پاسخ : همــدان
آرامگاه بوعلی سینا
زندگی نامه
در سوم صفر سال 373 هجری قمری، در روستای افشنه از توابع خورمثین بخارا، در خانه عبدا... بن سینا از مادری به نام ستاره، نابغه شرق متولد شد، که او را حسین نام نهادند و بعدها آوازه علم و دانش او مرزهای آن روزگار را در هم نوردید و قرنها افکار و اندیشه های ژرف او الهامبخش سالکان طریقت و چراغ هدایت عالمان و اندیشمندان رشته های مختلف علمی گردید به اعتبار اینکه پسرش علی و جدش سینا بود، ( علی بن حسین بن عبدا... بن سینا ) ابوعلی سینا (بوعلی سینا) خوانده شد.
وی در همان اوان کودکی، قرآن را حفظ کرد و علوم مختلف چون ریاضیات، صرف، نحو، لغت و معانی، جبر، مقابله، هندسه، فلسفه و منطق ، چنان تبحری بدست آورد، که تا آن زمان کسی به آن پایه نرسیده بوده او پس از فلسفه به طب روی آورد و همزمان از تحصیل فقه نیز غافل نبود، و در طب نیز شهرتی بسیار کسب کرد، که همه روزه گروهی از بیمارانی که از اطباء دیگر مایوس شده بودند، از معالجات او بهره مند می شدند. به طوری که خود او گفت است: هر گاه در مساله ای سرگردان می ماند، به مسجد جامع می رفته ،نماز می گذارده و در برابر آفریدگارش فروتنی می کرده، تا اینکه دشواری بر او گشاده می گشت. بوعلی که در 22 سالگی از بخارا به گرگانج (پایتخت خوارزمشاهیان) عزیمت کرد، مورد تجلیل و تکریم بسیار قرار گرفت و در سن 30 سالگی ، در تمام کشورهای اسلامی شهرت یافته بود. ولی پس از چندی به ری رفت و مورد استقبال مجدالدوله حاکم ری و مادرش سیده ملک خاتون قرار گرفت. ولی تهاجم سلطان محمود غزنوی به ری سبب شد، که از طریق قزوین به همدان عزیمت نماید.
بوعلی به پیشنهاد شمس الدوله حاکم وقت همدان، وزارت او را پذیرفت . وی در زمان دیالمه ،لشکران دیالمه بر او شوریدند و او را نزد شمس الدوله بردند و تقاضای قتل او را کردند، که شمس الدوله تنها به عزل او رضایت داد. ابن سینا به منزل دوست صمیمی خود ابو سعید دخوک رفت ، سپس به تالیف کتابهای طبیعیات ، شفا و قانون پرداخت . او طی نامه ای از علاوه الدوله کاکویه خواست، که اگر اجازه فرماید ، به خدمت او درآید. در این زمان، توسط عمال تاج الدوله فرزند شمس الدوله، دستگیر و به مدت چهار ماه زندانی شد. در زندان، باقیمانده کتاب شفا و نیز کتابهای هدایه و رساله "حی بن یقطان" را به اتمام رساند. در خلال این مدت، علاء الدوله کاکویه، ضمن اجابت در خواست بوعلی و به قصد تنبیه تاج الدوله و تسخیر همدان، به سمت همدان حرکت کرد،که بدون مقاومت،این شهر به تصرف او درآمد.
سپس بوعلی از زندان آزاد شد، به اصفهان رفت و به وزارت علاء الدوله منصوب شد و نزد او منزل خاصی داشت و تا آخر عمر در خدمت او ماندف تا اینکه در مسافرتی که به همراه علاء الدوله به همدان داشت، به مرض قولنج دچار شد. وقتی به همدان رسیدند ، متوجه شد که بدنش قدرت مقابله با بیماری را ندارد و گفت : " آن مدبری که تدبیر بدن من می نمود، از تدبیر دست برداشت. دیگر معالجه من نفی ندارد" . پس غسل کرد و توبه نمود و آنچه داشت به فقرا بخشید و هر سه روز، یک بار از حفظ قرآن ختم می کرد و در حالت احتضار این شعر را می خواند :
تا باده عشق در قدح ریخته اند
و ندر پس عشق، عاشق انگیخته اند
با جان روان بوعلی، مهر علی
چون شیر و شکر به هم در آمیخته اند
و می گفت : " مردیم و انچه با خود بردیم ، این است که دانستیم که هیچ ندانستیم" شیخ الرئیس ، حجه الحق ، شرف المل ابوعلی سینا، در روز جمعه اول ماه مبارک رمضان سال 427 هجری قمری، به جوار رحمت الهی پیوست و در همدان مدفون گردید.
بنای یادبود آرامگاه بوعلی
آرامگاه بوعلی در میانه میدانی به همین نام واقع است. میدانی بیضوی، با درختان چنار کهنسال، باغچه های موزون، بنای زیبا و تندیسی که معرف این میدان است، تفرجگاه زیبایی را بوجود آورده است، که چون نگینی در قلب این شهر کهن می درخشد. شهرهای مهم جهان، معمولاً هر یک به قامت بنای یادبوی مشهورند. همدان نیز، حدود 50 سال است که به برج آرامگاه بوعلی، مزیّن و معروف است.
بنای آن آرامگاه تا کنون سه بار نوسازی شده است. مقبره قدیمی آن که در زمان قاجاریه ساخته شده بود، در خور شان و شخصیت علمی این متفکر بزرگ نبود. بنابراین انجمن آثار می ایران، به مناسبت هزارمین سال تولد بوعلی سینا، در سال 1330 تصمیم به تجدید بنای آن گرفت.
طرح و نقشه بنای فعلی، با معماری مهندس هوشنگ سیحون، به سبک معماری قرنی که حکیم درآن می زیسته، از روی قدیمی ترین بنای تاریخ دار الاسلامی، یعنی برج قابوس بن وشمگیر در شهر گنبد کاووس اقتباس شده است.
بنای آرامگاه تلفیقی از دو سبک معماری ایران باستان و ایران بعد از اسلام است، که با بهره گیری از هنر معماری سنتی و شیوه های نوین ، در آن عناصری چون برج، الهام گرفته از برج گنبدقابوس، باغچه ها؛ متاثر از باغ های ایرانی، آب نما؛ الهام گرفته از حوض خانه های سنتی و نمائی با روکار سنگهای حجیم و خشن خارا، که با سنگ گرانیت کوهستان الوند آراسته شده و نمودار کاخ های باستانی ایرانیان است، استفاده شده است. به این ترتیب کار ساخت بنای جدید در سال 1333 هجری شمسی به پایان رسید.
محل فعلی آرامگاه بوعلی، منزل مسکونی ابوسعید دخوک دوست صمیمی بوعلی سینا بوده است، که او نیز در جوار بوعلی مدفون می باشد. در حال حاضر تالار جنوبی آرامگاه موزه، محل نگهداری سکه، سفال، برنز و سایر اشیاء کشف شده زیر خاکی، مربوط به هزاره های قبل از میلاد و دوران اسلامی میباشد و در تالار شمالی، کتابخانه ای مشتمل بر 8000 جلد کتاب خطی و چاپی نفیس ایرانی و خارجی و غرفه هایی مربوط به آثار بوعلی سینا و شعرا و نویسندگان همدانی نگهداری می شود. در غرفه آثار بوعلی، عکسی از جمجمه بوعلی نیز در معرض دید گذاشته شده، که احتمالاً به هنگام تخریب مقبره قدیمی تهیه شده است.
مکمل این بنا، بوستانی است به شکل نیم دایره ، با فضای سبز زیبا. تندیس بوعلی نیز در حالی که کتابی در دست و دو چشم خیره بر افقهای دور دارد، در ضلع شرقی میدان نصب شده است و شاید این شعر خود را بر لب دارد:
دل گرچه در این بادیه ، بسیار شتافت
یک موی ندانست ، ولی موی شکافت
اندر دل من ، هزار خورشید بتافت
آخر به کمال ذره ای ، راه نیافت
+ ----->ویکیپدیا
B-)
ميدون بو علي اي ، چيزي !
شهر خیلی قشنگیه .حتی بافت شهری ش هم قشنگه . توصیه می شه .
ولی خب الان بیاین قندیل میبندین 
اگه حتی فقط واس غار بری همدان بازم ارزش داره