اگر چه دوست به چیزی نمی‌خرد ما را ،به عالمی نفروشیم مویی از سر دوست؟

[maleck :)]

چه خوب که این بیت به ذهنم رسید، سخت بود عنوان پیدا کردن برای این بحث

همیشه به این فکر میکردم (و میکنم) که تا چه حد باید برای کسایی که برام ارزش قایل نمیشن، ارزش قایل شم؟
همیشه میگفتم اونا بدن، اونا نمیفهمن، تو خوب باش. تو ذاتت خوبه، خوبی کن. بی چشم داشت، بی انتظار خوب باش. ارزش بذار حتی اگر ارزش نمیذارن. آدم حساب کن حتی اگه آدم حساب نمیکنن.
اما تا کی و کجا؟ حدش کجاس؟
آیا ارزش گذاشتن برای کسی که برات ارزشی قایل نیست، بی ارزش کردن خودته؟
آدم حساب کردن کسی که آدم حسابت نمیکنه، آدم حساب نکردن خودته؟
نظر شما چیست؟

 

[shnava]

سلاااام
خب ببین الان سوالات چند تا جواب دارن که من همشون رو از منظر و دیدگاه خودم میگم ...
من خودم همیشه آدم اول شروع کننده رابطه و آشنایی هستم و خب در طی همین ماجرا خیلی چیزا دستم میاد!(خیلی میشه طرف و دوست و رفیقت رو تخمین زد با همین کار و می فهمی روحیه اش و افکارش و جنبه و مرامش چجوریاس ...)! وقتی آدم میگه رابطه پس باید تا حد خیلی خوبی دو طرفه باشه ... حالا این خودش چند نوع داره ببین مثلا من یه رفیق چندین ساله دارم که مدتیه تحویلم نمی گیره پس باید برم بهش توجه کنم و ببینم چه مرگشه (با احترام!) اما خب یه آدمی هست که از اول شروع آشنایی تو می بینی که این محلت نمیده یا مثلا چه می دونم فازش با فازت هم فاز نیست که باز در این موقعیت دو تا حالت داره یا تو عاشقشی و این ماجرا ها یا نه صرفا دنبال یک رفاقت یا یک همکاری هستی اگه حالت دوم باشه من تا حد ممکن تلاشم رو برای اصلاح رابطه می کنم (عمدتا 2 یا 3 بار شانس به طرف میدم که رابطه رو بهبود ببخشه) اما خب وقتی نمی خواد که محل بده من هم دیگه بیخیال میشم چه لزومی داره اما اگه مورد اول یعنی عاشقیت باشه! در اون صورت "عجیب واقعه‌ای و غریب حادثه‌ای انا اصطبرت قتیلا و قاتلی شاکی" خلاصه یعنی این که عمدتا تا اون فرد از دلت بیرون نرود نمی تونی رضایت بدی که اون رابطه رو تموم شده بدونی کلا یه مورد خاصیه که یا طرف رو راضی می کنی به اون رابطه یا می سوزی و می سازی

چقدر توضیح دادم واقعا

 

[mohad_z]

به نام خدا
واسه کسی بمیر که برات تب کنه

متاسفانه تو دو هفته پیش به طرز عجیبی این جمله به من ثابت شده!
و متاسفانه‌تر من از بیتی ک اسم تاپیکه ضربه خوردم!
و من الله توفیق

 

[arcana]

منم کسی بودم یه موقعی که خیلی برای دوستیام ارزش قائل بودم
خیلیییی
بعد این اهمیت دادن کم کم رسید جایی که داشت اذیتم میکرد و بعد قطعش کردم و الان که به عقب نگا میکنم میبینم چقدر اذیت شده بودم و بعد از قطع اون دوستیا چقدر تغییر کردم

فلسفه وجود دوست حس خوب دوستی و محبت دو طرفه ست
نمیشه مدام خودخوری کنی و خودتو اذیت کنی و دوستم فلان کار و نکرد یا چرا اون حرفو به من زد یا چرا وقتی میخواستمش نبود


حدش تا اونجاست که باعث اذیت شدن بشه
و وقتی این اذیت شدن کش دار بشه بهترین راه قطع کردن این رابطه س

 

[Parsa.e]

من که کلا با این بیت پدر کشتگی دارم
اصن درست نیس . من توی ابتدایی واسه خیلیا چنین ارزشی رو قائل بودم ولی بقیه تا فرصت مناسبیو میدیدن و یا اگه موقعیتی به نفعشون نبود کلا نامرئی میشدن . به خاطر همین خیلی ضربه خوردم .
واقعا دوستی با کسی که در باطن تو رو حتی دوست خودشم نمیدونه درجا زدنه و همش ضرره . حتی خیلی مواقع میشه که آتو میدی دستشونو و اونا سوءاستفاده میکنن ازش .
زمانی هم پیش میاد که توی رقابت های درسی نزدیک میشن ولی کمو بیش ذاتشونو نشون میدن . آدم باید با کسایی ارتباط پیدا کنه و دوست بشه که واسش ارزش قائل بشن و خودشو واسه ی خودش بخوان .

 

[M R X]

نگاه کلی به همه درست نیست
هرکسی حد و حدودی داره
کلا نباید به هیچ کس بیشتر از ارزشش ،بها داد
ارزش افراد چقدره؟میشه تو دوران دوستی ارزش دوست رو فهمید؟
احتمالا نمیشه چون در دوران دوستی،نگاهت به دوستتم مثبت و یکم غیر واقعیه

 

[آ.ا]

گاهی اوقات آدم ها توی شرایطی گیر میکنن که روی رفتارشون تاثیر میذاره مثلا افسردگی باعث میشه فرد بخواد از دوستانش دوری کنه.به نظرم با توجه به فرد مقابل و سابقه اش تعریف میشه مثلا اگه می بینی که فرد مقابلت قبلا یک شکل دیگه بوده بهتره بهش فرصت بدی.شاید در واقع نیاز به کمک داره!
ولی اگه کلا شخصیتش مشکل داره که بهتره روان و اعصاب خودت رو سالم نگه داری و بی تفاوت از کنارش بگذری!

 

[SHAMIM.J]

چرا ادم باید برا کسی ک ارزش نداره خودشو خورد کنه؟!
اگه برا همچین ادمی وقت بذاری به خودت بد کردی.

 

[حمیده]

تو موقعیتی که خود آدم به خودش خیانت می‌کنه، چرا انتظار دارین یه شخص دومی بیاد و بهتون خوبی کنه!؟

#گزیده‌ای از تجربیات فردی بسیار زخم خورده از دوستان.

 

[sabili]

هرکسی ارزش داره و ما باید برای همه ارزش قایل بشیم چه دوست چه دشمن
اما هر چیزی هم حد خودشو داره هم دوستی و هم دشمنی هیچ کدوم نباید از حدش بگذره
اینکه برای کسی که برات ارزش میزاره ارزش بزاری کار خیلی خوبیه اما در حدی که دیگه خودتو زیر پاش له نکنی
میگن خوبی که از حد بگذرد نادان خیال بد کند (:

 

[پرنیان.ک]

چه خوب که این بیت به ذهنم رسید، سخت بود عنوان پیدا کردن برای این بحث

همیشه به این فکر میکردم (و میکنم) که تا چه حد باید برای کسایی که برام ارزش قایل نمیشن، ارزش قایل شم؟
همیشه میگفتم اونا بدن، اونا نمیفهمن، تو خوب باش. تو ذاتت خوبه، خوبی کن. بی چشم داشت، بی انتظار خوب باش. ارزش بذار حتی اگر ارزش نمیذارن. آدم حساب کن حتی اگه آدم حساب نمیکنن.
اما تا کی و کجا؟ حدش کجاس؟
آیا ارزش گذاشتن برای کسی که برات ارزشی قایل نیست، بی ارزش کردن خودته؟
آدم حساب کردن کسی که آدم حسابت نمیکنه، آدم حساب نکردن خودته؟
نظر شما چیست؟

همیشه سعیم این بوده واسه کسایی که دوسشون دارم اونقد خوب باشم که اگه یه وقت دیگه نبودن تو زندگیم دلم نسوزه که چرا فلان جا واسش کم گذاشتم یا اگه رفتن یه بهونه ندم دست خودم واسه مقصر دونستن خودم که نکنه من کم بودم که اون رفت...(هر چند نهایتا باز یه جاهایی آدم هی فک میکنه خودش مقصر بوده)
حالا اگه حتی اون ارزشی قائل نشه باز به نظرم ما آدما اول از همه در قبال احساس خودمون مسئولیم [اگه واست واقعا مهم باشه و چون ارزش قائل نیست بی اهمیت نشونش بدی نهایتا خودت دلت می سوزه]
ولی از یه جا به بعد وقتی دیگه سرد شدم (سرد بودن سردی میاره بالاخره از طرف هر کس که میخواد باشه) بازم سعی میکنم با احترام باهاش برخورد کنم اینم باز به خاطر حفظ شأن خودمه نه اون آدم.

 

[solo]

به عنوان کسی که خودش توی این موضوع و خییلی شدیدتر درگیره دارم میگم:
دنبال کسی باش که دنبال تو باشد / اینگونه اگر نیست به دنبال خودت باش
دارم اینو بهت هشدار میدم که اگه هنوز توی دوستی غرق نشدی و دچار وابستگی نیستی، خیلی سریع و با قصاوت قلب بکش بیرون، اصلا مهم نیست که اونا در موردت چه فکری میکنن، اگر تو این کار رو نکنی اونا بدترش رو باهات میکنن...

 

[riant]

داشتم به این فکر میکردم که تک تک ماهایی که میگیم از یه آدمی زخم خورده ایم ، شاید اون زخمه بخاطر این بوده که اون آدم هم خودشو یه جایی ارجح بر ما دونسته و اینطوری که الآن میگین فکر میکرده! [ که در نتیجه اون آدم با توجه به فکر شما کار خطایی نکرده پس اصلا زخمی هم نباید وجود داشته باشه ]
ینی 1درصد شاید این تفکر تک تک ما که باید خودمونو ارحج بدونیم ، باعث شده دنیا سرشار باشه از کسایی که خودشونو ارجح میدونن و این وضعیت زخم هایی که میبینیم به وجود میاد.
البته بعضی زخمها برمیگرده به نامردی ، که بحث کاملا جداییه.