قزوین

[Parinaz.]

سلام خب اینجا جای قزوین خالی بود که الان پر میشه
عکس میذارم با توضیحاتی که خودم میدونم...و از اونجا که خودم زیاد نمیدونم( )، شما هم اگه میدونین کاملش کنید

بعضی ازآثار باستانی قزوین(اوناییش که خودم دوست دارم )

سرای سعدالسلطنه(اسمش خیلی باحاله )بزگترین کاروانسرای درون شهری ایران با وسعت 2.6 هکتار

عکسای جدیدشم بود ولی قدیمیاش بهتره

حمام قجر-که بهش موزه ی مردم شناسی قجر هم میگن:

چهل ستون قزوین عمارت کلاه فرنگی:

حسینیه امینی ها :) خونه ی خاندان امینیها که محرم هرسال میشه حسینیه

حمام بلور(از نقاشی های داخلش عکس نبود )

کلیسای کانتور:

مسجدجامع قزوین:

هتل گاندی

خیابان سپه اولین خیابون ایرانه یه عکس دارم مال سال1281 ولی آپلود نشد
_________________________________________________________________________________

حالا خوراکی های معروف قزوین :

قیمه نثار بسیار خوشمزه ست این قیمه نثار،اصن یه پدیده ای

پادرازی

نون چای

دویماج توش همه چی داره

باقلوا(غیر لوزی!)

_________________________________________________________________________
دریاچه اوان جا موند...شما برین واسه ماهم تعریف کنید

__________________________________________________________________________
ببخشید همش عکس شد :-[
درباره ی محل اقامت و رستوران و اینا هم بعدا مطلب میذارم

قزوین این همه آثار باستانی داره پایتخت بوده ولی چرا هیچ کس نمی دونه؟ خودمم خیلی وقت نیست میدونم

 

[Your feline]

پاسخ : قزوین

خب خب ممنون بابت ایجاد تاپیک

این حمام بلور گفتی توش نقاشی هس ؟ چجور نقاشی هایی ؟ از قدمت این آثارم چیزی بود اضافه کن

بد ترکی حرف می زنین دیگه ؟( من اصن کلن اونورا نیومدم ، دیگه تهش از زنجان که اومدیم از نزدیکای قزوین رد شدیم ُ اینا )

لباس محلی چی ؟

*پ.ن : خواستی عکس جدید اضافه کنی ، بذار تو پست جدید

 

[Parinaz.]

پاسخ : قزوین

زبان

زبان رایج مردم شهر قزوین پارسی می‌باشد.
مردم قزوین در گفتگوهای ساده با گویش ویژه قزوینی سخن می‌گویند که مبنی بر گشایشه گرایی در انتهای الفاظ است و دربسیاری ازواژگان، گفتار بمانند نوشتار روی می‌گیرد.در واقع گویش مردم این شهر گونه‌ای از پارسی اصیل و باستانی ایران است و معمولاً بدون شکستن الفاظ.
____________________________________________
پوشش محلی

مردم قزوین در گذشته بر اساس موقعیت اجتماعی خود پوشش متفاوتی داشته‌اند اما امروزه زنان و مردان قزوینی دیگر به ندرت از پوشاک و لباس‌های رسمی و سنتی خود استفاده می‌کنند، لباس‌های رسمی قزوینیان در گذشته بدین شرح بوده‌است:

مردان
برای متمایز بودن افراد اعیان از قشر کم در آمد، کلاه‌های متفاوتی بر سر می‌گذاشتند، پیراهن‌ها معمولاً به رنگ سفید و ساده و دکمه یقه آن بر شانه چپ بسته می‌شد.
دیگر تن پوش مردان قزوینی «ارخالق» نام داشت که ارخالق پیراهن جلو باز بسیار بلندی بود که تا انتهای پا می‌رسید و در ناحیه کمرتنگ و دامن آن بسیار گشاد بود و در دو پهلو، دو چاک بلند تا کمر داشت.

همچنین شلوار قشر کم در آمد از جنس کرباس و به رنگ آبی یا مشکی بوده‌است که کمر آن‌ها با نخ‌های پنبه‌ای سفت می‌شده و بلند و گشاد بوده‌اند، ولی افراد ثروتمند از شلوارهای دکمه دار استفاده می‌کردند. پاپوش مردان قزوین گیوه‌های به نام جوراب و آجیده بوده‌است ولی افراد اعیان از گیوه‌های مرغوب و بهتری به نام ملکی استفاده می‌کردند.

(گیوه ملکی)

زنان

زنان قزوینی زیر پیراهن خود شلیته می‌پوشیدند. به طوری که شلیته به اندازه یک وجب و یا حتی کمتر از دامن آن‌ها بیرون می‌آمد. جنس پارچه آن اغلب ململ، چیت و کرباس بود و به شکل‌ها و رنگ‌های گوناگونی ساخته می‌شد. جوانان اغلب روی شلیته‌های خود را با نخ‌های رنگی گلدوزی می‌کردند.معمولاً قسمت پایین شلیته را با دست دوخته و آن را به حالت تزیینی در می‌آوردند.

در حدود صد سال پیش در زنان اعیان از یل یا نیم تنه قزوینی استفاده می‌کردند .
در قسمت جلوی آن، هجده دکمه فلزی پی در پی می‌دوختند.زنان در زیر شلیته‌های خود شلوارهای مشکی می‌پوشیدند، دمپای این شلوارها تنگ و بالای آن گشاد بود و آن‌ها را با بند تنبان می‌بستند.

پاپوش زنان نیز بر اساس وضعیت مالی انواع مختلفی داشته‌است.اقشار کم در آمد از گیوه‌های ظریف استفاده می‌کردند و زنان اعیان نیز از کفش‌های چرمی مدل روز استفاده می‌کردند.

یکی از شاهزاده های دربار با شلیته!

*درباره ی لباسای محلی که داشتم میخوندم تازه فهمیدم سگز آباد و ابراهیم آباد که جلال آل احمد مقایسه شون کرده بود مال استان قزوینن(مراجعه شود به کتاب زبان فارسی 1 )

_____________________________________________

 

[Parinaz.]

پاسخ : قزوین


حمام بلور

حمام بلور قزوین از حمام‌های منسوب به دورهٔ صفویه و قاجاریه در بافت قدیم شهر قزوین است. تا کنون هیچ نام و نشان و مستنداتی از بانی و سازنده آن پیدا نشده و تاریخ دقیق ساخت آن مشخص نیست. این حمام با مساحتی نزدیک به ۱۲۰۰ متر مربع در یکی از محله‌های تاریخی شهر قزوین به نام محله آخوند قرار گرفته‌است.

معماری بنا بویژه نقاشی‌های موجود در سربینه و کشف سفال‌های مختلف نشان از ساخت آن در دوره صفویه و تکمیل و بازسازی آن در دوره قاجار دارد.
در قسمت زیر گنبد سربینه حمام چهار لایه نقاشی بر روی لایه‌ای از آهک وجود دارد.نقاشی‌های گل و طبیعت مربوط به دوره صفوی و تمثال‌های انسان مربوط به دوره قاجاری است. این نقاشی‌ها هنگام عملیات مرمت در زیر کاشی‌هایی که در دوران معاصر بر روی دیوارهای حمام نصب شده بود، پبدا شده‌اند.
این حمام تا اواخر دهه ۷۰ خورشیدی مشغول به کار بوده‌است.

زیباترین بخش حمام، بخش گرمایشی حمام (طبقه جهنم) است که در کف گرمخانه واقع شده و اصطلاحاً به آن گربه رو*1 می‌گویند. این قسمت ما را به یاد سیستم‌های گرمایش از کف امروزی انداخته و نشان از هنر و دانش معماری آن روزگار دارد.

دیگر قسمت‌های حمام شامل: خزانه آب گرم، چال حوض یا استخر آب سرد، نظافتخانه، اعیانی، آتشخانه و سرویس بهداشتی می‌باشد.

تصویری از چال حوض حمام بلور

موزه سنگ شهر قزوین هم اکنون در این بنا قرار گرفته‌است.
حمام بلور قزوین به شماره ۳۹۶۳ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده‌است.

_______________________________________________________________________________________

شازده حسین

بقعه شاهزاده حسین، فرزند امام رضا (ع) متوفی به سال 201 ه. ق. یکی از زیارتگاه های مهم قزوین است. بنای باشکوه این امام زاده در حمله مغول و کشمکش های دوره صفوی آسیب کلی دید.(که بازسازی گردید.)
به غیر از ضریح نفیس چوبی که از شاهکارهای بی نظری منبت کاری سال 806 ه. ق. باقی مانده، بقیه بنا از آثار دوره شاه طهماسب، شاه صفی و ناصرالدین شاه است.

آستانه سردر شمالی، توسط سعدالسلطنه فرماندار قزوین در زمان ناصرالدین شاه بازسازی شده و نقوش هندسی، تزئینات کاشی کاری، درهای بلند و شش مناره کوچک بر فراز آن تشخص ویژه ای به بنا بخشیده است. صحن بزرگ امام زاده که با 52 ایوانچه گرداگرد بقعه را فرا گرفته نمونه اعلای هنر کاشی کاری و معماری دوره قاجار است.

_________________________________________________________________

 

[maatomaat]

پاسخ : قزوین

توضيحى پيرامون بنا هاى تاريخى قزوين:

كاخ چهل ستون:
شاه طهماسب صفوي درسال ‎951 هجري قمري به دليل تهديدات ترکان عثماني تصميم به‌ انتقال پايتخت از تبريز به قزوين گرفت و در همين سال بود که ‌اراضي موسوم به زنگي‌آباد را از ميرزا شرف جهان يکي از بزرگان و معتمدان شهر براي احداث بناي شاهي خريداري کرد.
شاه طهماسب به معماران برگزيده کشور دستور داد تا باغي به ‌شکل مربع در آن بسازند و در ميان آن عمارتهاي عالي، تالار، ايوانها و حوض هاي زيبا بنا کنند.
"عمارت کلاه فرنگي" به همراه"سردر عالي قاپو" تنها بناهاي باقي مانده از باغهاي دوره صفويه در قزوين است.

اين بنا در دوره قاجاريه توسط "سعدالسلطنه" فرماندار وقت قزوين بازسازي شد و چهلستون نام گرفت.

عمارت چهلستون ساختماني هشت گوش و در دوطبقه به مساحت تقريبي ‎ 500مترمربع بنا شده ‌است.

رواقي با ستونهاي آجري و قوسهاي نيم دايره اي بنا را در برگرفته و بر بالاي آن ايواني با ستونهاي چوبي استوار گرديده است.

نقشه بنا داراي طرحي با محورهاي صليبي و برون گرا و سقف طبقه ‌همکف پوشيده از مقرنس با طرح‌هاي بديع و سقف طبقه فوقاني خنچه پوش است.

نقاشي هاي ديواري طبقه اول نمونه اي از هنر نگارگري مکتب قزوين و داراي شهرت جهاني است.

اين ديوارهاي مزين به نقاشي و ديوارنگاره ها در نوع خود منحصر به فرد بوده و وجود سه لايه ديوارنگاره حاکي از گذشت ادوار مختلف تاريخي بر آن است.

تعداد نقاشي‌هاي ديواري اين بنا مشخص نيست، اما طبق گفته‌هاي "عبدالملک شيرازي" و "قاضي احمد حقي"، اين نقاشي‌هاي ديواري از آب طلا بوده‌اند.

مکتب حاکم بر اين نقاشي‌ها از تغيير و تحولات سياسي نيز تاثير گرفته، به ‌نحوي که ظهور نادرشاه و مکتب افشاريه در چهل‌ ستون ديده مي‌شود.

همچنين ظهور قاجار نيز در سومين لايه نقاشي هاي کاخ چهل ‌ستون ديده مي‌شد که به مرور زمان از ميان رفته است.

برخي معتقدند بناي هشت بهشت اصفهان با گرته برداري از اين اثر ساخته شده است.

با اينکه عبدي بيگ شيرازي شاعر ومورخ دوره شاه طهماسب در اشعار خود عمارتهاي شاهي را به دقت توصيف نموده ولي نامي از هنرمندان نقاش و معمار بنا نمي برد، اما بيگ نقاشي‌هاي ديواري برون و دروني کاخ چهل‌ستون قزوين را اثر ميرزا علي نقاش، مظفرعلي نقاش، علي‌اصغر کاشي، عبدالجبار استرآبادي و رضا عباسي که از ماهرترين استادان زمان خود بوده اند دانسته است.

عمارت چهلستون در بهمن ماه سال ‎ 1334به شماره ‎ 389در فهرست آثار تاريخي ايران ثبت شد.

اين کاخ در سال 1337 به عنوان گنجينه اشياي تاريخي و باستاني مورد استفاده قرار گرفت و هم‌ اکنون به موزه خوشنويسي قزوين تبديل شده‌ است.

مسجد جامع قزوین:
مسجد جامع قزوین یا مسجد جامع کبیر از بزرگ‌ترین مساجد ایران و به سبک چهار ایوانی است. این مسجد در شهر قزوین قرار دارد.

آثار معماری چند دوره در این بنا مشاهده می‌گردد و قدیمی‌ترین بخش آن متعلق به قرون اولیه اسلامی است. ایوان‌ها در دوره صفویه ساخته شده اما ایوان شرقی در دوره قاجار بازسازی گردید.

ساخت مقصوره خمارتاشی در ضلع جنوبی مسجد به دستور امیر خمار تاش ابن عبداله عمادی، وزیر سلطان ملکشاه سلجوقی به سال ۵۰۰ هجری قمری انجام شد. کتیبه‌هایی به ۵ ردیف نیز نیز به خط کوفی گلدار، نسخ و ثلث در این مکان دیده می‌شود.

حمام قجر:
حمام و موزه مردم‌شناسی قجر یکی از کهن‌ترین و بزرگ‌ترین گرمابه‌های قزوین است که در سال ۱۰۵۷ هجری قمری به وسیله امیر گونه خان قاجار قزوینی از سرداران شاه عباس صفوی به دستورشاه ساخته شده و نخست "حمام شاهی" نام داشته است. تاریخ بنای آن را "صحت عافیت" گفته اند که معادل ۱۰۵۷ است:

ساخت از لطف شاه حمامی... به لطافت قبول هر مقبل

چون یکی از درون برون آید... "صحت عافیت" بود تاریخ

مساحت آن حدود ۱۰۴۵ متر مربع است. حمام از سه بخش اصلی سربینه، میاندر و گرمخانه و همچنین از دو قسمت جداگانه زنانه و مردانه تشکیل شده است، در اصلی آن رو به جنوب باز می‌شود و با راه پله‌های مارپیچ به سربینه منتهی می‌گردد. سربینه بزرگ گرمابه که حوض زیبایی در وسط آن قراردارد شش شاه‌نشین و طاق نما را در پلانی هشت ضلعی با راهرویی به گرمخانه پیوند می‌دهد.

این اثر تاریخی در سال ۱۳۷۹ توسط میراث فرهنگی و گردشگری استان قزوین خریداری و با سرمایه گذاری شهرداری قزوین و مدیریت سازمان نوسازی و بهسازی مرمت شد و هم اکنون به عنوان موزه مردم‌شناسی در ۳ بخش اقوام، آداب و رسوم و مشاغل مورد بازدبد علاقه مندان قرار می گیرد.

کاروان سرای سعدالسلطنه:
کاروان‌سرای سعدالسلطنه به دستور «سعدالسلطنه» حاکم وقت قاجاریه قزوین ساخته شد. ارزشمندترین قسمت این بنا، چهار سوق آن است که از تقاطع قائم دو راسته ایجاد شده و بر فراز آن گنبد بزرگ کاشیکاری شده‌ای قرار دارد.

چهار طرف گنبد را، چهار نیم‌گنبد با رسمی‌بندی و نورگیر فراگرفته‌اند که فضا را بزرگتر نشان می‌دهند.

سرای سعدالسلطنه قزوین بزرگترین کاروانسرای سرپوشیده و مرکزتجاری داخلی شهری کشور است که با وسعتی افزون بر ۲/۶ هکتار در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه قاجار ساخته شد.