سقف شایستگی و انتخاب‌های ما

[امیرحسین]

تا حالا شده که یک نفر رو ببینید و بنظرتون بیاد که آن شخص لیاقت و توانایی کار در جای بهتر از جای فعلیش رو داره؟ یا اینکه لیاقت این را داره که با فرد بهتری در رابطه باشه؟
در مجموع فردی را دیدید که به چیزی بسنده کرده که لیاقت بیشتر از اون را داره؟
بنظر شما چه اتفاقی می‌افته که اون آدم همچین مسیری برای خودش انتخاب می‌کنه؟
چه کار می‌تونیم انجام بدیم که به این نقطه نرسیم یا اینکه اگه رسیدیم به مسیر درست برگردیم؟

 

[G.MM]

من بنظرم خیلی از ادما به همین چیزی که دارن بسنده میکنن چون از چالش میترسن.
میترسن از نقطه ی امنشون جدا بشن و برن سراغ چیزی که واقعا لیاقتشو دارن.
کاری که میتونیم بکنیم اینه که به کسایی که بهشون اعتماد داریم گوش بدیم و بریم سراغ راه سختی که میتونه ما رو به چیزی که لایقش هستیم برسونه.

 

[Nimbus]

هیچکس لیاقت و شایستگی چیز به خصوصی رو نداره.

آدما بر حسب تصادف چیز هایی رو تو زندگی دارن یا ندارن. حق هیچکس چیز بیشتر یا کمتری نیست.

 

[امیرحسین]

من بنظرم خیلی از ادما به همین چیزی که دارن بسنده میکنن چون از چالش میترسن.
میترسن از نقطه ی امنشون جدا بشن و برن سراغ چیزی که واقعا لیاقتشو دارن.
کاری که میتونیم بکنیم اینه که به کسایی که بهشون اعتماد داریم گوش بدیم و بریم سراغ راه سختی که میتونه ما رو به چیزی که لایقش هستیم برسونه.

من فکر می‌کنم یکی از علت‌هایی که باعث می‌شه افراد از قدم‌های بزرگتر پرهیز کنند خستگی از شکست‌های قبلی باشه که بنا به بدشانسی یا عدم فراهم شدن شرایط محیطی براشون رخ داده. در واقع طی زمان جوری شدن که خودباوری و عزت نفس قبلی خودشون رو ندارند. یا اینکه به خاطر حساسیت روی یک موضوع باقی مسائل را فدا می‌کنند.
اینکه آدم بتونه فردی رو پیدا کنه که بتونه اون فرد را رو به جلو هل بده و نسبت به موقعیت فعلیش تغییر عقیده بده خیلی خوبه ولی همیشه اینقدر خوش‌شانس نیستیم.
این موضوع نتنها در مسائل شغلی هست من توی مسائل عاطفی هم دیدم. مثلاً فردی که به خاطر خیانت پارتنرش آسیب دیده ممکنه پارتنر بعدی که انتخاب می‌کنه هم تراز خودش نباشه و صرفاً به همین بسنده کنه که اون شخص قابل اعتماد باشه.

هیچکس لیاقت و شایستگی چیز به خصوصی رو نداره.

آدما بر حسب تصادف چیز هایی رو تو زندگی دارن یا ندارن. حق هیچکس چیز بیشتر یا کمتری نیست.

احتمالاً تعریف ما از شایستگی فرق می‌کنه. من قبول دارم که آدم‌ها به طور تصادفی صاحب موقعیت‌ها و استعدادهای متفاوتی می‌شند. با تلاش و کوشش خودشون از اون استعداد و موقعیت‌ها استفاده می‌کنند و توانایی‌هایی و خصوصیاتی در خودشون پرورش می‌دند که با استفاده از اون‌ها قادر به انجام کارهای بخصوصی می‌شند. بنظر من در این مرحله اون فرد متناسب به توانایی‌ها و خصوصیات خودش شایستگی کسب جایگاه و چیزی که از عهده‌اش بر میاد رو داره. حالا اگه تو نظر متفاوتی در خصوص شایستگی داری ممنون می‌شم اشتراک بذاری.

اگه بخوام ساده‌تر بگم سوال این تاپیک این هست که چرا آدم‌ها به چیزی بسنده می‌کنند که توانایی کسب چیز بهتر از اون رو دارند.
چی کار می‌شه کرد که از این حالت بیرون اومد؟

 

[nikii]

من فکر می‌کنم یکی از علت‌هایی که باعث می‌شه افراد از قدم‌های بزرگتر پرهیز کنند خستگی از شکست‌های قبلی باشه که بنا به بدشانسی یا عدم فراهم شدن شرایط محیطی براشون رخ داده. در واقع طی زمان جوری شدن که خودباوری و عزت نفس قبلی خودشون رو ندارند. یا اینکه به خاطر حساسیت روی یک موضوع باقی مسائل را فدا می‌کنند.
اینکه آدم بتونه فردی رو پیدا کنه که بتونه اون فرد را رو به جلو هل بده و نسبت به موقعیت فعلیش تغییر عقیده بده خیلی خوبه ولی همیشه اینقدر خوش‌شانس نیستیم.
این موضوع نتنها در مسائل شغلی هست من توی مسائل عاطفی هم دیدم. مثلاً فردی که به خاطر خیانت پارتنرش آسیب دیده ممکنه پارتنر بعدی که انتخاب می‌کنه هم تراز خودش نباشه و صرفاً به همین بسنده کنه که اون شخص قابل اعتماد باشه.




احتمالاً تعریف ما از شایستگی فرق می‌کنه. من قبول دارم که آدم‌ها به طور تصادفی صاحب موقعیت‌ها و استعدادهای متفاوتی می‌شند. با تلاش و کوشش خودشون از اون استعداد و موقعیت‌ها استفاده می‌کنند و توانایی‌هایی و خصوصیاتی در خودشون پرورش می‌دند که با استفاده از اون‌ها قادر به انجام کارهای بخصوصی می‌شند. بنظر من در این مرحله اون فرد متناسب به توانایی‌ها و خصوصیات خودش شایستگی کسب جایگاه و چیزی که از عهده‌اش بر میاد رو داره. حالا اگه تو نظر متفاوتی در خصوص شایستگی داری ممنون می‌شم اشتراک بذاری.

اگه بخوام ساده‌تر بگم سوال این تاپیک این هست که چرا آدم‌ها به چیزی بسنده می‌کنند که توانایی کسب چیز بهتر از اون رو دارند.

شاید همونطور ک گفته شده خسته باشن از شکسته شدن و ب یچیز در حد نرمال بسنده کنن و به اینکه ممکنه بهترشو داشته باشن فکر نکنن