)و گایز، درسا ترکید از خنده و تمام دانش آموزایی که سرشون توی کتاب بود با بهت و ناباوری به درسایی نگاه می‌کردن که از فرط خنده نزدیک بود بیوفته رو زمین. فرفری که جفتش بود، از فرط نخندیدن، صورتش سرخ شده بود و وقتی غزال بازم اون جمله رو تکرار کرد، شلیک خنده‌ی فرفری هوا رفت و گلستانی از فرط خشم و ناباوری نمی‌دونست چی بگه...در نهایت آیناز و غزال هم نتونستن تحمل کنن و ۴ تایی مثل همیشه کلی خندیدن، تا وقتی که گلستانی دعواشون کرد ولی خودشم خندش گرفت :)))) وای زنگ بعد هجری که خدای اخم و ضدحال و تیکه انداختن بود اومد. وسطای کلاس، وقتی همه تو سکوت مطلق درگیر نقاشی کشیدن بودن، غزال مداد درسایی که اون زنگ جاشو با آیناز۲ عوض کرده بود رو، انداخت زمین...خاصیت اون اکیپ، تعویض پیاپی جاهاشون باهم بود. درسا رفت زیر میز تا مداد و برداره ولی وقتی سرشو گرفت بالا که بیاد بالا، صورت غزال و دید(می‌دینش خندشون می‌گرفت) و سرش محکم خورد تو میز و همون پایین نشست و هارهارهار شروع کرد خندیدن. هجری اومد سر میز، به درسا گفت اون پایین چیکار می‌کنی؟ درسا درحالی که از فرط خنده داشت نمی‌تانست، بریده بریده گفت، خانوم مدادم افتاد زمین، اومدم برش دارم(سخت نگه داشتن خنده)، سرم محکم خورد تو میز(شلیک دوباره خنده). هجری گفت کجاش خنده داره؟ درسا گفت، آخه خانوم سرم یه طور خنده داری خورد تو میز(بازهم خنده، اما این بار ۴ تایی) با چشم غره و اخم و تخم و دعوا، ساکت شون کرد، اما اونا بازم ریز ریز می‌خندیدن.
یه آدمی هم به نام کیانا داشتن که فیزیکش خیلی خوب بود. بقیه، شهروندان ِ عادی ِ جامعه بودن و چیز خاصی نیست راجبشون :" )، دبیر عربی شون بهش گفت "موقشنگ" و این شد تخلص پایه هفتم ِ فرفری :)) شیشم، آشوب خانوم بود و هفتم، موقشنگ :)) )
تیچر زبان شون گفت، این دو تا همون قهری هاتونن؟ و بچها گفتن آره :)))) سری به نشونه تاسف تکون داد و نمره ها رو وارد کرد خلاصه عسل، فرفری رو بغل کرد و تو گوشش آروم گفت، لعنت به این غرور مزخرفت و رفت و نشست...
