مغزهای کوچک زنگ زده

[امیرحسین]

مغزهای کوچک زنگ‌زده فیلمی به کارگردانی و نویسندگی هومن سیدی و تهیه‌کنندگی سعید سعدی محصول سال ۱۳۹۶ است. این فیلم به سبک گانگستری درام در فضایی تلخ و اکشن می‌باشد.[۱] نوید محمدزاده و فرهاد اصلانی در نقش دو برادر، شخصیت‌های اصلی این فیلم را برعهده دارند. تعدادی از بازیگران این فیلم از بین ۱۵هزار ویدیوی ارسالی فراخوان بازیگری و شاگردان کلاس‌های ولی زاده انتخاب شده‌اند.[۲] «دبورا یانگ» منتقد آمریکایی نشریه هالیوود ریپورتر نیز پیش از این فیلم «مغزهای کوچک زنگ‌زده» ساخته هومن سیدی استعداد نوظهور سینمای ایران را مهیج‌ترین فیلم-ژانر در بازار جشنواره فجر معرفی کرده بود که به خوبی می‌تواند در عرصه بین‌المللی نیز مخاطبان را جذب کند.[۳]

نظرتون در قبال این فیلم چی هست؟ چه بخش‌هایی از فیلم برای شما تاثیرگذار بود؟

 

[Noo$hin]

هنر این نیست که آدم رو از بدبختی به گریه بندازند، این کاملا آسونه...
اما هومن سیدی با این درام منو چندبار به خنده وا داشت از اون خنده هایی که : خنده من از گریه غم انگیز تر اند. و این کار واقعا هنر میخواد...

البته بازی نوید محمد زاده درست مثل متری شیش و نیم میتونه به آدم القا کنه که آدم هایی که کارهای بدی می کنن رو هم باید دوست داشت...و این واقعیته که به یه معتاد و یه روانی باید مثل بقیه نگاه کرد، چون اگر ما جای اون ها بودیم میتونستیم بدتر از اون ها رفتار کنیم...

من هر کاری شخصیت اول میکرد رو بهش حق میدادم...باعث شد درک کنم کسی که مغزش زنگ زده هرکاری میتونه بکنه که به نظر شما درست نیس اما باز بهش حق بدید...

من صحنه رها کردن پرنده ها و وقتی که نوید رو بالاپشت بوم تو وان بود رو دوست داشتم... اینکه در عین بی خیالی چقدر ذهنش درگیر بود...

 

[Anoshaazar]

جالب بود بنظرم...ولى خب كلا روهم رفته فيلم اعصاب خورد كنيه...اصلا كلا همه ى فيلم هايى كه نؤيد محمدزاده توش بازى كرده اعصاب آدم رو خورد ميكنه

 

[پرنیان.ک]

هنر این نیست که آدم رو از بدبختی به گریه بندازند، این کاملا آسونه...

به پستت لایک دادم ینی با کلیتش موافقم اما با جمله ی اولت تا حدودی مشکل داشتم.
وظیفه ی هنر (و ادبیات که همون هنر زبانه) برانگیختن احساسات و عواطفه چه بسا که این احساس از نوع غم باشه به علاوه ی اینکه وظیفه ی دیگرش توی یه سری از شاخه هاش نمایش مصائب و مشکلات انسانی و اجتماعیه...همین.

 

[Abolfazl97]

جالب بود بنظرم...ولى خب كلا روهم رفته فيلم اعصاب خورد كنيه...اصلا كلا همه ى فيلم هايى كه نؤيد محمدزاده توش بازى كرده اعصاب آدم رو خورد ميكنه

تو سرخ پوست نقش محمدزاده با نقش هایی که عمومن بازی می کنه فرق داره و چقدر هم خوب این نقش متفاوت رو بازی می کنه.

 

[Noo$hin]

به پستت لایک دادم ینی با کلیتش موافقم اما با جمله ی اولت تا حدودی مشکل داشتم.
وظیفه ی هنر (و ادبیات که همون هنر زبانه) برانگیختن احساسات و عواطفه چه بسا که این احساس از نوع غم باشه به علاوه ی اینکه وظیفه ی دیگرش توی یه سری از شاخه هاش نمایش مصائب و مشکلات انسانی و اجتماعیه...همین.

درسته...منظورم از اون جمله این بود که بالاخره درد و بدبختی کلا گریه آور هست به هر صورت...اما اینکه از یه موضوع که غم انگیزه احساسات متفاوتی به بیننده ها منتقل بشه شیوه بیان خاصی میخواد.