کم‌تحملی ما ایرانیان

[الهه ن]

سلام. وقتتون بخیر.
یکی از موضوعاتی که برام سوال شده، علت کم‌تحمل بودن و صبور نبودن ما ایرانیا در مقابل رفتارهای ناخوشایند همدیگه است. در واقع خشونت‌طلب و خشن شدیم، همدلی‌ و مهربانی‌مون جز در مواقع احساساتی و مشکلات از بین رفته و همه حالت خودحق‌پنداری پیدا کردیم.
علت این امر چی میتونه باشه؟ از مصادیقش رو هم شاید تو فروم دیدیم!
یادداشت زیر برای یکی از نشریات دانشگاه‌مون ه که بی‌ارتباط با موضوع نیست، اگه خواستید مطالعه کنید:

"
ما همه مامور گشت ارشاد هستیم
یادداشت برای نشریه دانشجویی بیان | دانشگاه علوم‌پزشکی تبریز | شماره چهارم | الهه نوراللهی

هفته‌ی پیش کلیپ برخورد خشن مامور چادری گشت ارشاد در شبکه‌های اجتماعی و نیز در بسیاری از رسانه‌های مخالف نظام به عنوان چهره‌ای از نظام منتشر و معرفی شد و موجب واکنش‌های زیادی از سمت سیاستمداران و مسئولین گشت. واکنش‌هایی که هر مسئولی از جانب سِمَت خود به ماجرا نگاه کرده و مورد تحلیل وارزیابی قرار می‌داد. اما مسئله‌ای که همیشه در چنین مواردی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد رفتارها و خطاهای شخصی افراد مجری می‌باشد که موجب می‌گردد آن خطا به نام قانون و در کشور ما به نام حکومت تمام شود. درحالی که در قانون اساسی کشور ما هیچ حقی به مجری برای اعمال خشونت یا هتک حرمت افراد داده نشده است (قانون اساسی؛ اصل ۳۹: هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیر، بازداشت، زندانی یا تبعید شده به هر صورت که باشد ممنوع و موجب مجازات است.) و باید اقدامات مجریان قانون با دقت بیشتری مورد نظارت قرار بگیرد تا مردم را نسبت به قانون، مسئولین بالاتر و نظام بدبین نکند. چنانچه مقام معظم رهبری درباره‌ی برخورد با افراد به اصطلاح «بد حجاب» بیان داشته‌اند:

«مدارا کنید، ممکن است ظاهر زننده‌اى داشته باشد (خب) داشته باشد. بعضى از همین‌هایى که در استقبالِ امروز بودند، در عرف معمولى به آن‌ها می‌گویند «خانم بدحجاب»؛ اشک هم از چشمش دارد می‌ریزد. حالا چه کار کنیم؟ ردش کنید؟ مصلحت است؟ حق است؟ نه، دل، متعلق به این جبهه است؛ جان، دلباخته‌ى به این اهداف و آرمان‌هاست. او یک نقصى دارد، مگر من نقص ندارم؟ نقص او ظاهر است، نقص‌هاى این حقیر باطن است؛ نمى‌بینند. ما هم یک نقص داریم، او هم یک نقص دارد. با این نگاه و با این روحیه برخورد کنید. البته انسان نهى از منکر هم میکند؛ نهى از منکر با زبان خوش، نه با ایجاد نفرت.» 1

حال، از بعد دیگری به مسئله می‌توان نگاه کرد. فردی چادری به عنوان ارشادگر حجاب و عفاف و از موضع مجری قانون، در مقابل فردی که از حدود قانون مدنظرش تجاوز کرده اقدام به رفتاری تند داشته و وی را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهد. نمونه‌ی دیگری از این رفتارها را می‌توان به وفور در جامعه دید. رفتارهایی که گاه از جانب مجریان می‌باشد و در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شوند و رفتارهای مشابه دیگری که (شاید به‌خاطر فراهم نبودن امکان خشونت فیزیکی) به صورت خشونت کلامی و روانی می‌باشند. کافی است کامنت‌های هم‌وطنانمان را در صفحات مجازی سیاسی نگاه کنید و یا بعد از مسابقات فوتبال به صفحات هوادارن، باشگاه‌ها و عوامل سر بزنید. پست‌ها و توئیت‌هایی مملوء از کامنت‌هایی با واژگان زشت و رکیک، با عصبانیت و خشم غیرقابل وصف!

به گمانم مسئله‌ای که باید به آن توجه کرد، خشونت و حس بیزاری‌ای است که مردم ما نسبت به هم پیدا کرده‌اند، حسی که موجب می‌شود در صورت احساس قدرت از توان خود استفاده بکنند و در مواقع دیگر به طرق دیگری بروز بدهند. مردمی که با عصبانیتی خاص و با حس انزجار از بدترین واژه‌ها برای کامنت‌گذاری استفاده می‌کنند و توان تحمل غیر خود را ندارند، اگر احساس کنند قدرتی قانونی دارند، واکنش بهتری خواهند داشت؟! باید برای این شرایط چاره‌ای اندیشید!


1) بیانات در دیدار علما و روحانیون خراسان شمالی – مهر ماه 91
"

 

[əlireza]

بستگی داره که از چه منظری به قضیه نگاه کنیم. اگر از منظر حضرت آقا به قضیه بنگریم به اینصورت هست که عده ای از عوامل بیگانه با ساپورت مالی کشورهای خرپول منطقه خشونت و کم تحملی را در میان مردم مسلمان و مهربان مردم ایران ترویج میدهند تا جامعه ایران از هم بپاشانند (به زبان فارسی سخت جر بدهند).
---------------------------------------------------------------------
نوشتن یک مطلب منسجم و خوب نیازمند سواد لازم و تسلط کافی هست. این یک مطلب غیرمنسجم هست بهرحال

به نظرم یکی از عوامل بیشتر شدن خشونت و نفرت عدم وجود فضای گفت و گو و دیالوگ و اعمال قدرت و ایجاد فضای بسته توسط یه گروه مذهبی خاص هست. یک عامل مهم دیگر هم عدم آموزش و پرورش صحیح در مدارس و جامعه هست ( که این هم به وضوح با نوع حکومت در جامعه مرتبط هست). عامل دیگر هم بحث تاریخی و فرهنگی موضوع هست. این سه تا باهم مرتبط هستند اگر بنده هم نتونم اینهارو به شما توضیح بدم با اندکی تامل میتونید به مرتبط بودن اینها برسید

در سالهای گذشته و در جامعه سنتی ایران بچه ها اولین بارخشونت فیزیکی و کلامی در خانواده و توسط پدر و مادرهای اونها صورت میگرفت
این موضوع در حال حاضر هم در بعضی خانواده ها وجود داره. فکر کنید که اگر آموزش و پرورش صحیحی وجود نداشته باشه چه چیز فاجعه باری اتفاق افتاده!
در دنیا که علاوه بر خانواده و آموزش و پرورش نهادهای تاثیر گذار دیگری هم وجود دارند که میتوانند بر جامعه خود تاثیر بگذارند همانند هنر، جامعه مدنی، مدیاها و... که الحمدلله ج.ا.ا با سانسور شدید هنر و دستگیری هنرمندان، با سرکوب فعالان اجتماعی و دستگیری و شکنجه آنها و سانسور شدید مدیاها عملا راه تاثیرگذاری آنها بر جامعه رو گرفته. هیچ راهی برای اینکه افراد و گروه ها بتوانند نظرات خود را به ضورت آزادانه و غیر آزادانه بیان کنند وجود ندارد. در سالهای نه چندان دور دانشگاه(اونطور که ما شنیدیم!) تنها جایی بود که افراد میتوانستند نظرات خود را بیان کنند که الحمدلله دانشگاه های فعلی بیشتر شبیه پادگان هستند تا دانشگاه و جز گروه قلیلی(که مشخص هستند چه کسانی هستند و نیاز به توضیح بیشتر نیست) نمیتوانند آزادانه و غیر آزادانه فعالیتی انجام بدهند.

خب در این فضای خفقان و بسته انتظار+ اعمال خشونت توسط گروه مذهبی خاص حاکم بر جامعه رشد چه چیزی جز خشونت و نفرت را دارید؟

دیر شده است و راهی برای اصلاح نیست، فرار کنید(رااااان).