چقدر و چطور به عقاید دیگران احترام میذارید؟

[mohad_z]

همه ی ما انتظار داریم که به حقوق و عقایدمون احترام گذاشته بشه. درحالی که خودمون خیلی وقتا نسبت به حقوق دیگران بی اعتناییم و یا به عقایدشون احترام نمیذاریم.

افراد زیادی رو میبینم که مدام درحال انتقاد و گاهی حتی توهین به عقاید مخالف با عقیده خودشون هستن ولی درعین حال شعارشون اینکه «به عقاید هم احترام بگذاریم» و این موضوع به نظر من خیلی آزار دهنده است!

تا حالا با خودمون فکر کردیم که، ما چقد به عقاید و حقوق دیگران احترام میذاریم؟

 

[زار]

خب من خودم موقع بحث باهرکسی و درمورد هرچیزی خیلی سعی میکنم برای حرفای مخاطبم ارزش قائل بشم اما فکر نمیکنم انتقاد مودبانه چیز بدی باشهبعضی از آدما هیچجوره حاضر نیستن موقع بحث کردن حتی ب حرفهای طرف مقابلشون گوش بدن و من حس میکنم این نوعی بی‌احترامی محسوب میشه
ازطرفی هم افرادی بدون هیچ سند و مدرکی مصمم پای ادعاهاشون وایمیستن ک ب نظرمن این هم باعث پایین اومدن ارزش گفتگو میشه و هم سبب میشه حرفهای گوینده درنظر بقیه پوچ و بی‌اساس جلوه کنه

 

[hastikhanoom]

مسلما «هر عقیده ای محترم نیست». مثلا ما به تفکرات رادیکالی ِ داعش احترام نمیذاریم، به جک های قومیتی نمی خندیم و چیزهای دیگه که کم نیستن. ولی اگر اعتقاد کسی به من و جامعه ‍م آسیب نزنه حق دخالت ندارم. (البته آسیب فردی و اجتماعی باید تعریف مشخص و دقیقی داشته باشن که کمترین آسیب به جامعه وارد بشه. )هرچند میتونم نقدش کنم مثلا. که من خسته تر از این حرفام :د
اگر جامعه و تفکراتی داشته باشیم که بسته ست و اجازه ی مخالفت یا نقد رو نداشته باشیم، جامعه راکده و هیچ وقت به پویایی نمیرسه. این خطرناک تره فکر میکنم.
به نظرم اینکه انتظار داشته باشیم بیهوده ست تا حدودی . باید طوری باشیم که اتومات دیگران بدونن این خط قرمز های توعه و باید بهشون احترام بذاره. بشینی تا احترام بذارن، احتمال احترام گذاشتن کمه، ولی خب کم نیستن انسان هایی که درک این رو دارن ؛؛)

 

[Zetsubou Shinji]

دو چیز اینجا باهم قاطی شدن: احترام به حقوق و احترام به عقاید
دستکم در حقوق بشر فعلی، ما در واقع چنین چیزی داریم:
"هرکس حق آزادی عقیده و بیان دارد. این حق دربرگیرنده‌ آزادیِ داشتن عقیده بدون مداخله، و آزادی درجست و جو، دریافت و انتقال اطلاعات و عقاید از طریق هر نوع رسانه‌ای بدون در نظر گرفتن مرزها می‌شود".
"این آزادی نه تنها شامل جلوه های مختلف بیان یا نظرات غیراهانت‌آمیز یا بی‌طرفانه می شود، بلکه اظهار نظرهای «برخورنده، شوک‌آور و آزاردهنده» را نیز در بر می گیرد، اعم از اینکه نسبت به حکومت صورت گیرد یا هر بخشی از جامعه".

میبینیم که بر این اساس، "احترام به حقوق"، یعنی اینکه فرد در "داشتن"، "ابراز" و "تغییر"عقیدش آزاده. یعنی اگه شما مسلمان هستید، میتونید این دین رو داشته باشید و نظرتون رو در جمع ابراز کنید، همچنین اینکه بعدا تغییرش بدید.
اما این هیچ ربطی نداره که به این عقیده ابراز شده، احترام هم گذاشته بشه! دیگران هم به همین شکل، آزادن که نه تنها با شما مخالف باشن و این مخالفت رو ابراز کنن، بلکه این ابراز حتی بصورت کشیدن کاریکاتور پیامبرتون باشه! اما نه اونها و نه شما، حق ندارید با استفاده از زور و اتورییته، اون یکی رو "مجبور" و "تهدید" به یک عقیده خاص کنه یا اجازه بیانش رو نده.

گرچه من هرگز معتقد نیستم که حقوق بشر فعلی چه در نظر و چه عمل، بی نقص و بی نیاز از تغییره، اما با این اصل موافقم. استدلالم هم اینه که حالت "احترام به تمامی عقاید" هم از نظر عملی در مقیاس وسیع، مشکل و تقریبا ناممکنه، هم در واقع خودش نوعی دیکتاتوریه:

1- مصداق رفتارهایی که "توهین" شناخته میشن، در ادیان و عقاید مختلف، یه شدت گستره متغیر و نسبی ای داره. و البته گاهی این موضوع، تاحدیه که اساسا حتی "محتوای" یک عقیده خاص هم برای یک عقیده دیگه، توهین آمیزه. وقتی یک مسلمان گاوی رو ذبح میکنه، اینکار یکی از توهین آمیز ترین کارها برای یک هندوئه. گاو در اون دین مقدسه در حالی که شما میکشینش. بر این اساس، آیا این مسلمانان حامی احترام به همه عقاید، حاضرن به این دلیل، ممنوعیت ذبح گاو رو قبول کنن؟ (توجه: من موافق لغو کشتار گاه ها هستم. ولی نه به دلیل توهین به عقاید هندو ها. بلکه به دلیل ظالمانه بودن اینکار برای حیوان و مضر بودن پرورش وسیع دام ها برای محیط زیست، که واضحا یک امر عمومیه نه خصوصی. این بحثش جداست). پس هم این معیار های "توهین" نسبی هستن، و هم عمل کردن بهشون علاوه بر سخت بودن، نیازمند محدودیت متناقض(هم کار یک مسلمان برای هندو توهینه. هم ممکنه یک کار هندوها برای مسلمانان توهین باشه) کلی عقیده مختلفه. آزادی بیانی که محدود به احترام به همه عقاید باشه(یا حتی عقیده ای که در اکثریته) اصلا اسمش دیگه "آزادی بیان" نیست. آزادی بیان یعنی اظهار نظر خلاف باور دیگران، نه اظهار نظرات موافق. بقول جرج اورول، "حق آزادی بیان یعنی بتوان به افراد چیزی را گفت که مایل به شنیدن آن نیستند".

2- احترام به خیلی از عقاید، یک کار شدیدا بی اخلاقانه ست عقایدی مثل نازیسم، بنیادگرایی دینی و... . احترام به اینها، یعنی بی تفاوتی به دستوراتی ظالمانه. و بی تفاوت ها هم در واقع به نفع طرف ظالم کار میکنن!

گرچه شاید راحت تر باشه درباره عقایدی که صرفا خودشون رو در حیطه خصوصی نگه داشتن، از رفتاری که موجب رنجش پیروانش بشه خودداری کنیم. ولی اجباری در اینکار هم نیست! احترام به حقوق الزامیه، ولی به عقاید نه.

 

[SHAMIM.J]

من خیلی این ویژگی احترام ب عقاید دیگران راجع ب یه مسئله ای رو دارم تمرین میکنم...ینی جدیدا خیلی راحت سکوت میکنم و ب عقیده مخالف خودم گوش میدم. خودخوری میکنم ولی گوش میدم حتی بش فکر میکنم ک شاید من اشتباه میکنم..پیشرف خوبی کردم...قبلا خ لجباز بودم و فقط حرف حرف خودم بود . هیچکی رو قبول نداشتم..الان استانه ی تحملم بالاتر رفته..راضیم از خودم : ))
یادمون باشه هر مسئله ای سه دیدگاه داره; دیدگاه من, دیدگاه تو, حقیقت