انحراف تاریخ ؟ چگونه ؟

[shekoofeh]

ضمن اینکه عذر میخوام اگر قبلا موضوع مشابهی بوده ؛

تحريف در زبان عربي از ماده ي «حرف» است يعني منحرف کردن چيزي از مسير و وضع اصلي خود که داشته است يا بايد داشته باشد.
به عبارت ديگر، تحريف نوعي تغيير و تبديل است، ولي تحريف مشتمل بر چيزي است که کلمه ي تغيير و تبديل نيست.
شما اگر کاري کنيد که جمله اي ، نامه اي، شعر و عبارتي آن مقصودي راکه بايد بفهماند نفهماند و مقصود ديگري را بفهماند، مي گويند شما اين عبارت را تحريف کرده ايد.

خب این تعریف " تحریف " هست ؛ منبعش هم کتاب " حماسه ی حسینی " اثر شهید مطهری !

و اینکه دو نوع تحریف داریم کلّا : تحریف لفظی و معنوی.

تحريف لفظي اين است که ظاهر مطلبي را عوض کنند، مثلا از يک گفتار عبارتي حذف شود يا به آن عبارتي اضافه شود، و يا جمله ها را چنان پس و پيش کنند که معني آن فرق کند، يعني در ظاهر و در لفظ گفتار تصرف کنند.
تحريف معنوي اين است که شما در لفظ تصرف نمي کنيد، لفظ همان است که بوده، ولي آن را طوري معني مي کنيد که خلاف مقصد و مقصود گوينده است. آن را طوري معني مي کنيد مطابق مقصود خود شما باشد نه مطابق مقصود اصلي گوينده.
قرآن کريم کلمه ي تحريف را مخصوصا در مورد «يهودي ها» بکار برده و با ملاحظه ي تاريخ معلوم مي شود که اينها قهرمان تحريف در طول تاريخ هستند.

با توجه به این تعریفات ، فکر می کنید احتمال منحرف بودن تاریخ اسلام ( و یا ایران ) چقدر هست ؟ چطور می تونیم منابع مستند پیدا کنیم ؟ و اینکه تحریف تاریخ یک ملت چقدر روی اعتقادات و هویت اون تاثیر داره ؟

 

[sayna]

پاسخ : انحراف تاریخ ؟ چگونه ؟

ضمن تشکر از تاپیک خوب و ایـنا
خب من نمیتونـم تخصصی راجع به این موضوع نظر بدم چون تخصصش رو ندارم و شاید اصلا کار باستان شناسا و محققان متخصص باشه این کار ، اما کلا فکر می کنم توی تاریخ ، خیلی عوامل ممکنه باعث شه چیزی که واقعی بوده به ما نرسـه ، مثه تخریب ِ اسناد . مثلا بعد از حمله‌ی مغول و اعراب خیلی از اسناد و مدارک و کتب ایرانی از بین رفت . یا مثلا گذشت زمان ، مثلا کتیبه‌هایی ما الآن داریم توی ِ ایران که کاملا اشتباه ترجمـه شدند فقط به خاطر ندانستن زبانشناسان ماهر ، خب اینـم به نظر من یک جور تحریف تاریـخه .

چطور می تونیم منابع مستند پیدا کنیم ؟

صد لایک به این سوال
ببینید ما یک وقتی داریم سر نوشتار یک تاریخ شناس بحث می کنیم . در این مورد ما ناگزیریم بپذیریم عقاید اون تاریخ شناس هم دخیل در بیان تفکرات و وقایع اون برهه از زمان هستند . بگذریم از این که تاریخ نویسان زیادی هم بودند که کلا اشتباه نوشتند . :د

در کل باید قدم برداریم برای این که خودمون تاریخ کشور خودمون رو به دست بگیریم ، صاحب تاریخ کشور خودمون ، خودمون باشـیم ! مطمئنا" هیچ کس به اندازه خود یک ملت نمیتونن تاریخش رو خوب بیان کنن ... به عبارتی نزاریـم هر خارجی‌ی بیاد تاریخ مارو دست بگیره و بکشونتش هر جایی که میخواد ...

 

[SOUL KEEPER]

پاسخ : انحراف تاریخ ؟ چگونه ؟

مطمئنا" هیچ کس به اندازه خود یک ملت نمیتونن تاریخش رو خوب بیان کنن ... به عبارتی نزاریـم هر خارجی‌ی بیاد تاریخ مارو دست بگیره و بکشونتش هر جایی که میخواد ...

با جمله اول موافقم ، ولی بعضی وقت ها هم حضور تاریخ نویسان خارجی لازمه و حتی خوبه ، چون داخلی ها ممکنه درباری باشن و واقعیت رو ننویسن ، یا اغراق کنن یا کم بنویسن و بگن ، با توجه به ارزشی که داره مطالب رو بیان نکنن ، چیزهایی که به ضرر کشور بوده رو کوچیک جلوه بدن یا به خاطر مشکلی که با حکومت دارن برعکس ، اتفاقات بد کوچیک رو بزرگ جلوه بدن یا ... ، در این جور موقع ها یک خارجی که بی طرف باشه می تونه کمک کنه ...


البته این مشکل همه جاییه تاریخه و نمیشه خیلی قطعی گفت مسائل رو ...

انحراف که قطعا" بوده و تحریف هم قطعا" شده ، اما ...
(فعلا" چیز خاصی ندارم که بگم)

 

[sayna]

پاسخ : انحراف تاریخ ؟ چگونه ؟

موافقم با حرفت ، منظورم از این که نزاریم تاریخمون به دست بیگانگان باشه این بود که به این جنبه هم فکر کنیم که گربه محض رضای خدا موش نمی گیره ، خارجی ها هم قطعا عاشق چشم و ابروی تاریخ ما نیستن که براش سرمایه گذاری می کنن و این ملت ِ اون کشورن که باید دنبال تاریخشون راه بیفتن چون تاریخ هر کشور ، جامعه همون کشور رو در برابر خیلی از مشکلات مصون میسازه ! :د

 

[نسترنگار]

پاسخ : انحراف تاریخ ؟ چگونه ؟

خب من با ساينا موافقم، اون غير ايرانيى كه تاريخ ايرانو مينويسه، بى طرف نمينويسه؛ چرا بايد بنويسه؟ البته خود ايرانيا هم بى طرف نمينويسن ولى به هر حال به نظر من نظر مورخان ايرانى ارزشمند تره. غير ايرانيا طرز ديدشون متفاوته.

يه موردى كه به خصوص توى دينى و تاريخ اسلام براى ما روش تأكيد زيادى ميكنند، تحريف نشدن قرآنه؛ و اگر با اين فرض پيش بريم، دين، يا قسمتى از اون كه با قرآنه تحريف نشده. بقيه اش چرا. هركس برداشت خودشو كرده. و همين سوء استفاده از دين براى اهداف شخصى تحريف واضح دينه!

به نظر من راهى كه ميشه براى تحريف نشدن استفاده كرد، اينه كه مورخان هم داخل ايران باشن و هم خارجش. هم ايرانى باشن و هم غير ايرانى.اين شكلى قضيه با ديدگاه هاى مختلف بررسى ميشه و نسل هاى بعد ميتونن خودشون تصميم بگيرن.