آنــــچه که مـــــــن میـــــ نویســـــــم

[الهه ن]

بـــــــــســم اللــه الرحــــمن الرحـــــیم.
​

بارالـــها،
هم اکنون که در آغاز ایـــــام زندگانـــی ام به سرمی بـــــرم؛
به مـن بفهمـــــــان تا بدانـــــــم نزدیکـــــی به تو چیـــست.
خدایـــــــا،
آن هنـگام که نباتـــــات و حتی مورچگانــــــت نیــایش تو را می گویـــند؛
مرا سوی خود اجابـــت کن.سحــر هنگـــــــام.
پروردگــــــــارا،
در میــــــان نعمتــــــــــ های انبوهـــــت، همیــــن مرا بـــــس که مـــرا با عنوان "اشـــــــرف مخلــــوقـــــــات" خوانــــده ای.
خدایـــــ مــــن،
حال نیز چنـــــــــان کـــــــن که وجــودم در این دنیــــــای مادیــــــــات، فقط به وجود معنویـــــات تو باشـد و روانـــــــم از وابستگـــــی به هرچیـــــزی در فــــــراغ.

یا ربـــــ العـــــالــــمیـــــن.

 

[الهه ن]

تو از دســــــت داده ای،هــــــــر آنچــــــه که مـــ

بـــاسـمه تـعالـی
---------------------------------

وگذر زمان چه سریـــــــع اســـــــت.تو در خیــــــــال خود به دنبــــــــال اهدافـــــت هستــــــی و زمـــــــان بی خیـــــــال تو می گـــــــذرد.
تو وا مـــــی مانـــی و ثانیــــه ها از عمرت کاستـــه می شــــــود.
بر می خیــــزی.نیـــــت کرده ای به هدفــــت جامـــــه عمـــــل بپوشــانــی ولی همچنـــان تخیـــل تو را می بـــــرد.
و تو زمانی که از اسب تندرو خیال پیاده می شوی، چیزی جز ثانیه های سپری شده نمی بینی و حال شاید این چنین ثانیه ها به ساعت ها تبدیل شوند و تو به کلی همه شان را از دست داده ای.
و شاید تخیـــــل و اهـــداف خیالـــــی، زمانــــی از تو دسـت بردارنـــد که اجـــــل تو را خواستـــــه است ولی تو هیچ نمی دانستــــــه ای.
و همچــــــون کســـــی که در بیـــــابــــــان بی انتهـــــا مـــــی رود، تو در خیـــــال خود قـــــدم های زندگیـــت را برداشتـــــه ای.
اجـــــــل نیز به قـــــــدری نامهربــــــان اسـت که به تو اجــــــازه نمی دهـــد که به بازپَسَت نـــــگاه کنــــی.ببینـــــی که چه بـــــوده ای و چـــــه می خواستــــه ای و چه شـــــــده ای.

شایـــــد در این میــــــان،دستت را از خــــدا هم گرفته ای.

و تــــــو زمانــــــــی آگــــــــاهی می یــــــابی که می دانـــــــی ریسمـــــــــان عمرت در حال پارگـــــی اســـــــت.
در این میــــــان شــــاید اگر کســــی با ضربه ای آرام به تــــــو، تخیـــــلت را می ریخت، قدری از عمـــر اتـــــــلاف شـــــده ی خود را در واقعیـــــت سپــــری می کردی و یا شاید لبخنــــــدی در واقعیـــت داشـــــتی.
ولـــــی تخیلات تــــــو را ،از هر آنچـــــــه که دنبال می کــــــــــردی وا گذاشـــــت و تو این چنیـــــــن اهــــــداف طولانیـت را از دســــــت دادی.

حیــــــف تــــــــــو انســـــــــــان.

 

[ریـحـانـه]

پاسخ : آنــــچه که مـــــــن میـــــ نویســـــــم

دوتاش از خودت بود؟
خیلی لطیف و دوست داشتنی بود.
حتی من رو یاد یادداشت‌های دکتر چمران تو این کتاب انداخت.

 

[Aramesh_Z]

پاسخ : آنــــچه که مـــــــن میـــــ نویســـــــم

فقط میتونم بگم خیلی قشنگ بودن ...
همرو سیو کردم :)