آلبوم هنری Amin Rouhi

[Amin rouhi]

سلام.
حقیقت امر اینه که بنده اساسا «هنر»ی برای عرضه ندارم و این تاپیک بیشتر در راستای اون شعاره که «منم بازی، یا بازی خراب». البته یه بحث دیگه هم هست و اون اینکه من تمام تاپیک‌های شخصی‌ای که می‌شد رو داشتم جز این، و دلم می‌خواست پکیج‌ام کامل باشه خب
همه‌ی این‌ها رو گفتم تا بگم نگارنده اگر خش‌خشی یا خط‌خطی‌ای و یا پرت و پلایی این‌جا گذاشت، خدای ناکرده هیچ‌گونه ادعایی نداره و درعین حال بسیار خوش‌حال میشه اگر نظرات‌تون‌ رو بهش بگین، بالتی هی احسن.

 

[Amin rouhi]

.

---

چنین وضعیتی دارم:

 

[Amin rouhi]

[بار غمی که دل ما خسته کرده بود
عیسی‌دمی خدا بفرستاد و برگرفت!- حافظ]
این چند روز به قول باباطاهر که خیلی «پریشون خاطر» بودم.
به همون دلیل همیشگی البته: رنج دیگران.
«از بخت شکر دارم و از روزگار هم» که از دیروز با @پهلوی نشستیم و صدچیز خوب دیگه هم به ما پیوستند. البته که من مستمع شایسته‌ای برای این صاحب سخن نبودم، ولی با بزرگواری از ایرج و دلکش و روح‌انگیز و هایده گفت. به هر حال این‌ها نهایت موضوعاتیه که بنده با اربابان ادب هم‌زبانی دارم. اواسط صحبت هم یه جایی البته درمورد دستگاه مورد علاقه گفت «چهارگاه». به خودش هم گفتم که اولش فکر کردم داره شوخی می‌کنه، ولی انگار جدی بود و بد شد
خیلی دوست داشتم که به قول اخوان، «حسابش را کنار جام بگذارم». ولی راهی به ذهنم نرسید. جبرا اندکی چهارگاه زدم. البته نظر خودم به کمانچه بود، ولی ساعت ده شب بود

---

یه مسئله‌ای که خیلی ناراحتم می‌کنه وضعیت جامعه‌ست که به نظر من چیزی شبیه خط‌خطی پایینه [همین‌ «خط‌خطی» هم براش زیاده البته ] این همه خشم و خشونت در مواجهه با بقیه [در همه‌ی حیطه‌ها، از مسائل خرد و روزمره تا موارد کلا‌ن‌تر در حوزه‌های جدی‌تر] بسیار ناراحت‌کننده‌ست و انگار اصلا «مدارا» فراموش شده. اگر هم حرفی بزنی، بالایی‌ها که اساسا نمی‌شنون و پایینی‌ها هم با لحن زیرک اندر هالو بهت تذکر میدن «تضاد اصلی» و حمله به حکومت رو با «تضاد فرعی» و وضع مردم اشتباه گرفتی و از این پرت‌و‌پلا‌ها.
بیشتر از این حرفی ندارم. فقط دلم می‌خواد پست رو با دو بیت از مولانا جلال‌الدین تموم‌ کنم:
[تو مگو «همه به جنگ‌اند و ز صلح‌ من چه آید؟»
تو یکی نه‌ای! هزاری! تو چراغ خود برفروز!
که یکی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر!
که به است یک قد خوش ز هزار قامت کوز!- مولانا]

 

[Amin rouhi]

ده سال پیش و چنین روزی بود که برای اولین بار در پیشگاه استاد فقیدم، زنده‌یاد محسن پور، زانوی شاگردی زدم. از ۹۵ به این طرف، هر سال و در این روز یه مناسکی دارم؛ میرم قادی‌کلای قائم شهر و سری به مزارشون می‌زنم، بعد میام و همه‌ی فایل‌های صوتی‌ای که ازشون دارم رو گوش میدم تا «با یاد دوست زمانی به سر بریم».
این چند ثانیه هم تقدیم به استادی که هرچی دارم از اونه.

جعبه متن مخفی: به یاد استاد فقیدم

دیروز بهارِ یادت،
گذر نمود از اینجا؛
بر رد پای سبزش،
چشمانِ من خدا را
می‌دید و می‌سرودش:

چه کرده‌ای تو آخِر؟
نمی‌روی ز خاطِر!​

بر برگِ یک شقایق،
افتاد یک ستاره
از شهرِ آسمان ها؛
بر بامِ خاطراتش
کردم صدا من او را:

چه کرده‌ای تو آخِر؟
نمی‌روی ز خاطر!​

در باغِ خوابِ خوبت،
یک جوی رفته آنجا
از پای هر جوانه؛
او رفت و مانده بر جا،
یک پُر سبد ترانه:

چه کرده‌ای تو آخِر؟
نمی‌روی ز خاطر!​

 

[Amin rouhi]

ویولن توی حمام

رویای هستی بنان بود

یه مقداری تار زدم‌ و‌‌ خوند

دام بلا.
بله دوستان، توی هر دو افتضاحم، ولی به روم نیارید دیگه

جعبه متن مخفی: +

بهمن! مکن دعایت! بس کن دگر شکایت
نشنیده‌ای ز حافظ آخر تو این روایت؟
«والله ما رعینا حب بلا ملامت»
«جور از حبیب خوش‌تر، از مدعی رعایت!»
دیدار یار خواهی؟ دردش به دل نگهدار!
وصلش چه باز جویی؟ عشقش کند کفایت!

 

[Amin rouhi]

گوش کن! با لب خاموش سخن می‌گویم!
دیگه دید خیلی ناراحتم و اینا، دلش سوخت و احتمالا همون‌جوری که غرغر بچه‌ها رو ساکت می‌کنن، گفت یه چیزی براش بزنیم که فقط ساکت بشه.
راستش من هیچ وقت از صدای ساز خودم‌ خوشم‌ نیومد. به جز این بار که علی‌رغم این که قریب به ده روزه که به خاطر درد دست چپ، ساز نزدم، دیگه عشق آمد و دستور دکتر و کلا رسم عقل رو برداشت و شد این.

 

[Amin rouhi]

راستش چند وقتیه که کلاس «خوش‌نویسی» میرم و اینا


و تکالیفی که باید تحویل بدم:

 

[Amin rouhi]

وقتی در یک روز هم میری سر قبرش و هم بعد از سال‌ها این رو گوش میدی، دیگه شبت این‌جوری می‌گذره:

 

[Amin rouhi]

.

 

[Amin rouhi]

.

 

[Amin rouhi]

امروز تولد آقای ملک‌پوره و بنده هم به سهم خودم تولدشون رو تبریک می‌گم و براشون آرزوی سلامتی، بهروزی و داف خوشگل سفید کمی چاق قد و مو بلند و با BMI مساوی ۲۶/۱۲ دارم :)
[چگونه سر خجالت برآورم بر دوست؟
که خدمتی به سزا نیامد از دستم!- حافظ]

×ملودی کردی: کابوکی.

 

[Amin rouhi]

با این که چند روزه به شدت دستم درد می‌کنه اما خب

---

امروز تولد آبجی خانومم، @panah هست و خب اصلا مسئله اینه که همون‌طور که در مقالات شمس اومده، «ايام می‌آيند تا بر شما مبارک شوند، مبارک شماييد!» :)
درویش خان یه رنگی داره در بیات اصفهان که البته قبلا هم براتون فرستاده بودم و خب، همیشه من رو یاد شما می‌اندازه. از بس لطیف و زیباست که با سه‌تار زدم‌اش. گرچه مزخرف شد ولی حداقل تلاشم رو کردم دیگه؛ امیدوارم خیلی خدشه‌ای به «گوش‌نواز»ی قطعه وارد نکرده باشم. ناقابله و به شما تقدیم می‌کنم. سلامت باشید و خوش‌حال، برامون هم بمونید

---

آقا من خودم هنوز نتونستم قضیه رو هضم کنم و شوکه‌ام، ولی @MarMari نازنین تضییع عمر کرده و وقت گذاشته و قطعه‌هایی که توی این تاپیک بوده رو گوش داده که هیچی، دانلود هم کرده، بعد یه کاور هم براشون زده و به شکل آلبوم برام فرستاده! حالت خوبه دوست عزیز؟
هیچی دیگه، سریع زنگ زدم به دخترعموم که بدو بدبخت شدیم گفتیم یه قطعه از خوانندگان خانم اجرا کنیم که این همایون شد.
[برگ سبزی‌ست تحفه‌ی درویش
چه کند بی‌نوا؟ ندارد بیش!- سعدی]
پوران می‌خونده:
از من نمی‌پرسی با خود چه‌می‌گویم
وز دفتر هستی، نقش که‌ می‌جویم
عشق تو را خواهم، وین ره پویم
دانم که دست از جان باید شویم

---

و و و؛ این «گل گلدون من» که می‌شنوید؟ @Roxan برامون اجرا کرده‌ [تازه یکی هم من دارم که براتون نمی‌ذارم] راستش ذهن من همیشه برای این قطعه ویولن رو‌ به عنوان ورودی می‌پذیرفت، ولی این‌ پیانو قاعده‌ها رو به هم زده واقعا. با اجازه‌ی خودش این‌جا گذاشتم و گرچه کمه و حقیر، ولی خیر سرم برای قدردانی، وقتی که داشتم با کمانچه «ور می‌رفتم»× این بداهه‌ی اصفهان دراومد که بهشون تقدیم می‌کنم

---

×مامان خیلی گیر میده که زیاد با ساز «ور می‌رم». حالا انگار بده که توی دوره و زمونه‌ای که ملت با خودشون «ور می‌رن»، ما با ساز «ور بریم» -_____-

 

[Amin rouhi]

.

---

و این هم دومی.
دو تن از اقوام در قامت پیانیست و خواننده و عزیزی هم برای تار که بالاتر باهاش آشنا شدین. نقطه‌ی اوجش هم برای من، ۴:۰۸ تا ۴:۴۰ بود که بعدا بهم گفت «داشتی حواسم‌ رو پرت می‌کردی!»

جعبه متن مخفی: متن

نوکون ناز، نوکون ناز
مرَا شیدا نوکون باز
نوکون ناز، نوکون ناز
دو چوم داری پور از راز
تره گوم جی تِه چوم
هزارن گب واره کُر
داری گب، تی او لب
اونا قایم داره کُر
تی چوم آتشفشانه
می فانوسِ شبانه
بنازم تی چومانا
تی لب یاقوتا مانِه
بری می قوت جانه
بنازم تی لبانا
نوکون ناز، نوکون ناز
تو وَا بَایی می وَر باز
می چومان، عزیز جان
تی واستی خون‌فشانه
به هرجا، به هر راه
گیره تی جا نیشانه
ترَا می دیل دوخانه
تی دوری دل نتانه
می چومانِه تی دونبال
هزاران گب دارم من
همه بر لب دارم من
نشا گفتن به صد سال
نوکون ناز، نوکون ناز
نارم غیر از تو دمساز

 

[Amin rouhi]

برای این روزها که می‌گذرد.

 

[Amin rouhi]

.

 

[Amin rouhi]

.

 

[Amin rouhi]

با ویولن یکی از دوستانم که دیگه زنده نیست‌.

 

[Amin rouhi]

خون، درد، لبخند.