body positivity vs. body neutrality

[زار]

خب سوژه‌ی تاپیک بعدی سایت هم جور شد.

چهره هم زیرمجموعه بادی درنظر بگیریم.
مرتبط‌ترین انجمن همینه دیگه نه؟

از اولین باری که من راجع‌به body neutrality شنیدم وقت زیادی نمی‌گذره. اول که متوجه شدم یجورایی مقابل body positivity قرار میگیره آماده سخنرانی توی کامنت سکشن بودم، ولی بعد جرقه‌ای زده شد و مجبور به تفحص بیشتر شدم!
بادی پازتیویتی و self love روی کاغذ عالی به‌نظر میان. "چی بهتر از اینکه هرجوری که هستیم خودمونو دوست داشته باشیم و دهن هرچی معیار زیبایی هست رو سرویس کنیم؟ یاعلی بگید و عکس و فیلم از "ایراد" هاتون به اشتراک بذارید تا به همه و خودتون بگید اون babe ای که اول ویدیو نشون داده شد الکیه و واقعیت اینه و هنوزم دوست داشتنیه." said کل اینترنت. و به خیلی‌ها کمک شد. خیلی‌ها با دیدن بدن واقعی و چهره بدون آرایش اینفلوئنسرها حس بهتری نسبت به خودشون پیدا کردن. ولی خیلی‌ها هم نه. مشخص شد این جنبش اونقدر که قرار بود باشه inclusive نیست!

- دیدن شکم فلان تیک‌تاکر از چند زاویه مختلف باعث نشد حس بعضی‌ها نسبت به شکم خودشون تغییری بکنه. دیدن کلی از این ویدیو‌ها باعث شد خود من از هیچوقت تماس تصویری نگرفتن برسم به عکسهای رندوم و کاملا imperfect برای دوستام فرستادن، ولی هنوزم حس دوست‌داشتنی و زیبا بودن در من نبود و صرفا کمتر به این فکر که "الان اینا دیدن که من زیبا نیستم" اهمیت دادم.

- دوست داشتن بی قید و شرط بدن برای خیلی‌ها غیرواقعی و زیادیه. مثلا کسی که سابقه body shame شدن داره، کسی که معلولیت داره و بدنش روزانه انجام دادن یسری کارهارو براش سخت میکنه، کسی که ترنسجندره، کسی که از eating disorderای رنج میبره. حتی قرار نیست حتما مشکل خاصی وجود داشته باشه، بدن انسان می‌تونه حتی روزانه تغییر کنه. مسئله اینه که نمیشه احساسیو زوری ایجاد کرد و برای خیلی‌ها الان علاوه بر اینسکیوریتی‌های گذشته، حس شرم و عذاب وجدان اینکه نمیتونن بدنشونو دوست داشته باشن هم اضافه شده.

- طبیعتاً وقتی اساس بادی پازتیویتی اینه که من درهر صورت زیبا هستم، دوباره روی اهمیت ظاهر تاکید میشه. اینکه health is self love و تو زیبایی درنتیجه باارزشی و میتونی حس خوبی راجع به خودت داشته باشی.
در مقابل body neutrality میگه wouldn't it be great not to think about your body؟ اینکه بشینیم و به جای درگیر کردن ذهنمون با "اینکه شکم من الان صاف نیست نرماله و من دوستش دارم" کلا بهش فکر نکنیم. اینکه پوسته بیرونی ما معیاری برای سنجیدن ارزش ما نیست و حسی که به خودمون داریم نباید ربطی به ظاهر زیبا/نازیبامون (از نظر خودمون) داشته باشه. و بجای تلاش برای دوست داشتن کارهایی که بدنمون نمیتونه انجام بده، بابت کارهای بی نظیری که انجام میده براش احترام قائل باشیم. ولی مجبور نیستیم لزوما دوستش داشته باشیم.

میون این‌همه عقیده که راجع به appearance آدما وجود داره نظر شما چیه؟ چقدر معتقدید ظاهر یه آدم ارتباط مستقیم با سلامتش داره؟ آیا جنبش‌هایی مثل fat acceptence با سالم زندگی کردن در تضادن؟

داستان صلح شما با بدنتون چیه؟ با کدوم یکی از دو تفکر neutral یا positive بودن راحت ترید؟
اگه معتقدید یکیشون از اون یکی بهتره، دلیلش چیه؟ غیر از اینه که در هر صورت استیگمایی برای مبارزه کردن وجود داره و باور کردن هیچکدوم از اون یکی راحت‌تر به‌نظر نمیاد؟

به نظرتون عوض کردن معنای زیبایی توی جامعه قابل اجراتر و مفید تره، یا تغییر دادن میزان ارزش زیبایی؟

 

[Sara.kh]

من با body neutrality تا اون‌جا که می‌گه لزومی نداره بدن‌مون رو دوست داشته باشیم موافقم، اما با این‌که زییایی معیاری برای ارزش‌مون نیست موافق نیستم. زیبا بودن یک امتیازه، زیبا نبودن نداشتن اون امتیاز مثبته و زشت بودن داشتن امتیاز منفی؛ این‌که زیبایی مطلق نیست هم تغییری در این ایجاد نمی‌کنه. این به این معنا نیست که «فقط» زیبا بودنه که مهمه، صرفاً مثل باهوش بودن، یا هر ویژگی مثبت دیگه یه جور امتیازه و بخشی از ما رو تشکیل می‌ده و تعریف می‌کنه. لزومی نداره که زیبا باشیم، ولی غیرعقلانی هم نیست که از زیبا نبودن ناراضی باشیم، این نارضایتی ممکنه به ناراحتی تبدیل بشه، تلاش body positivity و دیدگاه‌های مشابه برای از بین بردن این ناراحتیه‌ست ولی با دروغ گفتن و تلقین کردن، که خب من ترجیح می‌دم ناراحتیم رو با این‌ها رفع نکنم.
من از ظاهرم خوشم نمی‌آد و باهاش زیاد هم کنار نیومدم، فقط می‌تونم با این کنار بیام که ویژگی مثبت زیبا بودن رو ندارم (یا حدأقل از دید خودم ندارم) و از بدنم خوشم نیاد و سعی کنم به چیزی که دوست دارم نزدیکش کنم، این بهتر از اینه که بگم ظاهر مهم نیست یا هر طور که هست زیباست، هر چند که کار سخت‌تری باشه.

 

[زار]

اما با این‌که زییایی معیاری برای ارزش‌مون نیست موافق نیستم. زیبا بودن یک امتیازه، زیبا نبودن نداشتن اون امتیاز مثبته و زشت بودن داشتن امتیاز منفی؛ این‌که زیبایی مطلق نیست هم تغییری در این ایجاد نمی‌کنه. این به این معنا نیست که «فقط» زیبا بودنه که مهمه، صرفاً مثل باهوش بودن، یا هر ویژگی مثبت دیگه یه جور امتیازه و بخشی از ما رو تشکیل می‌ده و تعریف می‌کنه.

چرا زیبا بودن باید امتیاز باشه؟ و چرا اینکه تعریف زیبایی می‌تونه واسه هرکسی متفاوت باشه تغییری درش ایجاد نمیکنه؟
امتیاز بودن چیزی مثل هوش که قابل اندازه گیریه منطقیه. ولی زیبایی‌رو آدما عموما با اتکا به چیزی که دیدن و یاد گرفتن اندازه میگیرن و فرمولی وجود نداره. اگه یه بچه هیچوقت نشنوه که مثلا به دماغ یه‌نفر گفته میشه بزرگ، آیا خودش یروز همینجوری از روی تمسخر به دماغ کسی میگه بزرگ؟ یعنی ممکنه چهره اون فرد به دلش نشینه یا دماغش از نظرش بزرگ باشه، ولی فکر نمیکنم تو ذهنش بزرگ بودنه یه ویژگی منفی باشه

فقط می‌تونم با این کنار بیام که ویژگی مثبت زیبا بودن رو ندارم (یا حدأقل از دید خودم ندارم) و از بدنم خوشم نیاد و سعی کنم به چیزی که دوست دارم نزدیکش کنم، این بهتر از اینه که بگم ظاهر مهم نیست یا هر طور که هست زیباست، هر چند که کار سخت‌تری باشه.

خب همون‌جوری که گفتی هدف این دیدگاه‌ها اینه که آدما حس بهتری نسبت به خودشون داشته باشن. اگه مثلا من دوست داشته باشم شکمم صاف باشه بالاخره روزهایی پیش میاد که نیست. یعنی آسوده خاطر بودن راجع‌به ظاهرمون رو موکول کنیم فقط به وقتهایی که شبیه ایده‌آل ذهنیمون هستیم؟

 

[Delilah]

بادی پازیتیویتی یعنی اینکه خودت رو هرجوری هستی دوست‌بداری، بادی neutrality یعنی اینکه خودت رو هر جوری که هستی بپذیری!
نمی‌خوام زیاد وارد بحث "زیبایی معیار ثابت نداره و سلیقه‌ایه" بشم
فقط می‌خوام بگم که بادی پازیتیویتی در شرایطی واقعا مفیده و در شرایطی انکار محسوب میشه.
در برابر بادی دیسمورفیا به‌شدت به‌کار میاد، و اینکه کمک کنه به کسایی که شرایط خوبی دارن ولی معیارهای فضایی و غیرطبیعی‌ای توی ذهنشونه و انواع عمل ها و procedure ها رو انجام می‌دن تا به اون شکل برسن.

ولی اگه کسی بینیش شبیه ولدمورت باشه نمی‌تونه بگه اوه، من بینی زیبایی دارم.
می‌تونه بگه من یه بینی دارم که کارشو می‌کنه و شایدم به صورتم بیاد و این چیزیه که منو متمایز می‌کنه(!!)

ولی به نظرم body neutrality واسه همه‌ی ادم‌ها مفیده، و به نظرم این نیست که "قبول کنم من زشتم"
بلکه اینه که بپذیریم در یه سری استانداردها جا نمی‌گیریم، شکل فلانی نیستیم، بینی‌مون گنده‌ست(ترید مارک ایرانی‌ها) و قدمون فلانه!
در هر صورت body neutrality بهتر از body positivity عه چون اولی با خودش می‌تونه پازیتیویتی رو هم بیاره، ولی دومی نمی‌تونه حتما neutral بودن رو با خووش داشته باشه!
نمیشه گفت همه زیباند چون اگه همه زیبا باشند، زیبایی بی‌معنی میشه! مثل اینکه همه‌ی ادم‌های دنیا نمی‌تونن فکر کنن که بی‌نقص و پرفکت و خاصن، چون اگه همه خاص باشن هیچکی خاص نیست!!

در کل "علف باید به دهن بزی شیرین بیاد" (بزی می‌تونه خود شخص هم باشه) و بهتره خودمون رو بپذیریم! نه اینکه همه‌ش بزنیم تو سر خودمون که زشتیم یا لاغریم یا چی! یا اینکه از اونور بوم بیفتیم و بگیم مثل ما هیچ‌جا پیدا نمی‌شه و زیباترین فرد کره‌ی خاکی‌ام!

زیبایی زوال‌پذیره و روزانه معیارهاش تغییر می‌کنه؛ یه‌جور بیزنسه! شایدم یه‌جور محصول که همه در طی تمام دوران‌ها می‌خواستند/می‌خوانش ولی هیچوقت نمی‌تونن کاملا بهش برسن، هر چی هم بیشتر دنبالش راه بیفتی ازش دورتر و دورتر می‌شی و احساس بدتری نسبت به خودت خواهی داشت. وقتمون با ارزش‌تره.

 

[Sara.kh]

چرا زیبا بودن باید امتیاز باشه؟ و چرا اینکه تعریف زیبایی می‌تونه واسه هرکسی متفاوت باشه تغییری درش ایجاد نمیکنه؟
امتیاز بودن چیزی مثل هوش که قابل اندازه گیریه منطقیه. ولی زیبایی‌رو آدما عموما با اتکا به چیزی که دیدن و یاد گرفتن اندازه میگیرن و فرمولی وجود نداره. اگه یه بچه هیچوقت نشنوه که مثلا به دماغ یه‌نفر گفته میشه بزرگ، آیا خودش یروز همینجوری از روی تمسخر به دماغ کسی میگه بزرگ؟ یعنی ممکنه چهره اون فرد به دلش نشینه یا دماغش از نظرش بزرگ باشه، ولی فکر نمیکنم تو ذهنش بزرگ بودنه یه ویژگی منفی باشه

زیبا بودن امتیاز مثبته چون فوایدی داره، در برخورد افراد باهات مؤثره، در تصوری که دیگران از تو دارن مؤثره، در احساس خودت نسبت به خودت مؤثره و ...
این‌که زیبایی نسبیه به این معنا نیست که همه زیبان یا از امتیازات زیبا بودن برخوردارن، ممکنه یک فردی از دید ۷٠-۸٠ درصد افرادی که تا حالا باهاشون برخورد داشته، زشت باشه؛ چنین فردی از امتیازات فردی که از دید ۷٠-۸٠ درصد افرادی که باهاشون برحورد داشته زیبا بوده، برخوردار نیست. فکر نمی‌کنم این‌که زیبایی ظاهر افراد می‌تونه براشون امتیازات مثبتی داشته باشه به توضیح دیگه‌ای نیاز داشته باشه.

خب همون‌جوری که گفتی هدف این دیدگاه‌ها اینه که آدما حس بهتری نسبت به خودشون داشته باشن. اگه مثلا من دوست داشته باشم شکمم صاف باشه بالاخره روزهایی پیش میاد که نیست. یعنی آسوده خاطر بودن راجع‌به ظاهرمون رو موکول کنیم فقط به وقتهایی که شبیه ایده‌آل ذهنیمون هستیم؟

من نمی‌دونم در عمل انسان‌ها باید با نارضایتی‌شون دقیقاً چی‌کار کنن، خودم می‌تونم بگم حتی رنج کشیدن و آسوده‌خاطر نبودن رو به تلقین‌هایی مثل «همه زیبا هستند» و «با هر شکلی دوست‌داشتنی هستیم» ترجیح می‌دم.

 

[zeynabgol]

زیبایی درونی و اخلاقی رو نباید با زیبایی ظاهری قاطی کرد. اره مثلا فلانی زشته در ظاهر اما چون مهربونه "دوست داشتنی"عه.

 

[Sara.kh]

زیبایی درونی و اخلاقی رو نباید با زیبایی ظاهری قاطی کرد. اره مثلا فلانی زشته در ظاهر اما چون مهربونه "دوست داشتنی"عه.

ولی در هر صورت زیبایی درونی، ظاهرت رو نمی‌پوشونه، اون‌وقت از نظر ظاهری هم‌چنان دوست‌داشتنی نیستی.

 

[zeynabgol]

ولی در هر صورت زیبایی درونی، ظاهرت رو نمی‌پوشونه، اون‌وقت از نظر ظاهری هم‌چنان دوست‌داشتنی نیستی.

دقیقا. باز هم باطن دوست داشتنیه، و ممکنه باعث بشه دیگران ظاهر رو صرفا تحمل کنن یا براشون مهم نباشه.

 

[زار]

زیبا بودن امتیاز مثبته چون فوایدی داره، در برخورد افراد باهات مؤثره، در تصوری که دیگران از تو دارن مؤثره، در احساس خودت نسبت به خودت مؤثره و ...
این‌که زیبایی نسبیه به این معنا نیست که همه زیبان یا از امتیازات زیبا بودن برخوردارن، ممکنه یک فردی از دید ۷٠-۸٠ درصد افرادی که تا حالا باهاشون برخورد داشته، زشت باشه؛ چنین فردی از امتیازات فردی که از دید ۷٠-۸٠ درصد افرادی که باهاشون برحورد داشته زیبا بوده، برخوردار نیست. فکر نمی‌کنم این‌که زیبایی ظاهر افراد می‌تونه براشون امتیازات مثبتی داشته باشه به توضیح دیگه‌ای نیاز داشته باشه.

منظورم وضعیت الان نبود. اگه الان ارزش زیبایی توی اون چهارچوب تعریف شده انقدر بالا نبود خب این جنبشا اصلا شکل نمیگرفت.
منظورم این بود که اگه معتقدی ظاهر ما باید پوئن مثبت یا منفی‌ به حساب بیاد، جوری که درحال حاضر میاد، دلیلش چیه؟ منظورم کسی که وقت و انرژی میذاره و ورزش می‌کنه و توسط دوستاش تشویق میشه مثلا نیست. اگه بخوایم چهره رو در نظر بگیریم، چرا اینکه من از شکم مادرم طور خاصی به دنیا اومدم باید تا آخر عمرم یه معیار ارزشگذاری باشه واسم؟ غیر از اینه که این ارزشی که ما به ظاهر آدما میدیم عموما برگرفته از همون بیوتی استانداردهای جامعه‌ست و قاعدتاً نباید نقش انقدر کلیدی‌ای توی میزان اعتماد به‌نفس آدما بازی کنه؟

 

[Sara.kh]

منظورم وضعیت الان نبود. اگه الان ارزش زیبایی توی اون چهارچوب تعریف شده انقدر بالا نبود خب این جنبشا اصلا شکل نمیگرفت.
منظورم این بود که اگه معتقدی ظاهر ما باید پوئن مثبت یا منفی‌ به حساب بیاد، جوری که درحال حاضر میاد، دلیلش چیه؟ منظورم کسی که وقت و انرژی میذاره و ورزش می‌کنه و توسط دوستاش تشویق میشه مثلا نیست. اگه بخوایم چهره رو در نظر بگیریم، چرا اینکه من از شکم مادرم طور خاصی به دنیا اومدم باید تا آخر عمرم یه معیار ارزشگذاری باشه واسم؟ غیر از اینه که این ارزشی که ما به ظاهر آدما میدیم عموما برگرفته از همون بیوتی استانداردهای جامعه‌ست و قاعدتاً نباید نقش انقدر کلیدی‌ای توی میزان اعتماد به‌نفس آدما بازی کنه؟

من نمی‌گم ظاهر «باید» امتیاز مثبت یا منفی باشه، می‌گم امتیاز مثبت «هست» و این تا حد زیادی خارج از ارادهٔ ماست که این رو ازش بگیریم. اتفاقاً خیلی ناعادلانه و بده که یه عده به خاطر زیبا بودن (چیزی که توش نقش کمی داشتن/یا اصلاً نداشتن) امتیازاتی نسبت به کسی که زیبا نیست داشته باشن، ولی خب همینه که هست دیگه، عادلانه نیست.