همه عالم تن است و ایران دل [شعرهای شاعران برای ایران!]

  • شروع کننده موضوع
  • #1

dr.eniac

لنگر انداخته
ارسال‌ها
3,641
امتیاز
7,852
نام مرکز سمپاد
شهید بهشتی نیشابور
دانشگاه
علوم‌پزشکی مازندران
رشته دانشگاه
دندان‌پزشکی
دوستان هركي شعر وطن پرستانه داره اينجا بذاره كه تاپيكا زياد نشن
بمان میهن که بی تو همدمی نیست / بجز مهرت به سینه، مرهمی نیست
مرو میهن ز یاد و از دل من / به جانم با تو اندوه و غمی نیست
کویرت گر چه گرم و آتشین است / ولی سوزنده همچون مهر من نیست
نه تازی و نه ترکی و نه رومی / نگهدار نژاد و چهر من نیست
مرا سوگند بر آن خاک پاکت / که جز عشق تو در اندیشه ام نیست
قسم بر قادسیه، بر نهاوند / که حب تازیان در ریشه ام نیست
منم فرزند فردوسی توس ات / که هنبازش خداوند سخن نیست
منم آن چاکر پیر مغان ات / که زرتشت است و در او اهرمن نیست
ز هر چکه از آن کوه و چکادت / ببارم چامه ای که بی هنر نیست
نباشد نام ایرانی بر آن کس / که مام میهنش را شیر نر نیست
منم سرباز آن شاه مسیح ات / که کورش باشد و جز ماه من نیست
بخواهم خون رستم، کین بابک / که خان تازیان را گاه من نیست
برآریم رستخیز و تازه سازیم / که کیشی بهتر از کیش کهن نیست
بهشت میهنم، دوزخ بکردند/ نه این مرز هنر، ترک و ختن نیست
بمان میهن که که گیتی از تو آباد / تو را در این جهانت همسری نیست
اگر تخت جم ات دشمن گرفته / نخواهم آن سری که افسری نیست
همان به که در این کشور نباشد/ هرآنکس که ورا درد وطن نیست
شنو از سوشیانت این پند جاوید / که جای دشمنان، باغ سمن نیست
 
  • شروع کننده موضوع
  • #2

dr.eniac

لنگر انداخته
ارسال‌ها
3,641
امتیاز
7,852
نام مرکز سمپاد
شهید بهشتی نیشابور
دانشگاه
علوم‌پزشکی مازندران
رشته دانشگاه
دندان‌پزشکی
پاسخ : اشعار ميهني

ن آگاهم٬ من از گشت هزاران ساله ی تاریخ٬
ز ایران و انیران٬ کاوه و ضحاک٬
در دل یادها دارم
و آگاهم من از شاپور ساسان٬ شاه ایران
کاو سزای قوم نافرمان تازی در کفش بگذاشت
و آگاهم من از آن روزگار فتنه و آشوب
آن روز نگون بختی٬
که قومی گرسنه٬ نادان و سرگردان٬
چو توفانی به قلب تیسفون ناگاه تازیدند
همه گنجینه ها زیر و زبر کردند
تمام یادمان علم و دانش را بسوزیدند
درفش کاویانی٬ اعتبار و فخر ایرانی
به چنگ و ناخن و دندان بدریدند
و هر جایی گذر کردند٬ گرد مرگ پاشیدند
من آن یادگار ننگ و بیداد عرب
بر خویش می پیچم
آن گردان جان بر کف٬
ز خوزی و خراسانی٬ دلیر آذری٬ کرد و سپاهانی٬
گیل و بلوچ و دیلمی٬ اقوام ایرانی٬
سر تسلیم ناوردند بر مشتی بیابانی
و اینکه این منم یکتا٬
ایرانی ایرانی٬
فرزند هرمز خوزی و پیروز نهاوندی٬
هزاران ساله ی مانای تاریخم
که تا خورشید می تابد
و تا خون در رگ فرزند ایران گرم می جوشد٬
مرا مزدا اهورا از برای ملک ایران پاس می دارد.
 
  • شروع کننده موضوع
  • #3

dr.eniac

لنگر انداخته
ارسال‌ها
3,641
امتیاز
7,852
نام مرکز سمپاد
شهید بهشتی نیشابور
دانشگاه
علوم‌پزشکی مازندران
رشته دانشگاه
دندان‌پزشکی
پاسخ : اشعار ميهني

«هان ایدل عبرت بین/ از دیده نظر کن هان»/ طومار حوادث را/ یکبار دگر برخوان
با چشم خرد بنگر/ بر زیر و بم تاریخ/ با دیده معنی بین/ بر آینه زروان
بنگر که چسان تازی/ برخاسته رودروی/ وز بیخردی پوید/ ره جانب ترکستان
ایدون به حقیقت بین/ بوم و بر تازی را/ به جفا رانند/ چندین ملک و سلطان
کردار همه تزویر/ گفتار همه ترفند/ تار همه از نیرنگ/ پود همه از دستان
گویی که نسب دارند/ از بولهب و بوجهل/ جاریست به رگهاشان/ خون تن بوسفیان
ایرانی شورافزا/ جان بر کف بی پروا/ رزمنده رزم آزا/ نامت شده بر کیهان
مام وطنت زینان/ بس زخم به تن دارد/ پیکار تواش مرهم/ شمشیر تواش درمان
بر ظلم و تباهی تاز/ چون کاوه فرهومند/ با تیره دلی بستیز/ چون نور سحرگاهان
باید که بکوبی مشت/ بر سینه نامحرم/ ماننند گران پتکی/ بر سینه گه سندان
روید چو بر گل خار/ گل رنجه شود، زنهار/ همسایه نادان را/ برجای خودش بنشان
برآنهمه خودکامی/ باید تو ببندی راه/ برآنهمه خودخواهی/ باید تو دهی پایان
هرکرده و کاری را/ شاهین و ترازویی/ هر جور و جفایی را/ اندازه ای و میزان
این دشمن بی آزرم/ افزون زبلا باشد/ هم زلزله و هم سیل/ هم تندر و هم توفان
مام وطن ای فرزند/ چشمش به تو روشن شد/ ای شیر دل ،آورد/ وی صف شکن میدان
از آب و گل ایران/ زنهار سرشتندت/ نوباوه این مامی/ پرورده این دامان
آنکس که به گستاخی/ بر خاک تو می تازد/ هم برفکنش برخاک/ هم برشکنش ستخوان
زیت رزم و سلحشوری/ گردان همه در حیرت/ زان گردی و جانبازی/ آرش صفتان حیران
این دشمن نامردم/ از مهلکه رزمست/ چون باد گریزانست/ چون بید شود لرزان
گوشی که حقیقت را/ نشنیده و ننیوشد/ با دست توانایت/ آنرا تو به هم پیچان
بوم و بر ایران را/ هم عشقی و هم عاشق/ آب و گل ایران را/ هم جانی و هم جانان
اندر پی پیروزی/ برخیز عقاب آسا/ چون رستم نام آور/ در رزمگه توران
با عشق و دل و جانت/ بر لشگر دشمن تاز/ همتای دلیرزند/ بر پستیگه غران
باشد که به دست خویش/ بیخ و بن دشمن را/ از ریشه بخشکانی/ وز پایه کنی بنیان
ناآگه نامردم/ بی مایه بی فرهنگ/ یا میگسلد پیوند/ یا میشکند پیمان
نه آنش شگفت آور/ نه اینش شگفت انگیز/ بشنو سخن تاریخ/ از تاق نوشیروان
گوید به خروش دل/ کاین دشمن پل درگل/ در پاکدلی مشکل/ در تیره دلی آسان
اینست همان تازی/ کز جور و جفا و کین/ برکند مدائن را/ هم صفه و هم ایوان
اینست همان قومی/ کز خامی و گستاخی/ بنهاد بر آنان بند/ شاپور شه ساسان
اینست همان وادی/ کان رام دلیران شد/ فرمانبر ایران بود/ هم مندر و هم نعمان
یاد آر از آن دوران/ کز جانب خود خسرو/ بوم و بر تازی را/ دادی به کف بازان
نه آبی و نه ریگی/ نه دانش و فرهنگی/ در جهل فروبودند/ سرتاسر آن دوران
ناگه زحریم حق/ نوری به حرا تابید/ آن وادی ظلمانی/ شد روشن و نورافشان
وان پرتو شورانگیز/ انگیزه دیگر یافت/ دست اموی افتاد/ ناگه گهری رخشان
با نام خدا و دین/ بس جور و جفا کردند/ تازی همه جا تازید/ بر بوم و بر ایران
گنجینه دانایی/ در شعله سرکش سوخت/ یکباره به یغما رفت/ هم دفتر و هم دیوان
اوراق جهان بینان/ شد اخگر و خاکستر/ مانند خزان افسرد/ آتشگه و آتشدان
هرگه که به یاد آرم/ از رستم فرخ زاد/ برجای سرشک غم/ خونم چکد از مژگان
بس شهر به یغما رفت/ بس دهکده شد تاراج/ هر جا تل خاکستر/ هر سو شرر سوزان
بس کشتگه سرسبز/ پژمرده شد و خشکید/ بس بوم و بر آباد/ بیغوله شد و ویران
گلهای نشاط انگیز/ شد رنگ گل پاییز/ همرنگ خزان گردید/ باغ و چمن و بستان
شهد تن رز شد خون/ چرخشت مغان وارون/ هم ریخت می گلگون/ هم سوخته تاکستان
جای گل و ریحان خس/ آیین بهی بیکس/ شد چیره به مهر و داد/ نامردمی و کیسان
بس شمع فروزان تار/ بر آینه ها زنگار/ هر کوشک آبادان/ ویرانه شد و کلجان
بگذشت دگر اروند/ بشکست بسی سوگند/ بگسست زهم پیوند/ شد سست بسی بنیان
از بازی بازیگر/ افروخته خشک و تر/ سرمایه و سیم و زر/ رفت از کف بازرگان
بر دختر ایرانی/ آنگونه ستم ها رفت/ کت دیده بگرید زار/ برآن ستم و عدوان
سرها به تاثر خم/ شد شادی و آمد غم/ خشکید بسی کاریز/ کوچید بسی دهقان
بس دوده ایرانی/ آن برهه ی ظلمانی/ رفتند به هر سویی/ بشنو ز نی چوپان
میریز سرشک خون/ بر آنهمه گستاخی/ یاد آر بسوز دل/ از فرش بهارستان
هرگه که به یاد آرم/ زان غارت و ویرانی/ گویی زندم کژدم/ گویی زندم ثعبان
بس آتش ورجاوند/ افسرده و خاموش/ در راه نگهداریش/ جان باخته آذربان
هر شب که درآید ماه/ در جستن آذرها/ از گردش خود گردد/ دلخسته و سرگردان
با چنگ غم انگیزی/ ناهید به مه گوید/ کاتشکده و آذر/ افسرده شد و پنهان
اندر پی برزین مهر/ هر سو منگر چندین/ در جستن نوشاذر/ بیهوده مرو چندان
در سینه خورشید است/ آن شعله آذرگون/ زین روی دل خورشید/ افروخته آذربان
دانی که مهین ایران/ دیده است چه از تازی/ دانی که نیاکانت/ دیدند چه از اینان؟
یاس و سمن و سنبل/ چونند به کام سیل/ چونست گل پاییز/ در موسم گلریزان
یادآر نیاکان را/ کان بیخردان کشتند/ تاوان پدرها را/ زین تیره دلان بستان
حجاج و یزید آنک/ المعتصم و منصور/ بنشسته به نامردی/ برجای ابرمردان
در زیر لوای دین/ بنیانگر جور و کین/ بر حکم خداوندی/ ناباور و نافرمان
بنگر چه کسان راندند/ فرمان به نیکانت/ برخوان چه کسان بودند/ سردسته و سرجنبان
بر آن غم و آن اندوه/ شد غنچه گریبان چاک/ چنگ و دف و نی خاموش/ چشمان وطن گریان
آزاده ایرانفر/ دانای ادب پرور/ دربند غل و زنجیر/ درپیچ و خم زندان
بس بخرد دانشمند/ بس شیردل فرمند/ با تیغ بلاگستر/ گشتند بلاگردان
بومسلم و بابک را/ کشتند به نامردی/ فریاد از آن کیفر/ بیداد از این تاوان
زان رو که مقنع بود/ پی دار ابومسلم/ با حیله زدندش پی/ تا پاره شود پیمان
از پای بیفکندند/ پور یل کارون را/ سرمشق وفاداری/ سر حلقه جانبازان
افشین دلاور را/ بر خاک کشان بردند/ چندان بکشانیدند/ تا داد به سختی جان
بر ابن مقفع ها/ بنگر که چها کردند/ هم مثله نمودندش/ هم سوخته و بریان
حلاج خدابین را/ بردند به سوی دار/ با اسلحه تکفیر/ با پیروی از بهتان
فریاد که مرداویج/ زین ها چه ستم ها دید/ شد غرقه به خون خویش/ بیدار دل فرزان
چون برمکیان بودند/ دانشور و دریادل/ در مسلخ عباسی/ گشتند چنان قربان
خوناب فروبارید/ دست شفق از گردون/ خون ریخت به جای اشک/ چشم فلک گردان
بیداد و ستم گاهی/ در واژه نمی گنجد/ ظلم اموی ها را/ هرگز به بیان نتوان
تاریک دل و خودخواه/ بیدادگر و گمراه/ بر خوی و سرشت دیو/ در کوکبه انسان
در عین توانایی/ مصداق تبهکاری/ در روز توانمندی/ اندر کمی و نقصان
دلها همگی غمگین/ مردم همه ناخشنود/ چون گوی سبک سیر/ در پیچ و خم چوگان
در آن شب ظلمانی/ آزاده ی ایرانی/ با مکر بنی عباس/ شد بی سرو بی سامان
از یاد چنان بیداد/ هر خامه به درد آید/ گویی که کشد دستی/ بر سینه و دل سوهان
زان درد غریوانند/ هم عارف و هم عامی/ زان سوز جگرسوزند/ هم زهره و هم کیوان
غمنامه آن دوران/ در شعر نمی آید/ دردا که چها کردند/ مشتی عرب نادان
تاریخ سخن گوید/ کای دوست بر دشمن/ شمشیر بهین منطق/ پیکار بهین برهان
خصمی که به ما تازید/ باید تو بر او تازی/ ظلمی که بر ایران رفت/ باید تو کنی جبران
این چامه به نظم آمد/ بر شیوه خاقانی/ دردانه شهوارش/ بر گوش دل آویزان
برخاسته هر بینش/ از سینه آتشبار/ فریاد دل تاریخ/ روشنگر جاویدان
اکنون ز پی دوران/ بنیوش پیامش را/ هان ای دل عبرت بین/ از دیده نظر کن هان
 

دونفری

کاربر فوق‌فعال
ارسال‌ها
152
امتیاز
252
نام مرکز سمپاد
شهـــید قدوســـی
شهر
قم
مدال المپیاد
بیست و پنجم کلاس! (زیاد جدی نگیرید!)
سلام...

اینجا یه تاپیکه برای اینکه....

شعرهای شاعرای خوش سخن پارسی را که در مدح وطن سروده اند؛ توش قرار بدیم و افتخار کنیم به شاعرانی این چنین و شعر هایی در مدح میهنمان از این شاعران پارس زبان.....

همه عالم تن است و ایران دل نیست گوینده زین قیاس خجل
چون که ایران دل زمین باشد دل ز تن به بود یقین باشد

یا علی... شروع کنید شمام...


 

دونفری

کاربر فوق‌فعال
ارسال‌ها
152
امتیاز
252
نام مرکز سمپاد
شهـــید قدوســـی
شهر
قم
مدال المپیاد
بیست و پنجم کلاس! (زیاد جدی نگیرید!)
ای خطه ایران میهن ای وطن من[شعرهای شاعران برای ایران!]

ای خطـه ایران مـیهـن ای وطـن من .................... ای گشته به مهر تو عجین جان و تن من

تا هست کنار تو پر از لشگر دشـمن .................... هـرگـز نـشـود خــالـی از دل مــحـن من

دردا و دریغا که چنان گشتی بر برگ .................... کـز یــافـتـه خـویـش نـداری کـــفـــن من

بـسـیـار سـخـن گـفتم در تعزیت تو .................... آوخ که نـگــریـــانــد کـس را ســـخــن من

و آنـگاه نیوشند سخنهای مرا خلق .................... کـز خـون مـن آغـشـتـه شود پیرهن من

و امروز همی گویم با محنت بسیار .................... درد او دریـــغـــا وطــــن مـن وطــــن من​

ملک الشعرای بهار


شما چی؟!
 

ارنواز

کاربر فوق‌حرفه‌ای
ارسال‌ها
897
امتیاز
2,920
نام مرکز سمپاد
فرزانگان 2 / فرهنگ
شهر
مشهد
دانشگاه
تهران
رشته دانشگاه
باستان شناسی
پاسخ : همه عالم تن است و ایران دل [شعرهای شاعران برای ایر

این در اصل متن ترانه ی «خاک مهرآیین» از وحید تاج که خیلی زیباست x: ،شاعرش نمیدونم کیه :-"

خاک مهر آیین

ای سرزمین من ، شورآفرین میهن
دور از تو باد ای مرز باور ، دست اهریمن
ای خاک مهر آیین ، آیینه ی ایمان
ای در پناه لطف یزدان ، جاویدان ایران
تو که در دامانت لاله می جوشد
سحر از چشمانت ژاله می نوشد
وطنم ای دل ها جمله مجنونت
مست و شیدا کوه و صحرا ، دشت و هامونت
ای سرزمین من ، شورآفرین میهن
دور از تو باد ای مرز باور ، دست اهریمن
ای خاک مهر آیین ، آیینه ی ایمان
ای در پناه لطف یزدان ، جاویدان ایران

***
تا جان به تن دارم ، مهر وطن دارم
آیینه ی دریاست ، این شوری که من دارم
در جان تو جاری ، آواز بیداری
با آسمان عهد و پیوندی دیرینه داری
ای سرزمین من ، شورآفرین میهن
دور از تو باد ای مرز باور ، دست اهریمن
ای خاک مهر آیین ، آیینه ی ایمان
ای در پناه لطف یزدان ، جاویدان ایران

***
تو که در دامانت لاله می جوشد
سحر از چشمانت ژاله می نوشد
وطنم ای دل ها جمله مجنونت
مست و شیدا کوه و صحرا ، دشت و هامونت
ای سرزمین من ، شورآفرین میهن
دور از تو باد ای مرز باور ، دست اهریمن
ای خاک مهر آیین ، آیینه ی ایمان
 

دونفری

کاربر فوق‌فعال
ارسال‌ها
152
امتیاز
252
نام مرکز سمپاد
شهـــید قدوســـی
شهر
قم
مدال المپیاد
بیست و پنجم کلاس! (زیاد جدی نگیرید!)
دفتر عشق [شعرهای شاعران برای ایران!]

دفتر عشق


ای وطن ای مادر تاريخ ساز .................. ای مرا بر خاک تو روی نياز

ای کوير تو بهشت جان من .................. عشق جاويدان من ايران من

ای ز تو هستی گرفته ريشه ام .................. نيست جز انديشه ات انديشه ام

آرشی داری به تير انداختن .................. دست بهرامی به شير انداختن

کاوه آهنگری ضحاک کش .................. پتک دشمن افکنی ناپاک کش

رخشی و رستم بر او پا در رکاب .................. تا نبيند دشمنت هرگز به خواب

مرزداران دليرت جان به کف .................. سرفرازان سپاهت صف به صف

خون به دل کردند دشت و نهر را .................. باز گرداندند خرمشهر را

ای وطن ای مادر ايران من .................. مادر اجداد و فرزندان من

خانه من بانه من توس من .................. هر وجب از خاک تو ناموس من

اي دريغ از تو که ويران بينمت .................. بيشه را خالی ز شيران بينمت

خاک تو گر نيست جان من مباد .................. زنده در اين بوم و بر يک تن مباد​


علیرضا شجاعی پور
 

دونفری

کاربر فوق‌فعال
ارسال‌ها
152
امتیاز
252
نام مرکز سمپاد
شهـــید قدوســـی
شهر
قم
مدال المپیاد
بیست و پنجم کلاس! (زیاد جدی نگیرید!)
دليران ايران کجا رفته اند؟[شعرهای شاعران برای ایران!]

دليران ايران کجا رفته اند؟


خوش آن روزگار همايون ما .................. خوش آن بخت پيروز و ميمون ما

کجا رفت هوشنگ و کو زرتشت؟ .................. کجا رفت جمشيد فرخ سرشت؟

کجا رفت آن کاويانی درفش؟ .................. کجا رفت آن تيغهای بنفش؟

کجا رفت آن کاوه نامدار؟ .................. کجا شد فريدون والا تبار؟

کجا شد هخامنی کجا شد مدی؟ .................. کجا رفت آن فره ايزدی؟

کجا رفت آن کوروش دادگر؟ .................. کجا رفت کمبوجی نامور؟

کجا رفت آن داريوش دلير؟ .................. کجا رفت دارای بن اردشير؟

دليران ايران کجا رفته اند؟ .................. که آرايش ملک بنهفته اند

بزرگان که در زير خاک اندر اند .................. بيايند و بر خاک ما بگذرند

بپرسند از ايندر که ايران کجاست؟ .................. همان مرز و بوم دليران کجاست؟

بينند که اينجای مانده تهی .................. ز اورنگ و ديهيم شاهنشاهی


ملک الشعرای بهار
 

دونفری

کاربر فوق‌فعال
ارسال‌ها
152
امتیاز
252
نام مرکز سمپاد
شهـــید قدوســـی
شهر
قم
مدال المپیاد
بیست و پنجم کلاس! (زیاد جدی نگیرید!)
وطن ما به جای مادر ماست [شعرهای شاعران برای ایران!]

وطن ما به جای مادر ماست......


ما که اطفال این دبستانیم همه از خاک پاک ایرانیم

همه با هم برادر وطنیم مهربان همچو جسم با جانیم

اشرف و انجب تمام ملل یادگار قدیم دورانیم

وطن ما به جای مادر ماست ما گروه وطن پرستانیم

شکر داریم کز طفولیت درس حب الوطن همی خوانیم

چون که حب وطن ز ایمانست ما یقینا ز اهل ایمانیم

گر رسد دشمنی برای وطن جان و دل رایگان بیفشانیم​
ایرج میرزا (!)​
 

sahere

کاربر خاک‌انجمن‌خورده
ارسال‌ها
1,829
امتیاز
11,813
نام مرکز سمپاد
فرزانگان 2
شهر
مشهد
دانشگاه
علوم پزشکی مشهد
رشته دانشگاه
گفتار درمانی
پاسخ : همه عالم تن است و ایران دل [شعرهای شاعران برای ایر

سرود «ای ایران» دقیقا در 27 مهر ماه سال 1323 در تالار دبستان نظامی (دانشکدۀ افسری فعلی) و در حضور جمعی از چهره‌های فعال در موسیقی ایران متولد شد. شعر این سرود را «حسین گل گلاب» استاد دانشگاه تهران سروده بود، و از ویژگی‌های آن، اول این است که تک ‌تک واژه‌های به کار رفته در سروده، فارسی است و در هیچیک از ابیات آن کلمه‌ای غیر فارسی وجود ندارد.
سراسر هر سه بند سرود، سرشار از واژه‌هاى خوش‌تراش فارسى است.
زبان پاكیزه‌اى كه هیچ واژه بیگانه در آن راه پیدا نكرده است، و با این همه هیچ واژه‌اى نیز در آن ناشناخته نیست و دریافت متن را دشوار نمى‌سازد.



ای ایران


ای ایران، ای مرز پر گهر
ای خاکت سرچشمه هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن ارتو سنگ خاره ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون شد پیشه ام
دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو ، کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
سنگ کوهت دُر و گوهر است
خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کی برون کنم
برگو بی مهر تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان بپاست
نور ایزدی همیشه رهنمای ماست
مهر تو چون شد پیشه ام
دور از تو نیست، اندیشه ام
در راه تو، کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
ایران، ای خرم بهشت من
روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم
جز مهرت در دل نپرورم
از آب و خاک و مهر تو سرشته شد گلم
مهرت گر برون رود تهی شود دلم
مهر تو چون، شد پیشه ام
دور از تو نیست، اندیشه ام
در راه تو، کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما​
 

دونفری

کاربر فوق‌فعال
ارسال‌ها
152
امتیاز
252
نام مرکز سمپاد
شهـــید قدوســـی
شهر
قم
مدال المپیاد
بیست و پنجم کلاس! (زیاد جدی نگیرید!)
[شعرهای شاعران برای ایران]

باتشکر فراوان از پست قبلی،

ببین این شگفتی که دهقان چه گفت بدانگه که بگشاد راز از نهفت
بـه شـهــر کـجــاران بـه دریـای پـارس چه گوید ز بالا و پهنای پارس


فردو30 (!)​
 

smart girl

کاربر فوق‌حرفه‌ای
ارسال‌ها
839
امتیاز
2,033
نام مرکز سمپاد
فرزانگان
شهر
اسفراین
مدال المپیاد
المپیاد ادبی
دانشگاه
تهران
رشته دانشگاه
داروسازی
پاسخ : همه عالم تن است و ایران دل [شعرهای شاعران برای ایر

نخستین سرود ملی ایران مربوط به دوره قاجار است که موسیقی آن توسط موسیو لومر، موسیقیدان نظامی فرانسوی اعزامی به ایران در دوره قاجار، تصنیف شده است. این سرود در اصل برای پیانو نوشته شده و یک بار به هنگام ورود مظفرالدین شاه قاجار و در حضور وی در پاریس اجرا گردید. اجرای آن توسط ارکستر ملل نخستین اجرای رسمی و ارکسترال آن است كه به پیشنهاد رهبر کنونی ارکستر ترانه‌ای برای آن توسط بیژن ترقی سروده شد و به همراه خواننده اجرا گردید.


متن شعر آن چنین بود:

نام جاوید ای وطن صبح امید ای وطن
چهره کن در آسمان همچو مهر جاودان
وطن ای هستی من شور و سرمستی من
چهره کن در آسمان همچو مهر جاودان
بشنو سوز سخنم که هم آواز تو منم
همه ی جان و تنم وطنم وطنم وطنم وطنم
بشنو سوز سخنم که نواگر این چمنم
همه ی جان و تنم وطنم وطنم وطنم وطنم
همه با یک نام و نشان به تفاوت هر رنگ و زبان
همه شاد و خوش و نغمه زنان ز صلابت ایران جوان
ز صلابت ایران جوان ز صلابت ایران جوان
 

دونفری

کاربر فوق‌فعال
ارسال‌ها
152
امتیاز
252
نام مرکز سمپاد
شهـــید قدوســـی
شهر
قم
مدال المپیاد
بیست و پنجم کلاس! (زیاد جدی نگیرید!)
با تـو گـویـم میهنم [شعرهای شاعران برای ایران]

با تـو گـویـم میهنم​

بـا تـو گـویـم میهنــم
ایـن بـار هـم گـل مـی کنـم
آسمـانـت را پـل پـرواز سنبـل مـی کنـم
در سـرِ پیـری جـوان مـی گـردمـی همچـون بهـار
کـوچـه بـاغـت را پـر از آواز بلبـل مـی کنـم
جـاودانـه میهنـم
این بـار هـم مـی سـازمـت
چون درفـش کـاویـان هر جای می افرازمت
همچـو رستـم
می کـنم دیـو پلیـدی را ز جـای
چـون فـریـدون شـوکـت دیـریـنه می پـردازمت
با تـو مـام میهنـم
دیـرینه پیمـان می کنـم
گـر که ایـرانـم نبـاشـد، تـرک ایـن جـان می کنم
همچـو آرش
بر پر البـرز جـان بـر کـف بـه پـای
کوهسـاران را پـر از آواز ایــران می کنم
بـا تـو گـویـم میهنـم
این بـار هـم گـل می کنم
با تـو گـویـم میهنم
ایـن بـار هـم گـل مـی کنم

مازیار قویدل
 

angry-bird

کاربر فعال
ارسال‌ها
40
امتیاز
129
نام مرکز سمپاد
سمپاد اینجا=)
شهر
همدان
دانشگاه
شهید شریف واقفی
رشته دانشگاه
هوافضا
پاسخ : همه عالم تن است و ایران دل [شعرهای شاعران برای ایر

به کوروش به آرش به جمشید قسم***به نقش ونگار تخت جمشید قسم
که ایران همی قلب وخون من است***گرفته ز جان از وجود من است

بخوانیم این جمله در گوش باد***چو ایران نباشد تن من مباد


P:>
 
بالا