ادبيات جنگ

[N.M]

ادبياتِ جنگ، يكي از زيرمجموعه هاي ادبيات حماسيه كه همه باهاش آشنائن. نمونه هاش، مثلاً كتاباي زيادى كه بعد از جنگ جهاني دوم درباره ش نوشته شدن، كتاباي ضدجنگ و ادبيات دفاع مقدّسه.
تازگي خيلي تعداد كتابا با موضوعِ اين آخري(!)، چاپ شدن تو ايران.

شما نظر كليتون درباره ي انتشار و تبليغاى وسيع اين كتابا تو ايران چيه؟
چه كتابايي تو اين زمينه خوندين؟
به نظرتون ادبياتِ جنگ تو ايران، ميتونه به جايگاه خوبي برسه؟
بعد ميتونيم به سوالاى ديگه اي برسيم. مثلاً ادبيات جنگ و كودك نوجوان؛ به نظرتون درسته تلفيق اين دو تا براي كودك و نوجوان؟
و...

 

[سنگین دل]

پاسخ : ادبيات جنگ

خب، ببینید،
ادبیات با تاریخ هر ملتی عجین شده. طبییعتا نگاه نویسنده به ادبیات و متون ادبی، تحت تاثیر نگاهی است که به جریان های زندگی، حماسه ها و رویدادهای اطراف خودش داره. هرچقدر زیرکانه تر به جامعه نظر کنه، می تونه در قالب روایتی ماندگار، به جریانات فکری جامعه(به طور غیرمستقیم) جهت بده. خب، چی بهتر از این؟
(برای دوستداران جناب امیرخانی می گم) به قول ایشون: ادبیات جنگ، ادبیات پای داری و یا ادبیات دفاع مقدس ضمن جهت دهی به افکار جامعه، باید از پس پرسش ها برای مخاطب(در هر سنی) بربیاد.

همونطور که می دونیم، بیشترین کتاب هایی که در باب ادبیات جنگ و پایداری و از این قبیل بودند، درفاصله بین دو جنگ جهانی منتشر شدند.(حدودا 20سال)
آثار خیلی از نویسنده ها، در این 20سال تحت تاثیر این جنگ ها بوده. برای مثال، جناب ارنست همینگوی که خودش هم عضو نهضت مقاومت ایتالیا بوده و رمان "خورشید همچنان میدرخشد" رو خلق می کنه و در اون از ناامیدی نسلی صحبت می کنه که زندگیشون در جنگ جهانی اول به باد رفته.
همین جناب ایتالوکالوینو، که ایشون هم تحت تاثیر نهضت مقاومت ایتالیا قرار گرفته. که اتفاقا داستان کوتاه "دست آخر نوبت کلاغ است" به خوبی این موضوع رو نشون می ده.
نویسنده های روسی هم تا دلتون بخواد از این جنگ های جهانی برای خلق یک روایت بکر و نوین، بهره گرفتن.

حالا ادبیات دفاع مقدس در ایران،
بعد از خلق شاهنامه، هیچ تولید به خصوصی در راستای ادبیات حماسی شکل نگرفت، تا نوبت به جنگ تحمیلی عراق علیه ایران شد.
خب در این 30سال به گمونم مهم ترین اتفاقی که رخ داده همون دفاع مقدس بوده و نویسنده های زیادی در ایران آثار خودشون رو به این پدیده اختصاص دادن.
ضمنا، اصلا مناسب و شایسته نیست که اینجور مطالب در ادبیات کودک و نوجوان هم وارد بشه و تاثیر بگذاره.
بعضی از اشخاص معتقدند که این ادبیات هنوز تازه به دوران رسیده است، ولی کاملا می شه فهمید که چه تاثیراتی روی ادبیات کشورمون داشته.
معتقدم این گونه جنگ ها و حماسه ها باید ثبت بشه، اما در قالب ایلیاد و ادیسه مانندها. همین و بس. نه اینکه اجازه بدن این نوع ادبیات، پابرهنه واسه خودش راه بره و رد پاش روی ادبیات کشور بمونه. نه، این صحیح نیست.

 

[Billy the kid]

پاسخ : ادبيات جنگ

من می گم توی کشورمون انقد به ادبیات دفاع مقدس بها می دن که دیگه همه حالشون بهم می خوره... مثلا" برای کتاب "دا" انقد تبلیغ کردن و توی بوق و کرنا ش کردن که دیگه هیچکی رغبت نمی کنه بره بخونه، با اینکه کتاب نسبتا" خوبی ه... خود ِ من اگه قبل از اینکه این همه تو تلویزیون و اینا تبلیغش می کردن، نمی خوندمش، امکان نداشت دیگه سراغش برم و بخونمش...

 

[Legend]

پاسخ : ادبيات جنگ

با اینکه من کلا از ادبیات پایداری خوشم نمیاد و هرچی خوندم به در بسته خورده و خوشم نیامده!

اما معتقدم به هرچی زیاد از حد بها داده بشه همین میشه! بعدم اینکه آثاز نباید در این مورد خیلی زیاد باشه! باید یه سری آثار خوب باشن که ارزش خوندن داشته باشن! یعنی در یه کلام کامل و شاهکار نوشته بشن!

همین! در غیر این صورت نباید نوشته هایی مزخرف نوشته بشن چون مردم رو زده میکنه از کل سبک پایداری و حماسی!

 

[N.M]

پاسخ : ادبيات جنگ

منم موافقم. يه نمونه ي غ كتابش، استان خوزستان. خب استان خوزستان از نظر تاريخي خيلي جاهاي ارزشمنديُ داره؛ مثلاً زيگورات چغازنبيل و سازه هاي آبي. حالا هر سال، چقدر هزينه ميكنن و چقدر كاروان راهيان نور ميفرستن اون جا و چقـــــــدر تبليغات براي يادمان هاي جنگ زياده؛ بعد شما ميرين ميبينين تو محوطه زيگورات، روى هم شايد بيست نفر باشن. اين ناخودآگاه حسِ بديُ به آدم ميده و كارى ميكنه كه آدم در حدّى كه بايد هم اهميت نده به يادماناي جنگ. در حالي كه ميشد با تبليغات يك اندازه، روي آثار دو دوره ي تاريخ كشورمون، نسبت به هردو احترام ملّتُ برانگيخت. حالا حكايت كتابه...
بحث درباره ي قوي بودن/نبودن اين كتابا ندارم فعلاً، اما به نظرم تبليغات در اين سطح در مقايسه با تبليغ و بها دادن به انواع ديگه ي كتب، تاثير ذهني بدى داره.

من دا خوندم. حدود ٥،٦ تا از كتاباي روايتِ فتحم خوندم. كسي هست كه خونده باشه؟

 

[Arghavan S]

پاسخ : ادبيات جنگ

خب ، ببینید ، وقتی مثلا ً " دا " به چاپهای ِ دورقمی میرسه ، نویسنده‌ها ترغیب میشن که درباره ِ جنگ بنویسن . چرا ؟ چون سود داره . اگه به چاپهای ِ دورقمی هم نرسه ، حداقل پنج ، شش بار تجدید چاپ می‌شه دیگه . [ خیلی کلّی دارم میگم . ] و در نتیجه طرف میاد هرچیزی که از جنگ یادش میاد رو مینویسه ، یه مقداری هم از تخیل خودش مایه میذاره ، آب و تابش میده ، سه چهار نفر رو خیلی دراماتیک شهید میکنه ، و میده دست انتشارات . و در نتیجه ، به خاطر ِ سود ِ ادبیات ِ جنگ و مسائل ِ مالی و اینا ، کلی کتاب که ارزش ِ ادبی ِ چندانی ندارن میان تو بازار . و در نتیجه ، یه چیزی میشن تو مایه‌های ِ کتاب ِ عامه‌پسند و اینا . و در نتیجه ، اگرَم کتاب ِ ارزشمندی در زمینه ِ ادبیات ِ جنگ نوشته بشه ، من ِ نوعی انقد دیدم بد شده نسبت به این ژانر که دیگه نمیرم سراغ ِ اون نمونه‌های ِ خوب . کلا ً تولید ِ انبوه = کاهش ِ کیفیت .
از یه طرف ادبیات ِ جنگ هم جزو ِ ادبیات ِ ایران محسوب میشه ، پس استقبال از ادبیات ِ معاصر ایران [ دقیقا ً معاصر . نه مثلا ً چهل ، پنجاه سال پیش‌ ها ! همین چند سال اخیر ] میاد پایین .

و وارد شدنش به ادبیات ِ کودک و نوجوان ؛ خیر . به هیچ وجه نمیتونه اتفاق ِ خوبی باشه .

 

[یلدا-ق]

پاسخ : ادبيات جنگ

آثاری که در رابطه با ادبیات جنگ به چاپ میرسن اتفاقا میتونن آثار قوی و خیلی خوبی باشن(مثلا توی اسپانیا درمورد جنگ های داخلی زمان ژنرال فرانکو کتاب های زیادی منتشر شده و تک داستانهای زیادیم نوشته شده که اتفاقا یک بار یکشیشون رو همشهری داستان چاپ کرده بود)
و میتونن اصلا موضوع اصلیشون جنگ نباشه،یعنی زندگی یه نفر رو درخلال جنگ دنبال کنه،طوری که اون آدم و زندگیش بحث اصلی داستان باشه و پس زمینه وقوع جنگ و تاثیر روی زندگی اون آدم باشه،که نمونه اینجوریش رو من خیلی درباره دفاع مقدسندیدم اکثر کتابای دفاع مقدس خیلی برهنه به موضوع نیگا کردن،ینی کاملا رفتن سر خط مقدم جبهه و خاطرات رو روایت کردن
دلیل اینکه شاید این ادبیات تو ایران خیلی قوی نیست اینه که هر کسی با نوشتن کتاب درمورد دفاع مقدس خیالش میتونه از بابت انتشارش راحت باشه،نه مثل بقیه نویسنده ها کهاز کلی فیلتر مختلف باید رد شه کتابشون تا مجوز بگیره،بنابراین تعداد آثار(که لزوما همشونم ارزشمند نیستن)بالا مره و از ارزش اون آثار خوب و قوی کم میکنه و کیفیت این مجموعه رو پایین میاره

 

[sayna]

پاسخ : ادبيات جنگ

منم فکر می کنم ادبیات دفاع مقدس توی ایران الآن انگیزه‌ی مالی داره . و وقتی انگیزه‌ی مالی وارد انگیزه های نویسنده شه باید کم کم انتظار کاهش کیفیت کارا رو داشته باشیم . و این فقط توی ادبیات نیست ، توی رسانه ها هم صادقه .
اما در کل ادبیات جنگ بیانگر چیزی که بر ملت یک سرزمین افتاده . و برای جمع آوری اطلاعات ، همین تک روایت ها رو میشه کنار هم گذاشت و یک روایت درست ساخت .و البته کتابی توی این زمینه ماندگاره که علاوه بر نثر و فضا سازی و شخصیت های داستان ؛ از یک زاویه‌ی جدید به ماجرا نگاه کنه و حرفی برای گفتن داشته باشه . مثلا همین "دا" هم تا حدی زاویه دید جدیدی داره .

 

[Billy the kid]

پاسخ : ادبيات جنگ

درباره ی انگیزه ی مالی و اینا موافق نیستم اصلا"، این که توی ایران، دولت از نویسنده های دفاع مقدس حمایت می کنه، درست؛ ولی من که الآن دارم فکر می کنم، می بینم که کسی این کتاب ها رو نمی خونه، مگه اینکه مثلا" کتاب خونه ها بخرن و اینا... در مورد "دا" هم چون کتاب نسبتا" خوبی ه، به چاپ n ام رسیده، وگرنه باقی کتاب ها همچین زیادی فروش نمی رن...

خب ، ببینید ، وقتی مثلا ً " دا " به چاپهای ِ دورقمی میرسه ، نویسنده‌ها ترغیب میشن که درباره ِ جنگ بنویسن . چرا ؟ چون سود داره . اگه به چاپهای ِ دورقمی هم نرسه ، حداقل پنج ، شش بار تجدید چاپ می‌شه دیگه . [ خیلی کلّی دارم میگم . ] و در نتیجه طرف میاد هرچیزی که از جنگ یادش میاد رو مینویسه ، یه مقداری هم از تخیل خودش مایه میذاره ، آب و تابش میده ، سه چهار نفر رو خیلی دراماتیک شهید میکنه ، و میده دست انتشارات . و در نتیجه ، به خاطر ِ سود ِ ادبیات ِ جنگ و مسائل ِ مالی و اینا ، کلی کتاب که ارزش ِ ادبی ِ چندانی ندارن میان تو بازار . و در نتیجه ، یه چیزی میشن تو مایه‌های ِ کتاب ِ عامه‌پسند و اینا . و در نتیجه ، اگرَم کتاب ِ ارزشمندی در زمینه ِ ادبیات ِ جنگ نوشته بشه ، من ِ نوعی انقد دیدم بد شده نسبت به این ژانر که دیگه نمیرم سراغ ِ اون نمونه‌های ِ خوب . کلا ً تولید ِ انبوه = کاهش ِ کیفیت .

x

مثلا" الآن شما چن تا کتاب دفاع مقدس خوندی که اینو داری می گی الآن؟؟ اون قسمتی که کلی کتابی که ارزش ادبی چندانی ندارن می آد تو بازار، به خاطر حمایتی ه که دولت، از هر کتابی (چه شاهکار و چه ضعیف) که در مورد دفاع مقدس باشه، داره... نه به خاطر سود و منفعت مالی ش...

به نرگس: من دوتاش رو خوندم... از سری "اینک شوکران" مال ِ منوچهر مدق و ایوب بلندی رو خوندم... مال ِ مدق رو خیلی دوس نداشتم ولی مال ِ بلندی خــــــیــــــلی خوب بود...!!! عاشق ِ بلندی شدم...! :

 

[Arghavan S]

پاسخ : ادبيات جنگ

من گفتم خوندن ؟ عرض کردم فروش میرن . نحوه فروش ُ نگفتم که حالا چه کتابخونه‌ها بخرن ، چه هرکس ِ دیگه ؛ به هر حال فروش میرن و فروش ِ خوبیَم دارن . هر چند که واقعا ً کسایی هستن که بخونن اینا رو - حتی نمونه‌های ِ خیلی ضعیفشو - . دیدین که سوره مهر چــقــدر تو نمایشگاه شلوغ بود .

 

[N.M]

پاسخ : ادبيات جنگ

به نظرم يه مشكلِ ديگه اي كه كتاباى دفاع مقدّس دارن (مشكل ادبي)، اينه كه بيشتر روايت گونه ان تا داستان گونه. خاطرات يكي از جنگُ، فقط و فقط روى كاغذ آوردن. در حالي كه تو نمونه هاي خارجي ميشه ببينيم كه طرز روايت داستان اصلاً اين طور نيست. يعني نويسنده و طرز نوشتنشه كه كتابُ ارزشمند كرده، نه صرفاً حرفي كه كتاب ميخواسته به خورد خواننده بده.

 

[یلدا-ق]

پاسخ : ادبيات جنگ

به نظرم يه مشكلِ ديگه اي كه كتاباى دفاع مقدّس دارن (مشكل ادبي)، اينه كه بيشتر روايت گونه ان تا داستان گونه. خاطرات يكي از جنگُ، فقط و فقط روى كاغذ آوردن. در حالي كه تو نمونه هاي خارجي ميشه ببينيم كه طرز روايت داستان اصلاً اين طور نيست. يعني نويسنده و طرز نوشتنشه كه كتابُ ارزشمند كرده، نه صرفاً حرفي كه كتاب ميخواسته به خورد خواننده بده.

دقیقا منظور من از نگاه برهنه همین بود،اینکه صرفا خاطرات یک نفر از جبهس نه یه داستان که تو خلالش جنگ هم اتفاق بیفته

 

[behradv]

پاسخ : ادبيات جنگ

به نظر بحث کلا حرفه ای میاد، ولی به سوال دوم می تونم جواب بدم: من وداع با اسلحه ارنست همینگوی رو خونده م که فکر کنم تا حدودی ادبیات جنگ محسوب بشه. ولی این طور نبود که خاطرات صرف باشه، و حالت داستانی داشت که علاوه بر ضد جنگ بودن، یه سری مفاهیم دیگه هم داشت که داستان رو جالب می کرد.
به نظرم این طوری خیلی بهتره، و اون مفهوم ضد جنگ بودن هم خیلی تاثیر گذارتر می شه وقتی با یه سری پیامای دیگه مخلوط می شه.

دقیقا منظور من از نگاه برهنه همین بود،اینکه صرفا خاطرات یک نفر از جبهس نه یه داستان که تو خلالش جنگ هم اتفاق بیفته

من کتاب دفاع مقدس نخونده م و کلا در این مورد تجربه ی زیادی ندارم، ولی از به امیرخانی ادبیات جنگ محسوب می شه؟ اگه آره، اون که این جوری نبود و صرفا خاطرات نبود. حالت داستانی و اینا داشت .
البته باز می گم که به جز اون نخونده م، و شاید اونم فقط یه استثنا باشه...

 

[N.M]

پاسخ : ادبيات جنگ

به نظر بحث کلا حرفه ای میاد، ولی به سوال دوم می تونم جواب بدم: من وداع با اسلحه ارنست همینگوی رو خونده م که فکر کنم تا حدودی ادبیات جنگ محسوب بشه. ولی این طور نبود که خاطرات صرف باشه، و حالت داستانی داشت که علاوه بر ضد جنگ بودن، یه سری مفاهیم دیگه هم داشت که داستان رو جالب می کرد.
به نظرم این طوری خیلی بهتره، و اون مفهوم ضد جنگ بودن هم خیلی تاثیر گذارتر می شه وقتی با یه سری پیامای دیگه مخلوط می شه.

من کتاب دفاع مقدس نخونده م و کلا در این مورد تجربه ی زیادی ندارم، ولی از به امیرخانی ادبیات جنگ محسوب می شه؟ اگه آره، اون که این جوری نبود و صرفا خاطرات نبود. حالت داستانی و اینا داشت .
البته باز می گم که به جز اون نخونده م، و شاید اونم فقط یه استثنا باشه...

دقيقاً! كلاً هميشه اين طوره كه پياميُ بخوان مستقيم به خوردت بدن، جبهه ميگيري و نميخوري! :دى

اكثر كتابا، مخصوصا كتابايي كه انقد روشون تبليغ ميشه مثلاً كتاب دا، به قول يلدا خاطره ي "برهنه" يه فرده. كتاباي. روايتِ فتحم همين طور. ( البته، هدف اون كتابا روايتاى كوتاه مستنده و كلاً بحث جداس :) )

 

[behrazv]

پاسخ : ادبيات جنگ

آثاری که در رابطه با ادبیات جنگ به چاپ میرسن اتفاقا میتونن آثار قوی و خیلی خوبی باشن(مثلا توی اسپانیا درمورد جنگ های داخلی زمان ژنرال فرانکو کتاب های زیادی منتشر شده و تک داستانهای زیادیم نوشته شده که اتفاقا یک بار یکشیشون رو همشهری داستان چاپ کرده بود)
و میتونن اصلا موضوع اصلیشون جنگ نباشه،یعنی زندگی یه نفر رو درخلال جنگ دنبال کنه،طوری که اون آدم و زندگیش بحث اصلی داستان باشه و پس زمینه وقوع جنگ و تاثیر روی زندگی اون آدم باشه،که نمونه اینجوریش رو من خیلی درباره دفاع مقدسندیدم اکثر کتابای دفاع مقدس خیلی برهنه به موضوع نیگا کردن،ینی کاملا رفتن سر خط مقدم جبهه و خاطرات رو روایت کردن
دلیل اینکه شاید این ادبیات تو ایران خیلی قوی نیست اینه که هر کسی با نوشتن کتاب درمورد دفاع مقدس خیالش میتونه از بابت انتشارش راحت باشه،نه مثل بقیه نویسنده ها کهاز کلی فـیلت‍‌‍ر مختلف باید رد شه کتابشون تا مجوز بگیره،بنابراین تعداد آثار(که لزوما همشونم ارزشمند نیستن)بالا مره و از ارزش اون آثار خوب و قوی کم میکنه و کیفیت این مجموعه رو پایین میاره

البته چند نفر دیگه هم تائید کردن که بیشتر کتابای دفاع مقدس به صورت برهنه نوشته شده ن. من خودم دو سه تا خونده م، که به نظرم خیلی این طوری نبودن. مثلا ارمیای رضا امیرخانی، درسته یه کم خاطرات و اینا داره، ولی بعدش قاطی می شه با تاثیرات جنگ روی شخصیت و روحیات یه نفر و کمی هم از تاثیراتش روی جامعه میگه. یا مثلا همین ازبه که بهراد گفت، در واقع ربط مستقیم به جنگ و اتفاقاتش نداره. چند نفر هستن که مسلما زندگیشون تحت تاثیر جنگ قرار گرفته، ولی داستان اصلی یه سری نکات دیگه ای هم داره.

یه کتاب دیگه هم که خونده م یه مجموعه داستان کوتاه بود به اسم من قاتل پسرتان هستم (از اسمش مطمئن نیستم، ولی نویسنده ش احمد دهقان بود). اینم به نظرم کتاب خوبی بود. درسته دو سه تا داستانش شاید مستقیما اتفاقاتی باشی که واسه چند تا سرباز توی جنگ می افته، ولی چند تا از داستانش مربوط به خانواده هاشون بود، یا داستانی در مورد دوره بعد از جنگ بود که اشاره هائی هم به خود جنگ می کرد.

کلا منظور این که خیلی هم به نظر من این طوری نیست که فقط وقایع خود جنگ و خاطرات و اینا رو بنویسن توی کتابای دفاع مقدس. حداقل اگه اکثریت هم با اون نوع کتابا باشه، نمونه هائی رو هم میشه پیدا کرد که متفاوتن.

 

[یلدا-ق]

پاسخ : ادبيات جنگ

کلا منظور این که خیلی هم به نظر من این طوری نیست که فقط وقایع خود جنگ و خاطرات و اینا رو بنویسن توی کتابای دفاع مقدس. حداقل اگه اکثریت هم با اون نوع کتابا باشه، نمونه هائی رو هم میشه پیدا کرد که متفاوتن.

بله قطعا نمونه هاییم پیدا میشه از این دست،ولی مشکل دقیقا اینه که این نمونه ها در اقلیتن،و "اکثر" آثار دفاع مقدس اینجوری نیستن،که اگه این نمونه ها زیاد تر بشه خیلی خوبه،ولی مشکل اینه که بازم کتابایی که خاطره ی صرف باشن،خیلی راحت به چاپ میرسن حتی اگه اون ارزش ادبی رو نداشته باشن

 

[dorna]

پاسخ : ادبيات جنگ

ادبیات دفاع مقدس تو ایران یه جور تجارته برای نویسنده ها.در واقع نویسنده که نه.برای تجار دست به قلم!
ببینید من از نزدیک دیدم کسی رو که کل زندگی خانواده ش از طریق همین نوشتن راجع به دفاع مقدس میگذره.نوشته هایی که ذره ای ارزش ادبی نداره.به راحتی فروش میرن این کتاب ها.مدارس به شکل انبوه میخرن میدن به دانش آموز ها.مراکز دولتی میخرن میدن به کارمند ها.و کلا پشتیبانی میشه.در واقع ریشه ی مشکل از جامعه ی نویسندگان ایران نیست.برای همین با حرف ما قابل حل نیست.
البته ادبیات جنگ از جمله دفاع مقدس چیزی نیست که بگم به کلی نباید باشه.نه.ولی تا وقتی که ادبیات باشه نه صرفا یه تجارت برای کسی که دست به قلم میشه و یه محصول سفارشی برای مراکز دولتی.

 

[marvelous]

پاسخ : ادبيات جنگ

خب ادبیات جنگ توی ایران از خیلی وقت قبل بوده... از حماسه سرایی های فردوسی گرفته تا نوشته های توی کتابای درسی در مورد حمله اعراب و مغول و آرش کمانگیرو اینا
چرا ادبیات پایداری به وجود اومد؟ به نظرم به این خاطر بوده که این جنگا یه بخش مهمی از تاریخو تشکیل میدن، همه چی توی دوره جنگ عوض میشده مثل زندگی مردم، وضع کشور و ... و این که ادبیات برخواسته از احساساتو ایناس و توی جنگ هم احساسات متفاوتی مثل تعصب و شجاعت و همدردی و اینا اوج میگرفته و انگیزه میشده واسه خلق آثار توی نویسنده ها و همچنین نیاز به ثبت این ها بوده، حالا یا به خاطر تجلیل از فلان پادشاه و فلان قهرمان که برنده جنگ بوده، یا برای مورخین که ثبت تاریخ کارشون بوده....

چیز بدی هم نیست به نظر من البته تا وقتی که حقیقت باشه، شاخ و برگ و تعصب اضافی واردش نکنن

در مورد وارد کردنش به ادبیات کودک و نوجوان هم نظرم اینه که تا جایی خوبه که در حد معرفی باشه، اینکه بدونن یه همچین دوره ای بوده و اتفاقاتی افتاده، نه اینکه بخوان جهت فکری خاصی رو به خورد بچه ها بدن

جدا از ادبیات جنگ، یه چیز دیگه ای هم هست: تاثیر جنگ روی ادبیات... که این خیلی نقش مهمی داشته و داره توی ادبیات... مثال بارزش هم ادبیات آلمان مثلن، فضایی که توی رمان ها و نوشته های خیلی از نویسنده ها هست برگرفته از آلمان دوره ی جنگه، عقاید اون دوره،مردم اون دوره و ...

 

[innocent]

پاسخ : ادبيات جنگ

من دا خوندم. حدود ٥،٦ تا از كتاباي روايتِ فتحم خوندم. كسي هست كه خونده باشه؟

آره من هم دا رو خوندم هم خیلی از کتاب های روایت فتح و سوره رو.بعضی هاشون رو چند بار خوندم و بعضی واقعا ضعیف بودن.
سطح کتاب ها خیلی فرق داره.مثلا دشت شقایق های محمد رضا بایرامی رو خیلی از نویسنده هایی که حتی هیچ سر و سری با ادبیات جنگ ندارن تایید میکنن چون نثر خوبی داره و براش وقت گذاشته شده.یا پا به پای باران.
اما در مقابل کتاب های سطح پایینی هم هستن.
اما اونچه که مسلمه تو ادبیات هر کشوری که مطالعه کنی خصوصا تو رمان هاشون اثرات جنگ رو می بینی مثلا برباد رفته و خیلی رمان های دیگه که خوندیم.
چون جنگ رو زندگی تک تک مردم جامعه اثر میگذاره و بخشی از تاریخ یک کشور میشه.

 

[mysterious queen]

پاسخ : ادبيات جنگ

من فکر می کنم یکی از دلایل این که سطح ادبیات دفاع مقدس این قدر پایین اومده انحصاری شدن اون به چند تا ناشر مثل سوره ی مهر هستش.
و این که دقیقا حرف دوستان بود که ما دقیقا رفتیم توی خط مقدم و اسطوره هایی دست نیافتنی از اونا ساختیم...و این که بیش تر خاطره محور هستش.. یه امیرخانی هم که اومده رمانش کرده، واقعا خراب کرده.. ارمیا بد نبود ولی از به رو کلا نمی شد تحمل کرد..
یه کتابایی هم هست مثل شطرنج با ماشین قیامت و سفر به گرای 270 درجه که این ها زیاد بد نیستن.
اما من فکر کنم اگه بخوایم در این حوزه پیش رفت کنیم باید بیایم و از زندگی مردم در اون دوران بنویسیم..
حرف زدن در مورد جنگ برای ما آسونه چون تموم شده... می گیم خب تموم شد و رفت... اما یه نفر می گفت ما در کنار جنگ زندگی می کردیم مثل یه رود که در جریان هستش و فکر نمی کردیم یه روز تموم شد...مثلا این سریال وضعیت سفید که واقعا حس نوستالژی خیلیا رو برانگیخت در مورد زندگی مردم پیرامون جنگ بود و صحنه ای هم از جنگ نداشت... اگه این اتفاقی که در تلوزیون افتاد در ادبیات هم بیفته خوب می شه...
اما این که کتاب ها خریده نمی شن، من فکر می کنم این طور نیست... من دا رو خوندم، دروغ هم نمی گم که بدون تبلیغات بود..از طریق مهران دوستی و برنامه ی عصر پرتقالی بود گمونم باهاش آشنا شدم و شنیدم پرفروش ترین کتاب نمایشگاه بود، واسه همین خریدمش.
و وارد شدنش به حوزه ی ادبیات کودک و نوجوان رو بد نمی دونم... من چندتا از کتابای داوود امیری از جمله گمونم" من فرزند ایرانم" و پسران نیمه شب و رفاقت به سبک تانک رو خوندم که البته آخری بیش تر طنز بود... به نظرم جذابیت داشتن همشون... چون زبون طنزی داشتن.
و این که یه واقعیتایی رو هم گفته بود.. این که رزمنده های همش مشغول نماز شب و عبادت و اینا نبودن و فوتبال و شوخی و اذیت کردن و ...اینا هم بود و کلا شادی هایی رو هم وجود داشته در اون دوران...
بستگی داره که کتاب حوزه ی کودک و نوجوان چه جوری نوشته بشه.