کنکور انتخاب رشته؛ دو راهی علاقه و استعداد

[rêveuse]

کمتر از بیست و چهار ساعت پیش، نتایج کنکور سراسری 99 اعلام شد. اشک شوق و اشک غم قابل تشخیص نیست، مگر از نگاه.
اما سوالی اینجا مطرح هست که حس می کنم هر کدوممون، حداقل یک بار، بهش برخوردیم: چه رشته ای بریم که هم پاسخگوی استعدادها و توانایی هامون باشه و هم بتونه برامون راهی باشه برای کسب درآمد و به اصطلاح، چرخاندن زندگی.
به شخصه بارها و بارها سر این سوال فکر کردم و هیچ وقت جواب قاطعانه ای براش پیدا نکردم. و الان که نتایج اعلام شدند، متوجه شدم بیشتر از چند روز به پایان این تیک تاک باقی نمونده.
میدونید، هربار که این سوال رو از خودم مجددا می پرسم به یاد این می افتم که: "برو دنبال علاقت!"- چیزی که به همه می گفتم اما حتی خودم در این مورد تعلل دارم و از اونجا که «رطب خورده کی منع رطب کند؟»، حس کردم دارم به نوعی به خودم و بقیه دروغ میگم اگر نرم دنبال علاقه م.
به عنوان یک سمپادی -یا شاید بهتره بگم به عنوان کسی که سمپاد براش موقعیتی ایجاد کرد که بتونه درهای جدیدی رو باز بکنه و خودش رو به چالش بکشه و بهتر بشناسه- از این مطلعم که اگر بخوام وارد رشته ای بشم، نه تنها می تونم در اون رشته بمونم بلکه می تونم حتی راهی برای پیشرفتم در اون رشته پیدا کنم. اما اینجا می رسیم به اون سوال بزرگ؛ استعداد یا علاقه؟
متاسفانه یا خوشبختانه، استعداد و علایق من زیادی در یک جهت نیستند- حتی اگر هم بودند، مطمئنا الان در پنج جهت یا بیشتر جدا شدند (If you know, you know). و این مشکل رو برام بزرگتر می کنه که از دید خانواده و مشاورین، علایق من ممکن هست نتونند آینده و زندگی تضمین شده ای بهم بدند- که درسته. در واقع "می تونه" درست باشه. چون حتی در رشته ای که در اون استعداد دارم ولی علاقه ای ندارم، همچنان امکان شکست وجود داره.

این شد که تصمیم گرفتم نظر شما دوستان رو در این باره بپرسم؛
بنظر شما انتخاب رشته در جهت علایق بهتره یا در جهت استعدادها؟
اگر شما در چنین وضعیتی بودید، بر اساس کدومشون مسیر زندگی تون رو انتخاب می کردید و ادامه می دادید؟
و اگر در چنین وضعیتی هستید و یا قرار داشتید، انتخابتون چی هست یا چی بوده؟

خوشحال میشم اگر بتونم از تجربیات و نظراتتون بهره مند بشم. اوقات خوش.

 

[علی.]

یه راهش اینه که خودت رو در ۱۰ یا ۲۰ سال دیگه فرض کنی. اون مسیر رو رفتی و اون شغل رو داری و اینا. حالا فرض کن صبج از خواب بیدار شدی داری میری سر کار. فرض کن توی راه مردم (والدین، همسر، دوستان و هر کس دیگه ای که به نظر دادنش حتی کمترین اهمیت رو میدی، ولی اهمیت میدی) چی بهت میگن. چه مکالمه ای بینتون هست. سر کار داری چی کار می کنی. حالا دقیق که نمیشه تصور کرد ولی به صورت کلی می تونی مرحله به مرحله تصور کنی. سعی کن این رو هم مد نظر قرار بدی که الان محیط دور و برت چه شکلیه، آدم هایی که الان همکار تو هستن و یه چیزی هم که مهمه اینه که برای کی داری کار می کنی؟ از نظر نوع درآمد مردم چهار دسته هستن: کسایی که برای یک نفر دیگه کار می کنن (مهندس ها، کارمند ها، معلم ها، پرستار ها، ...)، کسایی که برای خودشون کار می کنن (پزشک ها، وکیل ها(این دو تا برای بقیه هم می تونن کار کنن ولی هدف اصلی همون کار برای خود هست)، فروشنده ها، فری لنسر ها، ...)، کسایی که بیزینس بزرگ راه انداختن (صاحبان شرکت هایی که ۱۰۰ نفر به بالا براشون کار می کنن) و در نهایت، سرمایه گذاران حرفه ای (کسایی که با گذاشتن سرمایه خودشون در بازار ارز جهانی، ارز دیجیتال، بورس،... سرمایه شون رو زیاد می کنن و این کار شغل اصلی‌شون محسوب میشه. نمونه بارزش وارن بافت هست).
حالا اول ببین با این شرایط کدوم ها رو می خوای و کدوم ها رو نمی خوای. دیگه باید خیلی راحت تر بشه انتخابت.
راستی به اضافه تمام این قدم ها پیش یک نفر که با تجربه باشه هم بری و اولویت هات یا شرایط مورد نظرت رو براش بگی خیلی خوبه.

 

[Admin2]

به نظر من که تصورت از اینکه استعداد و علاقه‌ت یکی نیست غلطه. هر فردی چندین استعداد داره و به طور طبیعی به حداقل یکیش گرایش پیدا میکنه و علاقه داره بهش.
البته در هر علاقه‌ای استعداد نداره!

 

[امین رضا]

بچه ها دنبال مشاور خوب برای انتخاب رشته تجربی میگردم هرکسی میتونه کمک کنه ممنون

 

[Noo$hin]

قضیه اینه که رشته های زیادی هستن که آدم نمیدونه توش استعداد داره یا نه صرفا اینکه مسائل تئوریش رو خوب میفهمه و علاقه داره ملاک نیس و بعد عملی هم یه سری از رشته ها حتی ۳ سال بعد از ورود به دانشگاه هم نمیتونی تجربه اش کنی چه برسه به قبلش!!!!
پس به جز یه نابغه ای مثلا تو ریاضی و برنامه نویسی و طراحی و ....چیزایی که مشخصه واقعا رو استعداد نداشتن یا داشتن نمیشه حساب باز کرد به نظرم....