من سال دوم با مدرسه رفتم.
اینُ بگم که خیلی باید آمادگی روحی داشته باشید. فضاش که به شــــدت دلگیره. ینی حتی اگه نخوایم آدمای توش رو درنظر بگیریم، درو دیوارش هم دلگیره حتی!
و اینکه به قول مسئولای اونجا، کسایی که بستری می‌شن اکه عاقل باشن هم دیوونه می‌شن.
عروسک که اکثرشون دارن و یه رابطه ی عاطفی عجیبی باهاشون دارن.
قسمت مردا هم که 99% همش در حال سیگار کشیدنُ این ها ... که اکثرشون قبل این که بیان کهریزک سیگاری نبودن.
خیلی هاشون اصلا دوست ندارن کسی دورو برشون بیاد، مثلا بیرون میکنن آدمُ از اتاق. ینی حتما باید با هماهنگی مسئولا وارد یه اتاقی بشید.
و اینکه چیزی که معلممون به ما گفت و واقعا هم همینطوره، این بود که:" اگر فکر میکنید هیچ کاری از دستتون برنمیاد، حداقل بشینید و فقط به حرفاشون گوش کنید."
خیلی هم دلسوزانه رفتار نکنید ...
