اخبار

[Vahid.]

این جا میتونید هر پدیده جدید فیزیکی که اتفاق میوفته یا کشف جدیدی اتفاق میوفته مطرح کنید و دربارش صحبت بشه...
مثل همین که سرعت نوترینو از سرعت نور بیشتر اندازه گیری شده و اثبات هم شده...

 

[lovesky]

پاسخ : اخبار

اثبات نشد اتفاقا معلوم شد آزمایش خطا داشته و نور هنوزم از نوترینو سریعتره

 

[Vahid.]

پاسخ : اخبار

آزمایش تکرار شد و این از خطا آزمایش نبوده ! نتیجه قبلی به دست اومد... نوترینو سریع تره!

تایید شده... این آزمایش خیلی انجام شده بود و به خطا آزمایش نسبت میدادن اختلاف سرعت رو اما من از چند نفر و منبع تاییدو شنیدم...


ارائه اولین تایید/
سرعت نوترینوها همچنان بیش از سرعت نور است
فیزیکدانان سرن و گرن ساسو که بر روی آزمایش اپرا کار می کنند با تکرار آزمایش نوترینوها به اولین تائید درباره سرعت بیشتر این ذرات نسبت به سرعت نور دست یافتند.
( خبر گزاری مهر ، 28 آبان 1390 )
و
.
.
.

 

[lovesky]

پاسخ : اخبار

مقاله" نسبیت انیشتین هنوز نفس میکشد " رو بخون

 

[Vahid.]

پاسخ : اخبار

اونو خوندم...
اما یه عالمه مقاله ضد هم هست ک بعد ازاون اومده
کاری نداره ... صبر کنیم ک نتیجه قطعیشو اعلام کنن
قراره آزمایش جا های دیگه تکرار بشه...

 

[lovesky]

پاسخ : اخبار

اصلا اگه با آزمایش هم ثابت کنن....
آخه تصورش خیلی سخته

 

[Vahid.]

پاسخ : اخبار

خوب دیگه
خیلی چیزا تصورش سخته تو فیزیک!

 

[shershere]

پاسخ : اخبار

بابا آزمایش تائید شه نسبیت رد نمی‌شه. آخه با تجربه که بدست نیومد که با تجربه رد شه. فقط یه عامل دیگه شناخت می‌شه... همین!

 

[Sagittarius]

پاسخ : اخبار

هر چقدم رد بشه باز نسبیت برای توجیه پدیده های فضایی از همه نظریات گویا تر و جامع تره. تا یه نظریه کامل تر و توجیه کننده تر بِدن از نسبیت استفاده میشه. فک میکنم هنوز زوده واسه نغز کردنش. هنوز جا داره واسه کامل تر شدن. احتمال اصلاحش بیشتر از نغزشه.

 

[raha g]

پاسخ : اخبار

موضوع سرعت نوترینو بستگی مستقیم به جرم آن دارد. براساس قانون نسبیت خاص اگر نوترینوها بدون جرم هستند آنگاه باید با سرعت نور حرکت نمایند و درصورتی‌ که دارای جرم باشند، دیگر نمی‌توانند به سرعت نور برسند.
هرچند تیم تحقیقاتی آشکارساز اپرا اعلام كرده كه سرعت نوترينو ها۰٫۰۰۲٪ (۲۰ واحد در میلیون) بالاتر از سرعت نور است ولي هنوزم توش شك دارن
اگه ثابت بشه چي ميشه
كل فيزيك ميپره

 

[Vahid.]

پاسخ : اخبار

همه ی همش ک دیگه نمی پره
ی کوچولو از نسبیته!!
چرا گندش میکنید!! هنوز فیزیک نفس میکشه!!
من نمیدونم هیچی دیگه این همه وقت کشف نشده؟

 

[shatoonak]

پاسخ : اخبار

بچه ها سر یه چیز بحث نکنید مطلب های قشنگ بدید # # #

 

[hastikhanoom]

پاسخ : اخبار

برندگان جایزه نوبل فیزیک 2015 معرفی شدند​

یک فیزیکدان ژاپنی و یک فیزیکدان کانادایی به طور مشترک جایزه فیزیک نوبل سال ۲۰۱۵ را برده‌اند.

آکادمی سلطنتی علوم سوئد در اطلاعیه‌ای در روز ۱۴ مهر (۶ اکتبر)، اعلام کرد که تکاکی کاجیتا، فیزیکدان ژاپنی، و آرتور بی. مکدونالد، فیزیکدان کانادایی به خاطر دستاورد تحقیقاتی خود در مورد نونترینوها برنده جایزه نوبل شده‌اند.

مبلغ این جایزه ۸ میلیون کران سوئد (معادل ۹۶۲ هزار دلار آمریکایی) است که به طور مساوی بین این دو پژوهشگر تقسیم خواهد شد.

در اطلاعیه آکادمی سلطنتی علوم سوئد آمده است که کشفیات این دو فیزیکدان استنباط بشر از ماهیت نوتریینو را تغییر داد و می‌تواند در درک از کائنات بسیار موثر باشد. این دو پژوهشگر کشف کردند که نوترینوها، که از ذرات بنیادی هستند، دارای جرم هستند.

تکاکی کاجیتا و آرتور مکدونالد پدیده جدید "نوسان نوترینو" را شناسایی کرده‌اند که تحولی اساسی در فیزیک ذرات بنیادی محسوب می‌شود.

پرفسور مکدونالد در یک مصاحبه تلفنی گفته است که قطعا در جریان تحقیقات در این زمینه، لحظه "کشف بزرگ" هم وجود داشت و آن زمانی بود که مشاهده شد که نوترینوها در مسیر حرکت از خورشید به زمین از یک نوع به نوع دیگر تغییر شکل می‌یابند.

تکاکی کاجیتا مدیر موسسه تحقیقات اشعه کیهانی و استاد دانشگاه توکیو و آرتور مکدونالد استاد سابق دانشگاه کوئینز در کاناداست.

پیشتر، برندگان جایزه پزشکی نوبل برای سال جاری هم معرفی شده بودند.

جوایز نوبل طبق وصیت آلفرد نوبل، مخترع دینامیت، پایه‌گذاری شد و هر ساله به افرادی اعطا می‌شود که در رشته‌های مختلف علوم، ادبیات و صلح دستاوردهای بارزی داشته‌اند.
منبع: بی بی سی

 

[Samandoon :D]

پاسخ : اخبار

محققان موفق شدند امواج گرانشی حاصل از برخورد دو سیاه چاله را مستقیما کشف کنند؛ این کشف موجب تایید پیش بینی یک قرن گذشته آلبرت انیشتن در رابطه با وجود امواج گرانشی شد.

به گزارش ایرنا از پایگاه اینترنتی لوس آنجلس تایمز، بیش از یک میلیارد سال پیش در یک کهکشان دور دست، دو سیاه چاله تحت جاذبه یکدیگر قرار گرفتند و با چنان نیروی به یکدیگر برخورد کردند که ساختار کیهان را برهم زد.

پنجشنبه دانشمندان به جهانیان اعلام کردند که آنها امواج گرانشی موج مانندی کشف کرده اند که هنوز از این رویداد شدید جاری هستند و همزمان پیش بینی یک قرن گذشته آلبرت انیشتن در رابطه با وجود امواج گرانشی را تایید کردند.

این کشف که توسط رصدخانه لیگو (LIGO) انجام شد حاصل ده ها سال تحقیق محققان در جستجو برای کشف علائم این پدیده بود.

دیوید رایتز مدیر اجرایی رصدخانه لیگو گفت: این کشف که در مقاله ای در مجله Physical Review Letters منتشر شده است ، پنجره جدیدی در کیهان باز می کند و آغاز گر عصر جدیدی در نجوم است. وی خاطر نشان کرد: این موفقیت علمی به اندازه ی گام نهادن در ماه اهمیت دارد.

این یک دستاورد بسیار بزرگ در علم کیهان شناسی به حساب می آید و می تواند به یافتن پاسخ سوالات مهمی درباره سیاه چاله ها و امواج گرانشی کمک کند.

صد سال پیش در سال 1916 میلادی، آلبرت انیشتین وجود امواج گرانشی را پیش بینی کرده بود. اما آشکارسازی مستقیم آنها نیازمند تکنولوژی های بسیار پیشرفته و پرقدرت و جستجوی درازمدت بود.

این مشاهدات، به نظریه انیشتین درباره ی گرانش و نظریه نسبیت عام قوت می دهد و ثابت می کند که سیاه چاله ها وجود دارند.

دانشمندان عقیده دارند این کشف که یک میلیارد سال نوری از رخداد آن می گذرد، می تواند سر نخ هایی در ارتباط با مه بانگ در اختیار ما قرار دهد.

منبع:تابناک

 

[stanly1]

بیگ بنگ: محققان موسسه فناوری ماساچوست(MIT)، دانشگاه وین و دیگر دانشگاه‌ها مشغول کار روی در هم‌تنیدگی کوانتومی و توضیح دادن بی‌‌قاعدگی‌های مشاهده شده‌اند. تحقیقات این گروه بیشتر روی ستاره‌هایی بود که قادر به ارسال فوتون به سمت زمین بودند – که نزدیک‌ترین این ستاره‌ها حدوداً ۶۰۰ سال نوری با زمین فاصله دارد.


به گزارش بیگ بنگ، دنیای کوانتوم پر از پدیده‌های عجیب است –پدیده‌هایی که شهود ما از فیزیک قادر به درک آن نیست. به همین خاطر است که دنیای کوانتوم قوانین جداگانه‌ی خاص خود را تحت عنوان مکانیک کوانتوم دارد. یکی از این پدیده‌ها که آلبرت اینشتین آن‌ را “فعل و انفعلاتی شبح‌گونه در فواصل زیاد” نامید، درهم‌تنیدگی کوانتومی است. با وجود اینکه این پدیده خیلی شبیه به داستان‌های علمی-تخلی است، درهم‌تنیدگی واقعی و قابل مشاهده میباشد.

با این وجود، جان بل ۵۰ سال پیش اعلام کرد که باید حد بالایی برای درجه‌ی همبستگی اندازه‌گیری هر یک از اجزای یک جفت روی دیگری وجود داشته باشد (نامساوی بل)– چرا که تمام ذرات موجود در عالم ویژگی‌ها و مشخصات قابل‌ اندازه‌گیری خاص خود را دارند. اما فیزیکدانان همبستگی‌هایی میان ذرات مشاهده‌ کردند که پا از این حدبالا فراتر میگذارد و نشان از درهم‌تنیدگی واقعی دارد. تمام آزمایشات با نتایج درهم‌تنیدگی تا به امروز به عنوان “حالت خاص” و “استثنا” تلقی میشد.

حال محققان دانشگاه MIT، دانشگاه وین و مراکز علمی دیگر در تلاش برای از بین بردن این حالت‌های خاص‌اند. بی‌قاعدگی اختیار آزاد، که پیشنهاد می کند عوامل انسانی – تنظیمات آزمایشگاهی یک محقق، انتخاب ذرات برای درهم‌تنیدن، اندازه‌گیری‌ای که محقق تصمیم به تمرکز روی آن میگیرد و غیره–باعث پدید آمدن متغیرهایی می شود که نشان از درهم‌تنیدگی کوانتومی دارد اما عملاً آشکار نیستند. “دیوید کایزر” استاد برتر تاریخ علم و استاد تمام فیزیک در MIT میگوید: «فضای عمل مخالفان مکانیک کوانتوم به طرز چشمگیری کوچک شده است. البته این فضای عمل هنوز وجود دارد، اما ما موفق شدیم آنرا به توان ۱۶ برابر کاهش بدهیم.»

به ستاره‌ها بنگر

برای اینکه آزمایش به تصادفی و نامعین‌ترین شکل ممکن صورت بگیرد، تیم تحقیقاتی تصمیم به مشاهده‌ی فوتون‌های بسیار قدیمی که از ستاره‌های دوردست که حکم ژنراتور‌های تولید فوتون فضایی را دارند، گرفت. ‌آنها روی ستاره‌هایی که بیشترین فوتون را به سمتشان(به طرف تیم تحقیقاتی روی کره‌ی زمین) ارسال میکردند متمرکز شدند – که نزدیک‌ترین این ستاره‌ها ۶۰۰ سال نوری فاصله دارد. تیم تحقیقاتی دو منبع در دانشگاه وین و آکادمی علمی استرالیا راه‌اندازی کرد که فوتون‌های در هم‌تنیده تولید کند تا آنها را مورد اندازه‌گیری قرار دهد.

کایزر توضیح میدهد: «نتایج آزمایش‌های ما با مکانیک کوانتومی بسیار همگام و همراه‌ است و هرگونه پیش بینی شبه-اینشتینی را کنار می زند. تمام آزمایشات دیگر نیز میتوانستند از این بی‌قاعدگی عجیب که در حد چند میکروثانیه پیش از آزمایش رخ میداد، گزارش دهند. اما در مقابل، فرصت ما برای دیدن این اثر در حد ۶۰۰ سال بود. که مدت زمانی به اندازه‌ی ده به توان ۱۶ برابر طولانی‌تری دارد.»

آزمایش صورت گرفته مثال خوبی است برای استفاده‌ی درست از تکنولوژی به‌ منظور مشاهده‌ی کیهان و درک طرز کار آن. یک مثال خوب برای این تکنولوژی، برخورد دهنده‌ی هادرونی بزرگ(LHC) میباشد، بزرگترین شتاب‌دهنده‌ی ذرات که به ما امکان مشاهده‌ی جهان کوانتومی بدون توسل و خیره‌ شدن به ستاره‌ها را فراهم کرد. امروزه، در مورد موضوع درک رفتار کوانتومی، به هر کمک موجود و ممکن نیازمند هستیم. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Physical Review Letters منتشر شده است.

منبع:
http://bigbangpage.com/physics/محققان-در-هم‌تنیدگی-کوانتومی-را-بعنوا/

 

[stanly1]

آیا خلا واقعا خالی است یا نیروی‌های اسرارآمیزی مثل اصطکاک در خلا وجود دارند؟!

داستان از اینجا شروع شد که برای اولین بار، سه فیزیکدان از طریق محاسبات دریافتند که اتم در حال واپاشی که در خلا حرکت می‌کند، یک نیروی شبه اصطکاک را تجربه می‌کند. این نتیجه بسیار شک‌برانگیز بود چرا که اصطکاک در خلا قابل باور نبود. در واقع به‌نظر می‌رسید این نتایج برخلاف قوانین فیزیک باشند؛ چرا که خلا به صورت فضایی خالی تعریف می‌شود که هیچ نیروی اصطکاکی بر اشیای درونش وارد نمی‌کند. از طرفی اگر این نتایج درست می‌بودند، اصل نسبیت نیز رد می‌شد، زیرا براساس آنها، ناظران در دو چارچوب مرجع متفاوت، اتم‌های در حال حرکت را با سرعت‌های متفاوتی می‌دیدند (اکثر ناظران، اتم را به علت اصطکاک، آهسته‌تر می‌دیدند، اما در مورد ناظر در حال حرکت با اتم،‌ اینطور نبود). فیزیکدانان می‌دانستند که یک جای کار می‌لنگد، اما دقیقا نمی‌دانستند کجا! اما سرانجام دانشمندان در مقاله ای که چند روز پیش در مجله Physical Review Letters منتشر شد، این معمای جالب را رمزگشایی کردند. با دیپ لوک همراه باشید…

نویسنده اول این مقاله، Sonnleitner می‌گوید:

ما مدت زمان زیادی در جستجوی اشتباهی که در محاسبات رخ داده بودیم و حتی زمان بیشتری را برای کشف اثرات عجیب دیگر صرف کردیم تا وقتی که به این راه‌حل ساده رسیدیم!

فیزیکدانان فهمیدند که قطعه پازل گم‌شده، جرم اندک و اضافی بود که «نقص جرمی» نامیده می‌شود. نقص جرمی، میزان جرم بسیار اندکی است که تاکنون هیچگاه اندازه‌گیری نشده است. این جرم، همان جرم ظاهر شده در معادله‌ی مشهور اینشتین، یعنی E = mc2 است که میزان انرژی لازم برای شکستن هسته یک اتم به پروتون‌ها و نوترون‌هایش را نشان می‌دهد. این انرژی،‌ «انرژی اتصال درونی» نامیده می‌شود که همیشه در فیزیک هسته‌ای، درنظرگرفته می‌شود اما معمولا در چارچوب اپتیک‌ اتمی، به خاطر انرژی‌های بسیار کمتر، از آن چشم‌پوشی می‌شود.

این جز بسیار کوچک،‌ اما واقعا مهم، به محققان اجازه می‌دهد تا یک تصویر بسیار متفاوت از چیزی که وجود داشت را نقاشی کنند. واقعیت این است که وقتی یک اتم در حال واپاشی در خلا حرکت می‌کند، نیروهایی مشابه اصطکاک را تحربه می‌کند. شهود فیزیکی ما می‌گوید نیروی اصطکاک باید حرکت اتم را بسیار آهسته‌تر کند؛ اما این چیزی نیست که رخ می‌دهد! چیزی که وقعا رخ می‌دهد این است: از آنجایی که اتم در حال حرکت و در حال واپاشی، مقدار اندکی انرژی از دست می‌دهد، اندازه حرکت را هم از دست می‌دهد و نه سرعت را. در واقع، اگرچه خلا، خالی است و هیچ نیرویی به اتم وارد نمی‌کند، اما هنوز با اتم برهمکنش می‌کند و این برهمکنش باعث می‌شود تا اتم برانگیخته، واپاشی کند! همانطور که اتم در حال حرکت، به حالت انرژی کمتر، واپاشی می‌کند، از خود، فوتون‌ تابش می‌کند که باعث می‌شود مقداری اندکی انرژی متناسب با مقدار معینی جرم را ازدست بدهد. از آنجایی که اندازه حرکت، حاصلضرب جرم و سرعت (p=mv) است، کاهش جرم باعث می‌شود تا اتم،‌ مقدار اندکی اندازه حرکت، از دست بدهد، درست همانطور که از بقای انرژی و اندازه حرکت در نسبیت خاص،‌ انتظار می‌رود. بنابراین اگرچه جرم اتم (انرژی) و اندازه حرکتش، کاهش می‌یابد، اما سرعتش، ثابت باقی می‌ماند.

این تصویر هر دو مشکل و تناقضی که در ابتدا مطرح کردیم را حل می‌کند:

1. هیچ نیرویی بین خلا و اتم، عمل نمی‌کند.
2. دو ناظر در چارچوب‌های مرجع متفاوت، اتم در حال حرکت را با سرعت یکسانی خواهند دید؛ حتی باوجود اینکه اتم، مقداری از انداره حرکتش را به خاطر واپاشی،‌ از دست می‌دهد.

Sonnleitner می‌گوید:

خیلی وقت است که فیزیک کار ما شناخته شده، اما نتیجه‌ای که ما بدست آوردیم دارای اهمیت مفهومی است. ما نشان دادیم که هر مدل بسیار موفقی که برای توصیف برهمکنش بین اتم‌ها و نور استفاده می‌شود، می‌تواند این تغییر اصطکاک‌مانند را در اندازه حرکت ایجاد کند. این نتیجه فقط زمانی، قابل حصول است که هم‌ارزی بین جرم و انرژی را درنظر بگیریم. اما از آنجایی که هیچ‌کس انتظار نداشت این جنبه از نسبیت خاص (E = mc2)، واقعا نقشی در برهمکنش‌ اتم-نور در این انرژی پایین داشته باشد، آن را در این مدل، لحاظ نکرده بود. در نتیجه، این معما نشان داد که چگونه نسبیت خاص به طور غیرمنتظره، به یک مدل بسیار موفق و کاملا شناخته شده‌ی اپتیک کوانتومی، وارد می‌شود.

احتمالا اولین بار است که انرژی اتصال درونی اتم، چنین تفاوت مهمی را در اپتیک کوانتومی، ایجاد می‌کند. فیزیکدانان تاکید می‌کنند که این اثر به تابش خودبخودی یک فوتون، محدود نمی‌شود، بلکه هرجایی که یک اتم، انرژی داخلی‌اش را تغییر می‌دهد (مانند فرآیندهای جذب و نشر)،‌ ظاهر می‌شود؛ اما نکته جالب اینجاست که در این موارد (جذب و نشر)، اتم، نیروهای وابسته به سرعت را هم حس می‌کند که در نتیجه، اثر بحث‌شده در اینجا را مخفی می‌کنند!

در حال حاضر، اندازه‌گیری این اثر به طور آزمایشگاهی، امکان‌پذیر نیست، زیرا انرژی موردنظر، از چیزی که امروزه می‌توان با استفاده از دقیق‌ترین تکنیک‌های اندازه‌گیری، آشکارسازی کرد، سه مرتبه کوچکتر است. محققان در پژوهش‌های بعدی خود به دنبال تاثیر این اثر بر مدل سنتی برهمکنش‌های نور-ماده هستند. Sonnleitner می‌‌گوید:

ما تلاش خواهیم کرد تا این مدل موفق را که در حال حاضر برای توصیف برهمکنش‌ نور-ماده، استفاده می‌شود به مدلی با درنظرگرفتن احتمال یک جرم در حال تغییر،‌ توسعه دهیم. البته فقط یک تصحیح کوچک لازم است، اما همین تصحیح کوچک به کامل کردن تصویر فیزیکدانان کمک می‌کند. اگر لازم باشد، دوباره دیدن و دوباره اندیشیدن در مورد یک نظریه موفق، هیچگاه اشتباه نیست!

منبع: http://www.deeplook.ir/اصطکاک-در-خلا/

 

[stanly1]

شاهدی بر یکی دیگر از پیش‌بینی‌های مدل استاندارد در سرن: پراکندگی نور توسط نور

دانشمندان در LHC شواهدی برای پراکندگی نور توسط نور پیدا کرده‌اند که در آن، دو فوتون برهمکنش کرده و تغییر مسیر می‌دهند. با دیپ لوک همراه باشید…

بر اساس الکترودینامیک کلاسیک، پرتوهای نور، بدون پراکندگی از هم عبور می‌کنند؛ اما در فیزیک کوانتومی، با وجود اینکه این پدیده، نامحتمل به نظر می‌رسد، پرتوهای نور می‌توانند توسط یکدیگر پراکنده شوند. یکی از قدیمی‌ترین پیشگویی‌های الکترودینامیک کوانتومی، این است که فوتونها (ذرات حامل نیروی الکترومغناطیس) می‌توانند بر هم اثر کرده و توسط یکدیگر، پراکنده شوند. این پدیده در محیطهای مختلف آزموده شده ولی تا قبل از این، مشاهده مستقیم آن میسر نشده بود.

در سال ۲۰۱۲، فیزیکدانان پیشنهاد کردند که این پدیده می‌تواند در برخورددهنده بزرگ هادرونی (LHC) در سرن مشاهده شود. پروتونهایی که تا نزدیک سرعت نور شتاب داده می‌شوند، یک میدان مغناطیسی خیلی قوی تولید می‌کنند. وقتی به‌جای پروتون از یون استفاده شود، این میدان، قوی‌تر هم می‌شود. زمانیکه دو یون از کنار هم عبور داده می‌شوند، دو فوتون توسط یکدیگر پراکنده می‌شوند، در حالیکه یونها بدون تغییر می‌مانند. دانشمندان دو فوتون کم انرژی با خصوصیات حرکتی ویژه و بدون فعالیت اضافی را در آشکارساز مشاهده می‌کنند.

فیزیکدانان در سال ۲۰۱۵ در آزمایش ATLAS، پراکندگی نور توسط نور را آزمودند و نتایج امیدوارکننده‌ای با دقت ۴٫۴σ بدست آوردند. مقدار σ، اهمیت آماری یک نتیجه علمی را نشان می‌دهد. فیزیکدانان معمولا فقط وقتی از واژه “کشف” صحبت می‌کنند که نتیجه‌ای با ۵σ پیدا کنند؛ در حالیکه ۳σ نشان‌دهنده‌ی مدرک جدید و قابل اهمیتی برای آن پدیده است. پراکندگی نور توسط نور ، سطح مقطع پراکندگی بسیار کوچکی دارد که نشان‌ می‌دهد این پدیده به‌ندرت رخ می‌دهد: به‌ازای هر ۴ میلیارد رویداد فقط ۱۳ نمونه از این دو فوتون مشاهده می‌شود.

از آنجایی که دانشمندان فقط تعداد کمی از این پراکندگی‌ها را مشاهده می‌کنند، دقت آماری نتایج آنها محدود است. محققان امیدوارند با راه‌اندازی مجدد LHC در اواخر سال ۲۰۱۸، بتوانند داده‌های بیشتری برای آزمودن دقیق‌تر این پدیده جمع آوری کنند. مطالعات بیشتر می‌تواند دریچه‌ی تازه‌ای رو به فیزیک جدید در LHC باز کند و شاید بتواند شواهدی برای فیزیک فرای مدل استاندارد ذرات فراهم کند؛ مثلا ذرات شبیه اکسیون (axion) که کاندیدی برای ماده تاریک هستند. نظریه‌های مختلف، پیش‌بینی کرده‌اند که پراکندگی نور توسط نور می‌تواند به چنین ذراتی، حساس باشند.

منبع: http://www.deeplook.ir/پراکندگی-نور-توسط-نور/

 

[CPHM]

پس از مدت ها نظریه پردازی جرم منفی در شرایط ازمایشگاهی ایجاد شد.
همون طور که احتملا مستحضرید جرم یک ماده بر اساس قانون دوم نیوتون تعریف می شود (می شد) که بیان می کند:
جرم, مقاومت جسم در برابر تغییر حرکت بر اثر نیرو است.
و اما به تازگی (دیروز) محققین دانشگاه WSU)Washington State University) موفق شدند به کمک لیزرها عنصر روبیدیم را در دمای بسیار بسیار نزدیک به صفر کلوین (منفی 273 سانتیگراد) دارای جرم منفی کنند.
و اما این به چه معناست؟
طبق قانون دوم نیوتون (قاونون اینرسی یا لختی) و تجربه های روزمره خودمان هر جرمی در جهت برآیند نیروها شتاب میگیرد. یعنی وقتی شما توپی را فشار می دهید توپ به همان جهت نیرویی که شما وارد کرده اید شتاب می گیرد (حرکت می کند از حالت سکون) ولی هنگامی که به این مایع جرم منفی نیرو وارد می کنید در جهت خلاف نیرو شتاب می گیرد برای مثال اگر آن را هل بدهید به طرف خودتان حرکت می کند!!
به طوری که یکی از محققین این پدیده را به برخورد اتم های مایع جرم منفی به دیواری نامرئی و برگشت از آن توصیف کرده.
خلاصه اینکه : قانون دوم نیوتون نقض شد...

#پیوست علمی تر مخصوص علاقمندان:
نظریه وجود جرم منفی قبل از کشف خود پدیده, ریشه در نظریه میدان ها و نیروی گرانشی داشت:
همون طور که مستحضرید نیروی گرانش مانند دیگر نیروهای بنیادی در میدان گرانشی به جرم وارد می شود. البته تفاوتی در این میان هست. میدان های الکترومغناطیسی به عنوان مثال تاثیر دوگانه بر قطب های مخالف دارند. یعنی مثلا بار مثبت میدان الکتریکی برون سویی ایجاد می کند که به بار های مثبت نیروی در جهت خلاف بار مثبت وارد کرده و به بار منفی در جهت بار مثبت. لذا نظریه پرداز ها فکر می کردند چیزی تحت عنوان منفی گرانشی نیز باید وجود داشته باشد که در میدان گرانشی که بر خلاف در شرایط عادی که همیشه جاذبه است, دفع شود.
یکی از دیگر ریشه های این کشف خود قانون دوم نیوتون هست که چون F=ma و چون m مثبت است لذا جهت بردار F و بردار a یکی است اما اگر m منفی باشد چه؟ پاسخ کلاسیک به این سوال این است که m منفی نیست. اما اگر m را منفی بگیریم فرم ریاضی قانون دوم نیوتون به صورت F=-|m|a در می آید که نشان می دهد جرم منفی باعث ایجاد شتاب هم راستا ولی مخالف سوی نیرو می شود و از همین جا است که به این پدیده نام جرم منفی اطلاق شد.
توجه: به دلیل کمبود امکانات علامت بردار های F و a گذلشته نشده ولی در تمامی عبارت ها, بردار مد نظر است نه اندازه.#

منبع: صفحه دانشگاه WSU

 

[Leo]

شهر تولسا در اوکلاهامای آمریکا میزبان منطقه‌ای به نام "مرکز کیهان" است که قوانین فیزیک را زیر سوال برده است.
از جمله عجایب این نقطه، عدم کاربرد قوانین صدا و بازتاب در آن است که تاکنون کسی نتوانسته توضیحی برای آن پیدا کند.

"مرکز کیهان" شامل یک دایره کوچک از جنس بتون است که اطراف آن را دایره ای از 13 آجر پوشانده است. مساحت دایره بتونی 76 سانتیمتر بوده و با احتساب دایره آجری بیرونی، قطر آن به 2.5 متر می‌رسد.اگر شخصی در دایره مرکزی قرار گرفته و از خود صدایی ایجاد کند، بازتاب صدای خود را خواهد شنید اما بازتاب از صدای تولید شده اولیه بلندتر است.

اتفاق جالب‌تر دیگر این است که افراد خارج این دایره نمی‌توانند چیزی بشنوند و تنها کسی که در درون دایره بتونی قرار دارد، قادر به شنیدن بازتاب صداست.همچنین اگر فرد داخل دایره بتونی بخواهد با افراد بیرون آن صحبت کند، صدای وی به شکل غیرواضح شنیده خواهد شد.این وجه از دایره توسط محققان زیادی مورد بررسی قرار گرفته و فرضیه‌های زیادی برای آن ارائه شده است. از آن جمله می‌توان به این توضیح علمی اشاره کرد که تحریف صدا در اثر بازتاب سهموی(سهمی‌گون) دیوار مدور کاشته شده اطراف دایره بتونی ایجاد می‌شود. البته این نظریه هنوز تائید نشده است.

این دایره‌ها در دهه 1980 ساخته شده‌اند و برخی بر این باورند که آنها در واقع گردابی هستند که تمام انرژی‌های کیهانی در آنجا با هم ملاقات می‌کنند. البته این نظریه تایید نشده است.

منبع : خبر آنلاین

 

[CPHM]

شايد اين خبر يك مقدار ديرموقع(حدود دو هفته) باشه ولي ارزش خواندن را دارد.

آهنرباي دو بعدي​

محققين دانشگاه هاي واشنگتن(University of Washington) و ام آي تي(MIT) در تاريخ 7 ژوئن 2017 اعلام كردند كه موفق به كشف(جداسازي) اولين آهنرباي دوبعدي شده اند.
تا قبل از اين اكتشاف خاصيت اهنربايي تنها در مواد سه بعدي شاهده شده بود و وقتي كه اين مواد تنها يه يك لايه(يعني حالت دو بعدي) تقليل داده مي شدند اين خاصيت را از دست مي دادند. اما اين محققين با استفاده از روش استفاده مكرر از چسب(نواري) كه روش مورد استفاده در جداسازي گرافين، يك لايه ي گرافيت، نيز بود موفق شده اند يك آهنرباي دوبعدي(لايه اي به قطر تنها يك اتم كه عملا حركت الكترون ها را به يك صفحه دو بعدي محدود مي كند) از جنس كلر تري يديد يا ClI3 ايجاد كنند.
كلر تري يديد يك ماده فرومگنتيك است به اين معنا كه در آن اسپين هر الكترون ميدان هاي مغناطيسي ايجاد مي كنند كه به طور خود به خود در يك جهت قرار مي گيرند و خاصيت مغناطيسي ايجاد مي كنند. نكته جالب درباره اين ماده اين است كه در حالت ١ يا ٣ يا فرد لايه اي از خود خاصيت مغناطيس نشان مي دهد اما در حالت هاي ٢ يا ٤ يا زوج لايه اي خير كه نشان مي دهد هر لايه از اين ماده به صورت يك آهنرباي عمل مي كند كه در صورت قرارگيري كنار يك لايه ديگر جهت مخالف پيدا مي كند و خنثي مي شود. اين رفتار مغناطيس مبتني بر لايه بسيار با اهميت است و نويد اكتشافات مرتبط مهمي را مي دهد.
همچنين اين اكتشاف جديد مي تواند كاربردهاي بسياري در فناوري اطلاعات و همچنين كمك به بررسي بيشتر بسياري از پديده هايي بكند كه در آهنرباي هاي سه بعدي غير قابل بررسي يا سخت و نادقيق بوده اند.

منبع: سايت دانشگاه واشنگتن University of Washington