شیرکو بیکس

[maleck :)]

این که انجمن زبان شناسی و ادبیات، زیرانجمن شعر یا ادبیات جهان رو نداره واقعا عجیبه. مجبورم برای پست کردن اشعار شیرکو بیکس، شاعر کرد، اینجا تاپیکی باز کنم.
امروز سیزده مرداد، سالگرد درگذشت این شاعر بزرگوار بود، همین بهانه خوبی بود برای ایجاد این تاپیک.
علی الحساب دو شعر میذارم با ترجمه، باشد که فیض ببرید.
کلیل
له‌هه‌نده‌ران
به‌سه‌ر هاتیک... کلیلیکی
ون بووی... گریان
وه‌ختی بو ئه‌و نه‌گه‌ران‌و
به زور ده‌ر گای
شاریان شکان

کلید ترجمه
بیرون شهر
یک اتفاق
کلیدی گمشده را به گریه انداخت
وقتی که دنبال آن نگشتند
به زور دروازه شهر را شکستند.


رومان

ئه ی له یلاکه م
ئه و رومانه ی که دامیتی و
دوای خویندنه وه ی هیناته وه
که خستمه وه کتیبخانه بچکوله که م
هه موو کورته چیروکه کان
ده وریان گرت‌و ئه ویش که وته
گیرانه وه ی ئه و باسانه ی له سه یرانی
چه ند روژه یدا له گه ل چاوتا
کرد بوونی
پیی ئه و تن:
ئه و شیرینه..حه ز له خویندنه وه ی چیروکی
که له گه تی وه ک من ئه کا
چیروکی کورت سه یر ناکا
دوای ماوه یه ک ته ماشام کرد
هه موو کورته چیروکه کان
له به ر خاتری چاوه کانت
یه که...یه که
بوونه... رومان

رمان ترجمه

لیلای من!
آن رمانی را که به تو سپرده بودم
و بعد از خواندنش بازآوردی
هنگامی که دوباره در کتابخانه کوچکم گذاشتمش
داستان های کوتاه همگی دوره اش کردند
و او هم حکایت کرد از آن گشت و گذاری
که در آن چند روز با چشمان تو کرده بود.
به آن ها میگفت:
"آن شیرین دلنشین
تنها خواندن داستان بالا بلندی چون من را دوست دارد
داستان کوتاه نمیخواند"
پس از چندی نگاه کردم
همه داستان های کوتاه
به خاطر چشمان تو
یک به یک
رمان شده بودند.

 

[maleck :)]

سرزمینی دارم
از همان کودکی
هلهله‌ها از آن چوبه‌های دار بود
کوچ شناسنامه اش بود و
ظلم پارویش
ودرخت‌هایش زخم شمشال داشتند
جغرافیای زنان شوهر مرده
شهر زنان شوهر مرده
خیابان زنان شوهر مرده
حدود آنجا بود
پروانهٔ کشتهٔ باران
آیینهٔ شکستهٔ چهره ها
نوازشگر پیچک ! .
سرزمینی دارم
که از دود به هم پیوسته‌است
دود چهارپاره شدن
دود توتون سیگارهای پیچ
دود بیغوله
دود دستبند ها!
از دریچهٔ سیاه هر کدامشان که نگاه کنی
جنگلِ جیغش
شاخه‌ای از مصیبت
و ییلاقِ اشکی ست
که گرداب شیونش از دور پیداست

 

[maleck :)]

تهران بر درختان حجاب اجباری پوشاند
بر تن آبها عبا پوشاند
بر تن جاده ها جبه پوشاند
بر سر باغچه عمامه پوشاند
به زور
آواز را مجبور کرد که ریش بگذارد
بر تنِ شعر لباس عاشورا پوشاند
موسیقی بیوه شد
و زندگی را تبدیل به عزا کرد

تهران
به روی کسی نمی خندد
غیر از مرگ

تهران از هیچ چیز خوشش نمی آید
غیر از مرگ زنانش، پسرانش، و دخترانش
نام همه ی آنها مرگ است

و چیزی که از مادر متولد نمی شود
زندگی ست

 

[maleck :)]

هر سال در آبان
از پس نیم‌شبان
حرامی بادی
به سر وقت خزان می‌آید
و هر انچه را که خزان
به درون سرای و آستانه انباشته
برداشته
و با خود می‌رباید
این باد انگار
از رهزنان کوهستان و
از رهزنان زمستان است
و پیش از آنکه زمستان خود سر بر آرد
برای واپسین تهدید خزان
این باد حرامی را
روانه‌ی فرودها می‌دارد

میهمان خزانی؛ #شیرکو_بیکس
(ترجمه رضا کریم مجاور)

 

[maleck :)]

هر چه می‌کنم نمی‌توانم از واژه‌ی کینه بالا رفته و آن را پناهگاهی برای خود کنم
هر چه میکنم نمی‌توانم در کنار واژه‌ی انتقام سنگری کنده و آن را پناهی برای سنگدلی کنم
هرچه میکنم نمیتوانم روزی، دمی، آنی
واژه عشق را نبینم و آن را یار غار چشمان زیبای شعرم نکنم