امین [۱۲۹۴۶]

[امین]

اولش قصد داشتم یه آرشیو خیلی پر و پیمون و خفن از تمام آرتیست‌هایی که بهشون گوش کردم درست کنم، دیدم سنگِ بزرگه و خیلی کار سختیه و منم گشادتر از این حرفام که از عهده‌ی چنین پروژه‌ی سنگینی بربیام؛ اما خب دیدم الان که کار خاصی واسه انجام دادن ندارم، چه بهتره که کمی رو این مقوله متمرکز شم و گرد و خاکِ نشسته روی قفسه‌ی موسیقیم که مدت‌ها بود سراغشون نرفتم رو بتکونم و یک مجموعه‌ی درست درمون از خودم به جا بگذارم؛ باشد که مقبول افتد نزدِ آیندگان D:
گستره‌ی موسیقی‌هایی که بهشون گوش دادم لیترالی از صفر تا بی‌نهایته. یعنی از دری‌وری گرفته تا آثار کلاسیک، از فیوژن و آوانگارد گرفته تا پراگ و تکنیکال، از پاپ گرفته تا رپ، از راک گرفته تا متال، از اینسترومنتال گرفته تا ساندترک‌ها، چه ایرانی چه خارجی، چه فرانسوی چه آلمانی چه ژاپنی چه روسی چه اسپانیایی ... به همممه و همممممه‌ی این‌ها گوش دادم و تقریباً میشه گفت سبک مورد علاقه ندارم! اما خب هیپ هاپ و کی‌پاپ و موسیقی سنتی ایرانی و آهنگ‌های غیر انگلیسی/فارسی، جزو کمترین مورد علاقه‌هامن و شاید سالی چند بار گذرم بهشون بخوره شایدم نخوره؛ اما مابقی سبک‌ها رو متوالیاً گوش می‌کنم.
به این نکته هم اشاره کنم که در یک آهنگ، برای من ۹۰٪ خودِ موزیک و ملودی و ریتم مهمه، کمتر از ۱۰٪ شعر و متن و معنی و مفهوم ((: و فکر می‌کنم یکی از دلایلی که به رپ هیچگونه علاقه‌ای ندارم همین باشه که رپ ۸۰٪ تکسته و ۲۰٪ بیت! و خب اگه بیتش فوق‌العاده catchy نباشه، حوصله م رو سرمی‌بره. واسه همینم حتی تک و توک کارهایی از رپ که بهشون علاقه دارم بیشتر واسه بیتشونه، نه واسه متنشون! ((((:

× این پست به مرور زمان به‌روز میشه.

+ بعضی آرتیست‌ها هم بودن که کلاً فقط یکی دوتا آهنگ ازشون گوش کردم و بس (((: از اوردن اسم اونا خودداری کردم. تعداد اصلی آرتیست‌هایی که می‌شناسم حداقل دوبرابر این لیسته.

++ در خصوص متال، به علت تنوع بسیاری که داشت و واقعاً بی‌انصافی بود که هفت هشت تا ساب‌ژانر رو در یک جا بچپونم، واسه همین ترجیح دادم اونو بشکنم به چند زیرشاخه. اگر برخی زیرشاخه‌ها فقط ۳-۴ تا آرتیست داشت علتش همینه.

+++ در پست‌های بعدی به معرفی آرتیست‌های محبوبم، توضیح مختصری راجع به اون‌ها و کارهای فیورتم ازشون می‌پردازم.

Pop/Soul/Country/R&B/Pop Rock

​

ABBA
Adele
Alec Benjamin
Alexander Rybak
Ava Max
Backstreet Boys
Beyonce
Britney Spears
Bruno Mars
Camila Cabello
Celine Dion
Charlie Puth
Coldplay
Drake
Ed Sheeran
Ellie Goulding
George Michael
Hozier
Imagine Dragons
Kelly Clarkson
Jennifer Lopez
Johnny Cash
Justin Timberlake
Lana Del Rey
Leonard Cohen
Madonna
Michael Bublé
Michael Jackson
Miley Cyrus
Modern Talking
Owl City
Plain White T's
Post Malone
Rascal Flatts
Rihanna
Saint Motel
Sam Smith
Sean Paul
Shaggy
Shakira
Sia
Tears For Fears
The Weeknd
Twenty One Pilots​

Rock/Hard Rock/Grunge

AC/DC
Aerosmith
Alice In Chains
Anathema
Arcade Fire
Arctic Monkeys
Black Sabbath
Blackfield
Buckethead
David Bowie
Deep Purple
Dire Straits
Dool
Eagles
Elton John
Genesis
Ghost
Green Day
Guns N' Roses
Iron Maiden
Jethro Tull
John Mayer
Judas Priest
Kansas
King Crimson
Led Zeppelin
Lynyrd Skynyrd
Muse
My Chemical Romance
Nickelback
Nirvana
Panic! At The Disco
Pink Floyd
Poets Of The Fall
Porcupine Tree
Queen
Radiohead
Red Hot Chili Peppers
Riverside
Rush
Sting
The Beatles
The Mars Volta
The Rolling Stones
The Velvet Underground
The Who
The xx
Thirty Seconds To Mars
Toto
Van Halen​

Hip Hop

​

Dr. Dre
Eminem
Kendrick Lamar
Ice Cube
Stromae
Tupac
Wu-Tang Clan​

Jazz/Acid Jazz/Fusion

​

Bohren & der Club of Gore
Jamiroquai
Charles Mingus
Frank Zappa
Frank Sinatra​

Electronic

​

Avicii
Clean Bandit
Daft Punk
Depeche Mode​

Progressive Metal

​

Dream Theater
Gojira
Mastadon
Opeth
Soen
Symphony X​

Alternative Metal/Nu Metal/Industrial

​

Avenged Sevenfold
Breaking Benjamin
Deftones
Disturbed
Evanescence
Korn
Lacuna Coil
Linkin Park
Marilyn Manson
Nine Inch Nails
Primus
Rage Against The Machine
Rammstein
Slipknot
System Of A Down
Tool
Volbeat​

Black/Extreme Metal

​

Batushka
Behemoth
Burzum
Gorgoroth
Immortal
Mayhem
Meshuggah
Tribulation​

Death Metal

​

Arch Enemy
Cannibal Corpse
Death​

Thrash Metal

​

Annihilator
Anthrax
Exodus
Kreator
Megadeth
Metallica
Slayer
Alien Weaponry​

Groove Metal

​

Five Finger Death Punch
Lamb Of God
Machine Head
Pantera​

Power Metal

​

Blind Guardian
Hammerfall
Iced Earth
Powerwolf
Sabaton
Sonata Arctica​

Doom Metal

​

Draconian
Type O Negative
Uaral​

Folk Metal

​

Alestorm
Ensiferum
Skyclad
Wintersun
Apocalypse Orchestra​

Post-Metal

​

Agalloch
Alcest
Pelican​

Symphonic Metal

​

Carach Angren
Epica
Haggard
Nightwish
Therion​

Metalcore/Deathcore

​

Infant Annihilator
Jinjer
Trivium​

Classical

Antonio Vivaldi
Claude Debussy
Edvard Grieg
Erik Satie
Franz Liszt
Frederic Chopin
George Frideric Handel
Georges Bizet
Johannes Brahms
Johann Sebastian Bach
Johann Strauss II
Ludwig van Beethoven
Pyotr Ilyich Tchaikovsky
Wolfgang Amadeus Mozart​

Persian
بعداً اضافه خواهد شد​

 

[امین]

اگرچه همونطور که در پست قبل اشاره کردم، انتخاب یک فیورت از میون این طیف وسیع، کار سختیه برام؛ اما شاید Opeth بندی باشه که در طی این ۶-۷ سال گذشته بیشتر از بقیه بهشون اهمیت دادم و به کارهاشون گوش کردم، و شاید در کنار Tool از معدود آرتیست‌هایی باشه که به بیش از ۶۰٪ دیسکوگرافیشون گوش دادم! اگر از نظر شما ۶۰٪ عدد کمیه، واسه من خیلی زیاده!

اوپث یک گروه پراگرسیو متال اهل سوئده که از سال ۱۹۸۹ تا الان مشغول فعالیتن. تا حدودای ۲۰۱۱ کارهاشون اغلب رنگ و بوی دث متال داشت؛ ولی بعد از ۲۰۱۱ به سمت راک کشیده شدن و میکائیل اکرفلت، ووکالیست/گیتاریست گروه، دیگه به ندرت از صدای growl خودش استفاده کرد و clean می‌خوند. دلیل این کارش هم ایجاد تنوع و یک مسیر تازه در استایل گروه عنوان کرد که خب کارهای جدیدشون چندان به مذاق من خوش نیومد.

توضیح راجع به تاریخچه‌ی این گروه و اعضاش مفصلن، اینکه چطور شکل گرفتن و کیا ازش جدا شدن و ... ؛ اما در حال حاضر ۵ عضو دارن که تقریباً بیش از ۱۰ ساله که ثابت موندن:

میکائیل اَکِرْفِلْت | گیتاریست و ووکالیست و سانگ‌رایتر اصلی
مارتین مندز | بیسیست
مارتین اَکْسِنروت | درامر
فردریک اَکِسون | گیتاریست دوم
یواکیم سْوالبرگ | کیبوردیست

× شاید بگین چرا به انگلیسی ننوشتی که اینقدر زحمت اِعراب‌گذاری نکشی ((: در جواب باید بگم که نمی‌دونم واقعاً.

این گروه تا الان (۲۰۲۱) سیزده آلبوم دادن یعنی تقریباً هر ۲ سال ۱ آلبوم، هر دهه ۴ آلبوم.

شاید معروف‌ترین آلبومشون Blackwater Park (2001) باشه، از دید برخیا بهترین آلبومشونه. من به شخصه Morningrise (1996) رو بیشتر دوست دارم. یکی از دلایل علاقه م به این آلبوم، یوهان دی‌فارفلا، نوازنده‌ی بیس این آلبومه که قبل از مندز بیسیست گروه بوده و از بیس fretless استفاده می‌کرد و واقعاً بیس‌لاین‌های جذابی واسه کارهای این آلبوم نوشت و قصد داشت نقش بیس رو تو کارهای اوپث پررنگ‌تر کنه و اکرفلت با این تصمیمش مخالفت کرد و سرانجام دی‌فارفلا بابت اختلافاتی که پیش اومد از گروه جدا شد که به نظرم اشتباه بزرگی از جانب اکرفلت بود.

آهنگ‌های محبوبم از این گروه بسیار زیادن ولی خب اگر قرار باشه یک top 15 براش بچینم، احتمالاً با توجه به مود فعلیم چنین چیزی باشه:

Advent (Morningrise)
Harlequin Forest (Ghost Reveries)
(Watershed) Burden
To Bid You Farewell (Morningrise)
(Still Life) Face of Melinda
(Blackwater Park) Harvest
Windowpane (Damnation)
(Watershed) Hessian Peel
(Ghost Reveries) Ghost of Perdition
(Orchid) Forest of October
Moon Above, Sun Below (Pale Communion)
(Blackwater Park) The Drapery Falls
(Deliverance) Deliverance
(Still Life) Benighted
(Sorceress) The Seventh Sojourn​

تو وبسایت‌ها و کامنت‌ها بیشتر دیدم Ghost Of Perdition رو بهترین بدونن و تو اسپاتیفای هم Windowpane بیشتر از بقیه پلی شده؛ اما خب سلیقه‌ی من این چیدمانه.

+ اینکه چرا Advent از دید من بهترین آهنگشونه، خب این آهنگ همه چیز داره! یعنی تندی داره، کندی داره، فراز داره، فرود داره، دیستورشن داره، softness داره، یوهان دی‌فارفلا داره، ریف‌های زیبا داره، تعویض سبک داره، سیزده دقیقه ست اما هر ثانیه ش برام شنیدنیه و خسته نمیشم از گوش دادنش. یک پراگرسیو دث خالص! آهنگ تو ۴/۴ و تیونینگ استاندارد نوشته شده.

 

[امین]

​

کم پیش میاد یه آرتیست پاپ رو از یک حد مشخصی بیشتر دوست داشته باشم، ولی در مورد Ava Max قصه فرق کرد!
از حدوداً ۲ سال پیش که به طور اتفاقی تو یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای آهنگ Tabu رو که در اون پابلو آلبوران به همراه ایوا مکس دونفره می‌خوندن شنیدم، توجهم به سمت صدای ایوا مکس جلب شد، و به سرعت رفتم سرچ کردم ببینم این کیه :‌)) اون موقع هنوز شناخته شده نبود و حتی آلبوم نداده بود، اما چند سینگل ترک منتشر کرده بود که اونا رو هم گوش کردم و فهمیدم مثکه واقعاً کارش درسته.

پاپ امروزی به ویژه از ۲۰۱۰ به بعد بیشتر شبیه جانک فود شده، یعنی شاید خوشمزه و سهل‌الهضم به نظر بیان ولی ارزش موسیقایی ندارن. تازه گاهی وقتا حتی شنیدنی هم نیستن. در مورد ایوا مکس من حس کردم از معدود آرتیستاییه که یکم سعی کرد پاپ رو احیا کنه و برش گردونه به سبک آبّا و مدونا و امثال این‌ها، با کمی چاشنی موسیقی مدرن. و خب به همین جهت هم آمریکایی‌ها بهش انگ کپی از لیدی گاگا زدن (لباس پوشیدن و استایل و چهره و مدل موهاش هم می‌گفتن مشخصاً شبیه گاگاست) که من چندان قبول ندارم چون تفاوت بین صدا و سبک لیدی گاگا و ایوا مکس تا حد خوبی آشکاره و خواننده‌های پاپ هم همگی لباس‌های عجیب می‌پوشن، صرفاً به علت شباهت ظاهری نمیشه چنین اظهاری کرد. ضمن اینکه هرچقد جلوتر رفت، فاصله‌ی بین خودش و گاگا رو بیشتر و بیشتر کرد و یه جورایی خودش رو جا انداخت و امضای خاص خودش رو کسب کرد. عده‌ای هم میگن صدای ایوا مکس یه تلفیقی از صدای لیدی گاگا و Sia ست، که به نظرم بیراه نمیگن.

اسم اصلیش آماندا ایوا کوچی عه، ۲۷ سالشه و از یه خانواده‌ی آلبانیایی‌تبار متولد شده که به آمریکا مهاجرت کردن. سال ۲۰۲۰ اولین آلبوم خودش رو منتشر کرد. آلبومش دو ساید بهشت و جهنم داره، آهنگای ساید بهشت کمی تندتر و ریتمیک‌ترن، آهنگای ساید جهنم هم سنگین‌تر و دارک‌تر (اما من چندان فرقی بینشون حس نکردم! :‌)))) )
آلبومش تونست تو هفته‌ی اول تو اکثر کشورا جزو ۱۰ تای اول چارت قرار بگیره و تو بیلبورد آمریکا هم رتبه ۲۷ رو بدست بیاره که یکی از دلایلش هم احتمالاً برمی‌گرده به اون فاز مخالفی که آمریکاییا باهاش داشتن :‌)) اما در کل به نظرم آرتیست underrated ایه. من به شخصه تموم آهنگ‌های آلبومش رو دوست داشتم :‌)) همگی کچی بودن و حس نکردم که داره حوصله‌م سرمیره یا تکراری هستن.

ترک‌های پیشنهادی من:

Torn
?Who's Laughing Now
Kings & Queens
Naked
So Am I
Sweet But Psycho
Belladonna
Take You To Hell​

 

[امین]

سعید پورسعید از جمله خوانندگانی هست که شاید به حقش در دنیای موسیقی ایران نرسید. می‌تونست از کشور بره و یا بیش از این‌ها شهرت پیدا کنه ولی ترجیح داد کمتر شناخته شده باقی بمونه.

از جمله هنرمندان صنعت موسیقی بعد انقلاب هست که تلاش کرد زودتر از بقیه مجوزشو بگیره و بعد از کلی دوندگی موفق هم شد، اما با کلی سانسور و اما و اگر از جانب دولت مواجه شد به طوری که خودش گفت بسیاری از کارهاش رو اون‌طور که دلش می‌خواست نتونست ضبط کنه. با شادمهر و مجید رضازاده و بسیاری از آهنگسازان پاپ بنام اون موقع هم کار کرده.

شاید اولین آلبوم درست درمونش که از همه نظر کیفیت معقولی داشت آلبوم "بازگشت" بود که در این‌جا می‌خوام راجع به اون صحبت کنم. قبلش هم اینو بگم که جوونی‌های پدر و مادرم، هردو، با گوش دادن به ترانه‌های سعید سپری شد؛ و من هم از این قاعده مستثنی نبودم.

آلبوم "بازگشت" سعید، یادآور خاطرات دوران ابتدایی منه. یادآور پاییز ۸۱ و ۸۲ که کلاس اول و دوم دبستان بودم و همیشه نوار کاست این آلبوم رو تو خونه یا ضبط ماشینمون گوش می‌دادم. یادآور خونه‌ی قدیمیمون، یادآور تموم چیزهایی که ازشون خیلی دور شدم. اون بازه از زندگیم برام حال و هوای خاصی داشت که دیگه تکرار نمیشن.

ترک "مرد دریا" رو از این آلبوم گوش بدید.

+ شاید در آینده به بررسی باقی آلبوم‌های سعید هم در این پست بپردازم.

 

[امین]

در این پست می‌خوام به معرفی برخی ریف‌ها که بسیار مورد علاقه‌م هستن بپردازم.

بی‌شمار آهنگ شنیدم و غیرممکنه بتونم تمام ریف‌های جذاب رو لیست کنم؛ اما سعی کردم به زور هم که شده یک تاپ ۱۰ ازشون بسازم. معیارم رو بر این اساس قرار دادم که هر باری هم که اونا رو بشنوم من رو دگرگون می‌کنه و واسم تکراری نمیشه (مثل «لیلا»ی اریک کلپتون نیست که واقعاً دیگه بعد شنیدنش بخوام سرم رو بکوبم به دیوار)

برای اینکه بتونم دقیقاً خودشون رو باهاتون شریک شم، چاره‌ای جز کات کردن ریف از آهنگ و آپلود کردنش در یک سرور دیگه نداشتم (duh!) و شما می‌تونید با کلیک رو عبارت Riff زیر هر تصویر و دانلودش، اون بخش رو بشنوید.

Riff

Riff

Riff

Riff

شاید در حال حاضر مورد علاقه ترین ریفمه
Riff

دلیل پیوستگی نت‌ها همون افکت delayای هست که به کار رفته
Riff

Riff

Riff

Riff

Riff
​

 

[امین]

تو پست قبل ریف‌هایی رو معرفی کردم؛ در این‌جا قصد دارم به بیس بپردازم.

در خصوص Bassline حرف‌ها برای گفتن دارم و اصلاً ساز مورد علاقه‌ی من بیس هست و آرزو داشتم کاش موقعیت و امکانش برام فراهم می‌بود تا سازشو بخرم و کلاسشو برم و به صورت حرفه‌ای یادش بگیرم یا حتی انقدر که نسبت به سازش اشتیاق دارم بدون کلاس هم فکر می‌کنم میشد که یادش بگیرم و واقعاً اولین چیزی که تو یک آهنگ نظر من رو جلب می‌کنه به احتمال زیاد بیسشه.
بیس همون‌طور که از نامش پیداست زیربنای یک آهنگه و بدون اون آهنگا معمولاً بی‌مزه ن به خصوص کارای پاپ و الکترونیک. شاید تو راک و به ویژه متال کمتر به این ساز توجه بشه و اصولاً هم مردم بیشتر به سازهای دیگه بها میدن تا به بیس؛ اما من عمیقاً عاشق بیس‌لاین‌های جذابم و حتی تو ذهنم هم سعی می‌کنم حین شنیدنشون، نواختنِ اونا رو تو ذهنم ترسیم کنم :‌))

اگر بخوام کمی از فاز آهنگای خارجی بیام بیرون، تو همین ایران شادمهر عقیلی تو آلبومایی که این‌جا منتشر کرد پر از کارهایی بودن که از بیس غنی بودن. دوتا از کارهاش که خودم خیلی بیس‌لاین‌هاشون رو دوست دارم هزار و یک شب و پل عاطفه هستن که براتون بخش‌هایی‌ش رو به صورت بی‌کلام کات کردم و با کلیک رو اسمشون می‌تونید اون قسمت‌ها رو دانلود و گوش کنید.
+ بدیهیه که بدون هندزفری نمی‌تونید واضح و شفاف بیس رو بشنوید.

تو کارهای خارجی هم لیست بلندبالایی دارم. سعی می‌کنم در آینده همین‌جا یک تاپ ۱۰ ازشون بنویسم.

 

[امین]

دیوید "دایف" سندرز، آهنگساز بلژیکی هست که کارهای اینسترومنتال کاملاً متفاوت و تلفیقی می‌سازه. عمدتاً تو کارهاش از فرهنگ و ملودی‌های آسیای جنوب شرقی مثل اندونزی و نپال و فیلیپین و ... استفاده می‌کنه و حتی خودش به این کشورها سفر کرده و از مردمش و پیرمردها و کودکان و ... صداهایی حین آواز خوندنشون ریکورد کرده و تو یکی از آلبوم‌هاش از اونا استفاده کرده. از سازهای خیلی عجیب و ناشناخته‌ای که به نظر میان سازهای سنتی باشن استفاده می‌کنه و در کل من مشابه آهنگ‌هایی که می‌سازه رو در جایی نشنیدم و البته در عین حال که نشنیدم، اما به واسطه‌ی به‌کارگیری المان‌های محلی و آشنای موسیقی شرقی و در برخی جاها تلفیقش با موزیک الکترونیک، اونا رو تبدیل به معجونی کرده که انگار قبلاً ازش چشیدی و طعم خوبش هنوز در خاطرت مونده.

۳ تا از کارهاش که خودم خیلی پسندیدم و مداوم بهشون گوش میدم رو بهتون معرفی می‌کنم:

Dijf Sanders - Jaipong
Dijf Sanders - Ravana
Dijf Sanders - Akim​

 

[امین]

کارهای کلاسیک موسیقی، برجسته‌ترین ساخته‌ها در این مدیوم هستن و اصولاً هم در تموم هنرها، کلاسیک‌ها طراز هستن و بقیه‌ی سبک‌ها به‌وسیله‌ی اون‌ها سنجیده میشن و یا از انشقاق اون‌ها به‌وجود میان. تأثیری که ملودی‌های کلاسیک رو تمامی ژانرهای دیگه‌ی موسیقی گذاشتن کاملاً عیانه و به خوبی در لابه‌لای اون‌ها شنیده میشه.

جالب اینه که تموم مردم گوششون به این کارها آشناست و دست کم یک بار در موقعیت‌های مختلف اونا رو شنیدن، اما چون اغلب در قالب موزیک‌متن یک کارتون مثل تام و جری یا تو تبلیغات تلویزیون یا تو آسانسور و ... شنیدن، توجه خاصی نکردن و گذرا از کنارشون رد شدن و عادی پنداشته شد براشون؛ اما همین ملودی‌ها، از باکیفیت‌ترین و پیچیده‌ترین آثار موسیقی محسوب میشن تا جایی که استفاده از لفظ «آهنگ» براشون سطح پایینه و معمولاً از عنوان «قطعه» یا Piece براشون به‌کار برده میشه، چون واقعاً هم یک قطعه‌ی هنری هستن.

کلاسیک معمولاً سبکی که عامه‌پسند باشه نیست و حتی خود من هم این‌طور نیستم که مدام برم بهشون گوش بدم و طبیعیه چون جدا از بحث احساس نیاز به ایجاد تنوع در چیزایی که گوش می‌کنم (و کلاسیک چون عمدتاً با پیانو نواخته میشه، دوز پیانوی خونِ من رو بالا می‌بره و از پیانو سیر میشم و دلم می‌خواد حالا برم سراغ یه سبک دیگه)، عمومِ مردم حوصله‌ی گوش دادن به Instrumental رو ندارن و دلشون خواننده می‌خواد تا براشون همراه با آهنگ بخونه و برای همینم هست که رپ انقدر طرفدار پیدا کرده چون فقط خواننده داره فَک می‌زنه و موسیقی کمترین نقش رو درش ایفا می‌کنه.

بین موسیقی‌دان‌های کلاسیک که تعدادشون هم کم نیستن، چهره‌هایی مثل بتهوون، موتزارت و باخ از معروف‌ترین‌ها و شناخته‌شده‌ترین‌ها در میان مردم هستن؛ ولی من محبوب‌ترین آرتیستِ کلاسیکم فردریک شوپن هست. کارهایی بی‌نظیر داره و خودش هم به این مشهوره که نواختنِ کارهاش خیلی سخت هستن انگار که دوست نداشته کسی جز خودش بتونه اونا رو بنوازه یا ملودی‌هاش رو به سادگی فرا بگیره. :‌))

در این‌جا ۶ تا از بهترین و احتمالاً شناخته‌شده‌ترین کارهاش که مورد علاقه‌ی منم هستن رو بهتون معرفی می‌کنم و می‌دونم شما یک‌جا همگیشون رو شنیدید اما نمی‌دونید کجا و یا اگر هم خاطرتون هست، اسم این‌ها و سازنده‌شون رو نمی‌دونستید. D:
براتون لینک نسخه‌هایی رو که Rousseau، یوتیوبری که کارای کلاسیک رو به خوبی با پیانو کاور می‌کنه می‌گذارم؛ گرچه سایر نسخه‌ها هم فرق زیادی با این‌ها ندارن.

Nocturnes Opus 9 No.2​

+ که فیورت من از میان کارهای شوپنه.

Funeral March Opus 35​

+ مارش مرگ، مارش عزا، یا مارش مراسم تدفین، اسم‌هاش مختلفن ولی ماهیتشون یک چیز واحد رو نشون میدن و این کار به صورت‌های خیلی مختلفی و توسط سازهای مختلفی نواخته شده.

Polonaise Heroic Opus 53
​

+ از کارهای خیلی سختش. دوست داشتم می‌تونستم ببینم خودش چطور قادر بود این‌ها رو بنوازه؟

Great Brilliant Waltz Opus 18 No. 1

Waltz KK IVb No. 11

Fantaisie-impromptu Opus 66​

+ فکر کنم این‌جا درجه سختی رو رو ماکزیمم می‌گذاره :‌))

در پست‌های آینده اگر بتونم بیشتر به بقیه‌ی هنرمندان کلاسیک و آثارشون که دوست دارم می‌پردازم.

 

[امین]

امروز با مفهومی به اسم Lick در موسیقی آشنا شدم.
اولش فکر می‌کردم یه شوخیه یا معنای تحت‌اللفظی‌ش مدنظره، اما بعد دیدم نه واقعاً مثکه چنین چیزی وجود داره :‌))

خودم هنوز دقیقاً تعریفش رو نمی‌دونم، اما انگاری لیک یه جورایی شبیه به ریف هست. فرقش با ریف در اینه که ریف اصولاً قابلیت improvisation داره و تأکید اصلی روی نُت‌هایی هست که نواخته میشن و قابل تغییر نیستن؛ اما لیک نوعی pattern عه که می‌تونه به هر شکلی و در هر گامی اجرا بشه و البته قابلیت بسط داده شدن نداره و تأکید اصلی روی الگوی نواختن نت‌هاست، نه خود نت‌ها.

معروف‌ترین لیک که تحت عنوان The Lick شناخته میشه، بسیار در موسیقی جَز به‌کار رفته شده و شما می‌تونید نمونه‌هایی‌ش رو در این‌جا بشنوید.

فقط اونی که Dave Brubeck می‌نوازه ... .

 

[امین]

فکر نمی‌کنم اجرایی در جهان بتونه با اجرای لایو The Bard's Song رقابت کنه.

هروقت که این آهنگ توسط گروه Blind Guardian که یه بند پاورمتال با تِم فانتزی و تأثیرپذیرفته از تالکینه نواخته میشه، دیگه هانسی کورش، خواننده‌ی گروه سعی می‌کنه خودش زیاد نخونه و ادامه‌ی ماجرا رو می‌سپره به حضار و جمعیتی که تا چشم کار می‌کنه وجود داره، یک‌صدا و با هماهنگیِ بی‌نظیری شروع می‌کنن به خوندنش و انگار این آهنگ حکم سرود ملیشون رو داره. نه تنها حفظ هستن بلکه فراز و فرودهاش رو هم بلدن و جالبه که درست روی گام می‌خونن و مو بر تن کسی که از خارج بهشون نگاه می‌کنه سیخ می‌کنن.

چنین هوادارانی آرزوی هر بندیه و من مشابهش رو حداقل با این کیفیت در جایی ندیدم. نکته‌ای که این بین قابل اشاره‌ست، خودِ این آهنگه که یکی از بهترین Ballad هاست و ساده، آرامش‌بخش و آشناست.

 

[امین]

یکی از شاهکارهای موسیقی تلفیقی الکترونیک با فولک که حدود ۸ سال پیش توسط آویچی ساخته شد، Wake Me Up.
اثری که فکر می‌کنم هر انسانی اونو گوش بده خوشش میاد و فاقد هِیتره، علی‌الخصوص وقتی بدونه که سازنده‌ش هم در اوج جوونی، دیگه زنده نیست و اون‌وقته که ترکیبی از چندین ایموشن به سمتش هجوم میارن و اون رو منقلب می‌کنن؛ اتفاقی که هر بار من بهش گوش میدم واسم میفته.

+ و البته که جا داره از خوانندۀ این اثر یعنی Aloe Blacc هم یاد کنیم که اگه صدا و تحریراش نبودن، این اثر به این خوبی موندگار نمیشد.

 

[امین]

برخلاف اسم به ظاهر حساسیت‌برانگیزی که می‌تونه برای ما داشته باشه، Dool یکی از بندهای خاص و کمترشنیده‌شده در دنیای Metal از هلند و با حال و هوای Doom عه.

وقتی که ۴ سال پیش واسه اولین بار Vantablack رو از یوتیوب به طور اتفاقی گوش کردم و علتش هم کاور آلبومشون بود که منو جذب خودش کرده بود، بلافاصله تبدیل به یکی از آثار مورد علاقه‌م شد.

+ اون زمان بر حسب عادت عجیبی که داشتم، هر آهنگی رو که ازش زیاد خوشم میومد با گیتارپرو بازسازیش می‌کردم و نسخه‌ی بازسازی‌شده‌ی این آهنگ تو گیتارپرو توسط من رو می‌تونید از Ultimate Guitar گوش کنید اگر نرم‌افزارش رو نصب دارید.

اما نه، اونو بیخیال شید! اصل آهنگش رو بچسبید و از این‌جا، همون‌جا که خودم اولین بار پلی‌ش کردم گوشش بدید.

 

[امین]

واقعاً نمی‌دونم چرا دارم این‌ها رو معرفی می‌کنم. ممکنه اشتباه باشه کارم، ولی من دوستشون دارم. :‌)) احتمالاً واکنش شما مشابه من نباشه.

Yhdarl - The Dark and Hard Walking Down To Hell
Yhdarl - The Mourning Sky Among Infested Stars
Yhdarl - Ave Maria
Yhdarl - Outro​

 

[امین]

سرجمع شاید پنج - شیش تا آهنگ از هیپ‌هاپ رو دوست داشته باشم، و قطعاً و حتماً It Was A Good Day یکی از اون‌هاست.
بیتش از آهنگ Footsteps in the Dark از The Isley Brothers سمپل شده و خیلی وایب خوبی بهم میده وقتی می‌شنومش. GTA IV رو بازی نکردم اما انگار اون‌جا هم ساندترک بوده.
دربارۀ آیس کیوب هم در همین حد می‌دونم که سانگ‌رایتر اصلی گروه NWA بوده و هرکی دیسش کرده، جوری پشیمونش کرده که کلاً محو شده. :‌))
این آهنگ یه ملایمتِ توأم با خشونت خاصی داره و هر وقت چه روزِ خوب چه بدی داشته باشم، به بهتر شدنِ روزم کمک می‌کنه.

 

[امین]

آلبوم Continuum جان میر، یکی از آلبومای به نسبت خوبی بود که در سبک خودش شنیدم و شاید جزو برترین آلبوم‌های جان میر هم باشه.
کنسرتی هم که بعد از انتشار این آلبوم در لوس آنجلس به اسم Where the Light Is برگزار کرد، یکی از باکیفیت‌ترین کنسرت‌هایی بود که تا به حال دیدم و در سه سکشن آکوستیک و بلوز و راک اجرا میشد. پیشنهاد می‌کنم حتماً کنسرت کاملش رو ببینید، آهنگ‌های خیلی خوبی داره؛ به ویژه کاور Free Fallinش.

دوتا از موردعلاقه‌ترین آهنگ‌هام در این آلبوم، Slow Dancing in a Burning Room و The Heart of Life هست که شنیدنِ این دو رو هم توصیه می‌کنم.

 

[امین]

تصورش برام سخت بود روزی فرا برسه که آهنگی از وان دایرکشن رو بپسندم و جزو فیورت‌هام قرار بگیره. :‌)) چون همیشه یک گاردِ بی‌دلیل علیهشون داشتم؛ علیه جاستین بیبر و آرتیست‌های این‌مدلی هم همیشه گارد داشتم و حتی الان هم تا حدودی دارم، چون معتقد بودم با ساخت کارهایی در سطح Baby دارن صنعت موسیقی رو نازل می‌کنن؛ اما خب حس می‌کنم در حال حاضر انقدددددر **** زیاد شده تو موسیقی که همون قدیمی‌هایی که ازشون بد می‌گفتن جلوی این‌ها مایکل جکسونن :‌))
Night Changes رو تو یه کلیپی که داشت روند رو به زوالِ تدریجی یه یوتیوبر به اسم Nikocado Avocado رو که یه ماکبانگره نشون می‌داد شنیدم، که چطور از یک فرد به نسبت لاغر و نرمال و آرام و به ظاهر سالم از لحاظ جسمی و روانی، در عرض چهار پنج سال تبدیل شد به یک انسان ۳۵۰ پوندی فوقِ چاق و خل و چل که برای ویوئر و پول، حاضره سلامتیش رو به فاک بده.
از نیکوکادو که بگذریم، این آهنگه با افکت پلی میشد و خب تأثیرگذار بود رو نشون دادنِ این تغییر. رفتم سرچ کردم پیداش کردم، و از کل آهنگش فقط همون chorus ش که هری استایل می‌خونه رو دوست دارم، نه بقیه‌ش رو.

 

[امین]

БАТЮШКА یا باتوشکا، یک بند بلک متال لهستانیه که در سال ۲۰۱۵ با انتشار یک آلبوم فوق‌العاده، انقلابی در این ژانر ایجاد کرد که تا قبلش چنین چیزی رو در این سبک شنیده نبودیم و اصلاً عین آبی بود که به روح تشنه‌ی این ژانر ریخته شد.

تا قبلش، بلک متال دچار نوعی تکرّر و یکنواختی شده بود و انگار تبدیل به میم شد که هرچی بند بلک متاله، عموماً فقط یک نفره که همه‌ی سازها و ووکال و ... با خودشه و کیفیت صداش هم در حد عنه و اصولاً هم اهل نروژه و کلیساها رو هم آتیش می‌زنه و قاتله (تیپیکال Burzum :‌)) ) که خب واقعاً چنین چیزی برای بلک متال خوب نبود. بین تموم این بندها فقط Behemoth بود که کمی حیثیت بلک متال رو، اگرچه خودش چندان بلک متال نبود، می‌خرید. تا اینکه باتوشکا از لهستان همانند بهیموث و تأثیرپذیرفته از اون، اومد و یک مسترپیس خلق کرد.

آلبوم Litourgiya اولین آلبومشون بود و شامل ۸ لیتانی، نیایش یا Yekteniya به زبان روسی بود. کلاً تم اصلی این بند، علی‌رغم لهستانی بودن، روسی عه و یه حالتیه که بسیار حال و هوای کلیساهای اورتودوکس روسیه رو داره و اتفاقاً از المان‌های کلیسایی هم توش به شدت استفاده شده، و به قدری این بند به Christianity تنه می‌زنه که حتی خودش چند سال بعد دچار یه انشقاق میشه! عین انشقاق مسیحیت.

با وجود اینکه تمام تلاش این گروه این بود که هویتشون محفوظ بمونه، ولی در سال ۲۰۱۸ بین رهبر و ایده‌پرداز اصلی گروه یعنی Krzysztof Drabikowski و ووکالیستشون Bartłomiej Krysiuk اختلاف نظر افتاد و راهشون رو از همدیگه جدا کردن و هرکی باتوشکای خودش رو زد! بارت رفت با شرکت متال بلید رکوردز قرارداد بست و به نوعی بند رو مین‌استریم کرد، اما چون مغز متفکر اون گروه نبود، عملاً شکست خورد و کارش ضعیف بود؛ از اونور درابیکوفسکی با اینکه یکّه و تنها شد، اون هم همزمان با فیک‌توشکا (لقبی که به باتوشکای بارت دادن) آلبوم نسخه‌ی خودش رو منتشر کرد، که خب درسته به خفنی آلبوم اولش نبود، اما مشخص بود رنگ و بوی همون لیتورگیا رو داره و از یک سازنده منتشر شده و کلی هم بین هوادارا مورد حمایت قرار گرفت. درابیکوفسکی هم ویدئویی منتشر کرد که توش شرح وضعیت کرد که بارت چطور با پررویی تمام عنوان گروه رو به اسم خودش ثبت کرد و ازش شکایت کرد.

ترک‌های پیشنهادی من:

Ектения I - Очищение
Ектения III - Премудрость
Ектения IV - Милость
Ектения V - Святый вход
Ектения VI - Упование​

 

[امین]

آلبوم Vovin از Therion که یک بند سمفانیک متال سوئدی‌ان، یکی از جذاب‌ترین چیزهایی بود که تا به حال شنیدم؛ به ویژه ۴ تِرَک ابتدایی آلبومش که به نظرم شاهکار بودن و در این پست هم قراره همون‌ها رو به اشتراک بگذارم.

استفاده از Violin Ensemble و تِم موسیقی عربی و ووکالیست پیچ‌بالای زن و گروه کُر و به‌کارگیری مفاهیم اساطیری در اشعارشون باعث شده تا چیزی رو که انتظار می‌رفت از یه کارِ خوبِ Symphonic دربیاد رو دربیارن. موسیقی‌شون به ویژه در Clavicula Nox به قدری بار اینسترومنتال قوی داره که شما حاضری اصلاً کسی نخونه و فقط به ملودی‌ش گوش بدی.

از این بند به‌جز این آلبوم کارهای دیگه‌ای هم شنیدم که چندان به مذاقم خوش نیومدن و شبیه باقی کارهای کلیشه‌ای بودن، ولی این ۳ آهنگ برام جایگاه خاصی دارن.
+ این تذکر رو هم بدم که حجم آهنگاش کمی بالاست و اگر نگران ترافیک مصرفیتون هستید از یوتیوب هم می‌تونید سرچ کنید.

Clavicula Nox
Birth Of Venus Illegitima
The Rise Of Sodom And Gomorrah​

 

[امین]

در این پست می‌خوام بعضی از ساندترک‌های مورد علاقه‌م از گیم‌ها رو معرفی کنم.

اگرچه که تعداد مورد علاقه‌هام خیلی زیادن، اما سعی کردم ۱۰ تا از اون‌هایی رو که کمتر ممکنه به گوشتون خورده باشه رو نام ببرم و از اسم بردنِ معروف‌ها خودداری کنم.

Machine in the Walls (Mausoleum)
The Binding of Isaac: Antibirth

Condemned: Criminal Origins

Big Top Trouble
Dark Deception

Sanitarium
Hitman Contracts

Six's Music Box
Little Nightmares 2

Bonetrousle
Undertale

Playwright's Lament
The Sims Medieval

Witchcraft
Silent Hill: Homecoming

Power Ballad Jam
Plants Vs Zombies 2

Combat
Tachyon: The Fringe

 

[امین]

صادق نجوکی میومد آهنگ‌هایی می‌ساخت که بسیار عامه‌پسند بودن و از لحاظ کیفی هم خیلی سطح خوبی داشتن. خوانندگان نسل قدیم همگی درخشان بودن و ترانه‌هاشون هم معنی و مفهوم داشت. هنوز هم مردم بعد ۴۰-۵۰ سال اونا رو صد بار پلی می‌کنن و خسته نمیشن. آهنگایی که چنین مختصاتی دارن آهنگای خوبی‌ان اغلب. آهنگای الان فقط همون سالِ اول اعتبار دارن. تاریخ انقضاشون بسیار کوتاهه.

این‌جا از صادق نجوکی حرف زدم، گفتم چرا نیام و برخی از کارهاش رو معرفی نکنم D‌:

سبک کارهای نجوکی خیلی ارکستراطوره، و امضاش تو آثارش مشخصه؛ یعنی من به شخصه حتی اگه ندونم فلان آهنگ رو نجوکی ساخته، با تقریب بالای ۸۰٪ می‌تونم تشخیص بدم که کار خودشه :‌))

تموم کارهاش پاپ و عامه‌پسند هستن و برای تقریباً هر خواننده‌ی قدیمی‌ای که خودش آهنگ‌ساز نبوده (یعنی مثلاً قمیشی نه، البته نمی‌دونم شایدم کار مشترک داشته باشن) آهنگ ساخته و بهش لقب سکوی پرتاب خوانندگان عصر طلایی موسیقی پاپ ایران هم دادن، چون انقدر شناخت و تحلیل خوبی از خواننده‌ها و جنس صداشون داشته و آهنگ‌سازی‌ها و تنظیم‌هاش شنیدنی بوده که به سرعت باعث افزایش محبوبیت خواننده می‌شده. در همین راستا هم مسعود فردمنش خاطره‌ای رو تعریف کرد:

«با آمدن بیژن مرتضوی، محبوبیت معین کاهش چشمگیری یافت. تا آنکه ترانه‌های نَنِه و سکه با آهنگسازی و تنظیم صادق نوجوکی با صدای معین اجرا شد و این دو ترانه به معین کمک بسیاری کردند. به‌طوری‌که هر کس به فروشگاه‌های کاست فروشی می‌آمد، می‌گفت: آلبوم ننهٔ معین رو دارید؟» =‌)))

آهنگاش بیشترشون خیلی شادن :‌))) یعنی قشنگ مناسب اینن که تو عروسیا و محافل پلی بشن و باهاشون برقصن و البته این دلیل نمیشه که بار هنری نداشته باشن. شاد بودن دلیل بر بد بودن یا کم‌ارزشی نیست. ولی با این حال من سعی ندارم کارهای شادش رو معرفی کنم و بیشتر قصد دارم کارهای کمی وزین‌تر ازش رو به اشتراک بگذارم.

ابی - گل‌واژه
امید - لیلا
داریوش - روزگار نامهربون
رامش - رودخونه‌ها
شکیلا - قوم به حج رفته
مارتیک - ماه
مازیار - حرف بزن
معین - تنهای تنها
مهستی - بنویس
هایده - بزن تار

+ پشمام =‌|||
نمی‌دونستم‌ همین امروز که دارم راجع بهش پست می‌ذارم تولدشه :‌))))) احتمالش ۰/۲۷ درصد بود چنین چیزی :‌)))) دیگه از الان به بعد بهتر می‌تونم به تصادفی بودنِ وقایع جهان ایمان بیارم :‌))))