ظاهرپرستی - Lookism

[Pan]

ظاهرپرستی واژه‌ایه که به تبعیضی که علیه افرادی که زیبایی ظاهری کمتری دارند هست نسبت داده میشه. مثلا موقعیت‌های شغلی ممکنه برای فرد به وجود بیاد اگر زیبا باشه و چیزهایی از این قبیل. خیلیا معتقدن که این تبعیضیه که شدتش در سال‌های گذشته به شدت زیاد شده و یه معضل جدیه که همه جوامعو تهدید می‌کنه. نظرتون چیه؟

اگر مطمئن نیستین چی بگین یا نظرتون چیه به سوالای زیر جواب بدین:

1- آیا همچین پدیده‌ای واقعا وجود داره؟
2- اگر وجود داره از کجا میاد؟ آیا رفته رفته شدتش در جوامع بیشتر شده یا فرقی نکرده؟
3- اگر زیاد شده دلیل این زیاد شدن چیه؟ میتونه از سوشل مدیا باشه؟ یا چیز دیگه؟
4- آیا شدت این موضوع در جوامع و کشورهای مختلف فرق می‌کنه؟ چرا؟
5- به نظرتون نوع این پدیده در کشورهای مختلف هم فرق می‌کنه؟ مثلا ملاک‌های زیبایی مختلفی استفاده میشه بر اساس نظر عموم مردم؟
6- اگر این تبعیض واقعا وجود داره به نظرتون این نوع تبعیض به اندازه‌ی چیزهایی مثل نژادپرستی و جنسیت‌ستیزی اهمیت داره؟ اصلا مشکل داره یا نداره؟
7- اگر در این تبعیض ملاک ظاهری مد نظر قابل تغییر باشه مثلا چاقی یا قابل تغییر نباشه مثل قد و ظاهر فرقی در نظرتون ایجاد می‌کنه؟ اگر چیزی مثل رنگ مو باشه چی؟
8- خودتون تا حالا با همچین تبعیضی مواجه شدین؟ از طرف معلم، استاد یا هر کس دیگه؟
9- چجوری و با چه روش‌هایی می‌تونیم این موضوع رو رفع یا حداقل کمتر کنیم؟ (اگر معتقدین نیاز به رسیدگی بهش هست)
10- ملاک‌های زیبایی‌ای که شما می‌پسندین چقدر با استاندارد زیبایی جامعه فرق داره یا مشابهه؟ به نظرتون استاندارد زیبایی جامعه دلایلشون چیه؟ تکاملی؟ تبلیغات؟

+ ضمنا بله کلمه lookism یه کلمه واقعیه.

 

[صوراسرافيل]

خب هميشه هست و در ضمن رسانه خيلى بهش دامن ميزنه.عملا گفته ميشه كه اگه فلان لباس رو نپوشى قديمى هستى يا اون بيچاره اى مثل من كه كروات ميپوشه رو ميگن اتو كشيده يا بين خانمها يه اصطلاحى هست به كسايى كه ساده بپوشن ميگن امل و از اين لغات عجيب.
و اره ملاك زيبايى بين كشورا فرق داره و اتفاق بد در كشور ما و البته دنيا اينه كه جاى زيبايى عادى با زيبايى جنسى داره قاطى ميشه.
از لحاظ تبعيض هم كه اره مشخصه بين پسرا كمتر ولى بين دخترا عملا وحشتناكه كه لباس ساده بپوشى بعد يارو با لباس وزغ مياد مدرسه ميگن اوو چه شيك!
اون بيچاره اى هم كه ساده پوشيده از طرف خيليا(نه همه)مورد تمسخر واقع ميشه
راه حلش هم فرهنگ سازى و البته تربيت فرهنگى صحيح تر و البته اينه كه رسانه كمتر در اين رابطه فعاليت كنه و نياد به جاى تبليغ يك كالاى جديد كالاى قديمى رو تقبيح كنه
از همه چى موثر تر رسانه اس

 

[Leo]

1- آیا همچین پدیده‌ای واقعا وجود داره؟
2- اگر وجود داره از کجا میاد؟ آیا رفته رفته شدتش در جوامع بیشتر شده یا فرقی نکرده؟
3- اگر زیاد شده دلیل این زیاد شدن چیه؟ میتونه از سوشل مدیا باشه؟ یا چیز دیگه؟
4- آیا شدت این موضوع در جوامع و کشورهای مختلف فرق می‌کنه؟ چرا؟
5- به نظرتون نوع این پدیده در کشورهای مختلف هم فرق می‌کنه؟ مثلا ملاک‌های زیبایی مختلفی استفاده میشه بر اساس نظر عموم مردم؟
6- اگر این تبعیض واقعا وجود داره به نظرتون این نوع تبعیض به اندازه‌ی چیزهایی مثل نژادپرستی و جنسیت‌ستیزی اهمیت داره؟ اصلا مشکل داره یا نداره؟
7- اگر در این تبعیض ملاک ظاهری مد نظر قابل تغییر باشه مثلا چاقی یا قابل تغییر نباشه مثل قد و ظاهر فرقی در نظرتون ایجاد می‌کنه؟ اگر چیزی مثل رنگ مو باشه چی؟
8- خودتون تا حالا با همچین تبعیضی مواجه شدین؟ از طرف معلم، استاد یا هر کس دیگه؟
9- چجوری و با چه روش‌هایی می‌تونیم این موضوع رو رفع یا حداقل کمتر کنیم؟ (اگر معتقدین نیاز به رسیدگی بهش هست)
10- ملاک‌های زیبایی‌ای که شما می‌پسندین چقدر با استاندارد زیبایی جامعه فرق داره یا مشابهه؟ به نظرتون استاندارد زیبایی جامعه دلایلشون چیه؟ تکاملی؟ تبلیغات؟

1- بله. و خب فکر کنم وجودش به اندازه‌ی کافی واضح هست! این موضوع همیشه موردِ بحث بوده و تقریباً همه‌ی ما تو شرایطِ مختلف این نوع رفتارها رو شاهد بودیم.
2- اولاً، نمی‌شه تاثیراتِ ناشی از مسائلِ بیولوژیکی و تکاملی رو نادیده گرفت. به هر حال ظاهرِ شخص می‌تونه اطلاعاتِ زیادی از وضعیت جسمانی‌ش رو نشون بده و به نظرم طبیعی هست که ناخودآگاه و به صورتِ غریزی، افراد رو از روی ظاهر قضاوت کنیم و پیش‌فرض‌های اولیه رو این‌طوری شکل بدیم! رنگ‌پریدگیِ صورت، جای زخم، لکه‌ها و زائده‌های پوستی، و تقریباً هر معیاری که برای تعریفِ «زیبایی» به کار می‌بریم، هر کدوم می‌تونن نشانه‌ای از یک اختلالِ جسمانی باشن. درسته که لزوماً قرار نیست از روی چند تا نقطه روی صورت کلِ شجره‌نامه‌ی پزشکیِ افراد رو در بیاریم، ولی خب من فکر می‌کنم در طولِ هزاران سال حیاتِ انسان‌ها، «اوکی»ه که به مرور این پیش‌داوری‌های ظاهری برای ما تبدیل به «غریزه» و یک رفتارِ ناخودآگاه برای سنجشِ افراد شده باشن دوماً، به نظرم رسانه‌ها با حمایتِ صنایعِ مختلفی مثل صنعتِ پوشاک، لوازم آرایشی، مدلینگ، و حتی صنایعِ غذایی، همیشه طوری افکارِ عمومی رو جهت دادن که یه معیارِ خاص برای تعریفِ زیبایی برجسته و بولد باشه، و هر شخصی که خارج از این معیار باشه رو «کمتر زیبا» ببینیم! در واقع فكر می‌کنم قبلاً برای تعریفِ «زیبایی» معیارهایی مثلِ "نشانه‌های سلامتِ جسمانی، تواناییِ بقا یا قدرتِ تولید مثل" رو داشتیم که نسبتاً منطقی و قابلِ توجیه بودن، ولی حالا بستگی داره به اینکه رسانه‌ها چه معیاری رو به عنوانِ «زیبایی» تعریف کنن! ممکنه یه رسانه‌ای پوستِ سفید رو تبلیغ کنه، یکی پوستِ برنزه. ممکنه یه رسانه‌ای قدرتِ بدنی و توپُر بودن رو تبلیغ کنه، یکی لاغری و فیتنس رو. و نهایتاً تنها چیزی که در این راستا برای رسانه‌ها اهمیت داره، «پول»ه و نه معیاری برای قضاوتِ توانایی‌ها و شرایط جسمانیِ افراد! (به نظرم در دهه‌های اخیر این مسئله شدیدتر شده )
3- خب یه عاملش که گفتم همون تاثیرِ "رسانه‌های وابسته به صنایعِ مختلف"‌ه. درباره‌ی تاثیرِ سوشال مدیا زیاد مطمئن نیستم ولی به هر حال احساس می‌کنم شبکه‌های اجتماعی هم تاثیر دارن روی این مسئله! خب طبیعتاً با وجودِ این شبکه‌ها، شرایط برای به اشتراک گذاشتنِ عکس‌ها و فیلم‌ها تو مقیاسِ وسیع خیلی بیشتر فراهم می‌شه و آدم‌ها می‌تونن تصویرِ کم‌نقص‌تر و زیباتری رو از خودشون به دنیا نشون بدن. و همین خودش کمک می‌کنه به افزایش سرعتِ گسترش معیارهای رسانه‌ای و ترندهای روزِ دنیا در زمینه‌ی زیبایی. یعنی مثلاً رسانه‌ی x تبلیغاتِ گسترده‌ای رو انجام می‌ده برای این که بگه "موی بلوند زیبا است"، بعد خیلی‌ها با استفاده از ارتباطِ پُرسرعت و آسونِ شبکه‌های اجتماعی این مسئله رو ترند می‌کنن، بعد تعدادِ خیلی بیشتری از آدم‌ها احساس می‌کنن که "نگاه کن، کلِ دنیا فکر می‌کنه که موی بلوند زیباست، پس تویی که موی مشکی داری زیبا نیستی.". و البته این نگاه رو نسبت به مومشکی‌های دیگه هم پیدا می‌کنن!
حالا باز نمی‌دونم. نظرم بیشتر روی همون رسانه‌های حامیِ صنایع پوشاک و لوازم آرایشی و غیره‌ست
4- بله، چون شرایطِ جوامع مختلف فرق می‌کنه. مثلاً قدرت و گستردگیِ رسانه‌ها تو کشوری مثلِ آمریکا، بیشتر از جامائیکاست. مثلاً دغدغه‌های مردم تو کشورِ قحطی‌زده‌ای مثلِ سودان، در مقایسه با کشورِ مرفّه‌ای مثلِ سوئیس تفاوت داره و مردمِ سوئیس احتمالاً در مواجهه با رسانه‌ای که ادعا داره "موی بلوند زیباتر است"، تاثیرِ بیشتری خواهند گرفت. در واقع برای مردمِ بعضی از کشورها، «زیبایی» و نتیجتاً تبعیض‌های مربوط به زیبایی هنوز «دغدغه» محسوب نمی‌شه که حالا بخواد مسئله‌ی قابلِ توجه‌ای هم باشه!
5- بله، فکر کنم به اندازه‌ی کافی قابلِ مشاهده و واضح هست
6- خب قبل از هر چیز بگم که این مسئله به نظرم "مشکل داره"، ولی "یه مشکلِ جدی نیست" چرا مشکل داره؟ چون تصمیم‌گیری و قضاوت صرفاً از روی ظاهر در واقع "بدونِ دیتای کافی" انجام می‌شه و هیچ تضمینی نیست که نتیجه‌ی خوبی در پِی داشته باشه و انگار تو یه «خطای ذهنی» می‌افتیم. چرا غیرِ جدی؟ چون این قضاوت کردن معمولاً ناخودآگاه و غریزی‌ه و احتمالاً نمی‌تونیم کاری براش بکنیم! مگه این که یه برنامه‌ریزیِ بلندمدت و گسترده برای کنترلِ این رفتار بین مردمِ جامعه داشته باشیم، که خب بحثش مفصله و ترجیح می‌دم الان بازش نکنم. ضمناً، ظاهرپرستی در مقایسه با مسائلی مثلِ نژادپرستی و جنسیت‌ستیزی به نظرم آسیبِ کمتری داره و تو مقیاسِ کوچک‌تری هم انجام می‌شه. پس من کمتر دغدغه‌ی Lookism رو دارم!
7- اولاً، فکر نکنم تبعیض اگه بر اساسِ "قد" باشه تفاوتی با تبعیض بر اساسِ "وزن" برای من داشته باشه. هر دو در یک جایگاه قرار دارن و «تبعیض»ه. دوماً، خب ببینید مثلاً یه حالت اینطوریه که یه کارفرمایی شرط تعیین کنه "وزنِ بالای 70 کیلو یا قدِ زیر 160 سانتی‌متر رد خواهد شد"، یه حالتِ دیگه هم اینه که کارفرما با خودش فکر کنه "فلانی موهاش بلوند نیست، بذار ردش کنم". خب تو حالتِ اول، در واقع برای اون موقعیت «شرط» قرار داده شده و این به نظرم «تبعیض» محسوب نمی‌شه. چون فردی که موقعیت رو می‌خواد، با شرایطِ انتخابش آشناست و باید بپذیره که این شغل برای اون مناسب نیست. ولی تو حالتِ دوم، اصلاً هیچ «مبنا»ی خاصی تعریف نشده و کسی که مسئولِ استخدامه همینجوری کشکی یهو فکر کرده "این زیبا نیست بذار ردش کنم" من اسمِ این کار رو می‌ذارم تبعیض. چون 2 نفر که اتفاقاً هر دو نفر شرایطِ استخدام رو به صورتِ کامل دارن، با معیاری جدا از شرایطِ استخدام سنجیده می‌شن، و طبقِ اون تصمیم‌گیری می‌شه.
8- تو سال‌های اخیر همچین موردی ندیدم، به یاد هم ندارم جایی بر اساسِ «زیبایی» تبعیضی علیه‌م/به نفعم صورت گرفته باشه. البته تعریفِ Lookism که تو پست اول هست، اینطور میگه که "prejudice or discrimination based on physical appearance". با این تعریف، احتمالاً چند بار شاهدِ این پیش‌داوری‌ها بودم. مثلاً یادمه وقتی تازه وارد کلاس هفتم شده بودم ناظمِ مدرسه یه بار همینجوری به بهانه‌ی "تو قیافت غلط‌اندازه، می‌خوام از الان حسابِ کار بیاد دستت" کتکم زد که مبادا بعداً تو مدرسه بی‌نظمی کنم
9- متاسفانه این موضوع تو ذهنم به شکلِ یه «مشکلِ جدی» تعریف نشده و الان برام سخته که جدی بگیرمش. ولی خب، معتقدم غیرِ ممکنه که این موضوع به طورِ کامل رفع بشه. چون یه بخشیش کاملاً تکاملی و ناخودآگاهه و ما به هر حال قراره آدم‌ها رو از روی ظاهرشون قضاوت کنیم! پس به نظرم بهتره تو مسیرِ منطقی‌تر و کاربردی‌تری هدایتش کنیم. یعنی رسانه‌ها طوری برای «زیبایی» مبناهای مختلف رو تبلیغ کنن، که نهایتاً برسیم به همون ملاک‌های اولیه‌ی "زیبایی= نشانه‌های سلامتی/توانایی/... در جسمِ فرد" این کار رو هم دولت می‌تونه کنترل کنه.
و البته دقت کنیم که این قضاوت هیچ‌وقت کامل و بی‌خطر نیست و نیاز داریم تعاملِ نزدیک‌تری با آدم‌ها داشته باشیم. خب این هم به عهده‌ی دولت و آموزش و پرورش
10- معیارهای من تا حدِ زیادی می‌شه گفت فرق داره
هر دوی تکاملی و تبلیغات! بالاتر توضیحم رو گفتم.

 

[Zahra_a]

نه اتفاقا بنظرم ظاهر پرستی جزئی از نژاد پرستیِ...حتما لازم نیست ظاهر پرستی رو جایی مثل پیدا کردن شغل بررسی کنیم شما یه نگاه به اطرافتون بندازید مخصوصا بین دختر بچه ها، بچه‌هایی که ظاهرشون از معیار هایی که واسمون تعریف شده دور ترن، منزوی ترن ...یا حتی این موضوع کاملا توی محیطی مثل مدرسه قابل درک میشه ...حتی انگار بررسی شده که درصد زیادی نوجوونایی که از ظاهرشون راضی نبودن تو سنین یه ذره بالاتر و جوانی دچار افسردگی شدن (هر چند این حرف زیاد قابل استناد نیست اما بنظرم ملموسه)

- خب قبل از هر چیز بگم که این مسئله به نظرم "مشکل داره"، ولی "یه مشکلِ جدی نیست"

 

[Leo]

نه اتفاقا بنظرم ظاهر پرستی جزئی از نژاد پرستیِ...حتما لازم نیست ظاهر پرستی رو جایی مثل پیدا کردن شغل بررسی کنیم شما یه نگاه به اطرافتون بندازید مخصوصا بین دختر بچه ها، بچه‌هایی که ظاهرشون از معیار هایی که واسمون تعریف شده دور ترن، منزوی ترن ...یا حتی این موضوع کاملا توی محیطی مثل مدرسه قابل درک میشه ...حتی انگار بررسی شده که درصد زیادی نوجوونایی که از ظاهرشون راضی نبودن تو سنین یه ذره بالاتر و جوانی دچار افسردگی شدن (هر چند این حرف زیاد قابل استناد نیست اما بنظرم ملموسه)

بله درسته. حرفم رو اصلاح می‌کنم: ظاهرپرستی یه مشکلِ «جدی» محسوب می‌شه.
(البته این مثال‌هایی که زدید رو فکر نکنم بشه تو ایران با «آمار» و اینا بررسی کرد در واقع این موضوع تو خیلی از کشورهای دیگه بررسی می‌شه، ولی تو ایران فکر نکنم تحقیقِ خاصی روش انجام شده باشه! هر چند، به نظرم همه‌ی ما قبول داریم که به هر حال این مشکلات و این رفتارها وجود دارن و نمی‌شه انکارش کرد در نتیجه، آره موافقم.)
فقط این نکته رو هم بگم که به نظرم "حتی می‌شه گفت نژادپرستی هم طبق تعریفِ Lookism نوعی ظاهرپرستی‌ه" یعنی الآن فکر می‌کنم که این Lookism، نسبت به خیلی از مشکلاتِ مشابهِ دیگه، گستره‌ی بزرگ‌تر و قابلِ توجه‌تری‌ رو شامل می‌شه و برای انسان‌های خیلی زیادی مشکل‌آفرین‌ه.
___________________________________
من وقتی داشتم تو اینترنت می‌گشتم با یه موضوعِ جالبِ دیگه مواجه شدم که بد نیست به اونم اشاره کنم:
تو این تحقیق[من خلاصه‌ش رو خوندم] که با یه گروهِ 138 نفره از بچه‌های 8 و 10 و 12 ساله انجام شده، مشخص شده که بچه‌ها به کسانی که attractive و جذاب هستن(از نظرِ خود بچه‌ها)، بیشتر اعتماد می‌کنن و اون‌ها رو آدم‌های مطمئن‌تری می‌دونن. بعد آخرش گفته:

So, it appears that judging a book by its cover, however incorrectly, is something we are born to do.

و حتی بدونِ توجه به این پژوهش، مشخصه که حتی نوزادهای چند ماهه هم نسبت به ظاهرهای مختلف واکنش‌های مختلفی رو نشون میدن!
___________________________________
به نظرم درباره‌ی خطای ذهنی‌(؟)ای مثلِ Lookism، اولاً نمی‌تونیم همه‌ی تقصیر رو گردنِ رسانه‌ها و تبلیغات بندازیم، و دوماً برای حلِ این مشکل صرفاً استفاده کردن از این‌ها کافی نیست. به هر حال ما از وقتی که به دنیا میایم این «پیش‌داوری از روی ظاهر» رو به همراه داریم و نمی‌شه انکارش کرد. خب الآن برای من سوال پیش میاد که "آیا آموزش و تربیت از سنینِ پایین، تاثیری روی این بخش از رفتارهای غریزیِ ما خواهد داشت یا خیر؟". من ایده‌ای ندارم، اگه نظری دارید بگید

 

[Ghost Princess]

تو این تحقیق[من خلاصه‌ش رو خوندم] که با یه گروهِ 138 نفره از بچه‌های 8 و 10 و 12 ساله انجام شده، مشخص شده که بچه‌ها به کسانی که attractive و جذاب هستن(از نظرِ خود بچه‌ها)، بیشتر اعتماد می‌کنن و اون‌ها رو آدم‌های مطمئن‌تری می‌دونن.

خب وقتی تموم چیزی که در اختیار بچه میذارن یه تصویر از چهره‌ست، و نه آدم؛ آیا تمام معیار سنجش، ناخودآگاه جذابیت چهره نمیشه؟ با چه معیار دیگه ای میشه سنجید؟

 

[Leo]

خب وقتی تموم چیزی که در اختیار بچه میذارن یه تصویر از چهره‌ست، و نه آدم؛ آیا تمام معیار سنجش، ناخودآگاه جذابیت چهره نمیشه؟ با چه معیار دیگه ای میشه سنجید؟

نمی‌شه به نظرم. خب مثلاً چه معیارِ دیگه‌ای می‌تونیم برای یه نوزادِ چند ماهه تعریف کنیم که طبقِ اون به آدما اعتماد کنه؟ این چیزا کاملاً وابسته به مراحلِ رشد فکری و درکِ بچه‌های خردسال از دنیای اطراف‌شون داره و با تربیت نمی‌شه زیاد تغییرش داد!

 

[PD]

فقط این نکته رو هم بگم که به نظرم "حتی می‌شه گفت نژادپرستی هم طبق تعریفِ Lookism نوعی ظاهرپرستی‌ه"

Um.....
نه لزوما
مثلا هیتلر از اسلاوها بدش میومد اما از نظر ظاهری برای خیلیا بین یه اسلاو و یه ژرمن تفاوتی نیست.


اینجا منظور از ظاهر چیه؟
۱_پوشش، آرایش و ...
۲_رنگ پوست، رنگ مو و ...

 

[Leo]

Um.....
نه لزوما
مثلا هیتلر از اسلاوها بدش میومد اما از نظر ظاهری برای خیلیا بین یه اسلاو و یه ژرمن تفاوتی نیست.

ببین به نظرم کلاً بحثِ «نژاد» خیلی جای بحث داره پس بهتره زیاد صحبتش رو باز نکنیم. منظورم اینه که مثلاً یه آفریقاییِ سیاه‌پوست، تبعیض‌های بیشتری رو نسبت به یه آفریقاییِ سفید‌پوست متحمل می‌شه. در حالی که احتمالاً هر دو از یک نژاد هستن! خب به نظرت تو این مسائل، بحث‌مون بیشتر "ظاهرپرستی" نیست تا "نژادپرستی"؟ (البته بازم میگم، کلاً «نژاد» رو چطوری باید تعریف کنیم الان؟ )

اینجا منظور از ظاهر چیه؟
۱_پوشش، آرایش و ...
۲_رنگ پوست، رنگ مو و ...

من 2 رو در نظر گرفتم موقعِ نظر دادن. ولی خوب شد که اشاره کردی چون ظاهراً هر دو جزوِ ظاهر هستن و برای Lookism تعریف‌شده هستن.

 

[PD]

ببین به نظرم کلاً بحثِ «نژاد» خیلی جای بحث داره پس بهتره زیاد صحبتش رو باز نکنیم. منظورم اینه که مثلاً یه آفریقاییِ سیاه‌پوست، تبعیض‌های بیشتری رو نسبت به یه آفریقاییِ سفید‌پوست متحمل می‌شه. در حالی که احتمالاً هر دو از یک نژاد هستن! خب به نظرت تو این مسائل، بحث‌مون بیشتر "ظاهرپرستی" نیست تا "نژادپرستی"؟ (البته بازم میگم، کلاً «نژاد» رو چطوری باید تعریف کنیم الان؟ )

اون مثال برای این بود که بگم نژاد پرستی میتونه ربطی به ظاهر شخص نداشته باشه.

من 2 رو در نظر گرفتم موقعِ نظر دادن. ولی خوب شد که اشاره کردی چون ظاهراً هر دو جزوِ ظاهر هستن و برای Lookism تعریف‌شده هستن.

دومی بیشتر بین گروه های بزرگتر جمعیتیه مثلا نژادها و ملیت‌ها

 

[Ghost Princess]

نمی‌شه به نظرم. خب مثلاً چه معیارِ دیگه‌ای می‌تونیم برای یه نوزادِ چند ماهه تعریف کنیم که طبقِ اون به آدما اعتماد کنه؟ این چیزا کاملاً وابسته به مراحلِ رشد فکری و درکِ بچه‌های خردسال از دنیای اطراف‌شون داره و با تربیت نمی‌شه زیاد تغییرش داد!

البته من بچه‌ی ۸ساله رو درنظر داشتم، نوزاد که آره همینجوره
ولی یه بچه‌ی بزرگتر صرفا از چهره قضاوت نمیکنه، در واقع بیایم رفتارشون هم حساب کنیم. اگه دوتا آدم باشن که یکی جذابیت کمی داشته باشه ولی مهربون بنظر بیاد و لبخند بزنه، با یه نفر که جذاب تره ولی به بچه توجه نمیکنه و مثلا خشن بنظر میاد؛ بازم اون بچه خوشگلتره رو انتخاب میکنه؟ بچه ویژگی هایی که تو انتخاب نقش مهمتری داره رو نادیده میگیره و به هر صورت، خوشگله رو انتخاب میکنه؟ فکر نکنم واقعا
بنظرم ناهمخونی آزمایشه با بحثِ اینجا اینه که تو lookism داده ای که داریم فقط ظاهر نیست، درواقع داریم اون ویژگی های دیگه رو عامدانه نادیده میگیریم و زیبایی رو ترجیح میدیم، ولی تو این آزمایش ویژگی دیگه ای درکار نیست. منم اگه صرفا دوتا چهره‌ نشونم بدید خوشگله رو انتخاب میکنم؛ چرا انتخاب نکنم؟

 

[Pan]

البته اگه این تاپیک رو دنبالهٔ بحثِ توی تاپیک فمنیسم بدونم(احتمالا به اشتباه) باید بگم که قوانین مربوط به پوشش و ظاهر توی محیط کار مشخص‌ان و پوشش شخص توی محیط کار(که کارفرما داره) بسته به سلیقه و نظر خودش نیست.

اصلا وجود اون تاپیکم یادم نبود. البته خوب شد اشاره کردی در آخر پست راجع به اونم حرف بزنم.

مثلاً یه حالت اینطوریه که یه کارفرمایی شرط تعیین کنه "وزنِ بالای 70 کیلو یا قدِ زیر 160 سانتی‌متر رد خواهد شد"، یه حالتِ دیگه هم اینه که کارفرما با خودش فکر کنه "فلانی موهاش بلوند نیست، بذار ردش کنم". خب تو حالتِ اول، در واقع برای اون موقعیت «شرط» قرار داده شده و این به نظرم «تبعیض» محسوب نمی‌شه. چون فردی که موقعیت رو می‌خواد، با شرایطِ انتخابش آشناست و باید بپذیره که این شغل برای اون مناسب نیست. ولی تو حالتِ دوم، اصلاً هیچ «مبنا»ی خاصی تعریف نشده و کسی که مسئولِ استخدامه همینجوری کشکی یهو فکر کرده "این زیبا نیست بذار ردش کنم" من اسمِ این کار رو می‌ذارم تبعیض. چون 2 نفر که اتفاقاً هر دو نفر شرایطِ استخدام رو به صورتِ کامل دارن، با معیاری جدا از شرایطِ استخدام سنجیده می‌شن، و طبقِ اون تصمیم‌گیری می‌شه.

خب حالت اول فکر نمی‌کنم اصن شامل ظاهرپرستی حساب بشه. مورد دوم حالتی از اینه فقط یه موضوع دیگه که خواستم اینجا بگم اینه که به نظر من اکثریت کسایی که چنین کاری می‌کنن به طور خودآگاه فکر نمی‌کنن که آره فلانی خوشگل‌تره اونو انتخاب میکنم (هرچند همچین چیزی هم قطعا هست) فکر می‌کنم مشکل بزرگتر و خفته‌تر تو جامعه وقتاییه که به طور ناخود آگاه در شرایط مختلف به سمت فرد زیباتر بایس داشته باشیم وقتی شاید حتی فرد مقابلش توانایی بیشتری داشته باشه. مثل همون قضیه بچه‌ها ولی با آدم‌های بالغ.

اینجا منظور از ظاهر چیه؟
۱_پوشش، آرایش و ...
۲_رنگ پوست، رنگ مو و ...

من 2 رو در نظر گرفتم موقعِ نظر دادن. ولی خوب شد که اشاره کردی چون ظاهراً هر دو جزوِ ظاهر هستن و برای Lookism تعریف‌شده هستن.

همه‌ی این موارد شاملش میشه نکته‌ی اصلی قضاوت و تبعیض بر اساس ظاهره.(و در بیشتر مواقع وابسته به معیارهای زیبایی) واسه همین احتمالا گفتن اینکه "بعضی" نژادپرستی‌ها ظاهرپرستی هم هستن درسته هرچند نمی‌دونم از نظر بررسی آکادمیک اینارو از هم جدا میکنن یا نه. چون چیزهایی که راجع به آکادمیای آمریکا راجع به نژادپرستی می‌شنوم اینه که "لزوما" باید تبعیض همراه با قدرت باشه (اینطور ادعا میکنن) یعنی طرفی که داره تبعیض میکنه قدرت بر طرف مقابل داشته باشه که در ظاهرپرستی چنین چیزی نیست.

حالا جدا از این قضایا یه سوال دیگه که پیش میاد اینه که واقعا نژادپرستی ربط داره به ظاهر یا نه. یعنی فردی که تبعیض علیه رنگ پوست تیره قائل میشه تو ناخودآگاهش رنگ تیره زشت به نظر میاد که این تبعیضو داره؟

(البته بازم میگم، کلاً «نژاد» رو چطوری باید تعریف کنیم الان؟ )

تا جایی که من می‌دونم "نژاد" به مشخصات ظاهری فرد ربط داره و اون مثالی که تو زدی هم نژاد نیستن بلکه هم ملیتن. معمولا سه دسته برای این چیزا تعریف میشه: Race (نژاد) که به شباهت‌های ظاهری مربوط میشه، Ethnicity (که اگر اشتباه نکنم در فارسی به اسم قومیت ازش استفاده میکنیم) که به اشتراکات فرهنگی بیشتر مربوط میشه و Nationality (ملیت) که به شناسنامه ربط داره! مثلا آمریکایی‌های سیاهپوست با آفریقایی‌های سیاهپوست یه نژادو دارن ولی قومیت و ملیت متفاوتی دارن.

ولی اولی بین گروه های کوچک تر مثل Chad/stacy و Virgin/becky(البته چیزی که این گروه هارو جدا کرده بیشتر رفتاره تا ظاهر)

ولی استثنا هم داریم مثلا karen هارو از مدل‌مو میشناسن ولی به یه زن سیاه‌پوست با اون مدل‌مو karen نمیگن.

یه نکته مهم راجع به این گروه‌ها اینه که اکثر تبعیض‌ها به مسائل کوچیکی مثل رابطه‌های عاطفی یا دوستی برمیگرده. اینم به نظرم جالبه بررسی کنیم این lookism فقط شامل کار و اینا نمیشه. به نظر شما این تبعیض در رابطه‌ی عاطفی مشکلی داره یا انتخاب یه نفر برای چنین رابطه‌ای لزوما باید با تبعیض همراه باشه و سلیقست؟ اگر نژاد رو وارد این قضیه کنیم چی؟ (در واقع سوال این نیست که کسی رو مجبور کنیم با یکی که خوشش نمیاد باشه سوال اینه که چنین فردی یه نوع prejudice درونی داره و نیاز به بررسیش هست یا نه صرفا سلیقست و کوچیکترین مشکلی پشتش نیست؟)

( یه نکته ریزم اینکه تا جایی که من میدونم karen ربطی به مو نداره و به یه مدل رفتار نسبت داده میشه)

+ من مطالب تاپیک فمینیسم زیاد یادم نیست. ولی یه نکته‌ای که بحث راجع بهش بود فکر کنم این بود که آرایش از طرف کارکنان با انتخاب آزاد خودشونه یا اینکه فشاری وجود داره از طرف هم جامعه هم محل کار که برای جلو زدن با آرایش ظاهر بهتری برای خودمون ایجاد کنیم که شانسمون برای موفقیت بالاتر بره. (یا یه همچین چیزی اونجا بحث جنسیت بود من تغییر دادم یه ذره که به موضوع ظاهرشناسی ربط داشته باشه) نظرتون راجع به این چیه؟ یه مورد از تاثیرات تبعیض lookism به حساب میاد؟

 

[Leo]

البته من بچه‌ی ۸ساله رو درنظر داشتم، نوزاد که آره همینجوره
ولی یه بچه‌ی بزرگتر صرفا از چهره قضاوت نمیکنه، در واقع بیایم رفتارشون هم حساب کنیم. اگه دوتا آدم باشن که یکی جذابیت کمی داشته باشه ولی مهربون بنظر بیاد و لبخند بزنه، با یه نفر که جذاب تره ولی به بچه توجه نمیکنه و مثلا خشن بنظر میاد؛ بازم اون بچه خوشگلتره رو انتخاب میکنه؟ بچه ویژگی هایی که تو انتخاب نقش مهمتری داره رو نادیده میگیره و به هر صورت، خوشگله رو انتخاب میکنه؟ فکر نکنم واقعا
بنظرم ناهمخونی آزمایشه با بحثِ اینجا اینه که تو lookism داده ای که داریم فقط ظاهر نیست، درواقع داریم اون ویژگی های دیگه رو عامدانه نادیده میگیریم و زیبایی رو ترجیح میدیم، ولی تو این آزمایش ویژگی دیگه ای درکار نیست. منم اگه صرفا دوتا چهره‌ نشونم بدید خوشگله رو انتخاب میکنم؛ چرا انتخاب نکنم؟

البته به نظرم طبق تعریفِ Lookism، تو ظاهرپرستی هم بدونِ در نظر داشتنِ ویژگی‌های دیگه قضاوت می‌کنیم حالا باز نمی‌دونم. آخه تو تعریفش prejudice هست دیگه! یعنی پیش‌داوری و تعصّب. مثلاً "x زیبا" و "y کمتر زیبا" میان برای کارگزینی، بعد منِ مسئول قبل از این که حتی کلمه‌ای باهاشون صحبت کنم به صورتِ پیش‌فرض بیشتر از x خوشم میاد و طیِ مصاحبه باهاش بهتر رفتار می‌کنم. این جا Lookism داریم. در واقع تو ظاهرپرستی، ما ویژگی‌های دیگه رو عمداً نادیده نمی‌گیریم. بلکه قبل از این که با ویژگی‌های دیگه آشنا بشیم، شخص رو از روی ظاهر قضاوت می‌کنیم!

حالا جدا از این قضایا یه سوال دیگه که پیش میاد اینه که واقعا نژادپرستی ربط داره به ظاهر یا نه. یعنی فردی که تبعیض علیه رنگ پوست تیره قائل میشه تو ناخودآگاهش رنگ تیره زشت به نظر میاد که این تبعیضو داره؟

خب من الان این مقاله‌ی جالب رو تو اینترنت پیدا کردم. این مقاله مربوط به پژوهشی هست که درباره‌ی تاثیرِ skin color tone روی نگاهِ ما نسبت به افرادِ مختلف انجام شده. مثلاً اولش گفته که روزنامه‌ها و مقاله‌ها و خبرگزاری‌ها، برای به تصویر کشیدنِ جرم و جنایت و اتفاقاتِ بد معمولاً از افرادی استفاده می‌کنن که پوستِ تیره‌تری دارن. و گفته که ما ناخودآگاه افرادی که پوستِ تیره دارن رو برای criminal بودن محتمل‌تر می‌دونیم.
در واقع این طور که مقاله توضیح داده، و احتمالاً همه‌مون تجربه‌ش کرده باشیم، رنگ‌های تیره و مخصوصاً سیاه برای ما معمولاً یادآورِ چیزهای بد و شیطانی و evil هستن! یه جاییش گفته:

In other words, regardless of race, dark skin was associated with evil in the minds of people who saw a link between darkness and badness.

یعنی به هر حال ناخودآگاه قراره فارغ از مسائلِ نژادی، پوستِ تیره رو نسبت به پوستِ روشن «کمتر زیبا» ببینیم! حالا سوال اینجاست که این «ناخودآگاه»، مادرزادی و بیولوژیکی‌ه یا اینم تاثیرِ رسانه‌ها و تبلیغاته؟

یه نکته مهم راجع به این گروه‌ها اینه که اکثر تبعیض‌ها به مسائل کوچیکی مثل رابطه‌های عاطفی یا دوستی برمیگرده. اینم به نظرم جالبه بررسی کنیم این lookism فقط شامل کار و اینا نمیشه. به نظر شما این تبعیض در رابطه‌ی عاطفی مشکلی داره یا انتخاب یه نفر برای چنین رابطه‌ای لزوما باید با تبعیض همراه باشه و سلیقست؟ اگر نژاد رو وارد این قضیه کنیم چی؟ (در واقع سوال این نیست که کسی رو مجبور کنیم با یکی که خوشش نمیاد باشه سوال اینه که چنین فردی یه نوع prejudice درونی داره و نیاز به بررسیش هست یا نه صرفا سلیقست و کوچیکترین مشکلی پشتش نیست؟)

«سلیقه» کلمه‌ی مبهمی به نظر میاد تو این دسته از انتخاب‌ها مگه کلمه‌ی «سلیقه» همون به معنای prejudice نیست؟ خب وقتی توانایی‌های عاطفی/جنسی/حمایتی/... کسی رو از روی ظاهر/نژادش قضاوت می‌کنیم و ترجیح می‌دیم باهاش تعامل داشته باشیم، طبق تعریفِ Lookism داریم ظاهرپرستی می‌كنيم ديگه!
مثلاً اگه آمارِ Interracial marriage تو آمریکا رو نگاه کنید، تو سالِ 2008 فقط 3.9% از ازدواج‌ها «میان‌نژادی» بوده! که خب با توجه به پراکندگیِ نژادیِ بالا تو کشوری مثل آمریکا، به نظرم 3.9% عددِ خیلی پایینیه و مسئله‌ی Lookism تو روابط عاطفی و دوستانه، فراتر از «سلایقِ شخصی» به نظر میاد. (پ.ن: من خیلی سعی کردم نژادپرستی و ظاهرپرستی رو از هم تفکیک کنم ولی خب واقعاً ممکن نیست چون تو موقعیت‌های زیادی کاملاً به هم تنیده هستن! مثلاً تو همین بحثِ ازدواج و روابط عاطفی و غیره.)

__________________________________________________
ظاهراً Lookism تو دنیا خیلی مسئله‌ی كم‌رنگی محسوب می‌شه. البته سوءتفاهم نشه، منظورم این نیست که مهم نیست، در واقع می‌گم خیلی کم بهش بها داده می‌شه و معمولاً توجهِ خاصی به این مشکل نمی‌شه! راستش من خیلی سعی کردم تو اینترنت درباره‌ش محتوا پیدا کنم، ولی خب حتی به اندازه‌ی یک‌هزارمِ مسائلی مثل نژادپرستی و جنسیت‌ستیزی هم بهش پرداخته نشده متاسفانه. ولی صفحه‌ی ویکی‌پدیا به جوانبِ زیادی از این موضوع اشاره کرده که پیشنهاد می‌کنم یه نگاهی بهش بندازید حتماً. جدی توضیحاتِ خوبی داره و البته کلی رفرنسِ خوب به منابعِ مختلف داده که اگه وقت کنیم و بخونیم قطعاً چیزای خوبی می‌شه توش پیدا کرد.
[من سرِ Lookism برای اولین بار تو زندگیم کلِ صفحه‌ی ویکی‌پدیای یه موضوع رو خوندم ]

 

[big cat]

1- آیا همچین پدیده‌ای واقعا وجود داره؟ البته
2- اگر وجود داره از کجا میاد؟ آیا رفته رفته شدتش در جوامع بیشتر شده یا فرقی نکرده؟ این خیلی ریشه ای هستش، چون از فرهنگ و محیطی که توش بزرگ میشی، رسانه و صدها جای دیگه تو وجودت کاشته میشه. شدتشم به نظرم به طرز داغونی نه تنها بیشتر میشه بلکه حالت منفی تری هم به خودش میگیره.
3- اگر زیاد شده دلیل این زیاد شدن چیه؟ میتونه از سوشل مدیا باشه؟ یا چیز دیگه؟مطمئنا سوشال مدیا موثره ولی تنهایی نبوده این حرکتش.
4- آیا شدت این موضوع در جوامع و کشورهای مختلف فرق می‌کنه؟ چرا؟البته مثلا اونطوری تو کره ی جنوبی سفید بودن و لاغری مهمه مثلا شاید تو ایران نباشه. مثلا یادمه یه گزارش تو یوتیوب میدیدم از ژاپن و کره ی جنوبی. با وجود اینکه همشون لاغر بودن ولی بازم میخواستن یه رژیم جدید رو امتحان کنن و شش کیلو کمتر بشن بحثشم دوباره برمیگرده به همون فرهنگ که رسانه در مرور زمان اون بخش از فرهنگ رو به انتخاب خودش خیلی در جامعه پررنگ تر کرده و اونو تبدیل کرده به یه معیار اجتناب ناپذیر.
5- به نظرتون نوع این پدیده در کشورهای مختلف هم فرق می‌کنه؟ مثلا ملاک‌های زیبایی مختلفی استفاده میشه بر اساس نظر عموم مردم؟البته که ملاک زیبایی نه تنها در کشورها که بلکه تو هرمنطقه به مرور زمان تغییر میکنه و متفاوته. مثلا تو کره دخترای بامزه و لاغر طرفدار دارن و تو آمریکا اونایی کون بزرگتری دارن خوشبخترن!
تو ایران صدسال پیش باید چاق میبودی تا نگاهت کنن بعد پنجاه سال که جلوتر بری میبینی همه باربی شدن تحت تاثیر غرب البته. اینا هم دوباره بحث فرهنگی دارن. مثلا چاق بودن قبلا نشانه ی ثروت بوده ولی الان دیگه لازم نیست برای نشون دادن ارتفاع اسکناسات شکمتو بزرگ کنی. یه عکس از خونه ی لاکچریپ تو فضای مجازی آپلود میکنی و میری با خیال راحت سیکس پکتو میسازی شرایط زندگی تغییر میکنه و تحت تاثیر اون کسی که رسانه رو مدیریت میکنه برنامه میریزه مردم هم که گوسفند، پشت سرش راه میفتن.
6- اگر این تبعیض واقعا وجود داره به نظرتون این نوع تبعیض به اندازه‌ی چیزهایی مثل نژادپرستی و جنسیت‌ستیزی اهمیت داره؟ اصلا مشکل داره یا نداره؟ به نظرم نژاد پرستی یه جورایی میره تو همین گروه ظاهرپرستا. مثلا بین سفید پوستا اونایی که از همه سفید ترن مورد ستایش واقع میشن و نشانه هاشم می تونین تو افسانه های محلی ببینین که سفید برفی و رفقاشم ازتوی همینا بیرون کشیدن. پس وقتی یه جامعه ای که سفیدی رو ستایش میکنه با افرادی روبه رو میشه که پوستشون زرده، سرخه و سیاه مطمئنا احساس برتری میکنه چون داره خودشو در برابر اونا ستایش میکنه نتیجتا تبعیض هم ایجاد میشه چون انسان کلا موجود خودخواه و قدرت طلبیه پس ازین فرصتها خودشو محروم نمیکنه.
بله به نظرم اندازه ی اونا مهمه. چون همه شون از همون اولها همراه بشر بودن و تا اینجا هم رفاقتی با هم جلو اومدن البته که مشکل داره هرچیزی که به یه قشر بزرگی از جامعه آسیب وارد کنه مشکل داره.
7- اگر در این تبعیض ملاک ظاهری مد نظر قابل تغییر باشه مثلا چاقی یا قابل تغییر نباشه مثل قد و ظاهر فرقی در نظرتون ایجاد می‌کنه؟ اگر چیزی مثل رنگ مو باشه چی؟ مردم سعی می کنن اونایی که قابل تغییر هستن رو تغییر بدن که نتیجه های داغونی هم داره و حتی غیرقابل تغییرهارو هم زور می زنن تغییر بدن.
تو جامعه ی حال حاضر احتمالا تنها چیزی که واقعا قابل تغییر نیست همون قد هست که خوب اونجا هم تبعیض تو جامعه اتفاق میفته از جنبه ی زیبایی ولی اونایی که با کار مربوط میشن خیلی تبعیض به حساب نمیان.
8- خودتون تا حالا با همچین تبعیضی مواجه شدین؟ از طرف معلم، استاد یا هر کس دیگه؟ اووف تا دلت بخواد. من بین دخترهای درنده ای بزرگ شدم تاحالا هم کلی بابت گندمی بودنم، اضافه وزنم، تا ابتدایی قدم هم توش بود چون بلندتر بودم بعدا رفتم تو طیف عادی از تبعیض اون خارج شدم، ظاهرمو هم خیلیا باهاش حال نکردن. تو ابتدایی لقبهایی مثل ابرو موکتی، گوریل و سایر موارد داشتم. یه بار یه پسره تو خیابون بهم گفت میرزا سیاه، هم مدرسه ایم تو سرعین دید منو و فرداش بهم گفت ترجیح میده منو با لباس ببینه، همکلاسیای ابتداییم هرحرکتمو مسخره میکردن و میگفتن مثل هیولاها غذا میخورم و هروقت چیزی میخوردم می گفتن کمتر بخور، خیلیا باهام دوست نمیشدن و میرفتن سمت اونایی که ظاهر بهتری داشتن. یه بار یکی از دوستام میخواست به یه عده ای دوست بشه و برای اینکه قبولش بکنن منو با صدای بلند مسخره کرد. یه نفر دیگه تو خیابون هلم داد چون احتمالا فکر میکرد هوشم به درد ریختم نمیخوره.
حالا زشت هم به حساب نمیام ولی نمی دونم چرا اینهمه ریکشن عجیب گرفتم ولی معمولا خیلیا خودشونو نسبت بهم برتر میدیدن یا ازینکه یه نفر پوستش نسبت به اونا تیره تره احساس آرامش می کردن. البته به نظرم با بالا رفتن سنم کمتر شد.
یادمه تو ابتدایی کلا اونایی که خوشگل تر بودن ستایش میشدن. معیار بچه ها برای ادامای خوب و معلم خوب، زیبایی بود.
9- چجوری و با چه روش‌هایی می‌تونیم این موضوع رو رفع یا حداقل کمتر کنیم؟ (اگر معتقدین نیاز به رسیدگی بهش هست) خانواده خیلی مهمه. من والدین خوبی داشتم و تا هفت سالگی در ۹۰درصد مواقع جز همین دونفر شخص دیگه ای رو ملاقات نکردم به خاطر همین همیشه دیدگاهم نسبت به هم سن و سالام خیلی روشنفکرانه تر بود. ما تو خونه فیلهای هالیوودی زیادی می دیدیم و هیچوقت کسی بابت ظاهرش از جانب والدینم مسخره نمیشد به خاطر همین تا قبل از ورود به مدرسه فکر نمی کردم ظاهر چیز مهمی باشه. پس خانواده مهمه. هرچند که ایجاد تغییر بین افراد بزرگسال اگه قرار بر چیز مثبتی باشه خیلی سخته. پس اونجا هزینه نمی کنیم و میایم معلمهای خوب تربیت می کنیم، بچهارو از کودکی با فلسفه و درست اندیشیدن آشنا می کنیم، کلا تمرکزمونو میزاریم رو بچه های ابتدایی اونجارو درست کنیم خیلی مشکلات رفع میشن.
10- ملاک‌های زیبایی‌ای که شما می‌پسندین چقدر با استاندارد زیبایی جامعه فرق داره یا مشابهه؟ به نظرتون استاندارد زیبایی جامعه دلایلشون چیه؟ تکاملی؟ تبلیغات؟ من معمولا به زیبا بودن فکر نمی کنم. همیشه اولویتم باحال بودن بوده یعنی در تمام مراحل زندگیم می خواستم آدم باحالی باشم پس نتیجتا اون چیزی که برای ظاهر به نظرم جالبه از نظر بقیه منسوخ شده ست ولی لبخندهای خفن رو فراموش نمی کنم.
تکامل که تبلیغات به انتخاب یه طیفی از افراد، بخشی ازش پررنگترش شده. مثلا درسته که میگن باسن بزرگ برای زنها زمان عصر یخبندان به معنای تولید مثل با کیفیت بالا بوده ولی الان دیگه خیلی بزرگش می کنن تازه تولید مثلم نمی کنن پس اساسا چیز بدرد بخوری نیست خیر الامور اوسطها، نه بزرگ باشه نه کوچیک

 

[Zahra_a]

متاسفانه این موضوع وجود داره و اسیب‌های زیادی هم میزنه بیاین راه حل‌هایی که برای رفعش به ذهنتون میرسه رو بگید

من یه سرچ کردم و این موضوع رو و متوجه شدم یه فیلم چینی راجع به این موضوع ساخته شده (هنوز ندیدم فیلمشو اما انگار راجع به زشت ترین پسر مدرسه‌ست که توانایی اینو پیدا میکنه که بین یه بدن ایده‌آل و بدن خودش جابه‌جا بشه) و فیلم "زیبای حقیقی" که تو تاپیک کی‌دراما معرفیش کردن دوستان هم تقریبا محتواش نکوهش ظاهرپرستیه(البته که نقد هم بهش وارده)
و خیلی فیلمای دیگه که سعی کردن با محتواشون نشون بدن علاوه بر ظاهر خیلی چیزای دیگه هست که اهمیت داره
درسته این بخش از رسانه هست که دارن مقابله میکنن اما در برابرش غول‌های بسیار بزرگتری هست که ظاهرپرستی رو ترویج میدن

یه بخش دیگه‌ای از ظاهرپرستی هم مربوط میشه به تربیت کودکانمون
چند وقت پیش یه موضوع راجع به روانشناسی کودک (از دو تا هفت سال) خوندم که میگفت برای تعریف از کودکتون فقط از صفات چقدر خوشگلی، چه موهای نازی و... استفاده نکنید در عوض از صفات اخلاقی کودک تعریف کنید مثل چه پسر مودبی، چقدر مهربونی، افرین که به بقیه کمک میکنی و... اینطوری ناخوداگاه کودکتون فقط درگیر مسائل ظاهری نمیشه و اون هم متقابلا به اخلاقیات اهمیت بیستری میده
و بنظرم این موضوعات کوچیک تو تربیت بچه خیلی اهمیت داره و از مشکلات زیادی جلوگیری میکنه

 

[Orelia]

2- اولاً، نمی‌شه تاثیراتِ ناشی از مسائلِ بیولوژیکی و تکاملی رو نادیده گرفت. به هر حال ظاهرِ شخص می‌تونه اطلاعاتِ زیادی از وضعیت جسمانی‌ش رو نشون بده و به نظرم طبیعی هست که ناخودآگاه و به صورتِ غریزی، افراد رو از روی ظاهر قضاوت کنیم و پیش‌فرض‌های اولیه رو این‌طوری شکل بدیم! رنگ‌پریدگیِ صورت، جای زخم، لکه‌ها و زائده‌های پوستی، و تقریباً هر معیاری که برای تعریفِ «زیبایی» به کار می‌بریم، هر کدوم می‌تونن نشانه‌ای از یک اختلالِ جسمانی باشن. درسته که لزوماً قرار نیست از روی چند تا نقطه روی صورت کلِ شجره‌نامه‌ی پزشکیِ افراد رو در بیاریم، ولی خب من فکر می‌کنم در طولِ هزاران سال حیاتِ انسان‌ها، «اوکی»ه که به مرور این پیش‌داوری‌های ظاهری برای ما تبدیل به «غریزه» و یک رفتارِ ناخودآگاه برای سنجشِ افراد شده باشن

خیلی وقت پیش که اینجا رو خوندم یادمه یه سوالی داشتم که انگار یادم رفته بپرسم :‌))

در مورد ارتباط ظاهر و سلامت فیزیولوژیکی و در نتیجه مزیت تکاملی‌ش تا حدی قبول دارم، ولی چند تا مساله هست که در مورد این lookism بهش دقت کنیم، یک اینکه برعکسش، بعضی مشکلات جدی رو از ظاهر نمی‌شه فهمید، شخص ممکنه دچار اختلال روانی‌ یا جسمی باشه که اصلا ظاهرا مشخص نباشه، و همه ابعاد کاری، تحصیلی و ارتباط‌های شخصیش رو هم تحت تاثیر قرار بده اما از قضا چون ظاهر خوبی داره، کمتر به اون جنبه‌ها توجه بشه و اعتماد بیشتری هم نسبت به یک فرد سالم ولی نه چندان خوش‌ظاهر هم جلب کنه.

مساله دوم اینه که اصلا طرف یه مشکلی داشته باشه، ولی در فرصت‌های تحصیلی/شغلی/.. خللی در کاری ‌که می‌خواد انجام بده ایجاد نکنه، پس چرا باید مهم باشه؟

 

[zhrw.ms]

این تاپیک چه تاپیک جالبیه
اقا من یه چیزی فقط راجع به اهمیت این بحث بگم ( حقیقتا نمی خوام خیلی زنونه مردون و جنسیتیش ش کنم چون فشار ناشی از قضاوت شدن با ظاهر و معیار های زیبایی رو هر دو جنس وجود داره و باعث اذیت شدنشون می شه اما به طور کل این معیار های زیبایی و این قضاوت شدن در مورد ظاهر برای زن ها خیلی بیشتر و گسترده تره و فکر نمی کنم در رابطه با این نیاز به بحث باشه ولی باز اگه اشکالی توی حرفم هست بگید تا امار هایی که از تو سایت ها دراوردم رو اینجا هم به اشتراک بذارم )
بعد صحبتم رو با یکی از خبر های نسبتا جدید شروع کنم که به اهمیت موضوع هم ربط داشته باشه )
برند ویکتوریا سکرت یکی از بزرگترین و تاثیرگذار ترین برند های لباس زنونست (باز منابع زیاده هر جا نیاز بود بگید تا منبعم رو ضمیمه کنم ) که اتفاقا برای اکسپت کردن مدل های جدیدش و کلا برگزاری فشن شو هاش خیلی معیار های سختگیرانه ای داشته ( یه جا یکی از این مدیر هاشون راجع به این که چرا از مدل های پلاس سایز و این ها استفاده نمی کنن گفته بود که نمی خوایم شومون رو با یه همچین مدلی خراب کنیم، یا مثلا لباس هایی که برای سایز های بزرگ می زدن رو با قیمت خیلی بیشتر می زدن به این دلیل که مثلا پارچه ی بیشتری می بره در صورتی که این تو برند های دیگه اصلا مشاهده نمیشئ ) چند وقت پیش اومدن تمام مدل های قبلیشون رو مرخص کردن و مدل های جدیدشون که تقریبا هیچ شباهت خاصی به مدل های قبلی نداشتن و بیشتر به خاطر ارزش کار های خارج از حیطه ی مدلینگشون استخدام کردن (که البته این باز بحثش بیشتره ) چرا ؟ چون سهامش داشت سقوط می کرد و بالاخره مجبور بود یه حرکتی بزنه ( بعد از سالها معیار های اشتباه و غلط تو جامعه ایجاد کردن و تاثیر های مخرب روی مردم به خصوص دختر های نوجوون داشتن ) چرا ؟ چون دنیا و رسانه داره تغییر می کنه و دیگه برند های محبوب و بزرگ توی دنیا اگه بخوان مخالفت کنن با کلی ریزش سهام و نقد منفی و کوبنده و... مواجه می شن
حالا این خیلی شاید به بحث مربوط نبود ولی می خوام بگم این موضوع انقدری اهمیت داشته که غول ویکتوریا سکرت رو هم زمین بزنه و به خودش بیاره (باز در این باب خیییییلی مثال های گسترده تر از تاثیرات بد این صنعت های مدلینگ میشه زد )
و به صورت کلی در سال های اخیر این اوضاع خیلی بهتر از چند سال پیش شده و مردم دارن اگاه تر میشن و بهشون اگاهی داده میشه
مد و معیار های زیبایی و... هییییچ وقت مطلق و یکسان نبودن و همیشه در طول زمان در حال تغییر بودن ( حالا این تغییر علت های خیلی زیادی می تونه داشته باشه، تغییر تو صنعت پوشاک، فرهنگ مردم، رسانه و... ) و معیار زیبایی هر شخص از شخصی به شخص دیگه هم متفاوته و این ها همیشه تحت تاثیر از خیلی چیز ها بودن علل الخصوص فرهنگ ها و کشور های مختلف ! ( شما ببینید مردم امریکایی که یه مدت از سیاه پوست ها فراری بودن الان یکی از معیار های زیبایی و جذابیتشون toned بودن پوستشون(میشه گفت برنزه؟) بودن پوستشونه یا مدل های ترند موشون از اونطرف تو کشور های شرقی داشتن پوست سفید و چشم درشت خیلی چیز خوبی محسوب می شه و...
به هر حال تنوع این معیار ها انقدری زیاد شدن که دیگه مثلا نشه مثل جی جی حدید بودن همه جا یا توسط همه کس چیز خوبی محسوب بشه. و چون نمیشه شبیه همههه ی این شاخص ها شد پس شبیه یکی از این شاخص ها شدن هم کار عبث و بیهوده ایه.
این حرف leo عزیز ( ) رو من قبول دارم که بخشی از چیز هایی که الان جوامع زیبا می دونن یا برعکسش نازیبا و زشت می دونن به علت اینه که حس ناسالم بودن به ادم دست می ده (مثلا همین که چاقی رو خیلی بد نشون می دن یا پوستی که خیلی جوش داره رو می گن کثیفه ( اقا من اصلا همچین چیز هایی رو به عنوان چیز درست و اوکی نمی گم صرفا فکت بود)) اما خب بخش خیلی خیلی کوچیکیش واقعا به این بحث سلامتی برمی گرده همونطور که مثلا اگه تو فیلم ها شخصیت اصلی رو که داره سیگار می کشه یا مشروب می خوره نشون بدن چه بسا همه جذب شن و بگن به به و چه چه ولی اگه همین ها شخصیت اصلی رو یه فرد چاق یا خیلی لاغر یا.... بذارن همه می گن چقدر بد و ناسالم! این جا مشخصا معلوم میشه ناسالمی و مشکل داخلی داشتن دغدغه مردم نیست! دغدغه اینه که اون بازیگر شبیه اون چیزی نیستن که تو ذهنشون می خوان .
و اون قسمت شغل خب باید بگم این اتفاق نه تو همه ی شغل ها، بلکه تو شغل هایی که حالت تبلیغاتی و به جذب شدت مردم وابسطست داره ،شاید باعث تبعیض یا هرچی بشه ولی شما بخواید تو یه شرکت استخدام شید که مثلا کارش تولید لوازم پزشکیه قطعا معیار اصلیشون چهره ی شما نیست و حتی اگه باشه مشکل اصلی این جا نیست ! مشکل اصلی اینجاست که این (lookism ) باعث شده که احساس زیبایی رو از مردم بگیره و شاید یکی از پنج تا دغدغه ی اصلی زندگیشون رو همین چیز های ظاهری تشکیل بده طوری که زندگی رو برای همه خیلی سخت کرده، این معیار هایی که جامعه، رسانه، فرهنگ و... برای مردم تعیین کرده در واقع معیار هایی هست که خیلی وقت ها غلط و اشتباهه و حتی پشت پرده و مضرات تلاش برای داشتن همچین چیز هایی رو نمی گن و نمی گن که اقا اگه شما تو ژنتون همچین چیزی نباشه خودتو بکشی هم مثلا به اون اندام مدلی که مد نظرته نمی رسی یا اندامت رو نمی تونه تو باشگاه اونجوری شکل بدی و اگه بخوای (که باز اونی نمیشه که مد نظرته) باید کلییییی با مکمل و کوفت و زهر مار به بدنت اسیب وارد کنی. تعداد زیادی از این مردم برای رسیدن به این معیار ها هزینه های زیاد، وقت زیاد صرف می کنن و هیچ وقت به اون چیزی که می خوان نمیرسن و این باعث میشه که از لحاط روانی کلی مشکل براشون پیش بیاد ، اخلال غذایی، کمبود اعتماد به نفس، body dysmorphic disorders (BDD) و ... میشه
و در اخر (اخر این پست ) بگم که معیار های زیبایی که تو جامعه یا تو دنیای الان داره مطرح میشه در واقع معیار و مقایس یه شخص یا یه گروهی از اشخاص داده که به دلایل اقتصادی و.... اونو گسترش دادن، جذابش کردن و ...
و واقعا نیازی نیست کسی برای شما تصمیم بگیره که چه چیزی رو زیبا ببینید و یا بهتون بگه که ایا شما زیبا هستید یا نه
و هر شخصی یا اجتماعی یا هر چیز دیگه ای که به شما حس ناکافی بودن و نا زیبا بودن میده سمیه و باید ازش فاصله بگیرید و ارتباطتتون رو باهاش قطع کنید .
یه چیزی هم می گم نه به عنوان شعار بلکه یه فکتی که از خیلی ها شنیدم اینه که شاید همه ی ما احساس زیبایی کردن رو یه عامل بیرونی بدونیم ولی در اصل احساس زیبایی کردن کاملا یه چیز درونیه و شما حتی اگه با دماغت مشکل داری و فکر می کنی اگه دماغت رو عمل کنی احساس زیبایی می کنی اصلا همچین چیزی نیست و تا وقتی شما با خودت کنار نیای ، خودت رو نپذیری و باور نکنی که این وجودته که ارزشمنده و تو خیلی فراتر از ظاهرت هستی هیچ وقت احساس زیبایی نمی کنی.

 

[zhrw.ms]

بعد یه چیزی این ظاهر پرستی جزئی از نژاد پرستیه حقیقتا چیز عجیبی بود شاید اینا اشتراکاتی با هم داشته باشن ولی واقعا هیچ کدوم زیر مجموعه ی اونیکی نیست
من چند تا از اثار مخرب این Lookism رو بگم و دو تا لینک هم براتون بذارم و برم )
بچه ها جون به ما ها گاها گفته می شه باید اسکینی باشیم ، باید پوست سالم و صافی داشته باشیم ، سلولیت نداشته باشیم ، قدمون تو فلان ناحیه باشه و... یا بهمون می گن باید سیکس پک داشته باشیم ، عضلانی باشیم، شبیه فلان بازیگر زن یا مرد تو فلان فیلم کوفتی باشیم تا زیبا دیده بشیم، من نمی گم این ها زیبا نیستن اما حقیقت هایی که پشت این زیبایی ها هست و چیز هایی که باید فدا کنید تا بهشون رسید رو بهمون نمی گن و ما متوجه نیستیم فلان سوپر مدل که این همه افتخارات کسب کرده و الان همه خودشون رو باهاش مقایسه می کنن، تقریبا هفت روز هفته و اکثر روز ها روزی دو بار و بیشتر از دو ساعت ورزش می کنه ! ( جدا از حالا ویژگی های ژنتیکی و جدا از این که این کار چقدر اصلا نادرسته و به سلامتیش اسیب میزنه ) یا دیگه هیچ شیرینی تو برنامه ی غذاییش نیست و خیلی از میوه ها رو نمی تونه بخوره و کلا رژیم خیلی سختی داره ، یا این رو به ما یاداور نمیشن که این ها برای اون شکلی بودنشون کلی پول می گیرین و هزینه صرف می کنن یا حمایت می شن !
همین ورزش و عضله سازی، بهمون نمی گن که فقط اون شکلی شدن مساوی با این شکلی موندن زندگی و حتی حال جسمانیت نیست ، یه فکت که راجع به بدن سازی تو مردا هست اینه که بله ورزش باعث افزایش میزان هورمون تستوستورون میشه که این خوبه اما از یه جایی به بعد که شما به این تمرینات ادامه میدید اتفاقا سطح این هورمون تو بدنتون میاد پایین (خیلی از این افراد میل جنسیشون هم به شدت کاهش پیدا می کنه ) و کلی مکمل که اتفاقا به بدنشون خیلی اسیب میرسونه باید مصرف کنن ( مصرف مکمل به خودی خود بد نیست این میزان از مصرف برای به اون شکل رسیدن بده)
یا حتی یه مثال خیلی بارز تر یا فراگیر تر بخوام بزنم این کی پاپه که این سلبریتی هاشون برای این که از طرف کمپانی هاشون حمایت بشن یا مردم دوستشون داشته باشن تن به رژیم های وحشتناک سخت و غیر انسانی میدن ( مثلا این کی پاپ ارتیست های زنشون کالری دریافتیشون زیر فاکینگ 500 تا برای کل روز و برای تمرین های سخت و شدید بدنیه ) اگه سرچ کنید کلی صحنه از غش کردنشون روی صحنه و صحبت کردن خودشون راجع به سختی هایی که کشیدن می بینید .
یا باز هم خیلی از این مدل ها اگه دیده باشین وقتی حامله میشن دکتراشون بهشون می گن که خیلی خطر برای بچه هست چرا چون اندرویت بودن و فشار زیادی روی بدنشون گذاشتن ، یا این هایی که با زیر 500 تا دارن زندگی می کنن ممکنه با افتادن ساده شکستگی های وخیم استخوان براشون پیش میاد.
تازه همین ها هم نیست ! کلی عمل زیبایی و تزریق و ... زیر دست بهترین متخصص ها ،کلی فوتوشاپ، عکساسی های خیلی حرفه ای، کلی گریم و کرم و ادیت باز هم روی این ها میزنن تا اخر بشه اونی که من و شما میبینیم .
خلاصه که بچه ها جون با خودتون مهربون تر باشید و بدونید که تفاوت توی بدن و ظاهر ادم ها خیییییلی زیاده و همه یک شکل نمیشن و شما هر طور که هستید زیبایید .

این دو تا ویدیو هم دوتا ویدیوی خوبه که توصیه می کنم ببینید.