- شروع کننده موضوع
- #1
Elnaz1
کاربر فوقحرفهای
- ارسالها
- 639
- امتیاز
- 1,355
- نام مرکز سمپاد
- فرزانگان 1
- شهر
- شــــــــــــــــــــــیراز
- دانشگاه
- شیراز
- رشته دانشگاه
- عشق است دامپزشکی...
پراشتهایی عصبی یا پرخوری دورهای، به مصرف دورهای، کنترلنشده، وسواسگونه و سریع مقادیر زیادی غذا در مدتی کوتاه اطلاق میشود. به عبارت دیگر، پراشتهایی عصبی، به خوردن غذا در دوره زمانی معین به مقداری که قطعا بیش از آن باشد که اغلب افراد در شرایط مشابه میخورند، اطلاق میشود. کنترل مصرف غذا حین پرخوری، از دست بیمار خارج است
پراشتهایی عصبی معمولا در تنهایی یا تا جایی که ممکن است بهطور پنهانی و به سرعت، انجام میشود. اکثر بیماران وزن طبیعی دارند، هر چند ممکن است بعضی از آنها لاغر یا چاقتر از حد طبیعی باشند. این بیماران نگران ظاهر و شکل خود بوده و در مورد اینکه در نظر دیگران چگونه جلوه میکنند و نیز در مورد جذابیت جـنسی خود میاندیشند. هرزهخواری و کشمکش در جریان غذا خوردن، گاهی در سابقه این بیماران وجود دارد. اکثر این بیماران از نظر جـنسی فعال هستند. پراشتهایی عصبی، در مبتلایان به اختلال خلقی و اختلالات کنترل تکانه با میزان بیشتری مشاهده میشود. همچنین در افرادی که در خطر اختلالات سوء مصرف مواد قرار دارند یا مبتلا به اختلالات شخصیت هستند، گزارش شده است. سابقه وجود اختلالات اضطرابی، اختلال دوقطبی، اختلالات تجزیهای و مورد سوء رفتار جـنسی واقع شدن، بالاتر از دیگر اختلالات است ناراحتی جسمی مثل درد شکم یا احساس تهوع، پایان دوره پرخوری است و در پی آن، احساس گناه، افسردگی یا بیزاری به همراه دارد. مبتلایان به پراشتهایی عصبی برای پیشگیری از افزایش وزن رفتارهای جبرانی انجام میدهند. مثلا بیمار مرتبا از مسهلها یا مدرها استفاده میکند یا ایجاد استفراغ نموده و یا با ورزش کردن، روزه گرفتن، نخوردن غذا یا با متوسل شدن به روشهای غیرمعمول به تخلیه میپردازد. سیر پراشتهایی عصبی، مزمن بوده و سالها طول میکشد و بهندرت با بهبودهای موقتی همراه است. 60 درصد بیماران ممکن است با درمان بهبود یابنددورههای پرخوری و رفتارهای جبرانی نامناسب حداقل دوبار در هفته اتفاق میافتد و به مدت 3 ماه ادامه دارد. شکل و وزن بدن به صورت غیرمنطقی، ارزیابی خود را تحت تأثیر قرار میدهند. شیوع آن 1 تا 3 درصد زنهای جوان است. سن شروع این بیماری معمولا 16 تا 18 سالگی است. زنها بیشتر از مردها مبتلا به این بیماری میشوند
آیا کسی میخواد در موردش حرف بزنیم؟؟
شاید خیلیا بهش مبتلا باشن اما خبر ندارن