نحوه نمایشنامه خوانی

[Lament of silence]

سلام. توی تاپیک ها هر چی گشتم همچین عنوانی رو پیدا نکردم و به نظرم واقعا به یه تاپیک با این موضوع نیازه.
نمایشنامه خوانی متاسفانه در کشور ما طرفداران زیادی نداره و یکی از اصلی ترین دلایلش هم اینه که خوندن نمایشنامه مثل خوندن رمان نیست که تمام تصاویر کاملا در داستان توضیح داده شده باشن و تصور کردنشون بیشتر بستگی به خواننده داره که باعث میشه خوندنش سخت تر باشه. در صورتی که نمایشنامه اگر درست خونده بشه می تونه مفاهیم فلسفی و اجتماعیش رو عمیقا انتقال بده و این مفاهیم در نمایشنامه ها در کل به صورت ساده تر و روان تری بیان شدن چون باید مناسب اجرا باشن. جدا از اون نمایشنامه می تونه خیلی به دیدگاه اجتماعی-فلسفیتون کمک کنه.
خب حالا من خودم چون از اول راهنمایی به صورت جدی و حرفه ای (و قبل از اون به صورت تفریحی) شروع به خوندن نمایشنامه کردم یکسری روش میدم.
نکته: اکثر روش های زیر ابداعات خودمه که از تجربیاتی که در خوندن و دیدن اجرای نمایشنامه کردم میاد. هر روش رو مختصر توضیح میدم و ایراداتش رو میگم. در صورت نیاز به توضیح بیشتر در ادامه تاپیک خواهم گفت.

1- روش نگاه کارگردان: در این روش شما نمایشنامه رو از دید یک کارگردان تئاتر می بینید و سعی می کنید در هر مرحله از خواندن ارتباط عمیق تری با شخصیت ها برقرار کنید. به طوری که بتونید خودتون صحنه رو بچینید و در صورت نیاز دیالوگ های هر کاراکتر رو اصلاح کنید (به طوری که به مفهوم لطمه ای نخوره). شما باید شروع کنید با این دید که قراره شما این نمایش رو دوباره اجرا و کارگردانی کنید نمایشنامه رو بخونید. سعی کنید تمام صحنه ها رو پرده به پرده تصور کنید در هر پرده از نمایشنامه فقط یک صحنه ثابت (مثل تئاتر) برای خودتون در نظر بگیرید که قدرت تصورتون رو بیشتر صرف کاکتر ها و حرکاتشون کنید.
ایرادات روش: این روش برای شروع نمایشنامه خوانی یکم سخته و توصیه میشه که بعد از خوندن چند نمایشنامه و کسب تجربه به سراغ این روش بیاین.

2- روش نگاه بازیگر: در این روش اینبار شما از نگاه یک بازیگر به نمایشنامه نگاه می کنید. یکی از کاراکتر های اصلی رو انتخاب کنید و در حین خوندن نمایشنامه در ذهنتون یا اگر قدرت تخیل ضعیفی دارید در واقعیت اون کارکتر رو بازی کنید. نیازی نیست حرفه ای باشید. هدف از این روش زندگی و تجربه داستان از دیدگاه کاراکتر اصلی نمایشنامه است که باعث میشه از درون مفهوم نمایشنامه رو درک کنید. این روش در مقایسه با روش نگاه کارگردان راحتره و خیلی بیشتر برای کسانی که می خوان تازه شروع کنن به نمایشنامه خوانی توصیه میشه. در روش کاگردان شما نیاز دارید که از همه دیدگاه ها و کاراکتر ها نگاه کنید که با تمام خوبی هاش برای کسانی که تمرکز و تصور ضعیف تری دارن می تونه سخت باشه. اما در این روش شما تنها باید از دیدگاه یک کاراکتر نگاه کنید.
ایرادات روش: چون درون یک کاراکتر محدود میشید امکان داره بعضی جاها یکسری مفاهیم رو کمی محدودتر متوجه بشید. همچنین در بعضی نمایشنامه ها مثل آدم آدم است برتولت برشت بعضا کاراکتر های اصلی مدام عوض میشن. در اون صورت شما یکم کار سخت تری خواهید داشت.

3- روش دیدن تئاتر: برای اینکه بتونید یک نمایشنامه رو درک کنید دیدن تئاتر اون نمایشنامه قبل از خوندنش می تونه بهتون کمک کنه. نیاز هم نیست که حتما برید تئاتر رو زنده ببینید. خیلی از تئاتر ها ضبط شدن و الان نسخه ضبط شدشون در خیلی سایت ها از جمله یوتیوب موجوده. اگر هم که زبان انگلیسی خوبی دارید توصیه میشه که حتما تئاتر ها تا حد امکان به زبان های اصلی ببینید.
حالا یه سوال پیش میاد. خب من که تئاترش رو دیدم دیگه چرا بیام دوباره نمایشنامش رو بخونم؟
جواب این سوال ایراد همین روشه.
ایرادات روش: در دیدن تئاتر شما تخیل محدودی دارید و نمی تونید خیلی در فهم یکسری مفاهیم خلاقانه عمل کنید تا بهتر اون رو بفهمید. اما در نمایشنامه می تونید با تخیل خودتون مفهوم رو به قابل فهم ترین روش ممکن برای خودتون، تصویر کنید.

خب این سه روش پرکاربرد ترین روش هایی بود که من در تمام دوران نمایشنامه خوانیم تجربه کردم. اگر نظری دارید یا راهکار جدیدی میشناسید بگید تا کمکی بشه به من و نمایشنامه خوانان سایت.