جنگ نرم

[admin]

فکر کنید الان شما رهبر ایران هستید. یک نشریه معتبر آمریکایی میاد یک مقاله منتشر میکنه که یک لیست بلندبالا از ثروت مقامات ایران منتشر می کنه و میگه فلان فرد توی فلان بانک اینقدر پول داره. پسر شما توی فلان کشور اینقدر زمین داره. صاحب فلان جاست و ... . اینها هم واقعیت ندارند.

طبیعتا این حرف ها به وجهه شما لطمه میزنه. شما برای اینکه مردم رو قانع کنید این ها دروغه، چیکار میکنید؟

 

[آبجي مرضيه]

پاسخ : جنگ نرم

براي مبارزه با جنگه نرم
من فكر كنم استفاده از رسانه يكي از راه هاي ممكن باشه و اين كه تاثيرش رو افكاره عمومي زياد شه
يا با استفاده از نفوذه اسلام تو سياستمون يا بالا بردن نفوذ رهبري كه منابع قدرت نرمن . كه براي استفاده از اين روش بايد اين دو بخش رو تقويت كرد و محبوبيتو خوده مسئولين بالا ببرن حالا توسط هرچي كه تو ايران قدرت اين بخش داره ضعيف ميشه و ديگه نميشه استفاده كرد .

 

[روژین د.]

پاسخ : جنگ نرم

به نظر من باید طوری باشه که اعتماد مردم به رسانه ها و تبلیغات داخلی کشور بیشتر از رسانه های خارجی باشه. یعنی اگه اونا همچین چیزی منتشر میکنن و رسانه های ما چیزی خلاف اون رو بیان میکنن، مردم باید اونقدر اعتماد داشته باشن تا شک نکنن. بنابراین بیشتر از همه سعی میکردم اعتماد مردم رو به دست بیارم.

 

[sjazayeri]

پاسخ : جنگ نرم

فکر کنید الان شما رهبر ایران هستید. یک نشریه معتبر آمریکایی میاد یک مقاله منتشر میکنه که یک لیست بلندبالا از ثروت مقامات ایران منتشر می کنه و میگه فلان فرد توی فلان بانک اینقدر پول داره. پسر شما توی فلان کشور اینقدر زمین داره. صاحب فلان جاست و ... . اینها هم واقعیت ندارند.

طبیعتا این حرف ها به وجهه شما لطمه میزنه. شما برای اینکه مردم رو قانع کنید این ها دروغه، چیکار میکنید؟

خب قاعدتا من نیستم که باید دروغ بودن اونهارو ثابت کنم. ولی خب به شرایط هم بستگی داره. اگه مردم از من خوششون بیاد مسلما به اون اهمیتی نمیدن. ولی اگه خوششون نیاد ترجیح میدن باورش کنن(هرچند بی پایه و اساس هست). در حالت دوم مردم به احتمال قریب به یقین به منابع داخلی هم اطمینان ندارن پس تبلیغ از طریق اون ها هم بی اثر هست.
من باشم توی یک دادگاه بین المللی از اون نشریه شکایت میکنم اگر دادگاه علیه اش رای بده میشه گفت تا حد زیادی خنثی میشه.

 

[AHMADREZA]

پاسخ : جنگ نرم

به نظرم باور شدن این مطلب توسط مردم تا حدود زیادی به محبوبیت من بستگی داره که رهبرم و خواست عمومی برای باور اون
برای مثال حرف های یک کارگردانی برای یه مقامی از ثروت و اینا اون موقع جامعه توانایی پذیرش اون رو داشت کما اینکه می شد توی گفت و گوهای اجتماعی به این موضوع برخورد که افراد به اون استناد می کردن
اما اگر در شرایطی این اتفاق افتاد میومدم درگاه بی طرف حرفهای خودم رو می زدم و قضاوت رو به عهده ی مردم می ذاشتم و البته اگه می دیدم اون موضوع در جامعه زیاد نفوذ نداره واردش نمی شدم