ادای احترام به آدمایی که زنده نیستن یا اینجا رو نمیخونن معنایی نداره. اما آدمایی هستن به نظرم خوندن آثارشون و آشنایی با نظراتشون رو من تأثیر مثبتی داشته، و فکر میکنم اگه آدم ها با نظراتشون آشنا بشن دنیا جای بهتری برای زندگی کردن میشه:
۱- برتراند راسل:
هراس منشأ اصلی خرافات و یکی از سرچشمه های اصلی بی رحم بودن است. غلبه بر ترس نقطه ی آغاز دانایی ست.
احتمالا کتاب های ایشون بیشترین تاثیر رو توی شکل گیری شخصیت من داشتن و افسوس میخورم که دیر باهاشون مواجه شدم. ممکنه با خوندش کتاب هاش هیجان زده یا خشمگین بشید، احساس اعتماد به نفس و یا نا امنی فکری کنید. اما قطعا بعد از خوندشون احساس میکنید ذهنتون شکل بهتری گرفته. راسل نویسنده ی بلیغی هست و من خوندن تمام آثارش رو توصیه میکنم، علی الخصوص:
تسخیر خوشبختی
تاریخ فلسفه غرب
قدرت
جهان بینی علمی
2- دیوید هیوم:
انسان خردمند اعتقادات خود را متناسب با شواهد موجود بنا میکند.
من از هیوم یاد گرفتم که فکر کردن چیز خوبیه، اما نباید خیلیم سخت گرفت چون پایه‌ی تمام اعتقادات آدما در نهایت رو هواست. برای من که آدم سخت گیری بودم، خوندن کتاب کوتاه و بسیار روان ''کاوشی در خصوص فهم بشری" تا حد زیادی نجات دهنده بود.
۳- نوام چامسکی:
اگر به کسانی که ازشون بیزار هستیم اجازه ی ابراز آزادانه‌ی عقایدشون رو ندیم، نمیتونیم ادعای آزادی بیان کنیم.
از ایشون یاد گرفتم که تقریبا هر حکومتی رو کره ی زمین منفعت طلبه و در حد توانش ظلم میکنه، اما مردم میتونن امیدوار به اصلاح امور باشن حتی اگر موفق نشن، چون جز امیدوار بودن و در راستای اون تلاش کردن راه دیگه ای وجود نداره. من کتاب "فهم قدرت" که مجموعه ای از سخنرانی های چامسکی هست رو علی الخصوص به اونایی که از کشور های غربی خوششون میاد توصیه میکنم.
۴- استیون واینبرگ:
هر چقدر دنیا قابل فهم تر به نظر میرسد، به همان اندازه نیز بی هدف تر به نظر می‌آید
به نظرم واینبرگ تاثیرگذار ترین فیزیکدان جهان در زمان مرگش (سال پیش) بود. برای من جذاب تر از دستاورد های این فرد، تلاش مداومش برای یادگرفتن و فهمیدن تا آخرین سال زندگیش بود. بعد از ۷۰ سالگی (سنی که اغلب آدما دچار خرفتی میشن) چندین جلد کتاب نوشت و تا آخرین سال زندگیش مقاله منتشر میکرد و تمام محاسبات رو خودش با دقت و صبر انجام میداد (کاری که کمتر فیزیکدانی بعد از ۵۰ سالگی انجام میده). کتابای فنی واینبرگ بسیار دقیق و جامع و با رویکرد خاص خودش نوشته شدن اما تعداد زیادی کتاب برای عموم نوشته که از بین اونا "سه دقیقه ی نخست" و "رویای نظریه ی نهایی" رو توصیه میکنم.
۵- رابرت ساپولسکی:
ما (در مقایسه با حیوانات) آنقدر خوب زندگی میکنیم که از امتیاز بیمار شدن صرفا به دلایل اجتماعی و روانی بهره مند هستیم.
رابرت ساپولسکی قسمت زیادی از عمرش رو صرف مطالعه‌ی گله‌ی بابون ها (گونه ای میمون ها) و رفتارشون کرده(و طبیعتا چیزای زیادی در مورد آدما هم یاد گرفته
). یه مجموعه‌ی بسیار خوب از کلاس هاش با عنوان "آشنایی با زیست شناسی رفتاری انسان" توی دانشگاه استنفورد رو میتونید از یوتیوب پیدا کنید. یک کتاب بسیار جالب هم داره به اسم "چرا گورخر ها زخم معده نمیگیرند" که توش به بررسی دلایل ایجاد استرس توی بدن و آسیب هایی که استرس مزمن به بدن وارد میکنه و همچنین راهکارهای علمی برای پیشگیری ازش میپردازه.
