولا آفریده نمیشن وبرن چنبره‌ بزنن روی کرسی قدرت

 

[Su Señor]

ما چه طور میتونیم تفکر نقاد داشته باشیم تا وقتی حق نقد نداریم
جامعه ای که تا این حد بسته باشه در معرض انقلاب قرار میگیره فکرشو بکنید تلگرام فیلتر سایت خارجی فیلتر حتی بعضی سایتای داخلی فیلتر
وضع خیلی خرابه

علاقه مند نیستیم اما سواد رسانه ای پایین،عدم داشتن مهارتهایی در حیطه تفکر ازجمله تفکرنقاد و خیلی مشکلان دیگه باعث میشه گوسفندای خوبی برای سر بریدن باشیم
مناظرات انتخاباتی رو ببین،دربهترین حالت از نظر سطح استدلالهای علمی با بزنامه عموپورنگ قابل مقایسه است
اما ما همینو دوست داریم،با همینا کیف میکنیم،وطبق همین شعارای تخیلی به یه نفر رای میدیم
عملکرد مسئولین بازتابی از سطح خواسته های مردمه

تا وقتی که اوضاع به همین شکله،همونجوری که‌گفتم مهم نیست کی روی کارمیاد،به هرحال انحراف چیز بعیدی نیست
همین بعضی مدیرانی که امروز به خاطر کارهاشون فحش میخورن،یه‌روزی دانشجوایی بودن که کلی آرمان و آرزوی خفن تو ذهنشون داشتن
از اول هیولا آفریده نمیشن وبرن چنبره‌ بزنن روی کرسی قدرت

 

[صال]

من اصلا با هات در مورد شکست ج. ا موافق نیستم
چون مطمئنم که شکست این نظام هر پیامدی داشته باشه مثبت نیست بیاید با دستای گره کرد صحبت نکنیم چرا به جای این کار اصلاحش نکنیم
هر چند تو این نظام مردم نقش آزادی ندارن ولی ما کنار هم میتونیم کار های بزرگی رو پیش ببریم
مردم ایران سه دستن اسلامگراهای عربزده اسلامستیزهای غربزده ایرانیگراهای عربستیز و فقط یکسری هستن که بینابینن من میبینم تا حدود صد سال صدو پنجاه سال دیگه اگه ما این چنددسنگی رو ادامه بدیم ایران به کشورهای ریز تری تبدیل میشه
من قبول ندارم که آمریکا نشسته و فقط و فقط برای ما نقشه می‌کشه ولی یکی از اهداف ۲۰ ساله آمریکا تقسیم خاور میانه به کشور های ریز تره چون از نظر اونا خاور میانه هارتلند جهانه و ایران قلب خاور میانس و اونا نمیخوان این همه امکانات استراتژیک در اختیار یک کشور واحد باشه همون طور که میدونید آمریکا بزرگترین دشمناشو اتحادیه اروپا خاور میانه و جمهوری خلق چین میدونه

سوال خوبیه
منم موافقم که در سطح جالبی در اینباره نیستیم. ولی عمیقا فکر میکنم که از پروپاگاندای ج.ا بهتریم! فکر نمیکنم همون مردم 57 باشیم. استبداد آخوندی رو تجربه کردیم و همزمان با مفاهیم جدیدی مثل سکولاریسم و....آشنا تر از قبل شدیم. بنظر من سطح چنین آگاهی ای نسبت به 57 رشد محسوسی داشته.
ولی طبیعیه که ایدئال نباشه و توقع بی جایی هم هست که در وضعیت فعلی، اونقدر خوب بشه. نظام تمامیت خواه همواره مانع چنین چیزیه. به عبارت دیگه، قبول دارم که شاید چیز واقعا ایدئالی فعلا منتظرمون نباشه، ولی بالاتر از سیاهی هم رنگی نیست! از معدود کشورهای جهانیم که بدیهی ترین حقوق هم ازمون سلب شده! نظام سیاسی بعدی هم باید با روش غیر از فلان نظام، آری یا نه، انتخاب بشه. تاکید میکنم با توجه به شرایط و آلترناتیو ها، اصلا توقع چیز ایدئالی ندارم، ولی معتقد نیستم که چیز بدتری منتظرمونه.

به این دلیل که سیاست بقیه حوزه هارو کتنرل میکنه و تحت تاثیر قرار میده، که البته انتخاب کاملا درستی هم هست. وقتی سیاست گذاری کشور خراب باشه و باعث بد شدن وضع اقتصاد بشه، بودجه تحقیقات علمی، آموزش و پرورش و....دقیقا از کجا میخواد تامین بشه؟

این سوالیه که همیشه در ذهنم بوده
ما دو مسیر داریم
یا انقلاب سیاسی و برکناری نظام کنونی
یا انقلاب فرهنگی و رشد و بلوغ فکری،شعور سیاسی و ...
مورد اول همونطور که @finn فرمودن گرفتن قدرت و نتیجتا شروعی برای ساختن ایرانی آبادتره
اما تضمینی وجود نداره که موفق خواهد بود یا نه مگر اینکه آمادگی وجود داشته باشه.که آمادگی ما نسبت به ۵۷ بیشتره ولی بنطر من هنوزم کافی نیست
مورد دوم هم که جناب @Su Señor فرمودن انقلاب فرهنگی و ...
که نیازمند حمایت هم هست
و نظام سرکوب گری هم هست که جلو اش رو بگیره
فیلتر کردن تلگرام این واقعیت رو نشون میده
.
بنظرم انقلاب سیاسی اتفاق خواهد افتاد
کِی و چگونه رو نمیدونم.ولی میشه
تا اون زمان وقت هست تا انقلاب فرهنگی کارشو شروع کرده باشه

 

[Zetsubou Shinji]

علاقه مند نیستیم اما سواد رسانه ای پایین،عدم داشتن مهارتهای مثل تفکرنقاد و خیلی چیزای دیگه باعث میشه گوسفندای خوبی برای سر بریدن باشیم
مناظرات انتخاباتی رو ببین،دربهترین حالت از نظر سطح استدلالهای علمی با بزنامه عموپورنگ قابل مقایسه است
اما ما همینو دوست داریم،با همینا کیف میکنیم،وطبق همین شعارای تخیلی به یه نفر رای میدیم
عملکرد مسئولین بازتابی از سطح خواسته های مردمه

تا وقتی که اوضاع به همین شکله،همونحوری که‌گفتم مهم نیست کی روی کارمیاد،به هرحال انحراف چیز بعیدی نیست
همین بعضی مدیرانی که امروز به خاطر کارهاشون فحش میخورن،یه‌روزی دانشجوایی بودن که کلی آرمان و آرزوی خفن تو ذهنشون داشتن
از اول هیولا آفریده نمیشن وبرن چنبره‌ بزنن روی کرسی قدرت

سوال: چطور چیزهایی مثل تفکر نقاد، آگاهی سیاسی و....رو در یک نظام تمامیت خواه، با دستگاه سانسور قوی، به سطح ایدئال مورد نظذتون، به مردم میرسونید؟
من انکار نمیکنم که اینها لازمن. و البته طی همین سالهای دیکتاتوری هم پیشرفتهایی توشون نیست، ولی:
1- سیاست مشکل اصلیه. تا زمانی که چنین آگاهی هایی داشته باشیم اما دست به عمل نزنیم، هیچ خللی به نظام حاکم وارد نمیشه و به عمرش ادامه میده. بدونه تغییر سیاسی، تمام این کارها بی فایده و عقیم هستن. فقط ممکنه به درد اطلاعات عمومی شخصی بخورن
2- رسوندن اینها به سطح ایدئال تحت یک نظام با بنیان های غلط و دیکتاتوری، امکان پذیر نخواهد بود. نا آگاهی اولیه، استبداد رو ایجاد میکنه و استبداد هم این ناآگاهی رو نگه میداره و تشدید میکنه.

این سوالیه که همیشه در ذهنم بوده
ما دو مسیر داریم
یا انقلاب سیاسی و برکناری نظام کنونی
یا انقلاب فرهنگی و رشد و بلوغ فکری،شعور سیاسی و ...
مورد اول همونطور که @finn فرمودن گرفتن قدرت و نتیجتا شروعی برای ساختن ایرانی آبادتره
اما تضمینی وجود نداره که موفق خواهد بود یا نه مگر اینکه آمادگی وجود داشته باشه.که آمادگی ما نسبت به ۵۷ بیشتره ولی بنطر من هنوزم کافی نیست

میتونن در راستای هم باشن. رابطه ای دو سویه که به تقویت هر دو منجر بشه. یعنی یه آگاهی نسبی که وضع رو از این بدتر نکنیم و بتونیم حکومتی نسبتا خوب رو انتخاب کنیم،که حتما دموکراسی از ارکانشه، و حکومت مناسب تر هم به رشد بیشتر و همگانی آگاهی کمک کنه.
اما نمیتونیم توقع داشته باشیم این بلوغ فکری، تحت چنین نظامی، خیلی عالی بشه. باید به یه حداقلی قناعت کنیم.