نظام تربیتی ما

[sayna]

همه‌ی ما معمولا مقطعی از تحصیل ( معمولا و حداقل دبستان و راهنمایی و دبیرستان) رو توی ایران گذروندیم / داریم میگذرونیم . سیستم آموزش پرورش ( و البته سمپاد) توی خیلی از موارد ، یک‌سری ایرادات داره . دو تا مثال ساده :
1. شاید تا حالا خیلیاتون سعی کرده باشید با یکی از مسئولای مدرسه سر چیزی بحث کنید ، اما مسئول مدرسه به جای جواب دادن و بحث کردن ، بحث احترام به بزرگتر و ادب رو وسط کشیده . در واقع شما رو در حدی نمی‌دونه که بخواد با شما بحث کنه و عوضش می‌گه چون من بزرگ‌ترتم این که داری جواب من رو می‌دی بی احترامیه و ...
حالا تصور کنید کسی که در تمام طول تحصیل ، بش گفتن ما معلمیم ، ما معاونیم ، با ما بحث نکن و در مقابل سوالاتش توجیه الکی کردن می‌خواد وارد جامعه بشه . آیا این فرد توانایی این که منطقی با اطرافیانش حرف بزنه رو داره ؟
2 . یه مثال دیگه ؛ در کل توی سیستم آموزش و تربیتی ایران یک سری قوانین هست . هر جامعه هم قوانینی داره و اعضاش باید رعایتش کنن . مثلا توی مدارس دخترونه رعایت ظاهر دخترانه قانونه .
آیا این قوانین نباید برای بچه ها درونی بشن ؟ آیا بچه ها حق ندارن راجع به این قوانین سوال بپرسن و اون رو به چالش بکشونن ؟ و آیا مسئولین که وظیفه‌ی تربیت دانش آموزان رو به عهده دارن ، وظیفه ندارن این قوانین رو برای بچه ها درونی کنن ؟ آیا این کار می می کنن ؟ نکردنش چه تاثیری توی اجرا شدن یا نشدن اون قانون داره ؟

در کل بحث تاپیک اینه که :

• سیستم تربیتی ( نه صرفا آموزشی ) مدارس ایران چه مشکلانی دارن ؟
• این مشکلات چه تاثیری روی دانش آموران داره ؟
• آیا خروجی های این سیستم ؛ مثل خود سیستم می‌شن؟یعنی دانش آموز توی جامعه همون طوری رفتار می‌کنه که باش توی مدرسه برخورد کردن؟
• سیستم تربیتی تا چه حد مسئول ِ جهت دادن به نگرش و تفکر دانش آموزاست و چه قدر این کار رو انجام می‌ده ؟

 

[پوریا]

پاسخ : نظام تربیتی ما

چیزی ک خیلی خوب بش اشاره کردی...صرفا ی چیز هست...کلیه ولی خب جامعه...
ایران گوسفند میخواهد...نه چوپان...باید بگویی چشم تا هنجار شناخته شوی...در غیر این صورت ناهنجاری و باید خفه شوی :)

 

[ariadne]

پاسخ : نظام تربیتی ما

نظام آموزشی ما ، بهتر می بود که به یک " واحد مشاوره " مجهز میشد .
مثلا یکی از دانش آموزـا ، یکی از همین قوانین مدرسه رو زیر پا میذاره ، اگر از لحاظ روانشناسی بررسی بشه ، ممکن هست به ریشه ی مشکل تربیتی این دانش آموز برسن و اصلاح ـش کنن ؛ نه اینکه به زور یه سری از قوانین رو اجرا کنن که خودشون به درک درستی از اون قوانین نمی رسن و به جای درونی شدن ، بیشتر از اون ها زده می شن ( اجبار ، همیشه نتیجهء سوء داره . ) .
اساسی ترین مشکل نظام تربیتی ما همین هست ، که به جای حل " چرا " ها ، اونها رو سرکوب می کنن .

 

[skyfullofstars]

پاسخ : نظام تربیتی ما

من پيشنهاد ميكنم ادارات و سازمان ها به خصوص مراكز آموزشي در استخدام هاي خود يك تست تربيتي هم بگيرند ببينند طرف چه جور آدميه . به خصوص در مدارس . وقتي يك معلم خودش كمبود داره ، دانش آموز بيچاره چه گناهي كرده . بعدها هم وقتي اين دانش آموزا بزرگ شوند رفتار اون معلم ميتواند در ان ها تاثير بگذارد .

 

[nasrin.z]

پاسخ : نظام تربیتی ما

چقد خوب میشد مثه کشورای پیشرفته هر کس دنبال علاقش باشه
نه اینکه 12 سال در س بخونی بعد از اون 4 سال بخونی تازه اگه خدا خواست و کاری پیدا کردی بعد دنبال علاقت بری
اگه خدا بخواد 40 سالگی میتونی دنبال اون چیزی که میخوای بری

 

[...roze...]

پاسخ : نظام تربیتی ما

خوب مشکلات زیادی داره با گفتگو های ما هم حل نمی شه و مثلما ما هم چه بخواییم چه نخواخییم تاثیر می گیریم...

 

[leila j00j000]

پاسخ : نظام تربیتی ما

نظام تربيتی مامتأسفانه همه چيزوبه زورمیخان بكنن تومغزبچه ها‏!مثلأ اجباربرای شركت درنمازجماعت كه باعث زدگی بچه هاميشه‏!خيلی بده كه مشاورای مدرسه هاهيچ توجهی ندارن وباديوارحرف بزني نتايج بهتری ميده‏!‏‏!واگه ج بدن ی جوابای كليشه ای ميدن‏!كه باعث ميشن مامشكلامونوحل نكنيم

 

[a.khakpour77]

ب نظرم الان نسبت ب قبلاً و هفت سال پیش ک این تاپیک ایجاد شد، شرایط بچه‌ها توو مدرسه بهتر شده و دانش‌آموز و معلم امروزی ارتباط بهتری با هم دارن و بیشتر با هم تعامل و بحث می‌‌کنن.
البته همیشه استثنا هم هست، ولی کلاً بهتر شده

شاید چون ی نسل جوونتر از معلما روی کار اومدن ک عقایدشون نزدیکتره ب دانش‌آموزا
و نت و شبکه‌های اجتماعی هم ب نظرم کمک زیادی کردن ک همه از عقاید هم بتونن باخبر بشن...

 

[reyhaneh24]

فکر کنم @a.khakpour77 درست میگن
نمیدونم
اما به شخصه
من خودم نسبت به مشکلاتی که بچه ها تو حرفاشون گفتم
از این مدل مشکلات ، مثل ارتباط سخت با مدیر و معاون و... خیلی کمتر دارم

اما خب مشکلات دیگه ای اضافه شدن و
یک سری چیزهای اساسی هم که همچنان بار کلمه مشکل رو به دوش میکشن !

نمیدونم
مثلا تو سال های اخیر دارن تلاش میکنن که دانش اموزا رو به کار های مختلف سوق بدن
طرح ها و جشنواره ها
نه اینکه قبلا نبوده باشه ، نه ، الان مثلا میخان همه گیر ترش کنن
و خب اینا همه درحالیه که
بخش اموزشی همچنان مثل قبله و
مثلا اینا میان یکسری شعار و اهداف مثل نشاط سر کلاس و ... رو ارائه میدن
و یه سری برنامه هم میگن که اجرا کنیم
و تمام اینا برا اینه که تو درس یا .. به ما کمک کنه
و حالا نکته اینجاست
با اومدن این همه ایده های سازمانی تو زمینه های مختلف مثل
قران و ورزش و هنر و پژوهش و..‌
و کم نشدن یا تغییر نکردن حجم مطالب اموزشی

نه تنها که کمک نمیکنه بلکه قشنگ یک بار اضافه رو دوش مدرسه و دانش اموزا میذارن

درس که سر جاشه !
حالا اگه من بخوام تو یه زمینه مثل دست سازه فعالیت کنم
این تنها منم که باید همش فشار و سختی هارو تحمل کنم و علاوه بر درس ها یک کار جدید هم پیش ببرم
و وقتی هم میبینم تو این اموزش و پرورش هیچ کدوم از این رتبه ها و مقام ها اونچنان اهمیتی نداره
در نتیجه زده میشم و ترجیح میدم تو هیچ رشته خاصی فعالیت نکنم !

من بحثم سر اینه که
ببینید ، اونی که خودش علاقه داره که حاضر یختی های خیلی چیزا رو تحمل کنه
اما الان ، اگه میخان یک سری چیز هارو فراگیر کنن و همه دانش اموزا رو تو این زمینه بفرستن
خب قطعا باید یه شرایطی ایجاد کنن
وگرنه هیچ کس حاضر نمیشه سر هیچ ، خودش رو به دردسر بندازه

این فقط یه مثال بود
خیلی چیزای دیگه هم هست که میشه راجبش بحث کرد

 

[a.khakpour77]

فکر کنم @a.khakpour77 درست میگن
نمیدونم
اما به شخصه
من خودم نسبت به مشکلاتی که بچه ها تو حرفاشون گفتم
از این مدل مشکلات ، مثل ارتباط سخت با مدیر و معاون و... خیلی کمتر دارم

اما خب مشکلات دیگه ای اضافه شدن و
یک سری چیزهای اساسی هم که همچنان بار کلمه مشکل رو به دوش میکشن !

نمیدونم
مثلا تو سال های اخیر دارن تلاش میکنن که دانش اموزا رو به کار های مختلف سوق بدن
طرح ها و جشنواره ها
نه اینکه قبلا نبوده باشه ، نه ، الان مثلا میخان همه گیر ترش کنن
و خب اینا همه درحالیه که
بخش اموزشی همچنان مثل قبله و
مثلا اینا میان یکسری شعار و اهداف مثل نشاط سر کلاس و ... رو ارائه میدن
و یه سری برنامه هم میگن که اجرا کنیم
و تمام اینا برا اینه که تو درس یا .. به ما کمک کنه
و حالا نکته اینجاست
با اومدن این همه ایده های سازمانی تو زمینه های مختلف مثل
قران و ورزش و هنر و پژوهش و..‌
و کم نشدن یا تغییر نکردن حجم مطالب اموزشی

نه تنها که کمک نمیکنه بلکه قشنگ یک بار اضافه رو دوش مدرسه و دانش اموزا میذارن

درس که سر جاشه !
حالا اگه من بخوام تو یه زمینه مثل دست سازه فعالیت کنم
این تنها منم که باید همش فشار و سختی هارو تحمل کنم و علاوه بر درس ها یک کار جدید هم پیش ببرم
و وقتی هم میبینم تو این اموزش و پرورش هیچ کدوم از این رتبه ها و مقام ها اونچنان اهمیتی نداره
در نتیجه زده میشم و ترجیح میدم تو هیچ رشته خاصی فعالیت نکنم !

من بحثم سر اینه که
ببینید ، اونی که خودش علاقه داره که حاضر یختی های خیلی چیزا رو تحمل کنه
اما الان ، اگه میخان یک سری چیز هارو فراگیر کنن و همه دانش اموزا رو تو این زمینه بفرستن
خب قطعا باید یه شرایطی ایجاد کنن
وگرنه هیچ کس حاضر نمیشه سر هیچ ، خودش رو به دردسر بندازه

این فقط یه مثال بود
خیلی چیزای دیگه هم هست که میشه راجبش بحث کرد

با حرفات تا حدودی موافقم،
توو نظام آموزشی ما در نهایت فقط درس و کتاب و رتبه‌ی کنکوره ک مهمه متأسفانه،
ک این خیلی بده.
مثلاً ی دانش‌آموز در زمینه‌ی نقاشی یا داستان‌نویسی استعداد داره و در طول تحصیل سعی می‌کنه کنار حجم زیاد و فشار سنگین درساش، ب علاقه‌ش هم برسه، گاهی حتی توو مسابقات مقام هم میاره، اما تهش فقط بهش ی لوح تقدیر میدن ک بجز روی دیوار اتاقش ب درد جای دیگه نمی‌خوره و توو کنکورش هیچ تأثیری نداره...
برعکس خیلی از دانشگاه‌های جهان ک فعالیت‌های اینچنینی و دستاوردهای بچه‌ها(خارج از درس مخصوصاً) باعث میشه مسیر ورود ب دانشگاه براشون هموار بشه و در عین این ک ب علایقشون در دوران تحصیل بها میدن و تشویقشون می‌کنن، فشار و استرس دانشگاه رفتن رو هم ب میزان زیادی کم می‌کنن،
و همین میشه ک اونا میشن جوامع پیشرفته و مردمشون شادن،
ولی جوونای ما روز ب روز افسرده‌تر میشن،
چرا؟ چون بجای دانشگاه رفتن و خوندن ی رشته‌ای ک واقعاً بهش علاقه دارن یا در اون زمینه استعداد دارن، مجبورن رشته‌ای رو انتخاب کنن ک آینده‌ی شغلی بهتری داره(تازه اونم اگه واقعاً آینده‌ی شغلی داشته باشه و مجبور نباشن الکی تا دکترا بخونن، البته جسارت نمی‌کنم ب یک‌سری ک واقعاً از روی علاقه تا دکتری و بالاتر می‌خونن، صحبتم درباره‌ی افرادیه ک بخاطر کمبود شغل فقط هی درس میخونن!) تا بتونن توو این وضع جامعه نیازهای مالیشون رو تأمین کنن...