# چطور به بیشترین پتانسیلمون دست پیدا کنیم؟
این سوالو چند وقت پیش یکی ازم پرسیده بود. اینجا نمی‌خوام دقیق و کامل بنویسم، فرض می‌کنم داریم یه گپِ خودمونیِ ساده‌ی دوستانه می‌زنیم و هرچی به ذهنم می‌رسه میگم:
(نوشته ناقص هست. تیترها رو نوشتم تا سر فرصت کاملش کنم.)
۱. فرض اشتباه: یک مقصد نهایی داریم. (جنسِ سوال زرده دوستش ندارم.)
۸. شبیه follow your passion هست، اوایل کتاب be so good they can’t ignore you راجع به باگ‌هاش صحبت شده.
۲. رندوم‌نس. باز بودن نسبت به تجربه‌ها. explore و exploit. هر دو باید به جای خودش باشه.
۳. تمرکز.
۴. کجا رو داریم اشتباه می‌زنیم؟ انتخاب زمین بازیِ درست. (مثلا اختلال روانی داریم، به جاش بریم کتاب راجع به بهره‌وری بخونیم. یا …) پرسش درست: آیا دنبال رسیدن به بیشترین پتانسیل هستیم یا مثلا دنبال رابطه هستیم؟ خیلی وقتا اینجور سوالا رو قاطی می‌کنیم. :)
۵. حداقل‌ها. خودمون رو مسخره نکنیم. روی زمین زندگی کنیم. (حقوق پایه رو داری؟ استیبلیتی حداقلی رو داری؟) بعضی وقتا هدف‌های بزرگ آسون‌تر از هدف‌های کوچیک هستن، چون از قدم‌های کوچیک می‌ترسیم و ناتوانیم توشون می‌ریم هدف بزرگ می‌ذاریم.
۶. وسواس‌گونه دنبالش رفتن جواب نمی‌ده. آدمایی که روون‌تر بهش می‌رسن. اصلا فرض کن بهش رسیدی، آیا از نتیجه لذت می‌بری؟ شادی مثل سوخت هست. [
https://sive.rs/relax](https://sive.rs/relax)
۷. کجا می‌خوایم بهترین بشیم؟ آیا می‌خوایم با آب دریا دوغ درست کنیم؟ (مربوطه به مسخره کردن خودمون)
۹. همه‌چی همزمان یا هر کدوم جداگانه؟ (پست ایمان نظری)
۱۰. مفهومِ «کافی». (فکر می‌کنی می‌تونی یه فیلو درسته بخوری، ولی با یه بشقاب سیر می‌شی.)
برای من اینطوریه که زود تمرکزم رو از دست میدم
شاید باید واقعا با پرش ذهنی مقابله کنم هرچند که دوستش دارم.
۱۴. مفهوم flow. بازی کردنِ لذت‌بخش و اثربخش توی همون جایی که هستیم. در هر حال توی دامنه‌ی کوه می‌میریم.
۱۱. نسبت به لِوِل بعدی کوریم. شاید تا لول ۵ برامون جذاب باشه، ولی از لول ۶ بدمون بیاد.
۱۲. چیزی که ازش می‌ترسم. آدمای لولِ بعدی (که هدف قرار دادمش) من رو اسکل بدونن. بدون اینکه بهم بگن. یه سری متر و معیار میشه براش داشت. شاید نیاز به خیز برداشتن باشه، یا حتی بی‌خیال شدن. با زور زدن اتفاق نمی‌افته به نظرم. من حداقل اینطوری نمی‌فهممش.
۱۳. شبکه‌ی درست. (روش‌های خودم.)
۱۵. خطر درخودماندگی. ما با دنیای بیرون خودمون رو می‌فهمیم و رشد می‌کنیم و قوی می‌شیم. حتی گاهی کسایی که اهداف بیرونی از سر خشم و نفرت دارن رشد بیشتری می‌کنن تا کسایی که دنبال «شکوفایی استعدادهاشون» هستن. گاهی وقتا یک عشق، یک اضطراب، یک تلاش برای اثبات خود (هرچند غیر بهینه) باعث جلو رفتنِ آدما میشه.
واقعا خیلی حق نواخته من میگم نه مثلا نمیرم ارشد بخونم خودم مقاله می‌خونم خودم میرم کلاس و این باعث میشه همونم ول کنم و دنبال نکنم.
https://blog.samaltman.com/how-to-be-successful
پست برداشته شده از کانال ادریس میرویسی مرتبط با مدیریت زمان
https://t.me/edrism_dg
