- شروع کننده موضوع
- #1
alireza.r
کاربر حرفه‌ای
- ارسال‌ها
- 338
- امتیاز
- 225
- نام مرکز سمپاد
- شهید بهشتی بابل
- شهر
- بابل
- رشته دانشگاه
- ریاض-فیزیک
درود! 
پانصدمین GRB
فضاپیمای سویفت ناسا پس از 5 سال کار، برای تحقق اهداف برنامه ریزی شده اش، رکوردی بی نظیر را از خود به جای گذاشت.
این فضاپیما در نوامبر سال 2004 میلادی در مدار خود قرار گرفت و در طول این مدت بیش از آنچه که منجمان انتظار داشتند به آن ها اطلاعات داده است. برای مثال، تنها کافی است به دامنۀ اکتشافات این رصد خانۀ پرتو گاما شامل یک ابرنواختر تازه شکل گرفته در نزدیکی ما تا یک انفجار بسیار دورتر از ما اشاره کرد که در زمان اتفاق افتادن آن، جهان ما تنها 5 درصد از سن کنونی خودش را طی کرده بوده است.سویفت اصولاً بر روی انفجارهای پرتو گاما (GRBs) مطالعه می کند که بزرگترین و مرموزترین انفجار ها در کیهان هستند. در 24 فروردین ماه فاصله سنج این فضاپیما پانصدمین GRB خود را ثبت کرد تا رکورد جدیدی را به جای بگذارد. "از یک سو این تنها یک عدد است و از سوی دیگر این یک رکورد چشمگیر است. " این را نیل جرلس سرپرست محققین سویفت در مرکز فضایی گادرد ناسا گفت و اضافه کرد: " هر انفجار یک تکۀ جدید پازل را می چیند و یک تصویر واضح تر را پدیدار می کند."
پانصدمین انفجار کشف شده توسط سویفت، به طور رسمی با نام GRB 100413B شناخته می شود. این انفجار در صورت فلکی ذات الکرسی قرار دارد و به صورت یک واپاشی طولانی – یک نوع از انفجار های پرتوی گاما که معمولاً با مرگ یک ستارۀ بسیار پرجرم همراه است- اتفاق افتاده است. این انفجار توسط تحلیلگر دادۀ نصب شده بر روی "تلسکوپ هشدار دهندۀ انفجار" فضاپیما (BAT) شناسایی نشد و همین امر باعث متوقف شدن (BAT) پس از 18 ثانیه از وقوع انفجار و حرکت سریع سویفت برای یک برنامه ریزی فوری شد. در عوض انفجار GRB 100413B زمانی پیدا شد که دیوید پالمر، یک اخترفیزیکدان از آزمایشگاه ملی لُس آلمُس، کمی بعد، داده ها را تحلیل کرد. جودیت راکیوزین کسی که آن روز هماهنگ کنندۀ رصد های انفجار بود از طرف گادرد ناسا می گوید: " تیم BAT مرتباً در میان داده هایی که یک مرتبه از (پس زمینه) ظاهر می شوند کاوش می کنند و انفجار های بسیار ضعیف مثل این انفجار که کمی بیشتر نیاز به مراقبت های مخصوص داشت را پیدا می کنند."
کارهای اصلی سویفت عبارت است از: به سرعت متمرکز شدن بر روی هر انفجار پرتوی گاما، گزارش دقیق حالتش به طوری که دیگران سریعاً بتوانند رصد های تعقیبیش را هدایت کنند، و پس از آن استفاده از تلسکوپ های اشعۀ ایکس و فرابنفش/مرئیش برای بررسی بر روی انفجار است. اما فعالیت های آن بسیار بیش از این است: تطبیق دادن بررسی های فرابنفش از ستارگان ناگهان منفجر شده، بازبینی مرتب سیاهچاله ها و ستاره های نترونی برای نوسانات تابش های پر انرژی، و نقشه برداری توسط اشعه ایکس از کل آسمان در یک دورۀ طولانی. در ساخت و هدایت سویفت حدود 5 کشور شرکت داشته اند که شامل: آمریکا ( مرکز پرواز های فضایی گادرد ناسا، آزمایشگاه ملی لُس آلمُس، دینامیک عمومی گیلبرت)، انگلیس ( دانشگاه لیسستر، آزمایشگاه علمی فضایی مولارد)، ایتالیا (رصدخانۀ بررا، آژانس فضایی ایتالیا)، آلمان و ژاپن می شود.GRB ها کی کشف شدند؟انفجار های پرتوی گاما برای اولین بار در سال 1967 میلادی توسط یک ماهوارۀ غیر محرمانۀ نظامی که برای نظارت بر روی آزمایش های هسته ای سازمان های مخفی طراحی شده بود، کشف شد. اولین رصد ها نیازمند تحلیل های گسترده ای بود تا یقین حاصل شود که این انفجار ها واقعاً از خارج از منظومه شمسی منشأ می گیرند؛ برای همین اخبار مرتبط با انفجار ها و تحلیل ها تا سال 1973 میلادی منتشر نشدند. ولی پس از آن دانشمندان بسیار مسرانه تحقیقان خود را بر روی این انفجار ها آغاز کردند.
مر30 B-)
پانصدمین GRB
فضاپیمای سویفت ناسا پس از 5 سال کار، برای تحقق اهداف برنامه ریزی شده اش، رکوردی بی نظیر را از خود به جای گذاشت.
این فضاپیما در نوامبر سال 2004 میلادی در مدار خود قرار گرفت و در طول این مدت بیش از آنچه که منجمان انتظار داشتند به آن ها اطلاعات داده است. برای مثال، تنها کافی است به دامنۀ اکتشافات این رصد خانۀ پرتو گاما شامل یک ابرنواختر تازه شکل گرفته در نزدیکی ما تا یک انفجار بسیار دورتر از ما اشاره کرد که در زمان اتفاق افتادن آن، جهان ما تنها 5 درصد از سن کنونی خودش را طی کرده بوده است.سویفت اصولاً بر روی انفجارهای پرتو گاما (GRBs) مطالعه می کند که بزرگترین و مرموزترین انفجار ها در کیهان هستند. در 24 فروردین ماه فاصله سنج این فضاپیما پانصدمین GRB خود را ثبت کرد تا رکورد جدیدی را به جای بگذارد. "از یک سو این تنها یک عدد است و از سوی دیگر این یک رکورد چشمگیر است. " این را نیل جرلس سرپرست محققین سویفت در مرکز فضایی گادرد ناسا گفت و اضافه کرد: " هر انفجار یک تکۀ جدید پازل را می چیند و یک تصویر واضح تر را پدیدار می کند."
پانصدمین انفجار کشف شده توسط سویفت، به طور رسمی با نام GRB 100413B شناخته می شود. این انفجار در صورت فلکی ذات الکرسی قرار دارد و به صورت یک واپاشی طولانی – یک نوع از انفجار های پرتوی گاما که معمولاً با مرگ یک ستارۀ بسیار پرجرم همراه است- اتفاق افتاده است. این انفجار توسط تحلیلگر دادۀ نصب شده بر روی "تلسکوپ هشدار دهندۀ انفجار" فضاپیما (BAT) شناسایی نشد و همین امر باعث متوقف شدن (BAT) پس از 18 ثانیه از وقوع انفجار و حرکت سریع سویفت برای یک برنامه ریزی فوری شد. در عوض انفجار GRB 100413B زمانی پیدا شد که دیوید پالمر، یک اخترفیزیکدان از آزمایشگاه ملی لُس آلمُس، کمی بعد، داده ها را تحلیل کرد. جودیت راکیوزین کسی که آن روز هماهنگ کنندۀ رصد های انفجار بود از طرف گادرد ناسا می گوید: " تیم BAT مرتباً در میان داده هایی که یک مرتبه از (پس زمینه) ظاهر می شوند کاوش می کنند و انفجار های بسیار ضعیف مثل این انفجار که کمی بیشتر نیاز به مراقبت های مخصوص داشت را پیدا می کنند."
کارهای اصلی سویفت عبارت است از: به سرعت متمرکز شدن بر روی هر انفجار پرتوی گاما، گزارش دقیق حالتش به طوری که دیگران سریعاً بتوانند رصد های تعقیبیش را هدایت کنند، و پس از آن استفاده از تلسکوپ های اشعۀ ایکس و فرابنفش/مرئیش برای بررسی بر روی انفجار است. اما فعالیت های آن بسیار بیش از این است: تطبیق دادن بررسی های فرابنفش از ستارگان ناگهان منفجر شده، بازبینی مرتب سیاهچاله ها و ستاره های نترونی برای نوسانات تابش های پر انرژی، و نقشه برداری توسط اشعه ایکس از کل آسمان در یک دورۀ طولانی. در ساخت و هدایت سویفت حدود 5 کشور شرکت داشته اند که شامل: آمریکا ( مرکز پرواز های فضایی گادرد ناسا، آزمایشگاه ملی لُس آلمُس، دینامیک عمومی گیلبرت)، انگلیس ( دانشگاه لیسستر، آزمایشگاه علمی فضایی مولارد)، ایتالیا (رصدخانۀ بررا، آژانس فضایی ایتالیا)، آلمان و ژاپن می شود.GRB ها کی کشف شدند؟انفجار های پرتوی گاما برای اولین بار در سال 1967 میلادی توسط یک ماهوارۀ غیر محرمانۀ نظامی که برای نظارت بر روی آزمایش های هسته ای سازمان های مخفی طراحی شده بود، کشف شد. اولین رصد ها نیازمند تحلیل های گسترده ای بود تا یقین حاصل شود که این انفجار ها واقعاً از خارج از منظومه شمسی منشأ می گیرند؛ برای همین اخبار مرتبط با انفجار ها و تحلیل ها تا سال 1973 میلادی منتشر نشدند. ولی پس از آن دانشمندان بسیار مسرانه تحقیقان خود را بر روی این انفجار ها آغاز کردند.
مر30 B-)
