آیا همه چیز در مغز است؟ » پدیده حافظه سلولی

[nastaran]

به نظر شما همه چیز در مغزه یا ممکنه چیزی فراتر از عملکرد سیناپس های مغزی هم وجود داشته باشه؟

نقل قول:

براساس این تئوری سلول های بدن به صورت مستقل از مغز خاطرات را حفظ می کنند. این پدیده با عنوان "حافظه سلولی" شناخته می شود. این ایده در نتیجه یک تعداد از داستان های مربوط به پیوند عضو مشهور شده است. در همه این داستان ها فرد دریافت کننده عضو بعد از پیوند عادت های جدیدی پیدا کرده یا تجاربی را که در حقیقت رخ نداده اند را به خاطر می آورد که ادعا می شود مربوط به فرد اهدا کننده است!!!

اگر این تئوری حقیقت داشته باشه اونوقت چطور می خوان پدیده های ذهنی رو به سلول هایی مثل قلب، ماهیچه، معده، کبد نسبت بدن؟

 

[bl0ker]

پاسخ : آیا همه چیز در مغز است؟ » پدیده حافظه سلولی

من قبلا یکمی روی این قضیه فک کردم که شاید یه تئوری بزرگ تر باشه که همه این ها رو توجیه کنه. آخه اتفاقا مثال های مشابهی هم در مورد گیاهان وجود داره که می تونن وجود خطر رو با استفاده از سیگنال هایی درک کنن و حتی بیشتر از اون، عامل خطر رو شناسایی کنن و در دفعات بعدی در مقابلش تغییراتی نشون بدن.

مثلا فرض کنین یه قسمت از یه بوته رو با یه چیز نوک تیز می برین یا خراش می دین. یه جور سنسور هایی هست که برخی واکنش های گیاه رو ثبت می کنه. (اطلاعات دقیقی در موردشون ندارم) حالا وقتی که این بوته رو می برین فرض کنین که الگو خاصی از عکس العمل گیاه توسط دستگاه روی نمودار ثبت می شه.

و وقتی دفعه بعد با اون شئی نوک تیز به گیاه نزدیک می شین، قبل از اینکه بهش برسین اون الگوها دوباره روی نمودار ظاهر میشه!

 

[AUGUST II_PRINCE OF SAMPA]

!حافظه سلولی

در مورد این موضوع صرفا دوتا فیلم اون هم بدون مبنای علمی دیدم،که داستانش همین یادآوری خاطرات شخص اهدا کننده در شخص دریافت کننده بود
حرف بلاکر هم جالب بودش
بنظرم نیاز داره تا بررسی بشه آیا واقعا به سلولا ربط داره؟ سوال بعد اینجاس چه جایی از سلول میتونه جایگاه این ذخیره سازی باشه؟یا به چه صورت این ذخیره اطلاعات انجام میشه؟فک نکنم جایی جز DNA باشه،اگه میشد گیاهانیرو بار اول همونطور که بلاکر گفت خراش بدیم و به یک میانگین از سلولهای گیاهان آزمایشی واکنش اولیه برسیم بعد بار دوم و میان از واکنش دوم(حالا با پارامترای مختص به خودش) بعد اگه میشد با همون شیوه که شبیه سازی ژنتیکی میکنن ینی هسترو انتقال میدن فک کنم از ی سلول به یکی دیگه و بد با یک شک الکتریکی به راه میفته سلول(یک چیزایی از "دالی" یادمه صرفا)، هسته ی سلولایی که بار دومشونه با گیاهی که بار اولشه عوض کنیم و بعد پارامترهای واکنشی سلولو در مقابل محرکمون دوبار اندازه بگیریم شاید بتونیم به جواب برسیم البته تقریبا شدن اینکارا برامون غیر ممکنه،فقط میتونیم نتایج ارسطویی بگیریم

 

[happiestchemist]

پاسخ : آیا همه چیز در مغز است؟ » پدیده حافظه سلولی

اتفاقا استاد فیزیولوژی ما هم میگفت...
میگفت قسمت زیادی از مغز رو هم تو حیوانات برداشتن..دیدن بقیه مغز باز هم حافظه رو داره ولی فقط یکم با محدوده کم تر...فکر کنم یه هم چین چیزی بود مثالش..
ولی دقیقا حافظه سلولی رو بیان کرد

کلا منم یه فیلم دیدم میگفت همون جور که ما یه حاله کلی به دورمون داریم تک تک تعضای بدنمون هم یه حاله ی انفرادی دارند و هر کدوم از سلول هامون هم حتی یه حاله ی ضعیف برای خودشون!

بعد میگفت اصلا شاید اطلاعاتی که ما میگیم تو مغزمونه تو این جمجمه نباشه1 مثلا اطلاعات ما در فاصله ی 30 سانتی از سر ما توی هاله ای که به دورمون داریم باشن..
مثالش هم همین بود که کسایی که قسمتی از مغز رو از دست میدن، بقیه مغزشون میتونه جای اون رو بگیره..مگفت فرض کنید مث آهنربا که میدان داره و اگه قسمتیشو جدا کنیم بقیه قسمت های باقی مونده هم میتونن میدان رو داشته باشن ولی ضعیف تر..مغز افراد هم در واقع شاید فقط قسمت مادی مغز باشن و تا یه فاصله ایه ذهن افراد دور تر باشه1
مثلا فکر کن حافظه ی تو خارج از کاسه ی سرت روی محیط اطراف مغزت باشه..

 

[AUGUST II_PRINCE OF SAMPA]

حافظه سلولی

بره ناقلا درک نکردم ینی چی؟ینی مثلا رو هوا اطلاعاتمونو ذخیره میکنیم؟خب دسترسی و بازیابی چی میشه و چطوری؟نگرفتم کلا



فک کنم قبلا یک آزمایش دیده بودم که با دستکاری ی ژن خاص میشه حافظه ی موش رو ارتقا داد،اون باید مربوط باشه بدرد بخوره برا پست قبلیم

 

[happiestchemist]

پاسخ : آیا همه چیز در مغز است؟ » پدیده حافظه سلولی

اینی که من میگفتم میگفت
فکر کن اصلا شاید محلی که اطلاعات ما ذخیره میشه داخل سلول ها نباشه!!
یه هاله ای به دورشون باشه که مثل یک میدان عمل کنه
مثلا حاله ای که به دور مغزت داری اطلاعات مغزی رو نگه میداره..این که اطلاعات روزانت کجا هستن رو تا حالا فکر میکردی داخل سلول های مغزی
اما اونا میگن اطلاعات داخل سلول نباشن شاید..شاید اطلاعات داخل میدان های ایجاد شده توسط بدن باشن

راستی انتخاب طبیعی که اون بالا نوشتین هم تقریبا رد شده..

 

[AUGUST II_PRINCE OF SAMPA]

حافظه سلولی

بنظرم که درست نمیاد
برا اینی که میگی این حس رو دارم
خب ماهیت هاله اگه مغناطیسیو اینجور چیزای شناخته شده باشه باید قابل شناسایی و مشاهده باشه،اینطوری اگه باشه میشه تغییرات و واکنشایی که این هاله به یادآوری خاطرات یا بخاطر سپاری یک خاطره نشون میده اندازه گرفت،یا مثلا مال یکیرو اندازه گرفت بعد یک دیوان رو حفظ کنه باز اندازه گرفت،نمیدونم

 

[happiestchemist]

پاسخ : آیا همه چیز در مغز است؟ » پدیده حافظه سلولی

بنظرم که درست نمیاد
برا اینی که میگی این حس رو دارم
خب ماهیت هاله اگه مغناطیسیو اینجور چیزای شناخته شده باشه باید قابل شناسایی و مشاهده باشه،اینطوری اگه باشه میشه تغییرات و واکنشایی که این هاله به یادآوری خاطرات یا بخاطر سپاری یک خاطره نشون میده اندازه گرفت،یا مثلا مال یکیرو اندازه گرفت بعد یک دیوان رو حفظ کنه باز اندازه گرفت،نمیدونم

حالا منظور حتما یک میدان از نوع شناخته شده اش نبود همین مغناطیس رو تا 500 سال پیش مگه چقدر میشناخت انسان..شاید هزاران نوع نیرو و میدان یا شبه میدان یا چیزی که حتی ندونیم چیه باشه که حتی فکرشم نکنیم!
چیزی که من میگم اینه
ما در سلول های مغزی اندامک خاصی نداریم که اطلاعات در اون ذخیره بشه...اصلا این ذخیره شدن تا حد زیادی مادی نیست..یعنی بخش محرک و نگهدارندش مادیه و بخش اصلی و عمل کننده و بازوش غیر مادی که تا یه فاصله ای از اطراف بدن رو شامل میشه

 

[August McJoseph]

پاسخ : آیا همه چیز در مغز است؟ » پدیده حافظه سلولی

در مورد پاسخ 4 و 6 از معلم زیست مدرسه(مدرس فیزیولوژی پزشکی هستن) چیزی که تقریبا اون چیزی رو که عنوان کردید رو زیر سوال میبره،یک آزمایش که بر گونه ای از کرم های خیلی ابتدایی انجام شده بودند،این کرم ها(دقیقا مطمین نیستم که در طبقه بندی کرم باشن) از نور گریزانند و ساختار دستگاه عصبی بسیار ساده ای(متشکل از تنها 8 سلول عصبی) دارند،طی آزمایش میان و گروهی رو هر بار که وارد نور میشدند شک الکتریکی میدادند و با این کار در نهایت موجود رو وادار و شرطیش می کنند که در نور باشه و به سایه نیاد و یاد می گیره که نور امن هست و داخل سایه نمیره،بعد این گروه رو میکشن و عصاره ی سلول های عصبی این ها رو به خورد گروهی دیگه که این آموزش رو ندیدن میدن، نتیجه این میشه که گروه دوم هم در نور و هم در تاریکی میرفتن و بدون آموزش دیدن امن بودن نور رو درک کرده بودند و این رفتار رو بروز میدادند!!!این تا حدی میتونه اونچه گفتید رو زیر سوال ببره و از طرف دیگه میتونه این رو نشون بده که ممکنه حافظه از طریق یک ساختار شیمیایی حفظ بشه !!!!!البته در مرود پاسخ اول این صفحه بنظرم نمیشه بخاطر BBB چنین چیزی رو به انسان هم تعمیم داد.
من هم مستند پاسخ 5رو دیدم

 

[baseri]

پاسخ : آیا همه چیز در مغز است؟ » پدیده حافظه سلولی

طبق قضیه جهان هولوگرافیک راحت میشه جواب اینو داد ...

خاطرات ما ذخیره شده در ذهن ماست نه در مغز ما و به این دلیل هر جای بدن میتونه قرار داشته باشه ...

طبق این قضیه جز کل رو در بر داره و میشه گفت که کل بدن ما کل خاطرات ما را در بر داره و احتمالا به همین دلیله که میگید بعد از پیوند خاطراتی از شخص پیوند دهنده به کسی که پیوند گرفته منتقل میشه ...

در ضمن میشه اینجوری هم گفت چون همه ماها کل را در بر داریم با پیوند بخشی از خاطرات فرد پیوند دهنده به یاد آوردن این خاطرات در فد پیوند گیرنده فعال میشه و این مورد اتفاق میوفته

جهان هولوگرافیک میگه که جز کل را در بر داره مثلا شکل آماتور کل بدن در گوش وجود داره

و ...

در مورد اون گیاه و بقیه هم با جهان هولوگرافیک اثبات میشه

 

[August McJoseph]

پاسخ : آیا همه چیز در مغز است؟ » پدیده حافظه سلولی

ببخشید خواستم توضیح رو کامل کنم چون یکم گنگ بود.
راستش جهان هولوگرافیک همچین چیزی میگه:

ماهیت هولوگرافیک بر این مبنا است که کل در هر جزء وجود دارد..
دانشمندان مجارستانی به این نتیجه رسیدند که در طول حیات هر فرد عادی مغز انسان چیزی در حدود 000/000/000/000/000/000/280 تکه اطلاعات ذخیره میکند. این میزان اطلاعات گیج کننده است و توضیح چنین توان وسیعی ساز و کار پیچیدهای میخواهد!!!

هولوگرام يک تصوير سه بعدي ا‌ست که توسط اشعه‌ي ليزر، با ساز و کار ويژه‌اي، ساخته مي‌شود و آن را مي‌توان حاصل تداخل امواج دانست. اين تصوير، هم‌چون تمثال پرنسس ليا در فيلم «جنگ ستاره‌گان،» واقعي و در عين حال فراواقعي است! ديده و ادراک مي‌شود اما اگر نزديک آن شويد و بخواهيد لمس‌اش کنيد دست‌تان از ميان آن عبور مي‌کند....

هولوگرامها نیز از قابلیت حیرتانگیزی جهت ذخیرة اطلاعات برخوردارند. با تغییر زاویه ای که از برخورد دو موج لیزری روی فیلم عکاسی ایجاد می کنیم میتوان تصاویر بسیاری را روی همان سطح ضبط کرد
وقتی یک اشعه ی لیزر به دو تابه ی مجزا تقسیم شودهولوگرام به وجود می آید.این تابه های مجزا بعد از برخوردهای متوالی یک الگوی تداخلی حاصل میکند که روی قطعه ای فیلم(مغز ما) ضبط میشود....
هر آنچه که تجربه کرده ایم در مغز ما ضبط شده است....همه ی ما اغلب در زندگی تجربه ی تداعی خاطرات راداشته ایم ,بوی غذایی خاص , نگاه به شیئی که مدتهاست فراموش شده یا شنیدن یک موسیقی مربوط به سالهای قبل, ناگهان سبب میشود که صحنه هایی از زندگی گذشته را فراخوانیم و به یاد آوریم...این جریان و چگونگی تداعی خاطرات توسط ایده ی هولوگرافیک قابل اثبات است.......
اگر اشعة لیزر را به دو شی به طور همزمان بتابانیم _مثلاً مبل و ساعت _نوری که از دو شی مذکور باز میگردد با هم تلاقی می کنند(یک طرح تداخلی) و ما حاصل آن را روی یک قطعه فیلم ضبط می کنیم. سپس اگر به مبل راحتی نور بتابانیم، ساعت ظاهر میشود و اگر به ساعت نور لیزر بتابانیم مبل ظاهر میشود !!!! پس اگر مغز ما کارکرد هولوگرافیک داشته باشد، میتوان گفت فرایندی مشابه، مسئول بازیابی برخی خاطرات ماست....

برای اطلاعات بیشتر می تونید به این پیج در ف.ب سر بزنید:
The Holographic Universe جهان هولوگرافیک

"جهان چيزي نيست جز يك روياي عينيت يافته و هر آنچه كه ذهن قوي شما قوياً بدان باور دارد بي درنگ مي آيد....!"