- شروع کننده موضوع
- #1
amir.mr
کاربر فوقحرفهای
- ارسالها
- 650
- امتیاز
- 1,330
- نام مرکز سمپاد
- طلايه داران
- شهر
- اهواز
- مدال المپیاد
- زيست،رياضي...همشونم در حد مرحله اول :D
- دانشگاه
- شهيد بهشتي
- رشته دانشگاه
- پزشكي
در ابتدا عنوان میکنم،این نوشته صرفا تجربه ی من هست،پس از 43 ساعت انجام بازی متال گیر:سفیر صلح
داستان:
داستان خیلی خوب شروع میشه...در مرحله ی اموزشی و اولیه،بطور کامل با روند بازی آشنا میشین و از لحاظ قسمت آموزشی هیچ مشکلی ندارین.
داستان برای طرفدارای سری متال گیر طوفانی شروع میشه.در حقیقت کوجیما اولین رو دستش رو در دقایق ابتدایی بازی به گیمرا میزنه:صدای رییس(boss)
اون روزا زمانی که متال گیر 3:اسنیک ایتر رو بازی می کردیم،کمتر کسی پیدا می شد که از کشته شدن ریس به دست اسنیک ناراحت نشده بود...
سپس داستان با یه شیب ملایم رو به جلو میره،تا اینکه برای دومین بار داستان شما رو شگفت زده میکنه:مقابله با بمبهای اتمی
اوج داستان شاید زمانیه که شما پس از ملاقات با دکتر استرِنجِلُف،صدای رییس رو میشنوین و فکر میکنین رییس زندست!که خب اینطور نیست...در نهایت داستان رو به سرازیری میاره و با یه اختتامیه خیلی قشنگ و نابودی سفیر صلح،بازی به پایان می رسه.
گیم پلی:
بگیم پلی بازی واقعا درگیر کننده هست...مخفی کاریهای سنگین،حرکات CQC،ابزار پیشرفته،گسترش دادن آتر هیون،همه و همه شما رو میخکوب میکنه...کنترل بازی رو قبلا در شاهکارهای شوتر پی اس پی مثل سایفون فیلتر:سایه ی لوگان و آیینه ی تاریک و همچنین بازی مقاومت دیده بودیم.یه کنترل استاندارد،که به بهترین نحو برای کار با یه جوی بهینه شده...
اعتیاد اور ترین قسمت بازی،بیهوش کردن سربازای دشمن و فرستادن اونا به پایگاه خودتونه...بعد از یه مدت به خودتون میاین و میبینین تنها چیزی که توی این بازی براتون اهمیت داره،همین بیهوش کردنه!
گرافیک و صداگذاری:
از نظر گرافیک،به جرات میتونم بگم هیچ بازی شوتری روی این کنسول با این گرافیک وجود نداره...از افکتهای خیلی خفن روز مثل مازل فلَش خبری نیست،ولی خیلی چشم نوازه.صداگذاری هم خیلی خوبه.استفاده از صداهای آشنا کمک شایانی به برقراری ارتباط با بازی کرده.
در ابتدا میخواستم خیلی بیشتر بنویسم،ولی از اونجایی که میدونستم کمتر کسی برای مطالعه در مورد بازیهای پی اس پی به خودش زحمت میده،ترجیح دادم کوتاه کنم نوشته رو...
امیدوارم نظرتون رو در مورد این بازی بشنوم...
داستان:
داستان خیلی خوب شروع میشه...در مرحله ی اموزشی و اولیه،بطور کامل با روند بازی آشنا میشین و از لحاظ قسمت آموزشی هیچ مشکلی ندارین.
داستان برای طرفدارای سری متال گیر طوفانی شروع میشه.در حقیقت کوجیما اولین رو دستش رو در دقایق ابتدایی بازی به گیمرا میزنه:صدای رییس(boss)
اون روزا زمانی که متال گیر 3:اسنیک ایتر رو بازی می کردیم،کمتر کسی پیدا می شد که از کشته شدن ریس به دست اسنیک ناراحت نشده بود...
سپس داستان با یه شیب ملایم رو به جلو میره،تا اینکه برای دومین بار داستان شما رو شگفت زده میکنه:مقابله با بمبهای اتمی
اوج داستان شاید زمانیه که شما پس از ملاقات با دکتر استرِنجِلُف،صدای رییس رو میشنوین و فکر میکنین رییس زندست!که خب اینطور نیست...در نهایت داستان رو به سرازیری میاره و با یه اختتامیه خیلی قشنگ و نابودی سفیر صلح،بازی به پایان می رسه.
گیم پلی:
بگیم پلی بازی واقعا درگیر کننده هست...مخفی کاریهای سنگین،حرکات CQC،ابزار پیشرفته،گسترش دادن آتر هیون،همه و همه شما رو میخکوب میکنه...کنترل بازی رو قبلا در شاهکارهای شوتر پی اس پی مثل سایفون فیلتر:سایه ی لوگان و آیینه ی تاریک و همچنین بازی مقاومت دیده بودیم.یه کنترل استاندارد،که به بهترین نحو برای کار با یه جوی بهینه شده...
اعتیاد اور ترین قسمت بازی،بیهوش کردن سربازای دشمن و فرستادن اونا به پایگاه خودتونه...بعد از یه مدت به خودتون میاین و میبینین تنها چیزی که توی این بازی براتون اهمیت داره،همین بیهوش کردنه!
گرافیک و صداگذاری:
از نظر گرافیک،به جرات میتونم بگم هیچ بازی شوتری روی این کنسول با این گرافیک وجود نداره...از افکتهای خیلی خفن روز مثل مازل فلَش خبری نیست،ولی خیلی چشم نوازه.صداگذاری هم خیلی خوبه.استفاده از صداهای آشنا کمک شایانی به برقراری ارتباط با بازی کرده.
در ابتدا میخواستم خیلی بیشتر بنویسم،ولی از اونجایی که میدونستم کمتر کسی برای مطالعه در مورد بازیهای پی اس پی به خودش زحمت میده،ترجیح دادم کوتاه کنم نوشته رو...
امیدوارم نظرتون رو در مورد این بازی بشنوم...